Verloren in verdriet

afbeelding van butterfly83

Hallo Allemaal

Ik was een beetje aan het kijken,hoe ik om zou kunnen gaan met mijn verdriet,en kwam bij deze site uit.
Interessante site moet ik zeggen,had al wat verhalen gelezen,en dacht hier zit goed.
Mijn relatie is namelijk nu morgen precies 2 weken uit,nog heel vers moet ik zeggen.
Maar het verdriet is onbeschrijvenlijk.
Ik had 2 jaar een relatie met een turkse jongen,en na 2 jaar zei die ineens in een sms tegen me dat ie geen zin meer in me had,ik natuurlijk erg boos en verward,en denkend hoe durft hij in een sms het met me uit te maken,ik dacht die draait misschien wel weer bij,maar nana een paar dagen niks gehoord meer te hebben begon ik me steeds ongemakkelijker te voelen,en smsde hem,van waarom ineens?
Zijn enigste antwoord was,ja heb geen zin meer.
Dus ik wilde meer weten want het voelde gewoon rot,ik wilde meer weten,en smsde hem,maar reageerde totaal niet meer op mijn smsjes.Dus afgelopen dinsdag belde ik hem,en vroeg of ie z,n kleren nog terugwilde,want ik had nog kleren liggen van hem,en ik zei ook dat ik heel boos was.op de manier hoe die me gedumpt had,zo gevoelloos.
Hij zei ja wat moet ik dan,zegt ie ineens van ja ga verder met je leven,we hadden toch geen toekomst,dat weet jij ook,je bent een mooie meid en er zijn genoeg mannen in de wereld.En toen vertelde die ook doodleuk dat ie al een week een ander had,een turks meisje,en daar was ie serieus mee,hij was daar verliefd op geworden en vond haar erg leuk.
Ik zei toen en het is net anderhalve week uit tussen ons,en nu al serieus?
Hij zei ja maar heb haar pas leren kennen nadat het uit was tussen ons,en vind haar gewoon erg leuk.
Nou dat was dus echt een klap voor mij,want 1 dag voordat het uitging zei die nog dat ie van me hield.
Nou die avond heeft ie nog z,n kleren opgehaalt,en dat ging ook heel gevoelloos,hij heeft niet eens gezegd sorry of weet ik veel wat.Nee hij gaf mijn spullen en ik de zijne,en ging na 2 min weer weg.
Verder heb ik niks meer van hem gehoord,hij zei nog wel dat ie de volgende dag zijn nummer zou veranderen
maar heb hem gister in de nacht nog anoniem over laten gaan,z,n nummer heeft ie nog.
Hij zei ook nog tegen mij verander jou nummer ook maar,ik dacht even een sprankje hoop,en dat ie dat zei omdat ik ie mij dan ook kon bellen.Maar toen zei die ja ik zeg dat niet zodat je hoop krijgt.
Nou hier zit ik dus dan gebroken,en verdrietig,ik eet al dagen slecht,of lig alleen maar de hele dag in bed,s,nachts word ik wakker en moet ik spugen van de stress.de hele dag zit hij in me hoofd.
Hopend dat ie mij gaat missen en me belt.
Terwijl ik aan de andere kant denk ik wil hem niet eens meer terug,nawat ie me geflikt heeft
Ik weet het echt niet meer,Ik maak me eigen ziek met me gedachtes over hem.
Ik zit ook al 3 jaar aan de anti depressiev.as.
Maar ja ik voel me gewoon ingeruild,en denk ook echt wel dat hij al eerder contact had met dat meisje.
Ik voel een hoop op dit moment,boosheid,verdriet,verwardheid alles wat je maar kunt noemen wat met pijn te maken heeft.
En hij?hij gaat doodleuk verder met z,n leven.

