Verwend nest?

afbeelding van Nientjuh1

Sinds we hebben gepraat gaat alles eigenlijk prima. We zien elkaar 2x per week ongeveer, bellen of facetimen elke avond, soms appen we even overdag, maar niet te veel. Voor hem werkt het, hij maakt niet geen zorgen meer over ons en is gelukkig in de relatie. Maar ik mis iets. Ben ik jaloers op die vriendin/tante? Die hij elke dag ziet en leuke dingen mee doet? Ja best wel. Bij mij liggen we op de bank en hebben seks. Evht veel meer doen we niet. Bij haar is hij bijna elke avond om samen te eten. Hij helpt haar de camping van haar moeder op te knappen, hond uitlaten, kookt voor haar, ze gaan uit eten. Eigenlijk alles wat ik wil in een relatie.
Ik hoef me geen zorgen te maken om haar, want hij zou nooit iets van haar willen, maar volgens mij is dat al zo. En dan niet seksueel ofzo, maar alles wat er in een relatie hoort te zijn doen zij, behalve het zoenen en naar ber gaan (mag ik hopen). Dat doet hij dan bij mij.
Hij gaat zo weer voor 6 weken weg en ik heb hem amper gezien. Dat doet best pijn. Ik heb het er met hem over gehad, maar hij vind het zo wel prima. We hebben ook best een tijdje flinke ruzie gehad en bijna uit elkaar gegaan, dus misschien is het een kwestie van weer naar elkaar groeien. Maar ik mis hem, terwijl hij vannacht nog bij me sliep.
Ik voel me zo stom. Ik hou zo veel van die jongen en ik wil hem zo graag gelukkig maken, maar ik ben een beetje bang dat hij mijn ondergang word zo. Wat kan ik doen? Nog meer praten? Nog even proberen en afwachten of gewoon er een einde aan maken, hoe pijnlijk ook?

afbeelding van NanoZ

Klinkt inderdaad een beetje

Klinkt inderdaad een beetje als een ondergang dit.
Jullie verwachtingen over een relatie ligt totaal niet op één lijn.
Ja, je kan het gaan afwachten en zien of het iets wordt.
Heb je wel het idee dat hij er echt iets van probeert te maken? Want zo klink het namelijk niet.
En volgens mij heb je zelf al aardig in de gaten, dat het zo niet hoort te gaan.
Je zet jezelf in een flinke afhankelijke positie en het lijkt alsof het dat ook goed weet.
Maar om je vraag te beantwoorden. Je lijkt me geen verwend nest, alleen iemand die andere verwachtingen heeft dan jouw partner.

afbeelding van Nientjuh1

Nanoz

Ja het is gek. Ik zie echt wel dat hij meer zn best doet en op zijn manier laat zien dat hij van me houd en dat is echt een fijn gevoel.
Maar of het genoeg is voor mij weet ik niet. Misschien dat het nog door die heftige ruzie komt, dat die er nog te veel in zit bij mij. Onzeker geworden daardoor. Bang om hem kwijt te raken.
Er is veel om over na te denken, want ik heb echt oprechte gevoelens voor deze jongen, die kan ik (nog niet) loslaten.
Als hij bij me is is het zo fijn. Hij zegt de juiste dingen. Ik hoop gewoon dat ik die onzekerheden van mij los kan laten en gewoon een normale relatie kan hebben. Want er zijn zat relaties dat je elkaar niet continu ziet. Dat maakt elkaar zien extra bijzonder en speciaal. Die omschakeling van elkaar elke dag zien naar dit is gewoon erg heftig.
Ik hoop gewoon dat ik eruit kom voor mezelf. Dat dit gevoel weggaat en ik gewoon 100% kan genieten van hem en onze relatie.
We hadden toekomstplannen en die zijn nu op een laag pitje gezet door de ruzie, dat is ook omschakelen voor mij. Heb daar wat moeite mee.
Pffff lastig hoor.!

afbeelding van NanoZ

@Nientjuh

Het is moeilijk om dat 'fijne gevoel' waar je overduidelijk te weinig van krijgt, echt op waarde te schatten.
Juist omdat je er middenin zit en je gevoelens nog zo groot voor hem zijn, kan je er eigenlijk niet een juist waardeoordeel over geven. Je bekijkt het met een roze bril, of je gaat in de angstmodus wanneer je denkt dat hij je verlaat. En dat maakt het misschien allemaal juist zo moeilijk.

