Vervelend einde van een relatie, hoe mee om gaan?

afbeelding van anoniem3100

Hallo allemaal, ik ben nieuw hier en wil graag even mijn verhaal kwijt. Ik hoop dat jullie wat tips en reacties kunnen geven waardoor ik beter met het onderstaande verhaal om kan gaan, want het lijkt me fijn om dit even anoniem op internet te kunnen delen.

Ik werk nu bijna drie jaar bij een bedrijf, en daar leerde ik een leuk meisje kennen. Ze is ongeveer 1 jaar ouder, en ik ben nu bijna 21 en zij net 22. Toen we elkaar leerden kennen was zij 19 en ik 18. Zij had een zoontje van 2 toen we elkaar leerden kennen en ik raakte gewoon goed bevriend met haar. Zij was uit elkaar met de vader van het kind (maar had er wel redelijk tot normaal contact mee), maar had wel een andere vriend waarmee ze samenwoonde. We hebben ongeveer twee jaar samengewerkt als goede collega's, maar sinds ongeveer december vorig jaar kregen we door dat er meer was tussen ons. Ik vond haar altijd al wat hebben maar het leek me niet te kunnen ivm haar situatie en haar vriend. Het ging wel slecht met haar vriend, hadden vaak ruzie en wij werden steeds closer. Ongeveer in maart dit jaar konden we er niet meer omheen en bleek dat we toch echt verliefd op elkaar werden.

Zij heeft het toen op een vrij vervelende manier uitgemaakt met haar toenmalige vriend waarmee ze samenwoonde, en dat heb ik haar toen ook al verteld dat dat niet de manier was. Maar door mijn eigen verliefdheid wilde ik mezelf hier niet teveel mee bezighouden. Op het begin was het een beetje complex allemaal. Ik was inmiddels net 20 en zij 21 en ze had een zoontje van ondertussen 4. Zeker voor de buitenwereld zou dit moeilijk te accepteren zijn, maar we hebben toch besloten dat we ervoor gingen. We hadden al het een en ander over een eventuele toekomst besproken want ik wilde hier niet zomaar aan beginnen, zeker niet in combinatie met het zoontje. Ik wilde wel dat er een echte toekomst zou zijn. We hadden dus afspraken gemaakt over hoe het zou gaan en dat ik nog geen ''stiefvader''-rol op me zou nemen. Haar vorige vriend waarmee ze samenwoonde was een paar jaar ouder en hij wilde dat wel heel graag en daar was ze ook wel blij mee vertelde ze altijd. In ongeveer april/mei kregen we een relatie en alles was leuk op het begin. Voor de buitenwereld was dit een beetje raar, omdat het niet echt normaal was en hier had ik soms moeite mee en dat wist zij ook. Gelukkig ging het erg goed met zijn 3'en, we deden regelmatig leuke dingen, maar natuurlijk gingen we ook met zijn 2'en regelmatig weg. In de zomer zijn we een weekje naar Turkije en alles was prima. Wat me wel opviel was dat ze vaak haar ex'en afviel en dat ze redelijk jaloers was. Ook kon ze vaak boos worden en werd er van iets klein iets heel groots gemaakt.

Na de vakantie waren we een paar maanden samen en was de echte verliefdheid, zoals de eerste fase, weg. Dit is normaal in elke relatie. Maar we kregen wel steeds vaker ruzie en ik vond haar erg onredelijk. Ook omdat we nog samen werk(t)en leidde dit regelmatig tot problemen. Ik werd wel steeds closer met het zoontje, hij was echt dol op mij en ik op hem. Ik voelde me nog geen stiefvader, maar een echte band hadden we wel. Het ging regelmatig over samenwonen, maar dat was voor de toekomst. Het zoontje wilde heel graag dat ik met zijn mama ging wonen zodat we altijd met zijn 3'en zouden zijn. Zij wilde dit ook graag al, maar ik wilde hier nog even mee wachten tot ik mijn school had afgemaakt en als dan alles nog goed zou zijn zou ik wel overwegen. Mijn school duurt nog ongeveer 1,5 jaar nu dus dat leek me een prima moment dan. Ondertussen hebben we nog vaak leuke dingen gedaan en zij vertelde me zo vaak dat ze zo blij met me was en me voor altijd wilde en dat ik de perfecte jongen was voor haar zoontje en voor haar. Maar toch hadden we ook vaak ruzie en wat me opviel was dat zij haar emoties niet goed kon uiten, waardoor de ruzies soms redelijk problematisch waren. Ik werd hier dan ook redelijk ongelukkig van. Ondertussen brandde ze nog steeds vaak haar ex'en af, wat ik gewoon onnodig vond.

