verteld ze mij wel de waarheid over onze breuk?

ze heeft altijd tegen mij gezegd dat ze nog nooit zoveel van iemand had gehouden als van mij en dat nog nooit iemand haar zo goed heeft behandeld en de seks tussen ons was geweldig.

We hebben het een en ander meegemaakt maar zijn daar uit gekomen. Ik had haar vergeven en zij mij zei ze. Ze heeft 4 maanden geleden voor mij haar oude stad opgegeven om naar mijn stad te komen wonen want ze wou dichtbij mij zijn en we zouden uiteindelijk gaan samenwonen.

Sinds ze hier woont is het begonnen. Ze is door 2 van haar vrienden financieel genaaid waardoor ze nu financiële problemen heeft. Ze heeft geen baan meer, moet rondkomen van een uitkering wat niet veel is en is nou een vorm van stage aan het lopen bij een bedrijf met opleiding en die moet ze afronden om een baan te krijgen daar, dit is voor haar veel druk omdat ze dyslectisch is en ze kan amper tot niet haar rekeningen betalen door de schuld die ze heeft, hierdoor is ze nou genoodzaakt om bij de kredietbank aan te kloppen. Ze heeft dus veel op haar bord gekregen, zonder dat het haar schuld is, alleen dat ze naïef is geweest.

Sindsdien is ze heel raar aan het doen. Ze wilde ineens een time out om tijd voor haarzelf te nemen in verband met alle stress. Dit deed mij veel pijn maar ik deed het. Na 2 weken belde ze mij al op dat ze me zo ontzettend miste en me wou zien, maar ze kon nog geen relatie hebben, vanwege alles. Maar ze wilde wel veel geknuffeld worden door mij, me vaak zien en me zoenen. Na een tijdje vroeg ze of ik weer bij haar wou blijven slapen en kwam ze altijd zo dicht mogelijk tegen mij aanliggen. Ze zei tegen mij dat het niet aan mij lag maar dat ze bang was geworden en heel slecht in haar vel zat, daarom is ze ook bij de huisarts geweest om naar een psycholoog te kunnen. Iedere keer als ik een stap vooruit zetten deed zij een stap achteruit en andersom. Ik wist niet meer wat ik moest doen, heb tegen haar gezegd dat ik haar graag wou helpen en dat deed ik ook hoe ik kon maar ik wilde niet dat ze met me speelde.

Ze wilde dat ik kerst met haar ging vieren, ze zei die avond nog dat ik bij haar hoorde en dat ze mij de sleutel van haar appartement wilde geven als symbool en vroeg ze of ik 2e kerstdag even wou komen omdat haar familie dan kwam en ze het fijn vond als ik er ook was, hierdoor dacht ik alleen maar dat het beter ging. Vervolgens vroeg ze of ik oud en nieuw bij haar wou vieren en of ik wou blijven slapen, dit deed ik. Mijn vrienden en haar vrienden waren erbij, precies om 12 uur s'nachts greep ze mij vast en zoende mij vol passie recht op mijn mond een aantal keer, vervolgens gingen we op stap en was het gezellig, ze zei op de weg terug (ze was een beetje dronken) dat ze op 1 januari met mij wilde vrijen om het nieuwe jaar nieuw en goed te starten. De ochtend erna (1 januari) werd ze wakker en kwam ze weer lekker helemaal tegen me aanliggen, vervolgens begon ik over wat ze had gezegd die nacht en dat ik het wel een goed idee vond dus probeerde ik haar te verleiden. Vervolgens raakte ze helemaal in paniek en zei ze dat ze bang was dat het te laat was tussen ons en dat ze in de war is en dat ze het uit wilde maken.

Een dag later belde ik haar op om af te spreken wanneer ik mijn spullen zou komen halen, zei ze glashard tegen mij dat ze niks meer voor me voelde, dit deed flink pijn. Een dag later kwam ik mijn spullen halen en zei ze dat ze al die maanden al aan het twijfelen was en de laatste tijd amper wat voor me voelde, alleen als we vreeën,( dan wou ze ook heel close met mij zijn) en zoende voelde ze nog wat, maar dit was niet genoeg voor haar. Ze was helemaal verdrietig en zei dat ze meende wat ze zei over dat ze nog nooit zoveel van iemand gehouden had en dat ze dacht dat ik de ware was. Ze zei dat ze hoopte dat we elkaar over een hele tijd weer tegen zouden komen en dat we opnieuw konden beginnen maar dat ze mij dat niet kon aandoen om mij te laten wachten op haar. Wel vraagt ze aan mij of ik het goed vind dat ze mijn foto's mocht houden die aan de muur hingen omdat ze die daar wou laten hangen en of ik haar niet van facebook af wou gooien. Ook vroeg ze of ik als ik een nieuwe vriendin zou hebben haar wou waarschuwen en niet bij haar werk (ze werkt in de stad) met mijn nieuwe vriendin wou langskomen omdat het haar teveel pijn zou doen. Ze was de week ervoor ook nog bang dat ik verliefd zou worden op een collega van mij waar ik het goed mee kan vinden.

