Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
Vervolg op Radeloos...
Ik heb het gedaan... ik heb de pleister er afgerukt... maar heb het gevoel dat ik daarmee mn hart en alles dat ik ben mee heb losgerukt... ik heb me nog nooit zo ellendig gevoeld, ook als ik buitenshuis ben heb ik mn emoties niet meer onder controle... ik heb net geskeelerd terwijl de tranen over mn wangen liepen.
Ik heb aangegeven dat ik het voorlopig niet aan kan om nog contact te houden... dat is ook zo... maar tegelijkertijd schreeuwt elke cel in mn lichaam juist om dat contact... er is maar 1 ding wat ik echt wil... dat is door haar getroost worden, haar armen om me heen voelen... verder laat alles me volkomen koud.
Mezelf dwingen om door te gaan kost me steeds meer moeite en energie, ik heb nergens trek in, elke hap kauw ik eindeloos en als ik slik blijft het in mn keel steken, pas met de volgende hap of een slok water krijg ik het uiteindelijk weg. Ik heb geprobeerd te sporten, maar heb te weinig energie, ik heb uiteindelijk een half uurtje op een ligbedje bij de sauna in de zon gelegen en ben toen maar weer naar huis gegaan.
Ik wil niet meer...
- Just a guy's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ik ken dat gevoel...het niet
Ik ken dat gevoel...het niet kunnen eten.. van niks kunnen genieten...
IK herken dat van de breuk bij mijn vorige relatie...
en ik beleef het nu opnieuw... maar ik weet dat het over zal gaan.
Ik liep vandaag op de kermis.. en zei tegen mijn kinderen dat we naar huis moesten...
Ja ik moest heel dringend naar huis.. want het verdriet zat in mijn keel...
Ik vind dit zo erg voor mijn meisjes...ik leg onderweg uit dat mama dringend moet wenen...
Ze worden dan ook verdrietig... ik zeg dan dat het goed is om te wenen... dat ze er niet mee moeten
inzitten... het is verdriet dat eruit gaat... en elk stukje verdriet dat mee gaat met de tranen zit dan niet meer
in mij...Ik maak eten voor hen...Maar krijg zelf geen hap binnen...en ik heb wel nog contact... hij is het die meestal
contact neemt... maar de relatie is over...dus het verdriet is er.. samen met het wachten tot hij weer eens smst...
Ik weet dat geen contact het beste is... maar dat wil hij niet.. .en kan ik niet... ik wou dat hij die stap zette...
Bij mijn vorige relatie is het verwerken ook sneller gegaan nadat het contact verbroken was... dat is iets wat ik
mij nog herinner.. het gevoel van op te staan en te merken dat ik niet wakker werd met die doffe pijn...
De dag erna weer en langzaam kreeg ik zin in dingen doen... het besef dat ik terug kon lachen... het viel mij op
dat ik dat weer eens hartelijk kon...en dan besefte ik dat ik die dag wel nog eens aan hem dacht maar met veel minder pijn...Daar gaan wij ook terug komen... zeker weten...maar het vraagt tijd...Je moet wenen, je moet je emoties ten volle laten komen... en het zal vanzelf minderen... ik zit nu ook zwaar in het verdriet... maar ik hou mij vast aan de herinnering van mijn verdriet van de vorige breuk...Laat je verdriet toe... maar blijf ook op zoek gaan naar dingen die je graag doet...Ik kijk uit naar september... avondles en fitness ga ik zeker doen... ik wil nieuwe mensen leren kennen... dat doet deugd weet ik nog... niet om iemand nieuw te zoeken als partner... maar gewoon
nieuw leven in mijn leven...veel liefs
Hoi Indra
Bedankt voor je reactie,
Tot afgelopen donderdag hadden mijn ex en ik ook nog contact, goed contact zelfs, we gingen nog samen uit eten, deden nog leuke dingen samen, maar dat moet nu stoppen... ik wil het niet... ik kan het niet.... maar ik zal nu wel moeten want anders trek ik het niet meer... toen ze nog geen gevoelens had voor die jongen bleef ik hoop houden, valse hoop, ze is altijd duidelijk genoeg geweest... maar toch hoop... daarbij was er ruimte voor troost, kon ik haar zo af en toe even vasthouden, voor mij voelde dat als mn vriendin weer even terug hebben... voor haar waarschijnlijk alleen maar als een verdrietige man even een knuffel geven, maar toch... het deed me zoveel goed... dat is nu weggevallen... en daarmee het laatste beetje zin wat ik in het leven had.