Het is uit sinds vorige week woensdag, maar de laatste weken en eigenlijk ook maanden al waren er veel ups and downs. Ik merkte wel dat zij het huisje boompje beestje zoals met haar vorige vriend miste. Het was alleen wel zo dat we dit vooraf hadden afgesproken en dat ik wel eerst mijn school wilde afmaken, dat wist ze voordat ze hier aan begon. Ik heb haar toen ook verteld dat als zij alleen met haar zoontje zou wonen, dat ik daar heel vaak zou zijn waardoor ze dat gevoel alsnog een beetje zou hebben, maar ik wilde nog wel een beetje mijn normale leven houden. De zaterdag voor het uit ging was ik bij haar en zaten we samen op haar telefoon en toen zag ik dat zij haar ex met wie ze samenwoonde had opgezocht. Ik had hier bewust niets over gezegd, omdat ik geen zin had in de confrontatie want ondertussen had ik ook al een stevige keelontsteking en dus had ik er de energie ook niet voor. In de middag was ik naar huis gegaan en 's avonds kreeg ik opeens een appje dat ze een verrassing had en dat ik moest komen. Ondanks mijn keelontsteking was ik toch maar gegaan en daar was een hele lieve verrassing. Overal kaarsjes en ze vertelde me dat ze zoveel van me hield en me nooit kwijt wilde etc. Heel leuk allemaal, maar de volgende dag ging ik toch maar weer naar huis omdat ik me zo beroerd voelde. Sinds die avond deed ze opeens heel apart en begon ze me te negeren. Ze was tot diep in de nacht continue op whatsapp en ik kreeg door dat ze aan het appen was met die jongen waarmee ze eerst samenwoonde. Hier kon ze wel op reageren en ze reageerde woedend. Ik ben toen gaan slapen in de hoop dat dit allemaal wel goed zou komen. Voor woensdag had ik een verrassing staan om een dagje weg te gaan en dit wist zij ook. Dinsdag negeerde ze me nog steeds grotendeels maar de afspraak was er nog wel dat ik haar zou ophalen die volgende ochtend. Ik ging met dit idee ook slapen. Om 5 uur 's nachts kreeg ik opeens een appje (terwijl ik sliep) dat onze relatie voorbij was. Ze had toch met die ex gepraat zei ze en ik had gelijk gehad. Dat praten met hem had blijkbaar de doorslag gegeven en ze twijfelde al langer zei ze. Sinds toen heeft ze in principe al het normale contact verbroken en heb ik er geen normaal einde van kunnen maken. De laatste keer dat ik echt bij haar was, was alles nog prima. In de tussentijd heb ik haar alleen woensdagmiddag gezien toen ik m'n spullen wilde halen maar haar gedrag toen was compleet geflipt. Ik heb nog enkele dagen geprobeerd om het normaal af te sluiten, maar ze is alleen nog maar met hem bezig en kan niet meer normaal doen tegen mij, waardoor ik besloten heb om haar van Facebook en WhatsApp te verwijderen.