Gr een doodongelukkig vlindertje

afbeelding van Emy

Hey meid, Wat onzettend

Hey meid,

Wat onzettend klote voor je.. En dat nadat je 2 jaar samen bent geweest. Moet wel heel moeilijk zijn zoals hij je behandelt nu.. maar toch ergens ook wel beter, als jij geen contact meer met hem kunt hebben, kun je hem beter vergeten dan als je dat wel zou hebben. Want dat is een heel moeilijk maar wel passend advies. Jij verdient zoveel beter, serieus. Je zult waarschijnlijk veel pogingen doen of willen doen om hem terug te krijgen, maar daar ga je jezelf pijn mee doen (ik zit nu ook in zon soort situatie, alleen iken mijn ex hebben nog wel contact, maar dat zit anders in mekaar.) Hij heeft jou pijn gedaan, blijkbaar gaf hij niet genoeg om je om fatsoenlijk te vertellen waarmee hij zat en om het uit te maken. Wat moet je daarnou mee? Weetje waar ik zelf op dit moment achterkom, dat er ook zooooveel anderen zijn waaraan je je liefde kunt geven en ook terug ontvangt!
Geven en nemen. Heb ik ook geleerd! Glimlach En die zijn er echt wel weetje, nu heb jij je ex nog in je leven, maar achter de muren van je huis zijn er echt zoveel jongens die jou willen voor wie je bent en die je wel met respect zullen behandelen. Echt, die bestaan!
Maar, wat je vooral NIET moet doen is op zoek gaan naar andere jongens en daar wat mee aanpappen want dat helpt voor geen meter. Je verdringt hiermee je verdriet en na een tijdje komt het er alleen maar 2 x zo hard uit (hier is mijn ex nu namelijk mee bezig, om mij te vergeten met een ander meisje). Je kan geen nieuwe relatie beginnen als de ouwe nog niet geeindigt is. Je zult waarschijnlijk ook de kans hebben dat je ex terugkomt naar jou zodra het uit is met het meisje. En dan wat? Ben je de 2de keus? Neem hem alsjeblieft niet terug! Hij weet dat hij waarschijnlijk toch zo terug naar jou kan, omdat jij hem nog met open armen zal ontvangen (omdat je nu liefdesverdriet hebt, heel fragiel bent en hem eigelijk terug wilt..). Zorg ervoor dat je niet weer in die kuil valt.. Wat een ongelofelijk egoistische klojo!
Je verteld dat je al n tijdje aan de antidepressivas zit. Is het misschien mogelijk dat je zograag liefde wou voelen omdat je je klote voelde, dat je zograag bij hem wou blijven? (Herken mezelf er namelijk in).
Het is goed om te huilen, boos te zijn. Wat je nu kunt doen is steun zoeken bij je ouders/vrienden/familie en heel hard alles uit te janken (hoe dom da took klinkt). Ga lekker afleiding zoeken, mensen opzoeken, huur een filmpje, maak jezelf mooi, eet lekker en doe dingen die je leuk vindt. Je moet jezelf van hem losmaken, dat is heel moeilijk en gaat misschien ook n tijdje duren. Weet dat je eerst van jezelf moet houden om van iemand anders te kunnen houden. Anders zou je afhankelijk kunnen worden en dan is het dus nog moeilijker om van hem af te komen! Zodra jij elke dag een kleine iniemienie beetje meer over hem heen groeit, elke dag dat het wat dooft, zal je steeds meer je eigen mannetje gaan staan. Uiteindelijk hoop ik dat je sterk genoeg bent om hem niet meer "nodig" te hebben. Echt, er zijn zoveel jongens.. Elke dag kom ik daar wat achter.
Hoop hebben is niet nodig. Stop je energie niet langer in hem, sorry hoor maar hij is het niet echt bepaald waard. Laat hem maar op z'n bek vallen. Jij bent de belangrijkste nu.

Heel veel sterkte en succes, het lukt je wel!

Liefs Emilie

afbeelding van butterfly83

Bedankt voor het advies

Hai bedankt voor je bericht
Ja ik heb hem nog steeds niet gehoord en ik maar denken dat ie ie om me gaf,nou 1 ding moet ik
wel door me verstand zien te duwen,als hij ook maar wat om mij had gegeven,dan had ie het wel op een wat andere manier met me uitgemaakt,ipv van het zo gevoelloos te doen.per sms en zo koelbloedig.
Dat vind ik echt zo erg,de manier waarop,voel me echt zo stom.
En dan dat ie ineens een ander heeft,en ik maar denken en hopen dat ie me gaat missen,en dat ie over een tijdje misschien inziet dat ie me niet had moeten laten gaan.
Anderen verklaren me voor gek die zeggen,je verdient veel beter,die jongen heeft misbruik van je gemaakt en je uitgemolken,en nu heeft ie geen zin meer in je,zo iemand denkt alleen aan zich zelf.
Toch weet ik dat ze wel een beetje gelijk hebben,maar aan de andere kant hoop ik toch dat ie me weer gaat bellen erg he?
Groetjes