Neem nou mijn relatie, mijn ex zei eigenlijk bijna nooit de juiste dingen. Maar zij kon die gevoelens wel laten zien, dit bleek achteraf ook lang niet genoeg te zijn voor mij. En ik denk dat dit ook voor jou geldt, maar dan andersom. Dus dat hij het wel zegt, maar lang niet altijd (of vaak genoeg) kan uitten.

Pas als je afstand gaat nemen en rationeel naar je situatie zal kijken, kom je erachter of het allemaal wel waard is. Je zegt dat hij de komende 6 weken weg is, misschien is het een goed idee om dan kritisch te reflecteren op je huidige relatie en je af te vragen of je dit wel jaren kan volhouden. Het lijkt misschien niet denkbaar, maar er zijn ook echt wel mannen die je wel een stortvloed aan liefde kunnen geven. Die liefde waar jij denk ik zo op hoopt.

afbeelding van Nientjuh1

Nanoz

Klopt. Dat is precies wat m’n moeder ook zegt Haha. Ik ga sowieso die 6 weken afwachten. Dingen voor mezelf doen en dan kijken wat er gebeurt.
Gister hebben we weer een gesprek gehad. Toen heeft hij eindelijk wat dingen over zn verleden verteld. Verteld waarom hij doet zoals hij doet. Het is nu wel iets duidelijker. Dat hij een kut jeugd had wist ik al, hij had al wel wat verteld, maar ik wilde niet pushen. Gister weer een discussie gehad dat hij nooit tijd vrij maakt voor me, maar wel voor die vrouw. Toen is hij eindelijk een beetje open geweest.
Hij is opgevoed door een vader die hem en zn moeder sloeg, bij ruzies vluchtte hij altijd om niet geslagen te worden. Dus hij heeft meegekregen van huis om confrontaties uit de weg te gaan ipv ze aan te gaan. Er zijn nog veel meer dingen geweest in zn jeugd, maar er is dus wel een reden waarom hij afstand wilde toen we ruzie kregen. Praat het niet goed natuurlijk, maar ben blij dat hij me wel goed genoeg vertrouwd om een stukje te vertellen.
Het maakt het niet in een keer goed natuurlijk. Maar ik weet wel dat hij van me houd en op zijn manier zn best doet. Of dat genoeg is geen idee. Daar moeten we de komende weken achter komen.
Hij heeft beloofd volgend verlof meer af te spreken, dus hij denkt wel al aan volgend verlof samen.

afbeelding van Tata

Hoi Nientjuh, Ik heb je

Hoi Nientjuh,

Ik heb je berichten van voorheen ook gelezen om het volledige verhaal te hebben. Erg rot dat je zo in de put zit over je relatie met deze jongen.
Ik kan natuurlijk enkel van je verhalen uitgaan, zijn kant weet ik niet, maar ik denk dat je je moet afvragen of jullie wel hetzelfde willen in een relatie. Voor iemand die steeds 6 weken achter elkaar weg is, kan dat iets heel anders zijn dan voor jou.
De jaloezie die je voelt komt voort uit onzekerheid, omdat jij niet blij bent met hoe het nu is. Volgens mij is dat in weze het belangrijkste wat er is en tevens het advies wat ik je kan meegeven. Dat JIJ blij bent met je relatie. Je bent enkel bezig met hem en dat je hem gelukkig wil maken, terwijl jij dat duidelijk niet bent.
Blijf praten en ipv in te gaan op wat hij allemaal volgens jou verkeerd doet of niet doet, meer aangeven wat jij nodig hebt. Als hij je dat niet kan/wil geven weet je dat liever eerder dan later.
Terzijde, als mijn vriend enkel langs komt voor sex slapen en op de bank zitten, maar met iemand anders wel leuke dingen doet (uit eten etc) zou ik dat niks vinden. Maar ik weet natuurlijk niet hoe jullie relatie verder in elkaar zit. Daarnaast weet ik van mezelf dat ik een erg aanhankelijk type ben die veel aandacht wilt, dus ik zou niet passen bij iemand die daar geen zin in heeft en/Of lange tijd weg is. Maar dat ben ik.