Ik zit nu wel compleet vol met vragen hoe zij zo met mij heeft kunnen omgaan. Het is echt een verschrikkelijk rotgevoel dat het zo eindigt, want we hadden een hele leuke tijd met zijn 3'en met ups and downs. Maar de ups waren geweldig en de downs waren verschrikkelijk. Ik heb zelfs het zoontje niet meer gezien en dit gaat ook niet meer gebeuren denk ik. Ik heb het idee dat ze nog wel gevoel voor me heeft, maar dat ze zich heeft laten beïnvloeden door die ex en ze nu opeens alleen maar de positieve kanten van hem kan zien, terwijl ze hem eerst altijd zo extreem afbrandde. Dit in combinatie met de downs tussen ons heeft haar denk ik zover gebracht. Maar dit is puur speculeren want ik krijg nergens antwoord op. Door haar emotioneel moeilijke jeugd en het feit hoe zij vaker handelde en haar karakter ben ik er achter gekomen dat ik denk dat ze iets van borderline heeft. Zeker omdat zij nu al twee relaties op zo'n manier afkapt en hoe zij zich op dingen kan storten. Ook heeft ze een paar keer toegegeven dat ze niet alleen kan zijn. Ik vraag me echt af hoe dit heeft kunnen gebeuren en hoe zij na alles wat we hadden meegemaakt er een einde kan maken via een appje. Ze heeft niet eens mijn ouders op de hoogte gesteld, want eigenlijk zou ze hier Eerste Kerstdag gewoon zijn. Ik heb haar vader wel een appje gestuurd en bedankt voor alles. Hoe zij de dingen afhandelt doet me echt verschrikkelijk veel pijn, want ik voel nog wel wat voor haar en ik weet zeker dat zij nog iets voor mij voelt, zeker omdat ze nog die leuke en lieve dingen deed afgelopen zaterdag. Dat zal ook de reden zijn waarom ze niet meer normaal kan reageren. Ik denk dat ze weer afleiding zoekt bij die ex omdat hij wat meer van het huisje boompje beestje is en ik ga er vanuit dat hun weer bij elkaar komen. Uiteindelijk zal dat toch stuk lopen denk ik en dan zie ik haar wel voor aan om weer een poging te doen bij mij. Niet dat ik haar nu nog terug zou willen, maar ik zie het wel gebeuren dat ze ooit weer op hangende pootjes terug komt bij mij.

Ik hoop dat jullie mij kunnen helpen met wat hier aan de hand zou kunnen zijn. Sorry voor dit lange verhaal en bedankt voor het lezen. Reacties en tips zouden mij kunnen helpen en deze zou ik heel erg waarderen!

afbeelding van waterman

He Anoniem3100

Behoorlijk ingewikkeld verhaal geworden, he Knipoog

Ik lees een paar dingetjes, waarvan je maar even moet bedenken of ze waar zijn.
Ten eerste lees ik dat zij unfinished business heeft. Die ex, is die echt wel helemaal ex? Ben jij haar nieuwe liefde (geweest) of ben je een opvulling en rebound geweest? Dat weet je allemaal nooit zeker, maar het lijkt of haar relatie met ex niet helemaal klaar en over is. Zij zal dat eerst moeten afronden voor ze vrij in nieuwe relaties kan staan. Anders hou je gedonder.

Ten tweede weet ik niet of jullie een zelfde beeld hebben van hoe jullie jullie samenzijn willen vormgeven. Of jullie samen een gezin vormen, of jullie eigenlijk liever LATten, of jij bij haar komt te wonen en of jij meedeelt in de opvoeding van haar zoontje. Nou zijn dit zaken waar relaties vaker tegenaanlopen, en het is wel zaak om daar duidelijkheid over te krijgen. Zijn jullie het eens, is er gemeenschappelijke basis, dan kan je stapjes zetten. Zijn jullie het niet eens, dan is er (nog) geen basis voor gemeenschappelijke stappen. De werkelijkheid zit meestal ergens in het midden, niet alles is zo duidelijk als ik het hier schets hoor. Geef elkaar de tijd en de ruimte om dat uit te vinden.