afbeelding van Emy

Nee dat is totaal normaal,

Nee dat is totaal normaal, je bent waarschijnlijk erg gek op hem geweest en je hodut natuurlijk nog veel van hem. Ik heb dit ook namelijk.. Glimlach Ik pak elk sprankje hoop met beide handen aan, waarna ik toch zie van pfft wat doe ik mezelf nou aan! Dus probeer dat te voorkomen hoe moeilijk het ook gaat worden. Weetje je mag stiekem hopen dat hij later zn neus flink stoot en met hangende pootjes terugkomt (doe ik ook).. Maar dat je dan wel kan zeggen HA dacht het niet, ik kan nu zonder je! Lachen Is dat niet de beste gedachte, nou voor mij iig wel en ik weet bijna zeker dat jij dat ook vindt. Ik hoop dat je kracht vindt om door te gaan

Liefs Emilie

By the way je mag me altijd private messagen als je wilt ofzo, just so you know..

afbeelding van leoni

hey meid, wat ontzettend.

hoi Emili,

Ik heb je verhaal opgezogen en ik wil er wat mee doen. Weet dat je niet alleen bent met zoveel pijn. Ondanks dat ik ook zoveel dingen had, wat voelde dat niet klopte, ging ik toch met mijn vriend door. Het is nu zo dat ik voor de derde keer door hem, mezelf weer moet hervinden, ook willen vasthouden, alleen maar zijn ding doen, weet niet meer wat ik zelf leuk vindt. Zie geen toekosmt soms, Dat mag niet, ik ben 42 en heb twee kinderen,maar mijn rugtasje is zo vol.

bedankt voor je steun..

afbeelding van 073

Sterkte

Gewoon enorm klote. Hoe kan iemand war je zoveel om geeft je zo behandelen? Zo onrespectvol.
En hij... gaat idd gewoon doodleuk door met z'n leven, laat jouw in brokstukken achter.

Maar jij 'lijmt' jezelf weer uiteindelijk. Je gaat weer door met je leven (nu nog even niet) en komt er sterker uit... en ja, het schijnt zo te zijn dat je straks iemand tegen gaat komen die wel goed voor je is! Zo schijnen die dingen te gaan... ik moet het ook nog ontdekken hoor. Eerst die brokstukken maar wat zien te lijmen.

Veel sterkte en succes toegewenst!

afbeelding van Sara24

hallo vlindertje, je

hallo vlindertje,

je verhaal komt me zo bekend voor. Weet niet exact hoe en wat nou zich afspeelde in jullie relatie maar het is iets wat ik vaker van dichtbij heb meegemaakt. Als allochtoon en moslim zijn er (veel) ongeschreven regels waaronder geen relatie met iemand voor je huwelijk, laat staan met iemand van andere afkomst.
Alhoewel je nog zoveel van diegene houdt, je bent altijd aan het strijden voor acceptatie.

Ik was zelf gek van een Nederlandse jongen, die ik behoorlijk lang kende maar na een tijdje, ging het niet.
Niet vanwege gebrek aan liefde, maar gewoon, omdat een je keihard moet strijden om geaccepteerd te worden en uiteindelijk beinvloedde het ons gedrag, werk, school etcetc.

Daarom heb ik het ook beindigd. Ik dacht soms; wat als we gingen verhuizen en wat als dit en dat?
Maar aan het einde van de dag was ik degene die vaarwel tegen mijn familie zei en dat viel me zwaar, te zwaar.

Ik was al die leugens zat, die constante strijd. Nou heb ik niet een nieuw relatie, denk er niet eens aan maar lijdt wel verdomd erg vanbinnen. Vooral ook omdat ik er met niemand over kan praten. Het is een hoofdstuk in mijn leven die fantastisch begon maar die nooit goed kon eindigen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem vanaf het begin meer als een vriend zag en toen werd het meer omdat hij meer wilde, dus wieweet was hij niet de warer?

Maar nu kan ik er gewoon niet aan denken! Ik wil niet eens aan verliefdheid denken! Ik wil gewoon van deze pijn af!!! Iets wat langzaam aan beter gaat maar het heeft me wel echt heel veel pijn gekost.

Ik mail je dit omdat ik de andere kant van het verhaal wil vertellen en hoop dat je hierdoor meer begrijpt dat het niet aan jou lag dat hij het zo plots uitmaakte.

Ik wens je veel geluk met het verwerken!