Verdrietig

afbeelding van JA

Ik zie je de laatste tijd maar weinig meer en het gaat me redelijk goed af. Overdag op kantoor ben ik vrolijk en voel ik me eigenlijk gewoon goed. Maar waarom ben ik nu dan opeens zo ontzettend verdrietig en mis ik je zo enorm???? Ik weet dat je een meester leugenaar bent, waarom hou ik eigenlijk van je???? Als mijn dochter me zou vertellen dat ze zo achter een jongen aan zou lopen zou ik dat echt heel erg vinden, maar waaarom doe ik het dan wel? Waar is mijn gevoel voor eigenwaarde, ik ben gewoon een hele normale en leuke vrouw!!!! Je verdient me niet, maar ik mis je zo ..........

afbeelding van -Confused

@JA

Omdat je zelf niet bepalen van wie je houdt. Dat overkomt je..
Het is niet erg, je mag hem missen, boos zijn, toch van hem houden, dat zijn normale emoties na het verlies van iemand.
Laat het over je heen komen, ik zit in hetzelfde "schuitje", werk is afleiding, thuis is "alleen" en het is menseigen dat we dan gaan nadenken.
Op ten duur slijt het ( hou ik mezelf tenminste voor) en dan ben je blij dat je het hoofdstuk afgesloten hebt. Het doet pijn, ja dat doet het zeker. Maar ook voor jou gaat je liefdesleven je weer toelachen, je zegt immers zelf een leuke vrouw te zijn.
Dus ook voor jou loopt "Jacob" rond, die ene "Jacob" die niet liegt en van je hpudt om wie je bent. Leugens zijn geen goede basis voor een goede relatie.
Sterkte!