Iedereen vertelde me dat geen contact het beste was, dat zal over het algemeen en dus ook in mijn geval vast wel zo zijn... maar ik voel me nu stuurloos, zinkende zonder de lust om nog te zwemmen...
Straks weer naar de sportschool, niet dat ik nog veel kan met de gewichten of de cardio, uit bed komen is al een enorme inspanning, maar ik moet van mezelf, er zijn geen dingen meer die ik graag doe, geen dingen meer waar ik naar uitkijk en ik weet dat dit allemaal wel weer over gaat... dat blijf ik mezelf vertellen en ik blijf het overal lezen, maar emotioneel heb ik de handdoek in de ring gegooid, emotioneel ben ik leeg en dood...
Dankjewel voor je steun en je opbeurende woorden Indra en jij ook heel erg veel sterkte
Hoe doe je dat toch?
Elke dag naar de sportschool gaan
?
Kun je niet een klasje beginnen hier, ik ben juist niet vooruit te branden!?!
Ben benieuwd wat je "voor en na" cijfer is
Hoe was je
Hoe was je sportavond?
Sterkte en slaap lekker:hopelijk morgen een goede/betere dag!
Meeuw
Hoi Meeuw
Abonnement nemen en gaan... hoe zorgzaam en lief ik voor anderen ben, zo hard kan ik voor mezelf zijn... ik MOET gewoon, punt uit, heb er totaal geen zin in, maar als ik thuis blijf zitten dan ben ik over een week dood, dan kom ik mn bed niet meer uit en lig ik alleen maar jankend en nietsziend voor me uit te staren.
Afgelopen week donderdag of vrijdag, ik weet het niet meer, alle dagen lopen ook in elkaar over... ben ik een dag thuis geweest... zeer slecht idee dan zak ik nog dieper weg in ellende.
Doordat ik mezelf dwing en veel inspanning lever wordt ik zo duizelig dat ik ook wel moet eten, dus de sportschool trekt me er op dit moment letterlijk doorheen.
Voor en na cijfers wisselen nogal, maar moet eerlijk toegeven dat ik het ook niet heel consequent doe.
Een enkele keer valt het mee als ik een prettig gesprek heb met iemand in de sauna, maja zodra ik dan weer thuis ben zak ik weer weg...
Heb vandaag uurtje kracht en uurtje cardio en uurtje sauna gedaan en daarna nog anderhalf uur geskeelerd, zo nog ff douchen en de stoppels van 4 dagen van mn gezicht en hoofd scheren en dan maar eens proberen te slapen... jij/jullie allemaal ook welterusten en sterkte allen.
je weet het hè !
Je weet wat ik gezegt heb, wees niet zo streng voor jezelf. Je verbruikt meer energie dan wat je binnen krijgt dat trekt een lichaam niet zo lang hoor !
Daarbij; probeer niet door het verdriet heen te gaan, het moet een plekje krijgen, het lijkt erop dat je het alleen maar voor je uit aan het schuiven bent.
Sta het toe, zo nu en dan, niet alleen als het je overvalt maar juist als je even zit, haal de mooie, lelijke, nare, angstige herinneringen terug. Deze hebben je mede gevormd tot wie je nu bent. Wees dankbaar voor de ervaring, hierdoor kan je verder groeien. Klinkt ms wat zweverig maar het geeft de mogelijkheid om het op den duur een plek te geven en af te sluiten ipv weg te duwen met de grote kans dat het ooit als een boemerang terug komt.
hang in there !
Sterkte !!
Hoi Amfortas
Ik ben al aan het minderen, vooral met cardio doe ik het nu wat rustiger aan.
Het verdriet laat ik ook zeker zo af en toe toe, ik zoek het soms ook bewust op, daar hoef ik ook niet veel moeite voor te doen... als de olie zo dicht aan de oppervlakte lag in mijn tuin, als het verdriet in mij, dan was ik nu multi miljardair.
Vanmiddag weer een gesprek bij de psycholoog en daarna de verjaardag van 1 van mn nichtjes, hoop dat ik dat trek want zit hier op mn werk al steeds met tranen in mn ogen, meestal kan ik ze op mn werk beter in houden dan bij mensen die me na aan het hart zijn, maja we zien wel... nu eerst maar eens aan het werk.
