Er zijn momenteel 0 gebruikers en 4 gasten online.
Vergeven
Vergeven. Wat levert het op, wat kost het, voor wie doe je het en hoe doe je het?
Ik wil dit graag kunnen bevatten en beheersen. Daarom nodig ik jullie allen uit om je mening te geven over vergeven. Websites hierover kan ik wel nalezen, maar liever lees ik over jullie eigen ervaringen.
==> Wat levert het op?
- Schone lei kunnen maken voor jezelf en voor degene die je vergeeft.
- Een leven verlicht van wrok, zodat je je energie kunt steken in constructieve zaken.
- Vrij zijn van de angst om gekwetst te worden, zodat je mensen makkelijker kunt benaderen zonder te verwachten dat ze je kapot willen maken of misbruik van je willen maken.
- De macht die jij hebt, helemaal erkennen voor wat het is: ook als jij iets verkeerds doet. Niet meer of minder van maken dan wat het is.
- Minder bang zijn om fouten te maken. Dus meer durven te doen.
- Meer zelfvertrouwen en moed.
==> Wat kost het?
- Als degene die je vergeeft, geen berouw toont, laat staan begrijpt hoe diegene je gekwetst of overtreden heeft, lijkt het alsof je een strijd opgeeft. Wegloopt. Je trots inlevert. Over je heen laat lopen. Dat vernietiging iets is om voor te vechten, is een illusie en nutteloos. Wat je opgeeft is de valse illusie dat jij machtiger bent dan de ander door diegene te proberen te beschadigen. Deze illusie verhult dat je op momenten zwak bent, en om dat toe te geven heb je kracht, moed, en échte macht nodig.
- Een verslaving aan strijdlust opgeven.
- Een periode van boosheid en wrok.
==> Voor wie doe je het?
- In de eerste plaats voor jezelf. Om jezelf rust te geven, jezelf vrij te maken om gelukkig te kunnen zijn, en te kunnen genieten van het leven. Om het lot over jouw leven niet bij een ander te leggen, maar bij jezelf.
- Voor de ander, om de ander de kans te geven om het goed te maken. Zichzelf van haar of zijn goede kant te laten zien.
==> Hoe doe je het?
Hier ben ik nog niet helemaal over uit. Om te kunnen vergeven lijkt het me op zijn minst noodzakelijk dat je kiest voor geluk voor jezelf, en het besef dat jouw gelukkig zijn en die van de mensen om je heen niet zonder elkaar kunnen. Ook moet je het aangedane leed in jezelf en degene die je kunt vergeven, los van van elkaar zien. Je legt het initiatief bij jezelf om met de pijn om te gaan, niet bij de ander.
Persoonlijk achtergrondverhaal. Ik herinner me dat ik als kind vaak te maken kreeg met de wraak van mijn moeder als ik iets stouts of onhandigs gedaan heb. Ze wilde dat ik voelde hoe gekwetst zij zich voelde door wat ik deed, door me dagenlang te negeren. Wanneer ze weer voor me ging zorgen, was iets waar ik geen invloed op had. Na de behandeling werd niet meer gepraat over wat er gebeurd was.
Vergeven. Voor zolang als ik me kan herinneren, heb ik woede en wrok niet kunnen loslaten, niet kunnen laten zien, niet WILLEN zien in mezelf. En zo liep ik er mijn hele leven mee rond. Ik vermeed confrontaties, kwam achteraf met beschuldigingen naar anderen toe, had moeite met laten weten dat wat anderen doen me geen fijn gevoel geven. Boosheid en wrok in mezelf herkennen, erkennen, loslaten en vergeven, dat is iets waar ik pas sinds kort bewust mee bezig ben. Ik moet dit doen.
Hier is een link naar gevonden over vergeven (Engels).
Als je googlet op "vergeven" kom je automatisch de juiste websites tegen. Hier mijn favoriten: niet kunnen vergeven en vergeving.
- Gast's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
vergeven
Mooi onderwerp en zeer belangrijk. Ja, men zegt al eens gauw ik heb het iemand vergeven...maar is dat dan wel zo? De woorden zelf zijn vlug uitgesproken, maar of het in je verstands en gevoelsleven dan al zo is, is weer een heel andere kwestie. Als ik nu even streng naar mezelf kijk.... in mijn blogs en waar mogelijk zeg ik altijd dat ik begrip voor mijn ex heb. Maar dat is dan weer niet hetzelfde als vergeven. Bij mij is het een soort van...ik begrijp waarom alles zo gekomen is en begrijp waarom je dingen zo gedaan hebt...maar wat heb je mij pijn gedaan, bah wat ben jij gemeen.
