verscheurd van verdriet

Hallo hier mijn verhaal
Ik ben 10 dagen geleden gedumpt door mijn ex aanstaande man na 7 jaar, 1 jaar voor ons huwlijk
T en ik kenden elkaar 7 jaar en ineens op dodenherdenking begon hij te huilen en zei hij dat hij al
3 maanden twijfelde. Ik dacht dat ik dood ging, in een keer mijn roze wolk ontploft
Een reden kwam er moeilijk uit na een paar dagen kwam het hoge woord er uit dat hij mij te veel zag.
Hij zat eerst in het leger en daarna in de zorg en die overstap was te groot
Trouwen wilde hij eigenlijk ook niet, dus ik heb in 1 grote leugen geleefd
Mijn hoofd ontploft van de vragen en hij wil mij niet zien in vind dat ik hem stalk
We wonen om en om in ons huis en dan weer bij ouders, ik hou dat niet lang vol
Ik zit vol achterdocht en ben bang dat ie vreemd is gegaan , hij is op werkvakantie op een boot met
colegas geweest en daarna gaf ie steeds meer negatieve signalen af naar mij.
Het heeft mij wel inzicht in mijn relatie gegeven , hij was niet actief gamede veel en rookte steeds meer jointjes ik ben dood ongelukkig wie heeft er advies x

sennah01's blog
login of registreer om te reageren

Vrij, 16/05/2008 - 22:22 — Mel

Hey Sennah

Eerst en vooral een dikke knuffel!

Dit doet zeker pijn, je had het niet zien aankomen. Hij zegt dat hij er al 3 maanden mee zat, dus het zal ofwel in hem ook een strijd geweest zijn ofwel heeft hij ondertussen al wat afstand van je genomen.

Tuurlijk zit je nu met 101 vragen. Hij heeft jou redenen gegeven, daar moet je het mee doen... Jammer dat hij je niet 'verder helpt', maar denk eerlijk gezegd ook dat wat hij nu ook zegt voor redenen jou geen beter gevoel gaan geven. Klopt het ook wat hij zegt, dat jullie elkaar (te)veel zagen? (vind dat achteraf zo stom gezegd, daar was hij toch ook bij)

Misschien is er een hele andere reden waardoor hij tot dit besluit gekomen is (wat je zegt over die werkvakantie). Zeker weten doe je dat helaas niet en stel dat dat zo is, gaat hij dat natuurlijk niet makkelijk toegeven. Zou proberen je hoofd daar niet te fel over te breken.

Ik zou nu, weet dat het niet makkelijk is, afstand nemen van hem, hij heeft duidelijk geen zin om er nog verder over te praten, nu toch niet. Misschien kan je na een tijd nog eens proberen om een gesprek op gang te krijgen. Heb je het voor jezelf al een beetje beter kunnen plaatsen en staat hij misschien wel al meer open voor een gesprek. Het kan echter ook zijn dat hij vindt dat alles nu al besproken is en geen zin heeft om er telkens weer op terug te komen, dat kan ik van hieruit niet zo goed inschatten.

Jullie wonen nu nog om en om in jullie huis, zeg je. Is er al iets besproken hoe dat verder moet? Als hij daarin niet zou meewerken, zou ik dat proberen voor jezelf op te lossen, want ik kan me voor jou voorstellen dat dat verre van ideaal is nu in deze omstandigheden.

Goed dat je ook al overdenkt wat er 'niet goed was' aan jullie relatie. Dat kan helpen. Probeer die gedachten ook telkens op te roepen bij felle emoties.

Probeer het nu voor jezelf een plekje te geven, hoe moeilijk het ook is. Zoek afleiding, praat/schrijf het (ook hier) van je af!

Ik wens je veel sterkte, zoiets heeft tijd nodig en moet slijten, maar het komt uiteindelijk wel in orde, geloof daar maar in!

