Wat bedoel je hiermee? Ja, op dit moment is mijn huis absoluut belangrijker dan mijn ex. Ik kies namelijk nu eens voor mezelf en niet mee voor hem. Ik ga nu voor mezelf een leuk leven opbouwen en dat begint naar mijn idee ook met een plekje voor mezelf, waar ik de dingen die gebeurt zijn kan verwerken? Is dit zo vreemd dan?
Wat moet ik dan? Ik wil verder met mijn leven en het liefste zo snel mogelijk!

Ik weet dat 2 weken wel erg kort zijn, maar ik heb heel sterk het bevoel dat ik door wil. Ik heb geen geduld om maanden te rouwen en me rot te voelen. Ik heb er geen zin in, het voelt niet goed om zo lang om hem te blijven treuren. Tuurlijk heb ik m'n kutmomenten, maar ik wil duidelijk ook door. Is dit gek? Bedoel, mijn leven heeft altijd een ons gedraaid. Kan het niet goed uitleggen, maar heb mijn eigen dingen stil gelegd om het thuis allemaal zo goed mogelijk te laten draaien. En nu achteraf zie ik in welke fout ik heb gemaakt. En dat wil ik dus niet meer.
Ik geef bakken met geld uit op het moment. Opzich kan ik het financieel makkelijk redden hoor, in dit huurhuis. Ik betaalde toch alles al, dus verhuren hoeft niet. Ik denk zelfs dat het alleen maar makkelijker wordt nu hij weg is, scheelt een hoop geld in boodschappen, kleding, dingen doen, uit eten, noem maar op. Dus, geld en tijd voor mezelf! Het voelt soms best vreemd, voel me ook schuldig dat ik dit doe. Vraag me ook af wat de mensen soms zullen denken! Ga volgende week naar de hypotheekadviseur, nu dus voor een huisje voor mezelf. Dat doet best pijn, als je 2 weken geleden nog aan t kijken was voor een leuke eensgezinswoning! Verder ga ik naar de kapper voor een compleet andere look, ga naar de schoonheidsspecialiste. M'n kledingkast is al uitgebaggerd evenals mijn make-up en sieraden. Heerlijk. M'n leven ligt toch op z'n kop, dus waarom niet een compleet andere richting.
Begrijp me goed, ik heb er in het verleden zelf voor gekozen om alles voor hem en ons te doen. Ik vond het ook heerlijk! Ik hou ervan voor iemand te zorgen. Maar ik zie nu ook dat hij het zich heel makkelijk liet aanleunen en nooit eens iets deed uit zichzelf. Nee, ik wil hem niet meer terug, nooit meer! En dat voelt als een opluchting joh!