De kwestie vergeven (en vergeten) is best moeilijk hoor. Ik merkte wel dat ik gaandeweg mijn ex niet meer de schuld gaf, maar de nieuwe man in haar leven. Hoe dan ook...helemaal vergeven heb ik het gebeuren zeker nog niet. Ik moet vaker om mezelf lachen...ik vertel dan dat ik mijn ex alles vergeven heb (dat heb ik haar ook vaker gesmst), maar als ik over vergeven spreek doe ik dat altijd met een kleine toespeling naar het verleden (soort verwijt dus). Ik vraag me wel eens af als zij zou terugkomen of gewoon een gesprek zou willen aangaan...of ik dan niet toch het verleden ter sprake zou brengen. In het begin natuurlijk wel, om dingen uit te praten en met een schone lei te kunnen beginnen. Maar zou ik het vervolgens (bij een ruzie bijvoorbeeld) nooit meer ter sprake brengen? Als iemand je ooit pijn heeft gedaan...blijft dat een soort wapen wat je bij een conflict steeds kunt inzetten. Meestal word dat ook gebruikt als de argumenten op zijn.... dan maar oude koeien sloot halen. Dus vergeven, echt vergeven, lijkt mij erg moeilijk.
Ik denk verder wel dat ik op de goede weg zit. Het begrip heb ik al en het lukt me steeds beter om zonder wrok over het verleden te praten. Meestal denk ik er toch met liefde en goed gevoel aan terug. Maar het allerbelangrijkste van vergeven is inderdaad gewoon voor jezelf, zodat je rust kunt vinden. Blijft wel moeilijk.
@Emotional
Emotional,
Is het nodig om je ex alles te vergeven? Natuurlijk is dat misschien een ideaalbeeld, omdat je dan nergens meer last van hebt. Maar waarom zou je niet kunnen blijven vinden dat zij jou te veel pijn heeft gedaan? Ik vind dat je al heel ver bent als je begrip hebt voor haar en de situatie...
Ik zou niet zomaar iemand iets willen vergeven, als diegene niet tenminste ook enig inzicht toont en laat blijken het vervelend te vinden wat er gebeurd is. Kun je iemand vergeven als je er nooit meer contact mee hebt?
Groetjes,
Hex
hex
Het is zeker zo dat ik blijf vinden dat ze mij veel pijn heeft gedaan. Maar dan nog zou ik haar kunnen vergeven, terwijl ik het nog steeds niet fijn vind hoe alles gelopen is. Overigens heb ik bijna alle woede en teleurstelling op die nieuwe vriend van haar geprojecteerd, is ook niet goed eigenlijk, moet eigenlijk daarvan af zien te komen.
Het ligt er inderdaad aan of speelt tenminste een belangrijke rol, hoe de ander zich opstelt (en wat diegene gedaan heeft), of je iemand wel of niet iets kunt vergeven. Kun je iemand vergeven als je er nooit meer contact mee hebt? Goede vraag, je kunt er voor jezelf misschien wel een vorm van rust in vinden, maar de ander dat echt vergeven dan... lijkt me wel moeilijk. Mijn ex bijvoorbeeld heeft vaker per sms laten weten hoe erg ze dit alles vind. Doet wel goed maar.... eigenlijk vind ik het veel beter als ze dat persoonlijk had gedaan (of ooit zou doen), face to face.
Groetjes
emotional
Achteraf gelul = moed opgeven
Voor de 'achtergelatenen' onder ons is het maar de vraag of onze exen uberhaupt iets kunnen doen om zodat we echt niet meer teleurgesteld en boos zijn. Wat zou hij of zij kunnen doen? Achteraf is het makkelijk praten, is er altijd iets te bedenken wat de ex (nog) niet heeft gedaan. Mijn ex had zoveel dingen gedaan of nagelaten waarover ik achteraf kwaad was. Ze knuffelde me heel lang op de avond dat het uitging, heel lief, maar tegelijkertijd zo'n dubbelzinnig gebaar dat ik mijn kwaadheid richtte op het feit dat ze daarmee niet duidelijk was over haar gevoelens voor mij. Zo zijn er meer dingen. En het voorbeeld wat emotional geeft, ken ik ook. Als de ex het echt meende wat ze zei, waarom kwam ze het niet persoonlijk vertellen? Maar... wanneer is het voor ons genoeg? Wat kan en moet de ex doen zodat wij genoegdoening krijgen?
