Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Verstand & Gevoel.
En jawel. Donderdag kwam de boodschap weer binnen. De boodschap dat je er weer mee wilde stoppen. Je had met je moeder gepraat en nu wist je het zeker: onze wegen moeten scheiden en dat je je problemen wil oplossen maar dan wel zonder relatie. Mijn plan om elkaar voor een maand met rust te laten en dan nog eens rationeel te bekijken wat er over was gaat niet meer door.
Ik ben blij voor je. Echt waar. Maar de pijn en het ongeloof komt om de hoek kijken. Wat maakt je deze keer wel zo zeker? Sinds het uit is zijn we meerdere malen weer 'gelukkig' bij elkaar geweest en meerdere malen heb je beloofd dat je niet meer terug zou komen. Of ja, alleen als een 'gewone' vriend. Meerdere malen heb je beloofd dat je niet meer zou zeggen hoe mooi ik ben, hoe lief ik ben en hoe erg je me mist. Ook deze keer beweer je weer bij hoog en laag dat je niet meer terugkomt en geen dubbele boodschappen meer zal uitzenden. Maak je het deze keer wel waar?
Van de ene kant hoop ik natuurlijk van wel. Want dan kan ik ook beginnen met verwerken. Maar mij hart schreeuwt diep van binnen: 'Hij komt elke keer weer terug. Dat is toch goed?! Je wil hem helemaal niet kwijt. Hij is je allerliefste maatje'.
Elke dag hoor ik wel weer van verschillende personen dat ik je los moet laten. Ik moet je laten gaan. Want een man die niet 100% voor je wil gaan, die is het toch niet waard?! Mijn hart vind jou nog steeds de moeite waard. Ik wil je helpen. Ik wil er voor je zijn. Het eerste is al een illusie, want ik kan jou niet helpen. Ik kan er voor je zijn, maar dat wil je niet meer. Dus ook daar kan ik me niet aan vasthouden.
Het enige wat overblijft is mijn eigen verdriet en daar moet ik me mee bezig houden en niet met jou.
Nu nog doen... Zucht.
- Ninjaaa's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Ninjaaa
Zoals je hebt gelezen bevind ik me in diezelfde achtbaan. Waarbij het de ene dag weer goed gaat, maar een andere dag weer even minder. Waarbij verstand en gevoel dan soms mijlenver uit elkaar liggen en het lijkt alsof het een eeuwigheid duurt voor deze elkaar weer gevonden hebben. Dan komt ook dat verdriet weer om de hoek kijken en dat valt dan zo tegen. Uiteindelijk moeten we ons in deze fase inderdaad bezig houden met onszelf en niet meer met die ander. Ook al weet je dat die ander er nog is, hij/zij is er niet meer voor jou en ook niet meer met jou. En dat voelt soms nog zo leeg. Toch zal het lukken om er weer bovenop te komen, zo lees ik tenminste uit verhalen van anderen. Een ieder zal het doen op z'n eigen manier, maar het gaat lukken. Moeten we het wel aanpakken en doen natuurlijk. Sterkte!
@ Verloren woorden
Een vriend van mij zei net: Je loopt toch al weken aan tegen het feit dat dit gaat gebeuren, dat hij het contact verbreekt?! Zo heb ik het in ieder geval geïnterpreteerd.
Ik zo: Klopt. Maar je probeert je er op voor te bereiden maar als het dan toch gebeurd dan slaat er toch een bom in. Dan komen al die tranen weer en de pijn. En nu denk ik: Als ik gewoon een paar weken geleden alles had afgekapt dan was ik nu veel verder geweest en had ik waarschijnlijk een stuk minder verdriet gehad. Maar ja, Als.. Dat kan ik niet meer terugdraaien.
Hij lijkt deze keer zeer zeker te zijn van zijn zaak. Dus nu ga ik het doen, me bezig houden met mezelf en niet met hem! En ja, we komen er wel. Je moet er alleen een boel hard voor vechten.