Groetjes

Vrij, 16/05/2008 - 22:49 — sennah01

hoi

Bedankt voor je lieve reactie, Dat met dat huis om en om maakt mij onrustig en achterdochtig
Ik ben constant bang dat ie met iemand anders in ons huis rotzooit, ook al hebben we regels opgesteld.
De werkvakantie blijft mij bezig houden, een dag daarna was ik jarig, en hij zou zijn colega uitnodigen en ze kwam niet, ik was nieuwsgierig dus draaide nummer toen nam ze op een dacht ze dat ik een colega vna hem was. Ik ben gezellig niets vermoedend met haar gaan agspreken en ineens kon mijn partner tijd maken om
ook wat mee te gaan drinken
Eerst zaten we bij ons wat te drinken, toen kwam de opmerking misschien halen we de 7 jaar niet want zoveel procent haalt het niet, ineens wilde hij later aan kinderen beginnen, en hij zei tegen zijn colega waar ik bij was dat ze aantrekkelijk is. ik werd steeds onzekerder en achterdochtiger , hij ging hardlopen wat hij nooit had gedaan eerst en dat vond ik maar raar.
4 dagen later toen we naar strand gingen was ik super onzeker door alle opmerkingen en zo
op het strand kreeg ik alleen maar gekke opmerkingen
en s avonds toen we gingen eten met zijn alle zei zijn colega tegen hem zullen we volgend jaar op de boot
zonder bewoners , en dan maak ik je ontbijt zei ze , kon een grapje zijn maar ik ging door de grond
S avonds hebben we t v gekeken op dodenherdenking en snachts ging ie sigaretje roken begon te huilen en toen was het voorbij.
IK had geen gelijkwaardige relatie , ik heb een handicap en deed alles in huis voor een half uurtje aandacht per dag meer tijd had ie niet voor mij.
En het laatste jaar moest alles van achter de pc en dat frustreerde mij.
ik denk dat ik dacht dat ik mijn partner kon veranderen , maar dat kan ik niet
ik heb altijd alles voor m gedaan en nu moet ie alles alleen doen mijn moeder denkt dat ie zich zelf tegenkomt
ik trof het huis vandaag vies aan met porno dvd en wc rol ernaast
Ik weet niet meer wat ik moet doen in mijn hart wil ik hem terug in mijn hoofd niet.
Ik wil iemand die het fijn vind om leuke dingen met mij te doen, en mij niet als last ziet
ik sport 3 keer in de week en wandel graag en hij wilde niks meer met mij doen
Alleen af en toe tv kijken pfff wat kan ik doen om hem te vergeten

Vrij, 16/05/2008 - 23:33 — knockout

Vergeten hoeft niet...

Beste Sennah,

Hartverscheurend verhaal ik voel met je mee. Maar een half uurtje per dag aandacht terwijl jij met een handicap alles doet, is inderdaad verre van een gelijkwaardige relatie. Ik begrijp je goed, tot februari van dit jaar had ik ook geen gelijkwaardige relatie en deed werkelijk alles voor mijn vriendin. Het gaat een gewoonte worden dat de één alles doet en de ander alleen met leuke dingen voor zichzelf bezig is. Zo hoort dat niet te zijn in een relatie en jij verdiend dus veel beter!

Ik begrijp alle vragen die je hebt, heb ze ook gehad, maar of je eerlijke antwoorden krijgt is weer een vraag. De woonsituatie is een probleem, heb je daar mogelijke alternatieven voor? Het beste wat je kunt doen is het contact even vermijden, hem even in zijn sop gaar laten koken, hoe moeilijk dat ook kan zijn. Als hij je nu al beschuldigt van 'stalken' kan dat alleen maar verder uit de hand lopen.

Kan je geen advies geven over hoe hem te 'vergeten' dat zal ook niet gemakkelijk zijn na die jaren, maar wat belangrijk voor JOU is dat je je heel goed gaat afvragen of hij de moeite waard is om nog voor te knokken. Als ik je verhaal zo lees, dan was je mijns inziens al een poos niet gelukkig maar bleef je volhouden in de hoop dat er veranderingen zouden komen in de relatie. Veel mensen hier kunnen daar over meepraten.

Wat je handicap ook is, JIJ bent het waard om leuke dingen mee te doen! Jij bent het waard om een gelijkwaardige relatie te hebben.
Blijf in ieder geval sporten en wandelen, dat is -zeker nu- heel goed voor je.

Kan je helaas niet veel meer advies geven, ben zelf nog aan het opkrabbelen.

Veel kracht gewenst.

Groeten,
Knockout

Wie is online

Enquête

sennah01's Buddies