Bedankt voor je reactie
ik heb een abonnement :)
en ben al maanden niet geweest.
, maar het abo loopt nog. Ik ehm, heb geen, ehm zin.
Wat voor stok achter de deur ik nodig heb kan ik niet bedenken
Goed dat je bent gegaan,en je blijft zo te horen jezelf ook goed verzorgen. Ja, back to the basics. Ik ben ook wel goed bezig daarin, maar slapen blijft een crime. Ga gewoon VEEEL te laat naar bed, en dan een hele zware, niet zo verkwikkende slaap.
Heeft iemand nog tips voor een goede nachtrust, of slapen jullie ook niet best?
Trusten (dan toch maar)
Meeuw
Hoi Meeuw
Bedankt voor je reactie,
Tja bij mij is de stok dat ik me alleen thuis nog ellendiger voel en verval in apatisch gedrag en alleen maar huilen.
Zin heb ik ook niet, maar als ik er eenmaal ben, verstand op nul en van toestel naar toestel hoppen.
Ik probeer idd wel een beetje verzorgd te blijven en ook het huis een beetje bij te houden.
Slapen lukt me ook niet al te goed, al gaat het iets beter als ik erg moe ben, dat het zo warm is de laatste week helpt ook niet heel erg, met warmte heb ik altijd al slechter geslapen.
Amfortas gaf mij laatst Melatonine als tip, mn ex gebruikte dat ook, half uurtje voor het slapen gaan, het is een lichaamseigen stof die in de situatie waarin wij nu zitten, minder of niet wordt aangemaakt.
Zelf merk ik er weinig van, maar bij mn ex hielp het altijd goed.
Heb je vannacht een beetje kunnen slapen?
dank je!!
Voor je tips en vraag, ik slaap nog steeds TE LAAT, maar ikmging altijd al wat te laat naar bed. En ik wil mezelfook wat meer uitputten, heb lange wandeling gemaakt en ben zoals jij ook beschrijft dan gewoon moe, en kan best goed slapen. Maar vooral het late naar bed gaan (heb ik zelf in de hand), gooit nog wat roet in het eten.
Ik vind jou manier om ondanks geen zin en hevig verdriet gewoon van alles te gaan doen, echt sterk. Ik weet zeker dat dat een goede manier is om hierdoorheen te komen, vooral omdat je OOK ruimte maakt voor je gevoelens, bv hier. Dat is een goede combinatie, die je echt hierdoorheen gaat trekken, JAG!!!
Een goede dag vandaag en nogmaals dank je voor je meedenken wbt slaapprobleem!!
Hoi Meeuw
Dat is juist zo fijn aan deze website, de meeste mensen hier zijn hier om steun te zoeken, maar tegelijkertijd ook steun te bieden, de ene keer heb je zelf wat meer steun nodig, de andere keer heb je weer wat meer te bieden.
Goed van je dat je een wandeling bent gaan maken, er ff uit, even frisse lucht een zonnetje, dat soort dingen zijn sowieso goed voor je en nu helemaal.
Mn psycholoog zei ook al dat ik goed bezig ben en dat er ergens in mij een enorme kracht schuilgaat die tegen alle pijn en verdriet in toch nog door weet te gaan, maar heb zelf wel een beetje het idee dat ik op de reserve tank aan het lopen ben... maar goed, we zien wel hoe het loopt.
het belangerijkste voor mij is nu om het verlies te accepteren en vooral emotioneel gezien een plaatsje te geven... betrap mezelf er geregeld op dat mn emotionele kant nu gewoon net doet alsof ik mn ex gewoon ff niet zie en dat ik dr over een tijdje weer zie en dat dan alles bij het oude is... terwijl ik rationeel natuurlijk verdomde goed weet dat dat niet zo is.
Ik wens jou en alle anderen hier ook weer een goede dag
...
...
Sterkte
Het blijft fascinerend om te lezen hoe jij door deze verdrietige episode in je leven rolt.
Er komt een tijd dat je denkt... jee wat was ik er toen slecht aan toe zeg, gelukkig gaat het nu beter...
Echt.
Hang in there.