@Ninjaaa : voorbereiden
Je kunt je natuurlijk wel voorbereiden, omdat je weet dat het er aan zit te komen maar de klap dreunt hard na. Het is niet even een pakketje wat je hebt besteld en wordt afgeleverd waar mee je verder kunt. Het is net even iets meer. Dat maakt het allemaal wat lastiger om het een plek te kunnen geven. Daar moet je even voor knokken, maar vecht niet tegen je tranen en verdriet, want dan vecht je tegen jezelf. En dat was nu net niet de bedoeling toch?!
Zelf denk ik dat mijn ex er al een poosje mee rond liep om er definitief een punt achter te zetten. Het was van de ene op de andere dag over voor haar. Daarom zal ze verder zijn dan ik nu op dit moment ben. Boodschapper zijn van slecht nieuws is al niet leuk, maar als ontvanger van dat slechte nieuws is het vaak soms zwaarder...
Ninjaaa
Hey ninjaaa,
Het zou me niet verbazen als hij binnenkort weer eens een keertje terugkomt en het toch weer aan wil. Zo gaat dat vaak. Maar jij... Waarom wil jij zo graag zijn jojo aan een touwtje zijn? Je allerliefste maatje is niet lief genoeg en niet gezond genoeg voor je.
Het willen helpen zegt ook iets over jou, deze site barst denk ik van de twintiger en dertiger vrouwen die zo graag hun man wilden helpen. Gek, want de meeste mannen die daar tegenover staan gedragen zich ronduit hufterig en wij gaan er dan hun kwetsbare kantjes in zien en ze allerlei gevoeligheid en zwakheid toedichten. Terwijl... if it walks like an ass, if it talks like an ass...
Maar het duidt ook op een bepaalde arrogantie. Je kijkt dan diep van binnen ook een beetje op hem neer, acht jezelf sterker en moreel vaardiger en vindt dat hij jou nodig heeft om weer gezond te worden. En dat is altijd onzin. Altijd. Hij moet het zelf doen en doet ie dat niet (en werkelijk, hoe vaak wil je het bewezen zien voor je gelooft en accepteert dat hij dat ook echt niet doet), dan rest je niets anders dan hem te accepteren zoals hij is, je veranderdrift aan jezelf te besteden en door te lopen. Met pijn in je hart, dat snap ik. Maar je loopt beter door in pijn dan steeds de gevangene van je eigen illusies te zijn. Been there, done that.
Sterkte.
Looneytuna
Heb vanochtend met hem gepraat en hij lijkt zeer zeker te zijn van zijn zaak. Dat ie deze keer niet terug komt. En ik wil niet die jojo zijn aan zijn touwtje, maar toch overkomt het me elke keer omdat ik gewoon een enorm zwak voor hem heb. Mijn verliefdheid zet hem op een verhoging, want als hij er is dan is hij wel lief genoeg en gezond. Maar ja, hij naait er regelmatig uit... dus daarom is hij niet lief en niet gezond. Ik weet het.
Het willen helpen van andere is ook een manier om zelf niet bezig te zijn met wat ik voel. Mooie afleiding en ik ben mezelf daar heel erg bewust van.
Hij gaat zichzelf helpen. Hij heeft dit al eerder gedaan en zo zit hij ook in elkaar dat hij dat doet. Maar goed, hij wil dat niet samen doen met mij en dat heb ik te accepteren. En dat doet pijn.
Nu is er duidelijkheid en moet ik door in mijn eentje. Een hoop veranderen aan mezelf, want het probleem ligt niet alleen bij hem. Dat besef ik erg goed.
Ninjaaa
Ja, tuurlijk doet het pijn. Voor mij is het wat langer geleden allemaal, maar tuurlijk doet het pijn. Heel veel sterkte daarmee. Het slijt wel, echt. Sterkte.