Wat zou mijn ex kunnen doen zodat ik haar kan vergeven? Voor mij heerste de behoefte om van "houden van" (of "haten", het negatieve gezicht van "houden van") te gaan naar een milde, respectvolle, "geven om", in plaats van het plotselinge afkappen van emotioneel contact.
Ik denk dat we met z'n allen een kloteperiode moeten doorleven, waarin we simpelweg heel heel veel wrok in ons hart hebben. Volgens mij is dat alles, het hele eieren eten, de stand van zaken, niet meer en niet minder. Daaruit volgt dat het niet anders kan dat de rest alleen maar vorm en eigen interpretatie is van dat wrok - dus wat we zeggen dat de ander ons aangedaan heeft, hoe gerechtvaardigd dat ook in moreel opzicht kan zijn. Wat ons verstand aan connecties legt tussen onze eigen emoties, en de oorzaak daarvan, is bijzaak. Want de oorzaak ligt hoe dan ook in het verleden, of je de schuld nu bij jezelf legt of bij de ander. En aan het verleden kun je nu eenmaal weinig veranderen dan je eigen blik erop.
Met de uitspraak dat schuld geven makkelijk is, ben ik het niet eens. Het is ontzettend moeilijk, zwaar en pijnlijk. Makkelijker is het om rust te hebben en iets leukers te hebben dan wrok in ons hart. Hoe vaker we de mantra "maar het is zo moeilijk" blijven herhalen, hoe moeilijker het wordt om de switch te maken. Het is net als wanneer je op je middelbare school voor je eindexamens bergen werk lijkt te moeten verrichten. Juist omdat je in je hoofd blijft herhalen dat het haast onmogelijk is, haal je jezelf onderuit. Want als we konden kiezen, dan kozen we voor liefde en geluk voor ons eigen leven, in plaats van wrok en boosheid. Mijn aanpak: ik geloof in mijn hoofd dat het goed komt, dat iets positiefs in mijn hart makkelijker is dan iets negatiefs in mijn hart, en ik probeer met zachtheid mijn wrok plaats te geven voor iets positiefs.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Maar kies je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
Jelle
Vooral met de laatste alinea ben ik het helemaal eens. Schuld geven is helemaal niet makkelijk. Zoals ik in de reactie op hex al schreef ben ik de schuld bijna volledig gaan projecteren op die nieuwe vriend van haar. Maar voor mij blijft daarmee de situatie in feite hetzelfde. Daarom dat ik dat ook kwijt wil, loslaten. Wrok is helemaal niet makkelijk, zoals je terecht schrijft, het is veel makkelijker rust en leuke dingen in je hart te hebben. Wrok is een ontzettend zwaar iets om mee te slepen.
Ja, het klopt... we weten allemaal heel goed wat we van onze exen willen en verwachten om het ons makkelijker te maken. Maar wanneer is het voor ons inderdaad genoeg? Ook ik wilde in feite nog steeds het geven om elkaar en niet zomaar geen contact meer. Maar zelfs al was dat er geweest... zou het dan goed zijn geweest? Waarschijnlijk zou ik dan nog steeds hier zitten te schrijven over dezelfde dingen. Laat ik nou maar gewoon eerlijk zijn... wat ik wilde is haar terug! Alles andere, ook al wilde ik graag, zou waarschijnlijk slechts tijdelijk voldoening en troost hebben gegeven.
Wat is wrok?
Dus het moment dat je haar kan loslaten, niet meer het gevoel hebt van: ik wil haar terug. Dan pas kan je geen "wrok" meer voelen?
Wrok is dus gewoon in feite het slechte gevoel van gemis omzetten naar een reden. Haar de schuld geven van alles, en zo u zelve een beter gevoel geven.
