Omdat ik de context niet precies weet, is het lastig om hierop advies te geven.

Ik denk dat jijzelf het beste kunt beslissen wat je moet doen. Ik heb laatst op deze site ook een vraag gezet, maar uiteindelijk ben je zelf diegene die moet beslissen. En als het goed is voel jij zelf ook het beste aan wat je opties zijn, en welke de betere zijn.

Hij heeft duidelijk ruimte nodig, dat merk ik wel aan je (kort) berichtje.
Ik ben wel van mening dat als liefde zo hoort te zijn, dit 'vanzelf' goedkomt. Het komt natuurlijk niet uit de lucht vallen, maar als je echt bij elkaar wilt zijn, kom je ook uiteindelijk bij elkaar omdat jullie daarvoor zorgen.

Je hebt aangegeven, en ik denk ook aan hem laten merken/voelen, dat je ervoor wilt gaan. Je kunt ervoor kiezen om nu even een stapje terug te doen. Je hoeft hem niet te negeren, maar geef het even de tijd. Hij zal denk ik vanzelf aangeven hoe hij zich hieronder voelt.

Probeer niet té veel op te gaan in je emoties, maar probeer wel je gevoel en verstand te combineren. Naar je gevoel luisteren is echt niet verkeerd, maar probeer het in de hand te houden.

Succes en laat het ons weten hoe het is gegaan!

ik zit nog even de reacties bij je eerste blog te lezen en ze zijn wat mij betreft veelzeggend... jij heb zoveel geinvesteerd, zoveel gegeven en je geeft zelf aan dat je herhaaldelijk grenzen over bent gegaan. Je schrijft nu ook weer: ondanks alles. Persoonlijk denk ik dat deze relatie jou meer pijn doet en meer kapot maakt dan dat hij je vreugde geeft. Ik proef het nu ook weer: even is het weer leuk, daarna is meneer weer chagrijnig en wil niet praten, denkt hij aan jou? En ondertussen loop jij weer de hele dag niet lekker van het gevoel, want je wilt hem eigenlijk bellen maar ja hij wil niet. Het hangt dus allemaal weer van hem af. Als ik je door de posts heen een beetje heb leren kennen, ben je iemand die niet relaxt kan afwachten in zo'n situatie. Je hebt zekerheid nodig, en dat is ook niet gek! Ik zou ook precies zo reageren. Maar vraag je dan af: is dit echt de goeie jongen voor jou? Iemand die je constant gek maakt en door wie je zo veel verdrietig bent? Je verdient het om door iemand blij te worden gemaakt!! Hij moet als de wiedeweerga gaan vechten voor JOU en niet steeds andersom!

Vooral de reactie van Amidala op jouw eerste blog zegt eigenlijk beter wat ik bedoel:

"Wrang is het, relaties die net zoveel zeer als vreugde brengen. Maar er is een grens meid..
Weet je wat die grens is? Wat jij vind dat jij minstens waard bent.

Als je jezelf deze relatie gunt en je wil het graag laten werken dan zou je er niet dagelijks, laat staan al 2 maanden verdriet van hebben. Als de leuke tijden meer wegen dan de slechte tijden.. dan is dit een dip, als het evenveel is zou ik , als ik jou was, twijfelen en mezelf vooral de rust geven. En mocht het meer bad times dan good times zijn.. dan is de conclusie eenvoudig.

Misschien begrijp je me niet of doen mijn woorden je niet zoveel, maar wat ik eigenlijk wil zeggen is dat het voor een buitenstaander dit niet als een gezonde relatie overkomt.
We zijn allemaal uiteindelijk bang om alleen achter te blijven, daar waar onze kostbare energie en liefde verloren zijn gegaan.

Ik heb 4 maanden geleden besloten dat ik meer waard was en toch nog elke heb ik het er moeilijk mee.
Maar dezelfde fouten werden keer op keer herhaald, mijn gevoelends gepasseerd en mijn liefde/steun niet voldoende gerespecteerd.
Ik zag ineens in dat wat ik nu accepteerde of toleerde zou goed in andere vorm ooit terugkomen.

In ieder geval, denk niet steeds wat goed voor hem is.. wat is goed voor jou?!
Als het met jou beter gaat krijgt hij waarschijnlijk ook meer vertrouwen in jullie.."