Verwerking

afbeelding van Patty67

Hallo allemaal,

Wie kent net als ik de pijn van een geliefde niet los kunnen laten?

Ik ben nu bijna acht jaar gescheiden. Het lukt mij maar niet om los te komen van mijn verleden. Ik denk nog elke dag aan mijn ex. Wij hebben twee kinderen en ik zie mijn ex drie tot vier keer in de week. Als ik hem gezien heb, ben ik kapot. Ik heb al van alles geprobeerd maar het lukt me niet om hem los te laten.

Wie heeft ook een dergelijke ervaring en hoe ga je hier mee om?

Groetjes,

Patty

afbeelding van kiki70

ex

Liefde is...... loslaten

Je moet er gewoon even uit...
ga voor jezelf en laat het verleden het verleden

Je bent immers niet voor niets gescheiden..denk aan de reden!

Sterkte

Kiki

afbeelding van tomaatje

@patty 67

Hoi Patty,

Ik denk dat het loslaten daar pas is als je alles een plek hebt gegeven. Ik ken je pijn ik heb ook kinderen van mijn ex vrouw en helaas hoe erg ik het ook vindt, ik heb met haar te maken. Tel daar bij het feit op dat haar toy boy zich ook in dat zelfde huis bevindt en zich ook nog is met mijn kinderen bemoeit maakt het nog dubbel zo erg.Ware het niet dat mijn kinderen wel erg ongelukkig zijn en mijn ex in armoede leeft. Maar goed dat heeft ze voor hem over gehad, haar probleem dus.

Zelf denk ik dat de tijd de wonden doet helen, zelf ben ik middels verder gegaan met mijn eigen leven, hoe egoistisch dit misschien ook klinkt, ik kom op de eerste plaats en dan pas mijn kinderen. Je moet eerst goed voor jezelf zorgen om goed voor je kinderen te kunnen zorgen. Als een vliegtuig neerstort en je zit daar met je kinderen zul je eerste je zelf moeten zien te redden om je kinderen te kunnen redden, kortom het heeft mij een ander mens gemaakt. Middels heb ik een lat relatie en het bevalt mij prima. Probeer in ieder geval goede ouders te zijn samen tot zover dat lukt en probeer ondanks alle pijn je eigen leven weer in te vullen. 8 jaar is een lange tijd en het wordt tijd om verder te gaan. De wereld draait gewoon door. Ook zonder je ex. En daarbij loslaten is een proces, dat gaat bij de een sneller als bij de ander. Helaas is het wel zo dat de gene die verlaten is juist meer tijd nodig heeft terwijl de ander, die de keuze heeft gemaakt op dat moment al veel verder was.

Sterkte

Tomaat

afbeelding van Zaza

Heftig Patty... Lijkt me

Heftig Patty...

Lijkt me moeilijk als je hem nog zo vaak (moet) zien! Maar dit is echt te klote voor je, acht jaar!! Heb je ook al liefdesverdriet gerichte therapie geprobeerd? Er zijn bepaalde therapieën die erop gericht zijn om liefdesverdriet te verminderen / verwijderen / op te lossen.
Of daten tot je erbij neervalt? Zoveel dates tot je eindelijk diegene hebt gevonden die je ex laat verbleken? Ik zeg maar wat... Therapie lijkt me beter eigenlijk... xx

afbeelding van allegria

1 leven

Hey Patty

Het is veel moeilijker om los te laten als je je ex nog regelmatig ziet. Maar het is nu zo.
Acht jaar is naar mijn gevoel toch al wel een hele tijd. Het lijkt er op dat je er niet alleen uitkomt en daar is niets mis mee. Maar het vraagt wel om professionele hulp. Moet je doen hoor. Het is niet goed als je in je verdriet blijft hangen.
Je hebt maar 1 leven. Probeer er nog iets van te maken.

afbeelding van Moerbei

Ik sluit me aan bij Allegria.

Ik sluit me aan bij Allegria. Er zijn redenen waarom jij je (8 jaar later) nog steeds vasthoudt aan het verleden. Ik zou het proberen aan te pakken met therapie. Daarin zijn vele mogelijkheden, wellicht kan je huisarts je daarin adviseren.
Het is naar mijn idee een investering waard. Je hebt idd maar 1 leven, probeer daar iets moois van te maken!

afbeelding van Patty67

Therapie

Ik heb de afgelopen jaren diverse therapieën gehad, en een psycholoog bezocht. Verstandelijk weet ik het allemaal wel, maar de praktijk werkt toch ff anders. Ik ben gewoon niet tevreden met dit leven. Vroeger dacht ik daar nooit bij na. Het leventje liep gewoon. Door alles wat ik meegemaakt heb, vertrouw ik de mensen niet meer. Ik sluit mij af. Mijn eigenwaarde is gezakt tot ver onder het vriespunt. Ik durf niet meer. Daardoor voel ik me zeer eenzaam en denk vaak terug aan vroeger, het was echt niet zo slecht.

Ik weet het af en toe echt niet meer, vind het leven soms te zwaar, ben zoo moe en zie ook geen lichtpuntjes. Het feit dat mijn ex zijn leven doorleeft is voor mij onverteerbaar, ook omdat ik bêtise heb overal voor te moeten vechten, de opvoeding van twee pubers in mijn eentje moet doene en hij zich bijna nergens mee bemoeit, zijn leventje leeft hier vandaan en ik maar een beetje aanmodder.