Ik heb een relatie van 15 jaar achter de rug met M. Een jaar geleden ongeveer werd ik verliefd op een andere vrouw (R.). Ik heb daar niets mee gedaan, maar omdat ik het gevoel niet kwijtraakte, en omdat dit serieus begon te wegen op mijn relatie, zijn we ongeveer een half jaar geleden uit elkaar gegaan. Nu heb ik sinds enkele maanden een nieuwe relatie met R. Met M. ben ik vrienden gebleven, en ook zij is nu verliefd op een andere man (nog geen relatie).

Echter, nu de nieuwe relatie met R. een feit is, begin ik spijt te krijgen. Ik mis M. en wou dat ik haar nooit opgegeven had voor R. Niet dat de relatie met R. niet goed zit, we hebben een enorme klik, echt geweldige seks, en maken veel plezier samen. Alleen, dat knagende gevoel dat M. eigenlijk de echte vrouw van mijn leven was, blijft hard spelen.

Onlangs had ik het er met M. over, en zij zei me dat ook zij ergens dat gevoel nog heeft, dat zij en ik ondanks alles toch bij elkaar horen en dat dit alles slechts een tijdelijke verdwazing is. Alleen: ze zegt dat ze niet meer met mij zou durven proberen, omdat ze schrik heeft dat ik vroeg of laat weer hetzelfde zou doen dan. Uiteraard begrijp ik haar standpunt.

Niet lang na onze breuk, besliste M. bovendien dat ze zou gaan emigreren. Volgende zomer zou ze waarschijnlijk al verhuizen, en de afstand zou zo groot worden dat we elkaar waarschijnlijk nog maar zelden of nooit zouden kunnen zien.

Nu weet ik niet wat ik moet doen. Iets zegt me dat ik het beter uitmaak met R., omdat ik dus overduidelijk nog gevoelens heb voor M. Maar dan gooi ik misschien iets moois weg voor iets dat niet meer dan een herinnering kan worden (M.).....