voel me schuldig, bedrogen en alleen

afbeelding van leeuwinnetje

Oke ik ben niet goed bezig geweest. 2x een relatie gehad met een getrouwde man. De eerste manipuleerde me behoorlijk.Ben zwanger geweest van hem,maar heb een miskraam gehad.En ben toen echt mijn eigen ik kwijt geraakt. Voelde mezelf een nul. Daarna een hele lieve jongen leren kennen. Hij begon mijn muurtje weer af te breken, hij was lief en geduldig voor me.Hij liet me zien hoe mooi de liefde kon zijn. Groot nadeel aan hem: Hij was dus ook getrouwd. Mijn vriendinnen waarschuwde me al.Het enige wat ik zei is dat ik hier niet in zou verdrinken,dat ik alleen het positieve eruit zou halen. Mijn lieve moeder werd ziek en kort daarna is ze overleden.Maar hij was er voor me,steunde me. Voelde me zo geliefd en gesteund.Ik kon mijn verdriet wegduwen door aan mijn vriendje te denken. Een tijdje daarna kwam hij me vertellen dat zijn vrouw zwanger was, het moest afgelopen zijn tussen ons. Dat deed voor hem evenveel pijn als voor mij. We besloten om het langzaam af te bouwen.De gedachten aan zijn zwangere vrouw deed me pijn. Een paar weken geleden kwam ik er via een mail achter dat hij een sexuele relatie had. Toen brak ik. HEt verdriet en gemis van mijn moeder komt eruit. De woede,onbegrip,wantrouwen,liefde en gemis van mijn vriendje. Het schuldgevoel over hoe zijn vrouw zich moet voelen. Het alleen voelen,mijn vriendinnen die hebben hun eigen leven en problemen. En ze hebben me gewaarschuwd.Ze zijn er gewoon niet voor me. Ook het verlangen om een kind te krijgen doet me pijn. In elk tv progamma zie je vrouwen die zwanger zijn. Dochters die naar hun moeder toegaan en verliefde stelletjes. Ik word gek. Als ik kan werken gaat het nog, maar de avonden en weekenden!!!!Heb afgelopen weken vaker gedacht: De enige die me kan troosten is mijn moeder, kon ik maar naar haar toe. Heel diep in mijn gedachten weet ik wel dat ik hier nog wel gelukkig ga worden, maar de vraag is wanneer en hoe? Het schrijven lucht me wel effe op. Hoop niet dat ik teveel woede opwek,aangezien ik wat met een getrouwde man heb gehad. Ik voel me nu ook behoorlijk schuldig

