Liefde is nooit hetzelfde. Ik ben ervan overtuigd dat je bij alle relaties een ander soort liefde hebt. Niet per se meer of minder, maar gewoon anders. Een persoon is anders, dus hou je ook van andere dingen aan die persoon.
Het is dus niet gek dat je dit nog nooit zo gevoeld hebt.
Het verdriet wordt alleen groter en groter als je steeds weer in die relatie stapt. Omdat je dan steeds weer die hoop en die teleurstelling ervaart. Elke keer weer opnieuw. En je wordt steeds moeier en moeier. Dat breekt je op een gegeven moment op.
Soms werkt het om even uit elkaar te gaan, even bedenken wat jullie willen en dan weer terug te komen, maar in de meeste gevallen word de relatie echt niet beter, het gaat juist achteruit.
Doordat je steeds die liefde voelt en hij niet duidelijk naar jou is, door je steeds maar weer terug te nemen begin je steeds weer opnieuw met het rouw-proces. Je gaat niet verder, maar je begint weer opnieuw.
Daarom zegt iedereen ook steeds dat het het beste is om het contact 100% te verbreken. Dan heb je in een keer die klap waar je doorheen moet, en geloof me, dat kan heel lang duren. Maar als je steeds contact zoekt, of de andere persoon zoekt contact, dan kom je nooit door dat stukje rouwen heen en duurt het uiteindelijk langer met meer tegenslagen.

Je vraagt of er verhalen zijn waar mensen dit ook hebben meegemaakt en er sterker uit zijn gekomen. Ik weet niet precies of dat zo is. Met de tijd verandert je gevoel gewoon. Je leert er van, op wat voor manier dan ook. Tegenslagen zijn kut, maar ze maken je wel wie je bent, dus in dat opzicht klopt het sterker worden wel, maar mensen kunnen er ook onzeker van worden. Het ligt er heel erg aan hoe je ermee omgaat.

Bij mij is het nu langer dan een jaar uit en ik denk vaak aan hem, maar ik voel me niet meer aangetrokken tot hem, komt ook omdat we elkaar ook zo lang niet meer gezien hebben. Soms kijk ik op zijn Facebook pagina, hij heeft een nieuwe vriendin. Tuurlijk, dat deed even pijn. Maar niet op de manier die je verwacht. Ik was niet jaloers omdat ik hem terug wilde, maar omdat hij al zo ver was en ik nog niet. Ik ben nog niet eens bijna zo ver om serieus te daten. Ik hou altijd afstand als iemand te dichtbij komt. Ik onderbreek mensen als ze zeggen dat ze me toch wel leuk vinden. Of ik doe alsof ik slaap. Ik wil het gewoon leuk hebben, niks serieus. Daar word ik op dit moment ongemakkelijk van.

Blijf hier schrijven, dat helpt. Probeer geen contact te zoeken, echt, voor jezelf. Verleiding is groot, maar het proces gaat sneller als je niks zegt.