Mijn vrienden en haar vrienden geloven niet dat ze niks meer voor me voelt en geloven dat ze in de war is. Ondertussen houd ik superveel van haar en wil haar niet kwijt. Ik weet niet wat ik moet doen en ik snap ook echt niet wat ik hiermee aan moet en wat ik moet geloven. Voelt ze echt nikt meer voor mij of is er een andere reden? Wat denken jullie? Zou ze mij uiteindelijk terug willen?

Din, 08/01/2013 - 12:45 — Loreley

Ontkenningsfase?

Je openingsparagraaf spreekt boekdelen vind ik.

Als iemand tegen je zegt dat ze niks meer voor je voelt, tjah, zou die persoon daarover liegen denk je?

Tuurlijk voelt ze nog wel 'iets' voor jou maar ik betwijfel of dat 'iets' voldoende is. Tuurlijk zou het haar pijn doen mocht je iemand anders tegenkomen waarmee je een relatie begint maar dat is bij zowat alle ex-en zo (de uitzonderingen bevestigen de regel). Ze is langs de ene kant blijkbaar bang om je kwijt te raken (je bent immers haar maatje) en langs de andere kant ziet ze een langdurige relatie niet zitten. Ze twijfelt ... en twijfel is nooit goed beste maantje, zeker omdat het al na anderhalf jaar is.

I've been there, and I know how it feels Je blijft jezelf krampachtig vasthechten aan elk signaal dat ze uitstuurt en eigenlijk is elk signaal voor jou voldoende om dit te zien als 'ze ziet me nog graag'.

Time will tell, maar ik zou het echt laten rusten ... . Laat haar zelf maar die beslissing nemen en zeg haar in bijvoorbeeld een korte e-mail dat je jouw leven verder wil zetten, als het moet zonder haar. Maar jij wil duidelijkheid. Het is alles of niks!

Woe, 09/01/2013 - 13:14 — bjm

@maantje

hoi, de vraag stellen is het antwoord geven
geen gevoel hebben is het meest verschrikkelijke dat je zou kunnen overkomen. zij geeft veel om je, zij hecht aan je vriendschap . een affectieve relatie wil zij niet, nu niet. zij heeft te veel spanning en te veel stress aan haar hoofd.

komt dat ooit goed ? weet ik niet.

het komt mij over dat je vriendin veel problemen op haar bord heeft liggen.
je kent het gezegde ? dronken mensen en kinderen spreken de waarheid !

mijn vraag aan jou is : iemand die niets om je geeft zal die de volgende dingen zeggen :

wil je waarschuwen als je een ander hebt, ik kan het niet aan als ik je zie met een ander,
ik wil dat je op mij wacht, maar vind dat egoïstisch van mij zelf, dus kan ik het je niet vragen,
ik gun je het beste maar ik lig met mijzelf over hoop
ik wil niet dat je mij van facebook afgooit, ik wil vrienden met jou blijven
ik wil jouw foto's aan de muur laten hangen, want ik wil je kunnen zien
ik wil met je vrijen (toen zij dronken was), dicht tegen je aan liggen, je knuffelen

uit alles blijkt dat zij steeds meer met zich zelf in de knoop gaat zitten. het heel erg vind dat zij geen baan meer heeft, het heel erg vind dat zij haar eigen waardering aan het kwijt raken is, het heel erg vind dat zij voor hulp heeft aan moeten kloppen bij de gkb en zij vind dus van zichzelf dat zij heel erg gefaald heeft. zij baalt daarvan !
en nu faalt zij dus ook in de relatie.

zij weet niet meer waar zij heen moet, zij weet niet meer hoe zij verder kan. zij is eerlijk en vertelt je haar gevoel. voor jou is dat een donderslag bij heldere hemel misschien, je zegt wij vergaven het elkaar...en zijn weer terug bij elkaar gekomen...is het echt vergeven wat er tussen jullie stond ? kunnen jullie echt verder ? als een vrouw eenmaal een gevoel heeft dan is dat echt niet zo maar weg hoor, ook al zegt zij van wel !

weet jij wat jou drijft ? weet je wat haar drijft ? weet jij echt wat haar gevoelens zijn ?
wil zij echt dat jij verdwijnt ? of wil zij wel jouw steun, maar geen affectieve relatie ? dat is immers wat zij heeft gezegd ? maar is dat wat jij niet kunt ? wat is jouw reactie geweest ?

op mij komt het over als iemand die tegen depressie aan zit ...dat zij het gevoel heeft geleefd te worden, dat zij zich steeds meer gaat terugtrekken, dat zij steeds meer in haar hoofd gaat zitten, dat er steeds minder uit haar handen laat komen, dat er steeds meer negativiteit bij haar ontstaat.......maar ja kan natuurlijk ook burnout of overspannen zijn of wat anders. en hoe zit het met jou zelf ? hoe reageer jij ? welke woorden gebruik jij ?

groetjes en veel sterkte
bjm

Wie is online

Enquête