Maar voor nu, nu lijkt ze weg. Daar is even niet zo veel aan te doen, vrees ik. Geef haar even de tijd met zichzelf bezig te zijn, kijk of ze daarna contact opneemt. Kijk of jij contact kan zoeken als de grootste onrust weer weg is. Maar vaak geldt: geef het even tijd, om beiden even rust te vinden en na te kunnen denken over hoe nu verder.....

Sterkte!!!!
Waterman

afbeelding van torn

@anoniem3100: te jong voor dit soort .....

Zo jong en dan al in zo een complex wespennest verzeild raken.
Enige wat ik denk bij het lezen van je verhaal is; moet je dat nu al op deze leeftijd allemaal al willen??

Begrijp me goed, ik wil totaal niet aan jouw gevoel van houden van of liefde voor haar voorbij gaan.
Je bent jong, bezig met een studie waar je nog anderhalf jaar in te gaan hebt. Er ligt nog een hele wereld voor je open waarin nog van alles voor je te ontdekken valt over jezelf, relationeel en maatschappelijk. Jij zelf richting kan en mag geven aan wie je wil zijn, voor zover je daar directe invloed op hebt, en wil worden.

En nu al op deze leeftijd te maken hebben (gehad) met problematiek die je ergens op latere leeftijd waarschijnlijk een of meerdere keren gaat tegen komen: een partner met een kind, de rol van 'stiefvader'. Te maken krijgen en kunnen omgaan met de nog 'aanwezige rol en invloed van een ex en biologische vader. Tegen (relationele) problematiek en voor jou onverklaarbaar gedrag van haar lopen die je (terecht) dermate verwart en niet kan plaatsen. En je daarvoor verklaring gaat zoeken, wat velen zouden doen, en haar gedrag al wil gaan diagnosticeren als vermoedelijke borderline-problematiek.

Het is er waarschijnlijk nog te vroeg voor, en niet bedoeld om over jou gevoel heen te walsen, maar ik ben geneigd om te zeggen; jongen ik snap je verdriet. Wees alleen heel blij dat je hier uit en vanaf bent. En hopelijk krijg je dat inzicht heel snel.

afbeelding van waterman

Yep!

Yep!

afbeelding van Hetlevenismooi

@anoniem3100

Jij schrijft:
"Sinds toen heeft ze in principe al het normale contact verbroken en heb ik er geen normaal einde van kunnen maken."

Dat klopt, zij heeft het uitgemaakt en een ander einde is er niet.
Jij kunt er ook geen andere einde meer van maken.
Dat is tegen de realiteit in gaan. Zo van, zullen we het nog een keer overdoen?? Heel veel relaties hebben een naar einde.

Het is natuurlijk heel moeilijk te verhapstukken en dat snap ik helemaal, daar moet je doorheen. Het enige wat mij als tip naar boven komt is 'afkicken' van je ex, dan wordt je mentaal sterker, zodat jij je staande kunt gaan houden.
Het gaat toch nu om jou? Er is geen relatie meer. En er is een te verse ex van haar in beeld. Ga je liefdesverdriet verwerken, dat is erg pijnlijk maar gaat meestal wel over.

Heel veel sterkte!

afbeelding van waterman

Helemaal eens met HetLevenIsMooi

Citaat:

Ga je liefdesverdriet verwerken, dat is erg pijnlijk maar gaat meestal wel over.

Heel veel sterkte!!!!
Waterman

afbeelding van anoniem3100

Met een normaal einde

Met een normaal einde bedoelde ik gewoon bespreken waarom het over is. Dan is het een stuk makkelijker te accepteren. Zij heeft van de een op de andere dag al het contact verbroken door middel van een lullig appje midden in de nacht. We werken ook samen dus dit had ze gewoon anders moeten doen. Daarnaast had ik haar zoontje graag nog een keer willen zien en een knuffel willen geven, vanwege onze goede band. Van de een op de andere dag is zijn grote vriend (ik dus) weg en ik weet dat hij mij ook mist. Mijn ex is daar alleen te koppig voor.