Wrok = gekwetst blijven
Weet niet hoe het met jou zit, nico_nico. Zelf voel ik me niet bepaald goed als ik de schuld geef, of het nou aan haar is of aan mezelf. Mijn dagelijks leven heeft er onder geleden. Ik wil dat niet!! Ik kon mezelf niet meer vertrouwen, nieuwe mensen in mijn leven niet (genoeg) vertrouwen. Het maakt dat ik niet kan genieten, ik haal mezelf onderuit voordat anderen dat kunnen doen
Voor mij is wrok een rotgevoel dat veroorzaakt kan worden door dat gemis, maar het kan ook door iets anders veroorzaakt worden. Ik zie dat ook bij een specifieke straatkrantverkoper bij de supermarkt. Elke keer dat ik bij hem kom ervaar ik steeds weer zijn demonisering van degenen die wel hun leven op de rails hebben. Haast elke keer dat ik hem spreek, begint hij met een verhaal over hoe kut zijn leven is, en soms schildert hij daarbij de mensen om hem heen negatief af. In het begin had ik het met hem te doen, maar op een gegeven moment vond ik het wel welletjes. Hij mag in een woning verblijven vanwege zijn coordinerende functie in het nachtopvang, maar daarover hoorde ik hem al snel niet meer praten. Daarmee maakte hij het zichzelf moeilijker, want juist de mensen aan wie hij zijn krantjes verkoopt, zijn contacten met de buitenwereld, juist die mensen mijden hem daarom.
Waar is wrok voor, binnen de context van relatiebreuk? Volgens mij is het enige wat in de buurt komt van het nut van wrok, dat je de ander en jezelf van je wegduwt, om te voorkomen dat je elkaar niet meer kwetst. Maar daarmee blijf je jezelf plaatsen in de sfeer van "kwetsen", je gedachten en je emoties zijn gericht op "kwetsen". Ook als je tracht te voorkomen om gekwetst te worden, dan blijf je bezig met het thema kwetsen en kom je niet los van wrok. Je blijft je gekwetst voelen, al zijn er in werkelijkheid zoveel redenen om blij te zijn.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
Wrok
Ik heb me misschien verkeerd uitgedrukt, want ik heb geen wrok t.o.v. mijn ex. Enkel spijt hoe het beëindigd is en jammer dat het gedaan is.
Buiten het feit op welke manier ze de relatie beëindigd heeft, kan ik haar ook niks kwalijk nemen. Tenzij in onze relatie slechte communicatie, op sommige vlakken, een reden zou zijn.
Dus wrok zal ik enkel t.o.v. mezelf hebben. Voor de dingen die ik niet goed heb gedaan. Maar dat moet ik van mij afzetten. Want niemand behalve mezelve zegt dat ik haar ook maar iets verkeerd heb gedaan.
Je heeft daar een "mooie" beschrijving van een verbitterd mens. Maar ik hoop dat ik dat niet ben(word), want ik denk(probeer) positief. Ik wil nog leuke zaken doen in het leven, met leuke mensen om me geen. Warmte en liefde geven die ik in mij heb. Ookal is dit nu niet echt gemakkelijk. Toch probeer ik elke dag te genieten. Want me geklaag kom je niet verder. Dan zie je inderdaad de goede dingen in het leven niet meer.
Maar hoe laat je het dan echt los? Je mag er niet meer aan denken, niet meer mee bezig zijn. Maar hoe doe je dat? Enkel tijd lijkt mij hier een oplossing te bieden. En oh, aanhoor mijn geklaag: net nu de dagen weer wat langer worden!
Sterkte!
Groeten,
Nico
Brug tussen Wrok & Berusting
Deze topic heeft diepgang & reikt een zeer noodzakelijk inzicht aan waarvan ik vermoed dat veel LDVD'ers hiermee aan de slag kunnen. Het raakt goed onderbouwd de kern van de onderdelen die in een verwerkingsproces moeten worden aangegaan. Hulde!
Ik wil in het bijzonder reageren en een toevoeging terugkoppelen op iets dat je schreef, Jelle:
"Met de uitspraak dat schuld geven makkelijk is, ben ik het niet eens. Het is ontzettend moeilijk, zwaar en pijnlijk. Makkelijker is het om rust te hebben en iets leukers te hebben dan wrok in ons hart."
In de kern ben ik het eens met wat je schrijft. Het links en rechts schuld blijven geven aan kwesties, staat absoluut berusting en loslaten in de weg--en verzwaart daarmee het gewicht in je hart.
