Er is weer veel gebeurt sinds mijn laatste blog. Voor de kerst had ik het gevoel dat ik de ergste fase van liefdesverdriet achter mij had gelaten. Geen somber gevoel meer bij het opstaan en geen huilbuien meer bij een liedje wat van ons was, maar meer een licht melangolisch gevoel. Ik stond ook weer open voor andere mannen, niet zozeer direct een relatie, maar wel afspraakjes ed. Dit was voor mij ook wel een teken dat het beter ging en gaat. Mijn omgeving vond me ook een stuk rustiger overkomen..In die tijd leerde ik een aardig iemand kennen. Hij liet direct weten ondersteboven van mij te zijn, maar ik keek nog de kat uit de boom...ben altijd een beetje voorzichtig en wil niet ergens gelijk induiken. We zijn een tijd wezen daten en ik had direct de drang om mijn best te doen om hem te leren kennen. De ene keer dan voelde ik wel kriebels, maar de andere keer helemaal niet en dan voelde ik me benauwd worden. Hier hadden we het dan ook over en ik kon daar ook heel goed met hem over praten. Ik had na twee hele leuke weken het gevoel verliefd te zijn en ik wou zijn vriendin zijn..en het begon wat formeler van vorm te worden. Ik besloot toen ook dat het tijd werd om mijn ex weer te ontmoeten. Ik wou iets afsluiten voordat ik met deze jongen verder kon. Mijn ex wou me al heel lang ontmoeten, maar ik hield telkens de boot af.

Nu was het dan zover. Het was eerst een beetje bijpraten, maar het werd snel ook wel persoonlijk. na afloop was ik eigenlijk een beetje in shock. Ik was altijd in de veronderstelling dat mijn ex niet genoeg gevoelens voor mij had gehad en dat dat onze problemen had veroorzaakt.dit was namelijk ook wel een verklaring die hij er zelf aan had gegeven. Nu zei hij dat hij net zo verliefd op mij was geweest als ik op hem, maar dat we telkens op hetzelfde vastliepen. Hij vertelde dat hij het er heel erg moeilijk mee had toen ik aangaf geen contact te willen. Ik heb hem verteld dat ik achteraf blij was, dat hij er een punt achter had gezet. Dat ik die beslissing maar niet kon nemen, maar dat het wel een juiste was. Hij gaf voorzichtig aan dat hij wel moeite had met zijn beslissing en dat dit vooral tot uiting kwam toen wij geen contact hadden. Voor hem kwam toen de klap. Hij begon erover dat wij elkaar het beste kennen en dat dat niet zomaar weggegooid kon worden. Ik werd toen ook emotioneel maar reageerde ook door te zeggen dat geen contact hebben de enige remedie was om over mijn verdriet heen te komen. Op dat moment hoefde ik niet aan hem te denken maar was ikzelf mijn prioriteit..Dit begreep hij ook wel, maar hij vond het moeijlijk.Toen ik vertelde dat ik iemand had leren kennen reageerde hij heel emotioneel. Ik zag echt dat het hem pijn deed en hij gaf dit ook toe en zei dat het hem jaloers maakte..ik wist niet meer wat ik moest zeggen, er viel weinig te zeggen.
Bij ons afscheid begon hij te huilen, want hij had het gevoel dat hij me kwijt was. Hij vroeg of we elkaar nog wel zouden zien. Ik zei dat ik nog steeds tijd nodig had. Toen hielden we elkaar vast en jezus, dat voelde zo vertrouwd en intens, dat ik er zelf ook van in de war raakte. Ik ben rustig gebleven en ben weggegaan.

Nu ben ik een paar weken verder..de jongen met wie ik een relatie had was onzeker geworden door mij omdat ik aangaf het rustig aan te willen doen. Hij vond dit moeilijk en was niet zeker of mijn gevoelens voor hem geneog waren..Ik heb na een intensief gesprek met hem besloten om het uit te maken. Ik werd helemaal onrustig in mijn en ik voelde een druk op me. Nu wil ik alles op een rijtje zetten. Maar bovenal wil ik gewoon ook even geniet van Mijzelf! Ik hoop dat ik daarna alles een beetje duidelijk heb voor mezelf. Of ik toch iets voelde voor die jongen of dat het meer comfort was..De ontmoeting met mijn ex is goed geweest, maar ook verwarrend, het heeft me weer eventjes doen schokken. het doet me soms ook weer afvragen; is hij het toch niet voor me? tegelijkertijd zeg ik dan ook weer tegen mezelf dat hij het wel is, maar nu niet omdat hij nog niet aan een relatie toe is. Het zal weer even duren voordat ik zover ben om hem weer te zien...

Ben benieuwd naar wat jullie mening is.