Ik denk dat zij al het normale contact heeft verbroken omdat zij nog wat gevoel voor me heeft. Aangezien zij die huisje boompje beestje drang heeft denk ik dat ze daarom de relatie heeft beeindigd en weer een koppel wordt met haar ex. Het kan gewoon niet dat ze niet meer van me houdt, dat voel ik gewoon. Afgelopen zondag moesten we samen werken en dat was weer de eerste keer dat ik haar echt zag. Op een gegeven moment lachte ze en toen zei ze dat ik ook wel mocht lachen. Zij lachte op die bepaalde manier alsof we ruzie hadden en niet langer boos konden blijven. Dit was gewoon te herkenbaar en daarom voelt het allemaal zo dubbel. Als zij niks meer voor me zou voelen en ik zou dat weten zou dat zo veel makkelijker te accepteren zijn. Nu lukt het ook wel met moeite alleen mis ik haar nog verschrikkelijk.. Ik denk nog bijna de hele dag aan d'r en ik weet zeker dat ze ook aan mij denkt. Ik denk wanneer haar nieuwe relatie met haar ex (want die komt er) weer stukloopt dat ze weer bij mij aanklopt. Ik moet er alleen voor zorgen dat ik dan sterk genoeg in mijn schoenen sta om nee te zeggen..

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi anoniem,

Het is ook zeker allemaal niet leuk en dat jij met het kindje een goede band hebt dat is fijn.
Als ze daar te koppig voor is zoals jij denkt dan is dat zo.
Dat zijn moeilijke dingen.

Jij zegt: ze had het anders moeten doen. Dat kun jij denken en willen maar dat is niet gebeurd. Het is zoals het is gegaan. Ook met die andere relatie.

Jullie werken samen en ik persoonlijk zou dan aan mijn welzijn denken.
Ik zou denken, jij zit in dat gebied, daar heb jij voor gekozen en ik zit in dit gebied en zo hou je het gescheiden. Denkbeeldig zeg maar. Doet pijn maar het gaat ook om jou.
Spiegel het eens, zou jij het hebben uitgemaakt?
Met de gevoelens die jij hebt?

Maak jezelf sterker. Je kunt het alleen zelf doen.

Hoop dat je toch ook een fijne jaarwisseling hebt.
Kom op hoor!

Liefs!