Maar 'schuld geven' en 'rust hebben/vinden' zijn twee elementen die vooralsnog verbonden zijn door een lange brug die je moet durven en willen overgaan. Schuld geven is in mijn ogen toch altijd nog steeds de 'makkelijke' weg: wanneer je een object hebt gevonden (ex, nieuwe partner van ex, jezelf, etc) om je woede en wrok op kwijt te kunnen, geeft dat een duidelijke richting aan je boosheid. Die boosheid/wrok kan zo sterk en machtig zijn, dat je een duidelijke bestemming nodig hebt om dat gevaarlijke projectiel op af te voeren.
In het allereerste begin, waarin je midden in het slagveld van je LDVD staat, overmeesterd door allerlei uiteenlopende emoties, dan is het toch veel zwaarder en moeilijker om meteen al die brug over te steken waar je aan het einde de rust, berusting en acceptatie kan omarmen.
Boosheid en wrok verlenen een soort veiligheid omdat je het KENT--en daardoor is het toch makkelijker om jezelf met die emoties te blijven omringen. Let wel: ik zeg niet dat dit het BESTE is, integendeel zelfs. Maar het lijkt in veel gevallen tóch makkelijker om 'schuld te blijven ronddelen', dan de keuze te maken om boosheid en wrok van je af te schudden en het 'Onbekende' toe te laten. Om die brug naar Rust & Acceptatie over te gaan dus.
Uiteindelijk, zeker, is het makkelijker om te leven wanneer de wrok en kwaadheid uit je systeem is. Maar om daar te komen, moet je dus die brug over--en juist die KEUZE maken is een hele moeilijke. Die brug oversteken die naar Rust & volledige acceptatie leidt, alleen lopen in al je kwetsbaarheid, die weg is juist de moeilijke, zware en pijnlijke om aan te gaan. Omdat het je dwingt de wrok en boosheid los te laten.
Wat dat betreft zie ik, dat 'schuld geven', in veel gevallen (voordat je dat punt hebt bereikt om een stap verder te nemen) veiliger en daardoor dus toch makkelijker is.
Diepgang
Chelle,
Dat gevoel had ik inderdaad ook... deze discussie heeft behoorlijke diepgang! Ik ben ook blij met de reacties hier, het helpt om mijn eigen gevoelens en situatie te ordenen en wat afstandelijker er naar te kijken.
Ik denk dat ik maar korte tijd "wrok" tegenover mijn ex heb gevoeld, ik heb hem redelijk snel vergeven dat hij voor een andere vriendin heeft gekozen. Ik heb veel langer wrok tegen mezelf gevoeld: me afgevraagd wat ik verkeerd heb gedaan, of het beter was gegaan als ik me anders had opgesteld, wat irriteert hem zo in mij? Of is het geen irritatie, maar gewoonweg ontbreken van gevoelens? En wat is erger? En als hij zo over mij denkt, denken anderen dan ook zo? Een beetje onzeker, zeg maar..... ;-(
Nou ja, dat laatste dat gaat ook wel weer over, het is al een stuk beter dan het een paar maanden geleden was.
Ik kan op dit moment weer echt genieten van het lekkere weer en andere (grote) successen!
Jullie ook?
En bedankt allemaal voor de bijdragen!
Groetjes,
Hex
@Hex
Hey Hex,
Dat hoor je ook vaak: dat de wrok en woede niet naar buiten wordt gericht (ex, nieuwe partner van ex), maar naar binnen schiet, op jezelf. Eigenlijk is dat natuurlijk net zo pijnlijk--en misschien zelfs pijnlijker omdat je met jezelf bent 'opgescheept'. Goed te horen dat het stukken beter met je gaat en je weer kan genieten!~
Ook jij dank voor je bijdrage!
Het huis van berusting en geluk voor jezelf
Zo fijn dat mensen dit oppikken! Ik vind vergeven een cruciaal aspect van het ldvd proces, en weet dat vergeven een vaardigheid is waar je voor de rest van je leven baat bij hebt.
Klopt helemaal wat Chelle zegt: de KEUZE voor wrok is aan het begin van ldvd makkelijk. Wrok, slachtofferrol, schuld geven aan een ander of zelfs jezelf, is op een moment waarin je je zwak voelt een makkelijke keuze.