Succes en ik hoop dat alles goed voor je uit werkt

afbeelding van Nientjuh1

Tata

Dankjewel voor je berichtje.
Ja het is zo lastig. Ik ben iemand die aandacht nodig heeft. Ik wil bevestiging dat iemand van me houd, ik wil dat voelen, niet alleen horen.
Maar ik hou wel echt heel veel van hem en kan hem niet zomaar laten gaan.
Die jaloezie is voor mij vrij nieuw. Ik ben helemaal niet het jaloerse type, maar hij is echt elke dag bij die vrouw. In het begin van de relatie moedigde ik het juist aan om naar haar toe te gaan, maar toen deed hij zo veel moeite voor me, hij liet merken dat hij met me verder wilde, we maakten toekomst plannen en ineens is alles omgedraaid, sinds die ruzie. Het is zo raar. Die ruzie heeft de hele relatie verandert. Ik hoop stiekem dat alles weer anders word. Dat hij straks weer die liefde laat blijken en we weer verder kunnen kijken in de toekomst. Zoals het eerst was word het natuurlijk nooit meer, maar dat is ook niet zo raar, toen hadden we net een relatie en waren we constant samen en helemaal verliefd enzo. Nu zijn we verder en doen we wat meer ons eigen ding.
Dat is niet erg, maar ik wil wel voelen hoeveel iemand van me houd. Is dat zo raar?

afbeelding van Tata

Nee dat is helemaal niet

Nee dat is helemaal niet raar. Jouw intuïtie is behoorlijk belangrijk hierin. Je ratio en je gevoel botsen, wat logisch is, maar ik ga zelf altijd af op mijn intuïtie en heb bijna altijd gelijk gehad daarmee. Je moet op jezelf vertrouwen. Het klopt iinderdaad dat een relatie kan veranderen over tijd, omdat dat verliefde over gaat, maar dat gaat meestal geleidelijk en voor beiden hetzelfde op. In dit geval lijkt het alsof jullie ruzie dingen heeft veranderd, waarvan jij eigenlijk niet wilde dat ze veranderden, terwijl hij beweert wel tevreden te zijn.
De vriendschap met die vrouw is maar vreemd, ik weet natuurlijk niet of hij verder veel familie heeft en haar misschien op die manier ziet? Zou de focus niet zo daarop leggen, dan heeft hij hetzelfde probleem als eerst maar dan andersom.
Praat met hem, geef aan dat je nog met vragen zit. Hij is namelijk de enige met de antwoorden.

Succes

afbeelding van Nientjuh1

Tata

Die vrouw is eigenlijk zijn enige vriend. Hij heeft 1 andere vriend die zelf ook vaart, dus niet zo veel ziet. Daarom ziet hij die vrouw als zn tante. Met zn moeder gaat het nu wel goed, maar dat is een hele tijd ook heel slecht gegaan tussen die 2. Dus ik begrijp wel dat hij veel naar haar toetrekt, maar hij laat mij daarin een beetje vallen.
Dan heeft hij het over een goede balans vinden, wat ik ook prima begrijp. Een balans waarin iedereen tevreden is, maar die vrouw eist zoveel van hem. Ze eist al zn aandacht. Op al m’n vrijde dagen zijn zij ook samen, waardoor ik hem altijd Ps na werk kan zien (meestal pas half 10 ‘s avonds) en dan moet hij weer 7 uur op omdat hij weer naar haar gaat de hele dag. Het is jaloezie, ik moet me niet alles zo aantrekken, maar het is wel raar toch? Ik ben niet helemaal onredelijk toch?
Nu wil hij dat ik morgen na werk weer kom, om dinsdag ochtend 7 uur weer eruit getrapt te worden omdat hij naar haar gaat. Terwijl ik vrij ben. Toen ik zei dat hij ook best hierheen kan komen moest hij nog even kijken of hij wel kan....... wat?
Allemaal dat soort dingen.
Volgende week dinsdag gaat hij weg voor 6 weken en de enige vrije dagen voor die tijd heeft hij met haar, dus echt veel ga ik hem niet meer zien. Fucking klote is dat hoor.

