verslagen

afbeelding van Zaza

Verslagen. Ik voel me verslagen. Door het verdriet. Ik heb gevochten. Maar Verdriet heeft gewonnen. Zes weken heb ik alles gegeven om 'goed' te leven. Gegeten, gekookt, mensen gezien, gesport, opgeruimd, aan school gewerkt, gehuild, gelachen, nog meer gehuild, mezelf uit de depressie gesleurd door aan school te gaan werken... Het mocht allemaal niet baten. Verdriet heeft gewonnen. Na twee dagen in bed doorgebracht te hebben, kom ik er niet meer uit. Ik wil hier het liefst blijven. Helaas kan ik me dat niet veroorloven. Ik moet werken en heel veel doen voor mijn aankomende reis. Ik heb er geen energie meer voor. Mijn hoofd is vol en leeg tegenlijk. Vol van hem en leeg van andere gedachten. Ik kan niet meer. Verdriet heeft gewonnen...

afbeelding van Moerbei

Hoe k*terdek*ut ook is er

Hoe k*terdek*ut ook is er haast geen heling mogelijk zonder dat je je overgeeft aan je verdriet!!!

Ik herken het uit dit verliesproces, maar ook uit een eerder verliesproces na overlijden. In die periode vocht ik ook maanden tegen mijn verdriet. Plande mijn agenda bomvol, was altijd aan het rennen. Tot ik de deksel op mijn neus kreeg en na pas een maand of 4 het verdriet toeliet. Ik ging toen héél diep, maar ik moest daar doorheen om er weer bovenop te komen.

Dit x was het eigenlijk hetzelfde. Eerst was er pure shock, paniek en tranen, daarna vechtlust en vervolgens overgave en doffe ellende. Pas op dát moment kon het dubbeltje keren naar de betere kant.

Een dag in bed blijven is niks mis mee. Net als een gewond dier heb ook jij je rust en veilige plekje nodig om te helen.
Dag twee moet je jezelf wel weer oprichten en jezelf een heel klein schopje geven. Niet te groot, niet zodat je weer gaat rennen van je verdriet, maar voldoende om je op te richten.

Verdriet is het pad naar heling. Dan ga je pas echt aan het verwerken. Al hetgeen je hiervoor deed was je verwerking uit de weg gaan...hou je niet vol.

Sterkte!!! En gelukkig heb je leuke dingen in het verschiet waar je tegen die tijd echt wel power van gaat krijgen!

afbeelding van Zaza

Ik vocht op een goede

Ik vocht op een goede manier... Twee uur huilen en dan uiteindelijk weer opstaan om toch te gaan sporten. Halve dag werken, heel depressief thuiskomen, huilenhuilenhuilen en uren later toch naar die afspraak gaan om aan school te werken. Snap je? Maar nu, ik wil niet meer opstaan. Ik wil niet meer aan school werken. Het gevoel is weg. Het denken is weg. En daarmee bedoel ik: 'oke, ik voel me echt echt rot en wil alleen maar hier blijven liggen maar ik weeeet dat het beter is om uiteindelijk op te staan en iets constructiefs te doen.' Dat denk ik niet meer. Ik heb me overgegeven. En dat kan ik me niet permitteren. Over 19 dagen zit ik in het vliegtuig om de kans van mijn leven te benutten. Ik moet nog zoveel doen. Maar ben zoooo moe.

afbeelding van vlindertje59

@Sizz

Lieverd, probeer jezelf een klein schopje onder je kont te geven, hoe moeilijk het ook is. Ik weet van mezelf dat ik zelfs de 1e 2 maanden mijn huis heel erg verwaarloosde, terwijl ik van een heel schoon huis hou. Ik deed niks meer. Eten koken voor mijn kind en mij en af en toe een was draaien die vervolgens 3 dagen later er nog in zat pff. Ik herken echt alles wat je nu doormaakt. Maar probeer je een klein beetje te focussen op die mooie reis die je zometeen gaat maken. Het is een prachtige kans voor je en een mooi vooruitzicht. Ja je denkt nu, Vlinder lul maar een eind weg, dat snap ik, maar probeer je ergens op te focussen waar je een heel klein beetje "blij" van kan worden want dit sloopt je nog veel meer denk ik.
Veel sterkte lieverd.

xx

afbeelding van Moerbei

grappig dat we zulk

Glimlach grappig dat we zulk tegenstrijdig advies geven vlindertje. Jij zegt, get out of bed en ik zeg geef je er een dagje aan over!!!

afbeelding van vlindertje59

@moerbei

Ja haha ik las het net ook, maar ja is niks mis mee toch als we allemaal een andere mening hebben? Ik weet hoe ik zelf geweest ben en dat gun ik haar niet om zo erg af te glijden.

afbeelding van Zaza

Ik heb me er twee dagen aan

Ik heb me er twee dagen aan over gegeven. Nu is het tijd om op te staan en te gaan werken en dingen te regelen. Maar ik wil niet. Vind het zo moeilijk om me weer bij elkaar te rapen. Zoveel energie kost het. Het trekt me naar beneden. Wil alleen maar onder de deken blijven

afbeelding van Moerbei

Meid...gun jezelf deze

Meid...gun jezelf deze uitputting!!! Je bent iig nog helder genoeg om mij heel goed te adviseren op mijn blog!
Zo'n dag in bed is ECHT NIKS MIS MEE! Soms lukt het even niet om het gezond te balanceren. Want dat willen we, he? Paar uur huilen, maar leven niet on hold.
Over 19 dagen ga jij een nieuw avontuur aan en dan kom je vanzelf in de volgende fase. Een nieuwe uitdaging zorgt voor zoveel power. Dat was voor mij mijn nieuwe job 3 maanden terug.
Als ik die niet met beide handen had aangegrepen weet ik niet hoe ik er nu bijgezeten zou hebben.
Niet zo hard tegen jezelf zijn, je kunt t niet altijd perfect doen; Ik herken dat wel hoor, zelfs verliesverwerking wilde ik perfect een voorbeeldig volgens het boekje doen. En het voelde als falen wanneer dat niet lukte.
Blijf maar lekker in je bed en laat de boel de boel. Die dingen die je nog moet regelen komen wel. Maak het je maar zo fijn mogelijk als je dat kan, kijk een filmpje, neem een douche.
Morgen is er weer een dag!!!
Lfs!