Hallo limbogirl28,

Je ongeloof en onmacht vreten aan je...je snapt het niet... waarom? Het voelt als een amputatie, een overlijden... alleen je partner loopt 'vrolijk ' verder en is ogenschijnlijk niet aangedaan door de breuk. Ik denk dat hij er ook problemen mee heeft maar zijn verwerking is al eerder begonnen en hij is al verder in het proces.

Je vraagt je af hoe je partner in zo'n korte tijd kan veranderen, een week geleden dacht hij nog aan trouwen en kindjes. Ik ken jullie niet en heb te weinig inzicht in jullie relatie maar er zijn overeenkomsten met andere relaties.
De vraag is: wat zoekt iemand in een relatie? Voor iedereen is dat weer anders maar de onderwerpen zijn allemaal gelijk. Je kunt gaan voor geborgenheid, veiligheid, intimiteit, genegenheid, vrijheid, status, sex, etc. Iedere partner heeft heeft z'n eigen wensenlijstje en gaat daarvoor, als hij dit lijstje heeft afgevinkt gaat hij nieuwe doelen stellen en die nieuwe doelen hoeven niet per se binnen de relatie te liggen. In jullie geval kiest hij duidelijk voor z'n vrijheid en wel buiten de relatie. Voor zijn gevoel kon hij de gewenste vrijheid niet binnen jullie relatie vinden. Het kan ook zijn dat het kiezen voor kinderen en het gaan voor IVF hem met de neus op de feite drukte en angst kreeg voor een binding.
Voor jou komt zijn beslissing 'uit de lucht vallen' maar hij is er al langer bewust of onbewust mee bezig geweest. Hij heeft je niet willen kwetsen en geeft daarom ook niet veel informatie omtrent zijn beslissing. Echter juist deze houding roept bij jou veel vragen op, geeft onduidelijkheid en dat doet pijn, enorm veel pijn. Hij is onbedoelt de zachte heelmeester geworden die stinkende wonden heeft gemaakt.
Ik voel met je mee want ik heb hetzelfde meegemaakt.... Mijn wonden zijn na 7 maanden langzaam aan het helen, ik hoop dat je met onze steun het proces kunt versnellen.

Sterkte en succes!
BlueEyes