afbeelding van En_weer

@Nientjuh1

Ik vraag me af of je stiekem, ergens in je onderbuik, voelt dat het niet werkt zoals het gaat. En dat je niks liever zou willen dat hij de ware is voor jou en dat het wel werkt, voor altijd. En dat die twee dingen met elkaar botsen?

afbeelding van Nientjuh1

En weer

Ja lastig. Ergens weet ik inderdaad dat hij me niet geeft wat ik wil, aan de andere kant sinds het gesprek merk ik wel dat hij meer moeite doet. Dus ik wil het nu niet eindigen, nu het juist weer wat beter word.
Ergens hoop ik dat dit alles door die ruzie komt (die heeft 2 maanden geduurd, heel heftig was dat). Dat we nu gewoon weer opnieuw moeten beginnen. En ik hoop dat dat allemaal weer gaat komen.
Maar aan de andere kant weet ik dus niet of dat nog gaat komen. Hij gaat over 1,5 week weer weg. Ik wil sowieso die 6 weken even aankijken hoe het gaat. Of we elkaar gaan missen enzo. Als het zo blijft dan kan ik het daarna altijd nog beëindigen.
En ik weet dat afwachten niet goed is, maar ik kan hem nu simpelweg nog niet laten gaan.

afbeelding van Ellie92

Nientjuh, Vervelende en

Nientjuh,

Vervelende en slopende relatie waar je in zit!

Je schrijft 'Ja het is zo lastig. Ik ben iemand die aandacht nodig heeft. Ik wil bevestiging dat iemand van me houd, ik wil dat voelen, niet alleen horen.' Als ik dit lees, vraag ik mezelf af welke relatiedynamiek (of gezondheid) er tussen jullie is. Je wilt bevestiging dat iemand, jouw partner, van jou houdt. Iets wat een ieder, man of vrouw, verwacht (en mag verwachten) in een relatie. Het is niet vreemd om de bevestiging te verlangen, eerder normaal me dunkt. Soms is het niet krijgen van de bevestiging waar je naar zoekt, ook een bevestiging.

Verder schrijf je dat de band tussen hem en 'zijn' vriendin is verandert. Hij besteed meer (kwalitatieve) tijd aan deze persoon. Het kan zijn dat hij het zelf niet door heeft, maar het lijkt erop dat het aan het uitgroeien is tot meer. Dit haal ik uit jouw tekst, mocht het zijn dat ik je verkeerd lees, please correct me.

Zelf ben ik die 'vriendin' geweest, waarbij wij beide keihard hebben geroepen geen relatie met elkaar te willen en überhaupt dat deze mogelijkheid er was. Achteraf oliedom natuurlijk, zo onschuldig als het leek zo makkelijk verdiepte de platonische gevoelens zich. Iets wat wij beide niet doorhadden vanwege het simpele feit zijn vriendin. We hebben er vanaf het begin niet bij stil gestaan dat er meer dan iets vriendschappelijks kon ontstaan, dit was ook nooit de bedoeling.

'Ja het is gek. Ik zie echt wel dat hij meer zn best doet en op zijn manier laat zien dat hij van me houd en dat is echt een fijn gevoel.' schrijf je. De eerste vraag die bij mij opkomt, is of jij van hem houdt of van de gedachte dat er iemand is die van jou houdt.. Het geeft je een fijn gevoel, maar is het - ook als jullie niet bij elkaar zijn - de relatie die je wil? De avond seksend op de bank doorbrengen, heb ik ergens gelezen.

Zoals het lijkt, is het met jou de seksuele lusten en met de 'vriendin' de relatie zoals deze mogelijk behoort te zijn. Hoe zie jij dit zelf verder ontwikkelen? De gesprekken, het koken, het uitlaten van de hond: het verzorgen en verwennen van elkaar op emotioneel niveau. Wat verwacht jij hierin? Waar is jouw verwennerij en verzorging? Kan jij je er bij neerleggen dat zoals jullie relatie is, het zich verder ontwikkelt of wil/verwacht je meer?

Wat wil jij? Hoe zie jij jouw leven? Past jouw vriend in het plaatje van wat jij wil, verlangt en verwacht?