afbeelding van anoniem3100

We hadden elkaar sinds het

We hadden elkaar sinds het uit was eigenlijk niet meer echt gesproken en aangezien we samen werken hebben we elkaar nog wel een paar keer gezien, maar hier zeiden we ook niks tegen elkaar en deden we alsof we niet bestonden voor elkaar. Afgelopen zondag moesten we ook allebei werken en ik was bijna klaar met mijn dienst en opeens waren we samen alleen in het magazijn. Ze vroeg opeens of we weer normaal konden doen. Ik probeerde het te negeren en liep weg. Toen zei ze nog iets en uiteindelijk zijn we toch eventjes gaan praten. Het was zo bizar, het leek net alsof we elkaar elk moment een kus konden geven. Ze moest al snel weer terug naar haar werkplek dus we hebben maar kort kunnen praten. Ik had haar geappt dat als ze normaal wilde doen dat ik eerst verder wilde waar we gebleven waren. Toen vroeg ze opeens of ik gratis uit eten wilde bij een restaurant waar we ooit geweest waren, want ze had daar een brief van liggen. Ik zei dat ze hem zelf mocht houden en dat ze me de dag erop maar moest bellen of appen oid. Zij was 's nachts om 2 uur klaar met werken en toen belde ze opeens. We hebben ruim een uur gebeld en over veel dingen kunnen praten. We hebben nog wel wat gevoelens voor elkaar, maar ze zei dat ze het heeft uitgemaakt omdat ze klaar met het gezeik was en ze had een paar irritaties mbt haar zoontje. Die irritaties waren (dacht ik) uitgepraat en opgelost maar blijkbaar zat zij er nog erg mee. Met die irritaties heeft zij ook wel gelijk gehad vind ik en daarin heb ik toen fouten gemaakt. Het gezeik was wel voornamelijk haar fout en dat heb ik ook gezegd. Ook heb ik gezegd dat ik vreselijk boos ben over hoe ze me heeft behandeld. Ze antwoordde dat ik haar met rust had moeten laten, maarja dat is een beetje lastig als ze net een relatie via whatsapp heeft beëindigd. Ook zei ze ooit dat ze wat ze voor mij voelde nog nooit voor iemand anders heeft gevoeld en ze dacht dat dat echt waar was. Daarnaast is zij er achter gekomen dat ik ook met andere meisjes app (voor de afleiding). Ik merk dat ze hier nog erg jaloers in is, want ze is hier wel tien keer over begonnen. Wat me ook opviel is dat een vriendin van haar op werk opvallend vaak vraagt de laatste tijd of ik nog op stap ben geweest en of ik nog een meisje gescoord hebt. Dit zal denk ik ook niet echt toeval zijn. Ik denk dat ze een beetje spijt heeft, maar haar keuze niet meer kan/wil terugdraaien. Ik weet ook niet of ik het nog zou kunnen. We hebben besloten dat we allebei zouden nadenken en elkaar wat ruimte te geven. Daarnaast had ik haar wat vragen gesteld mbt haar ex. Ze zei dat dit niks was en vriendschappelijk, dus ik weet niet wat ik er mee aan moet. Ook weet ik überhaupt niet of ik ons nog de laatste kans moet geven. Ik merk dat de klik er nog is en dat we nog van elkaar houden. Als het nog wat wordt weet ik wel hoe ik de dingen anders moet aanpakken en ik hoop zij ook, alleen ik denk eigenlijk dat het misschien wel te laat is..

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi anoniem,

Wat heeft dit allemaal voor meerwaarde voor jou?

afbeelding van anoniem3100

Bedoel je een relatie met

Bedoel je een relatie met haar?

afbeelding van Hetlevenismooi

Anoniem

Wat ik bedoel is, alles wat jij hebt meegemaakt nadat het uitging.
Wat is dat allemaal voor meerwaarde voor jou?
Het gaat toch om jou?

afbeelding van anoniem3100

Ik probeer te bevatten wat er

Ik probeer te bevatten wat er allemaal gebeurd is, dat is de meerwaarde voor mij. Als ik dit weet is het makkelijker om een goede beslissing te nemen over wat ik wil. Sinds we gebeld hebben heb ik haar niet meer gesproken. We geven elkaar nu even de ruimte. Het vervelende is dat ik morgen jarig ben, dus ik ben benieuwd of ik nu wat van haar hoor.

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Anoniem,

Het is misschien ook wel goed voor jou, hieruit lering te trekken.
Aldoende leert men. Het is wel waar.
Je zit op een rose wolk, je bent verliefd.
En jong. Een vriendelijke jongen die het zeker goed bedoeld heeft.
Alleen gaat het in het leven niet zoals je het hebben wil.
Je het daar geen controle over.
Geen controle over een ander hoe diegene zich voelt of handeld, wel over jezelf! Jij kunt hier iets aandoen. Ga die wachtkamer uit.
Liefde is...geen pijn voelen steeds? Daar ben je veel te belangrijk voor.

Leuke dag morgen! Glimlach
Alvast Gefeliciteerd!

Ik mis je niet, ik mis wie ik dacht dat je was...

afbeelding van waterman

Hoii Anoniem

Gefeliciteerd!!!!! Maar er een leuke dag van. Zet jezelf in het middelpunt, niet haar. En laat ze wat horen, dan laat ze wat horen., En zo niet, dan maar niet......

EDIT:
Ooooooh jeee, zie dat ik een dag te laat ben. Nou ja, ik hoop dat je een leuke dag had!

Heel fijne dag!
Waterman