afbeelding van Freespirit

Hoi Leeuwinnetje,Ik denk

Hoi Leeuwinnetje,

Ik denk dat je nu in een 'gedwongen' positie terecht bent gekomen, om te verwerken wat je eigenlijk verwerken moet. De dood van je moeder, wat je al die tijd verdrongen hebt, en het verlies van je vriend, die eigenlijk blijkbaar niet voor jou bestemd was.En de kinderwens, die nu op een groot voetstuk wordt geplaatst maar in de toekomst zeker plaats zal vinden. Mits jij jezelf hier de tijd voor geef...
Je 'radar' staat momenteel op de verkeerde dingen afgesteld, wat je verdriet om alles alleen maar erger maakt. Je bent jezelf aan het 'voeden' met de dingen waar je nog niet aan toe bent. Je pikt alleen de informatie op die jou verdriet doet versterken ipv verzachten. Denk je dat je vriend je had kunnen geven wat je nodig had, al zou hij bij zijn vrouw zijn weggegaan? Ik denk dat hij met zijn dan onverwerkte bagage over haar en zijn break-up, jou echt niet had kunnen geven waarnaar je verlangde. Jij had als een soort 'kussen' gefungeerd waarop hij kon vallen, en als zijn verdriet over was, zou hij vertrekken..de classic rebound...Had je dat getrokken denk je? Had je verdriet dan niet vele malen groter geweest?
In mijn ogen ben je behoed voor een hele berg verdriet meer...
Jij, uiteindelijk alleen met je kindje van hem achter gelaten?
Bedenk dat wat hij nu met zijn zwangere vrouw uithaalt, hij ook zonder meer bij jou had gedaan, en eigenlijk al heeft gedaan.
Is dat het type man wat je wil? Een die gammel in elkaar steekt qua normen en waarden, niet te vertrouwen, doortrapt?
Zelfs de zwangerschap van zijn vrouw is geen enkele belemmering geweest voor hem op te pierewaaien. Dat zegt toch eigenlijk al genoeg over het soort man, waarom jij nu hete tranen zit te vergieten?
Ik begrijp je verdriet, maar geef jezelf nu eens de kans om je verwerking door te gaan zonder meer hooi op je vork te nemen.
Je kunt op zijn minst de eis aan jezelf stellen na dit alles om je niet meer met een getrouwde man in te laten. Je weet nu wat voor ellende dit kan veroorzaken. En als hij getrouwd is en zijn huwelijk is slecht, wacht dan totdat hij los is van zijn beslommeringen zodat jij die bagage niet hoeft te dragen die hij behoort te dragen.
Doorsta dit liefdesverdriet maar breng jezelf hierbij niet tot 'op het bot' ..gedane zaken nemen geen keer, Leeuwinnetje..
Probeer dit te accepteren en los te laten en in te zien dat je het schip waarop je wilde stappen al zinkende was, en dat je zowiezo kopje onder zou gaan. Geef jezelf de tijd, beheers je gedachten en beul je niet af met al die onzinnige vragen van waarom, waarvoor...
Je weet het diep in je hart...
Probeer je zinnen te verzetten en onderneem dingen die je misschien allang had willen doen, pak de kansen die je gegeven worden..
Stap voor stap..one day at the time...Heb vertrouwen dat dit allemaal goed komt, en dat er voor jou iets anders in het verschiet ligt..
Het is een kwestie van de goede dingen willen zien...aan jou de keuze.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte om dit te dragen..
Meer kan ik er niet over zeggen..

Een warme groet, Free Spirit

Ik ben slechts jou in een andere vorm...

afbeelding van leeuwinnetje

je hebt gelijk

Hoi Free Spirit,

Brul,brul toen ik las wat je had geschreven. Je hebt helemaal gelijk. Ik pik ook alleen de negatieve gevoelens op die mijn pijn versterken. Het is nu al 6 weken geleden, en ik wil zelf ook dat ik weer doorga met leven.Het lukt me alleen niet.Ik wil dingen altijd netjes afsluiten,het begrijpen. Heb gewoon het gevoel dat ik hem nog nodig heb. WIl hem laten voelen wat hij mij,en dus vele malen erger zijn vrouw aandoet. Ik wil hem niet terug, ik weet dat ik dan niet gelukkig zou worden,maar kan hem toch niet loslaten. Is dat een pijn die ik mezelf aandoe als schuldgevoel,de boosheid opmezelf? IK wil weer kunnen genieten van mezelf en van het leven.Ik wil dat me moeder meekijkt en trots op me is.Dat was het belangrijkste voor haar: als mijn kinderen maar gelukkig zijn. Snik,snik, waarom doe ik haar dit aan.Ze heeft me laten weten dat ik ook nog wel heel gelukkig word. Ik wil wel, maar kan me nog niet verzetten om leuke dingen te doen,vooral niet alleen(zonder mijn vriendinnen) Maar toch,na jouw reactie, kan ik weer het positieve ervan is zien, op dit moment althans.Zit gewoon in een negatieve spiraal waar ik ,zonder hulp van andere, niet uitkom.Nu denk ik, ik ga nu leven voor mijn toekomst. Oh,kon ik dit gevoel maar vasthouden. Het gevoel schommelt zo heen en weer,dan voel ik dit en dan voel ik dat. Het wordt eens tijd dat ik wat minder ga denken en voelen, en gewoon ga doen. Bedankt voor je lieve en leerzame reactie, heb eindelijk weer eens een positief gevoel.