Ik wil je geen pijn of verdriet doen. Je enkel wijzen op hoe situaties zich kunnen ontpoppen. Natuurlijk hoop ik dat het jou anders vergaat. Als je niks aan mijn reactie hebt, gooi het opzij.

Ik wens je veel wijsheid en sterkte.
Liefs, Ellie

afbeelding van Nientjuh1

Ellie

Ik heb zeker wel wat aan je reactie.
Ik vind het alleen zo moeilijk. Die vriendin van hem is 50, hij is 28. Hij heeft eerder een relatie gehad met een vrouw van 20 jaar ouder en dat wilde hij niet meer. Die relatie tussen die “tante” is er wl 22 jaar. Dus aan de ene kant zou je denken dat, als se iets wilde van elkaar, er wel al wat was gebeurt. Aan de andere kant weet ik het gewoon simpel gezegd niet.
Zoals ze nu samen omgaan deden ze al voor hij mij leerde kennen, maar nu ben ik er. Je zou denken dat die relatie tussen hen dan ook enigszins verandert. Dinsdag vertrekt hij weer voor 6 weken en er is geen een moment dat ik hem een hele dag kan zien. De dagen dat ik vrij ben gaat hij naar haar.
Ik mag hem ook niet uitzwaaien, want dat is hun ding. Er is al een keer drama ontstaan toen ik meeging. Allemaal van die dingen die zo raar zijn.
Of ik dit wil. Geen idee. Dat is iets waar ik achter moet komen. Ik ben nu gewoon erg onzeker en elk dingetje is een groot ding in m’n hoofd nu.
Vannacht sliep hij hier. Hij houd me ‘s nachts dan stevig vast en zegt steeds dat hij van me houd. Als we op de bank liggen te kletsen, masseert hij m’n benen en hebben we het over van alles en nog wat. Dat soort momenten zijn fijn. Maar die momenten zijn zo kort. Hij gaat dan ‘s ochtends om 7 uur weer weg om met die tante de hele dag op te trekken. Terwijl hij gister pas 9 uur ‘s avonds aankwam hier.
Ik weet dat het nergens op slaat, maar stiekem hoop ik dat het nog goedkomt. Diep van binnen weet ik heus wel dat dit geen relatie is, maar dat stukje loslaten kan ik nog niet. Ik kan het gewoon niet.

afbeelding van Pim56

Leer los te laten

Beste Nientjuh1,

Ik weet uit ervaring dat 'loslaten' een moeilijk, zo niet het moeilijkste proces is.
Verstandelijk weet je het wel; je schrijft: "Ik weet dat het nergens op slaat, maar stiekem hoop ik dat het nog goedkomt. Diep van binnen weet ik heus wel dat dit geen relatie is . . . ."

Mijns inziens trek je een juiste conclusie, probeer ook een lijn te trekken en ga bij en voor jezelf evalueren.
Vraag je af of je van deze 'relatie' gelukkig en blij wordt. Zet de 'roze bril' eens af: wel goed voor de seks en niet voor inhoudelijke gesprekken die over jullie toekomst zouden dienen te gaan, als het goed is.
Hij gaat niet onvoorwaardelijk voor jou, misschien een bittere conclusie, maar neem en verwerk nu de pijn en kijk uit voor een fijn iemand die je onvoorwaardelijk liefheeft. Ik heb geleerd: 'Beter geen relatie dan een slechte relatie'
Laat je niet gebruiken, waar is je zelfrespect? Ga leuke dingen doen, waar je blij van wordt, die je plezier geven.
'De windrichting kun je niet niet veranderen, wel de stand van de zeilen'.

Misschien een 'kort door de bocht' reactie, maar ik poog je uit je vicieuze cirkel te laten ontsnappen, aan jou de keuze.

Veel sterkte, groet Pim

afbeelding van Nientjuh1

Pim

Ja ik weet het allemaal wat je zegt. Loslaten is echt heel moeilijk.
Ik ga de komende 6 weken dat hij aan boord is erover nadenken, veel voor mezelf doen en dan zien we wel als hij terug is. Misschien goed dat hij even weg is, zodat ik ook niet boos kan worden dat hij geen tijd heeft voor me haha.
Maar als het volgende keer weer zo gaat, weet ik wel genoeg natuurlijk.