Hoi morgenster
Bedankt meis, heb niet het idee dat ik "rol" eerder het gevoel dat ik elke keer een losse steen pak bij het overeind proberen te komen en weer omval, maar goed, ik leef nog en ooit zal het vast wel weer beter gaan idd.
Hoe is het nu verder met jou? speek/zie je hier niet zo veel meer
jij ook sterkte
Hey
Hey in een eerdere reactie schrijf je 'mn ex'. Een stapje vooruit?
Dat vond je namelijk moeilijk...
Ook hier vallen en opstaan. Ik doe gewoon mee met jou met de 'no contact'.
Hoi morgenster
Op advies van een gewaardeerde mede ldvd-er ben ik begonnen met mezelf te dwingen ex te zeggen... zo voelt het nog niet, maar ik probeer het wel consequent zo te zeggen.
Emotioneel ben ik heel wat stapjes terug, heb het op dit moment nog veel zwaarder dan de dag dat we besloten uit elkaar te gaan, toen en de afgelopen maand had ik nog hoop en contact... nu heb ik niets meer... en daar heb ik zelf voor "gekozen" maar wel lijnrecht tegen mn gevoel in.
De "no-contact" is killing... het doet gewoon fysiek pijn, maar ik probeer het door te zetten... probeer mezelf ook voor te houden dat dat de enige manier is om ooit weer kans te hebben op "normaal" contact met haar.
Sterkte met het "no-contact" respecteert hij het wel?
No-contact
Hoi Just a guy,
Het no-contact is ook killing, maar je zult er echt profijt van hebben! Ik zit nu op de 23e dag zonder ook maar enig contact en ik heb het af en toe lastig hoor, maar ik heb niet meer zo sterk de behoefte om hem een berichtje te sturen. Natuurlijk moet er nog het één en ander worden geregeld, maar waarom zou dat perse nu moeten. Het kan ook als ik over hem heen ben. Dat maakt het voor mij wat makkelijker.
Alleen het enige verschil tussen ons is, dat jij zo af en toe via via te horen krijgt hoe het met je ex gaat. En dat kan/wil je eigenlijk beter niet weten. Als je daar geen weet van hebt, voel je je daar niet zo rot over. Ik weet namelijk ook niet hoe mijn ex zich nu voelt. Tuurlijk, aan het begin wilde ik het graag weten, maar het gaat mij echt niet helpen. Ik moet dit zelf doen. Hij laat mij toch in de steek, ik moet mezelf gewoon bewijzen dat ik dit zelf ook kan.
Ik ben blij dat je die stap toch hebt gezet!
Hoi Blue
Er zijn een aantal dingen waarover we wel contact moeten houden, deze dingen zijn te prive om hier te gaan typen, ik heb niet alleen mn eigen privacy te beschermen, maar ook die van mn ex uiteraard, maar alleen al vanwege die zaken hebben we enige vorm van contact nodig, via via is dan het beste, ook voor mezelf.
Maar ik snap en waardeer je advies.
Daarnaast heb ik de breuk tussen mn ex en mij niet als "in de steek laten" ervaren, ik snap dat het voor haar gewoon op was, natuurlijk had ik er graag samen met haar uitgekomen, maar dat zat er voor haar gewoon niet in... dat moet ik respecteren en accepteren.
Hoe dan ook, blij ben ik op dit moment allerminst met mn beslissing om deze stap te nemen, maar het ging gewoon niet anders.
Ik vind het ook heel erg goed van jou dat je al op dag 23 zit blue, vooral omdat je daar zelf volledig achter staat, maar toch heel erg knap dat je het zo goed kunt volhouden.
Sterkte
no-contact
Ik zit in het zesde jaar no-contact, en ik kan je zeggen: Het helpt! (LOL
)
@morgenster
Ik doe gewoon mee met jou met de 'no contact'.
ff in de hyjack topic modus...... hoe bedoel je dat morgenster?
Ik dacht dat je juist tevreden was met de manier waarop het ging of het ik een stukje gemist?
Sorry Just a Guy.
tzt
Ik schrijf wel een update tzt
nu
Wij willen nu!
een echte...
CLIFFHANGER !!!!!!
Curious
Ik zag 'm ook voorbij komen, en vroeg het mij ook even af. maar helaas door de hectiek helemaal ontgaan.
*@curious*
*springt weer uit dit topic.*