Via de social media kwam ik hem tegen. Na 15 jaar geen contact gehad te hebben mailde ik. En kreeg een mail terug. Het werden heel veel mails. Na 3 maanden moesten we, alsof het zo zou moeten zijn in het buitenland zijn, en het onvermijdelijke gebeurde. Even fijn en vertrouwd als altijd.
We mailden verder maar zijn vrouw had zijn mailadres gekraakt en had een aantal mails gezien. Hij werd 2 dagen het huis uitgezet, ik kreeg een belerende mail van haar maar zij zijn nu weer bij elkaar. Hij schreef een soort van afscheidsmail dat ik het met mijn man moest proberen etc.
Maar na een maand nam hij weer contact op. Dat ons contact niet verloren zou gaan. En sindsdien bellen we af en toe en mailen elkaar zo nu en dan. Dit duurt al ruim 7 maanden en ik wil hem zo graag zien. Maar hij houdt de boot af omdat hij in een moeilijke periode in zijn leven en relatie zit. Ik denk iedere dag aan hem, fantaseer hoe ik met hem leuke dingen doe, hoe ik het voor me zie etc. Ben ik nou helemaal gek geworden. Ik ben getrouwd, heb 2 kleine kinderen. Hij is getrouwd etc.
Maar hij gaat niet uit mijn hoofd. Volgens mij romantiseer ik het niet maar verliefdheid zal wel blind maken.
Vandaag is hij 1 jaar getrouwd en ik heb het er erg moeilijk mee. Gisteren elkaar nog even gesproken en hij wil er toch over nadenken om weer eens af te spreken. Uiteraard gaat nu iedereen roepen dat ik ermee moet kappen maar ik kan het gewoon niet. Hij schreef ooit dat ik degene was geweest die hem had kunnen temmen en hij was mijn eerste grote liefde voor ongeveer 7 jaar.
Ik weet het gewoon niet meer. Eigenlijk wil ik hem een ultimatum stellen om af te spreken want dan wil ik zien wat het met me doet. Ondertussen heb ik tegen mijn man gezegd dat wij in therapie samen moeten. Dit heeft niets met dit te maken maar onze relatie lijkt al jaren doodgebloeid. Ik weet dat je dan opeens ook weer open staat voor andere dingen en dat is gebeurd. Ik had niet gedacht dat het met mijn ex van 15 jaar geleden zou gebeuren.
Hoor graag van jullie hoe jullie het zien.