Daarom draaide ik het ook om: eenmaal in die negatieve staat is het een moeilijke en pijnlijke situatie. Berusting en positiviteit is daarentegen veel makkelijker. Wrok lijkt makkelijk, maar het biedt (inderdaad!) alleen maar schijnveiligheid. Wat is dat voor veiligheid, wat is dat voor valse macht, waarbij het nodig is om je te verheffen boven een ander? Bij nader inzien is het zo ontzettend zwaar en pijnlijk. Want wat me opvalt is dat juist degenen die zich niet los kunnen (of willen) maken van hun wrok jegens de ander óók wrok hebben naar zichzelf toe (enorme spijt). Conclusies:
Wat betreft Chelles metafoor kan ik alleen maar voor mezelf spreken: ik moet de brug keer op keer over. Het is niet een keer dat ik de keuze maak, het is herhaaldelijk die keuze maken, mezelf ervan overtuigen dat de makkelijke weg in feite de moeilijkste is, en dat de moeilijke weg in feite de makkelijkste. Met de eerste keuze leg ik een fundament, en met elke volgende keuze bouw ik verder aan het huis dat het tegenovergestelde van wrok is. Net zo lang totdat het staat als een spreekwoordelijke huis. Daarvoor ben ik bereid zijn om goede bouwstenen te gebruiken en niet, zoals het eerste biggetje, heel snel een rieten huis te maken die in één ademteug door de grote boze wolf omver geblazen wordt.
Mijn herhaaldelijke keuzes maken niet dat de wrok meteen plaatsmaakt voor iets mooiers. Wat ze doen is iets anders mogelijk maken. Het is een kwestie van de verkeerde hond niet meer voeden en de juiste hond meer te voeden. Op momenten vertoont de verkeerde hond vals gedrag, als een klein kind die op wanhopige wijze aandacht wil - gaat dreigen, emotioneel chanteren. Trap er niet in!! Het enige wat dan te doen staat is de goede hond belonen voor goed gedrag, ofwel het kind duidelijk maken dat goed gedrag beloond wordt en vals gedrag leidt tot een fiasco.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd op zorgvuldige wijze." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
@Jelle: Poedel of Pekinees?
Niets meer aan toe te voegen, Jelle
Maar om het beeld helemaal helder te krijgen, ben ik nog wel benieuwd met welke honden we hier te maken hebben... Pekinees met zware onderbijt, afrokroes-poedel of zo'n bibberende caviahond die in elke handtas past? Anorexia Hazewindhond? Of zo'n sliertkwijlende boxer?
@chelle: lol!
^_^ Jij bent grappig, Chelle! ^_^
Een Golden Retriever die vaak introvert is omdat hij weet dat hij zo aanhankelijk is dat hij bang is zichzelf te vergeten. In een dubbele poging tot een goede waakhond zijn en niet aanhankelijk te hoeven zijn bij nieuwe baasjes kan hij ruwe, zelfs valse trekjes vertonen als een Pit Bull wiens energie in te hoge mate ongekanaliseerd is. En daardoor niet meer snapt wat er aan de hand was. Is. Was. Behalve bij kinderen.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
Vergeven
Vergeven... ik merk dat ik gemakkelijk kan vergeven, en mijn ex vergeeft mij mijn verwijten aan hem nog veel gemakkelijker!
Maar vergeten, dat lukt mij niet. Ik neem hem sommige dingen nog steeds kwalijk. En kom daar ook als ik boos ben dan weer mee aan.
Het lijkt me ook niet gezond, om steeds alles te vergeven en zelfs te vergeten!
Hex
@hex
Yo hex!
"Het lijkt me ook niet gezond, om steeds alles te vergeven en zelfs te vergeten!"
Ongezond omdat de boosheid niet opgekropt moet worden? Vergeven IS toch het loslaten van boosheid?
Ongezond omdat de ander moet weten wanneer die te ver is gegaan?
Is het daarvoor nodig om boos te worden? Alleen bij hardleerse types, misschien?
Niks mis met op de man af zeggen wat het gedrag van de ander met je doet, "jij doet zus, en daar word ik zo van", hoeft niet meteen met boosheid gepaard te gaan, toch?
Volgens mij bedoelen we andere dingen met 'vergeven'. Volgens mij is vergeven voor jou zeggen "zand erover, we hebben het er niet meer over," heb ik het goed? Voor mij is het ook dat je in jezelf de boosheid loslaat. Dus niet langer de behoefte voelen om deze overtreding op jezelf tijdens een ruzie als ander te gebruiken, terwijl ze niks met elkaar te maken hebben (zoals emotional zei).
'Vergeten' is inderdaad iets anders dan 'vergeven'. Als je partner voor de zoveelste keer zus waardoor jij je weer zo voelt, ja dan wordt het tijd om echt hard op je strepen te gaan staan!
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
Jelle & Vergeven
Jelle,
Vergeven is voor mij dat ik het de ander niet meer kwalijk neem, dat hij mij gekwetst heeft. Inderdaad op dat moment loslaten van de boosheid, accepteren wat er gebeurd is en het de ander niet meer verwijten. Tenzij hij het zelfde nog een keer flikt, natuurlijk... dat is wat ik bedoelde.
Dat wil niet zeggen dat ik soms in mijn boosheid geen oude koeien uit de sloot haal, die er niets mee te maken hebben.... maar dat probeer ik toch wel te voorkomen!
Groetjes,
Hex
vergeven
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
Ik ( was = ben ) ( niet = wel ) vergeten dat ik van ( hem = haar ) ( hield = hou ) zoals ( hij = zij ) ( is = was ) en niet zoals ( hij = zij ) zou moeten zijn.
een mens is nooit te veranderen er zit altijd een eigen ik in , goed of slecht
ik vind vergeven kan maar vergeten ??
Wat wil je vergeten?
Hoi Tweeling,
Wat wil je precies vergeten wat je vergeven hebt, dan?
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
vergeven
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
nee vergeven kan je wel maar het vergeten nooit
@tweeling
"Vergeven kan je wel maar vergeten nooit."
Dat klinkt heel erg aannemelijk hoor, Tweeling, maar ik weet niet zo goed wat je me wilt zeggen. Wat wil je me precies zeggen?
En zeg nooit nooit. Als je nu al niet gelooft dat je de ander achter je kunt laten, dan doe je jezelf tekort. Sommige mensen hebben het recht om de ander de schuld te geven, omdat de ander hem/haar zo'n rotstreek hebben uitgehaald. Een goede vriendin van me liep een Sexueel Overdraagbare Aandoening op omdat haar toenmalige vriend was vreemdgegaan. Ze moest pijnlijke onderzoeken en therapieen ondergaan om ervan af te komen, en gelukkig is ze niet onvruchtbaar geworden. Wat die vent haar had aangedaan, betekende niet automatisch dat ze zichzelf moest blijven pijnigen om wat de ander hem/haar heeft aangedaan. Ze moest wel verder gaan, omwille van zichzelf, de rotgeschiedenis, de boosheid en de hopeloosheid achter zich laten.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)
vergeven
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
mijn ?? heeft mij echt zoveel en mijn kinderen pijn gedaan dat dat nooit te vergeten is kan en bestaat niet
ik weet niet of je mijn verhaal kan
gr en sterkte xxxx
Omcirkel wat van toepassing is
Een mooie zin... hij suggereert dat je mensen altijd moet nemen zoals ze zijn, en daar kan ik wel achter staan. Je kunt mensen niet vormen of veranderen zoals jij ze graag wilt zien.
Je kunt alleen zelf beslissen of je bij die ene mens zoals die is wilt blijven, of niet.
Het rare is alleen, dat voor de meeste mensen op deze site geldt dat die beslissing door de ander genomen is !
Hex
vergeven
narcisme is teveel eigenliefde (en dat heeft mijn ?? partner nu dus)
http://www.lezerspoort.nl/content/index.php
heeft iemand hier wat aan
@Tweeling: bedankt!
Bedankt, Tweeling! Ik ben dol op zingevende boeken! k Wist niet dat deze site bestond, en ik ben toch flink bezig geweest, afgelopen jaar.
Het boek Radicaal Vergeven van Colin C. Tipping lijkt me wel wat.
Jelle.
"Als er niets is waarvoor je bereid bent klappen te vangen, word je niet gelukkig. Kies wel je strijd zorgvuldig." (Jelle)
"Het leven is veel leuker dan je ex." (Loesje)
"Het leven is als taco's eten. Niet aan beginnen als je bang bent om te knoeien." (anoniem)