Er zijn momenteel 0 gebruikers en 22 gasten online.
Vond mezelf zo dapper ....
Het gaat niet echt goed.
Terwijl ik afgelopen week zo mijn best had gedaan voor m'n gevoel.
Dinsdagavond was mijn ex nog hier, we moesten dingen bespreken over hoe en wat met het huis etc ....
Voelde me best heel sterk en rustig. Toen hij weg wilde gaan vroeg hij zelf, wanneer zal ik dan weer komen ?
Ik gaf zelf aan dat het me beter leek dan volgend weekend ( niet dit weekend maar volgende week )maar weer te doen dan ben ik weer vrij en dacht hebben we alle tijd omdat hij al zijn spullen hier ook nog weg moet halen....
En ik ook merkte dat ik steeds erg onrustig ervan werd dat hij steeds kwam.
En wilde juist zo graag die rust ...
Maar goed was voor mezelf natuurlijk heel moeilijk om te zeggen, want tuurlijk wil ik hem het liefst iedere dag zien.
Toen hij echt weg ging bleef hij maar op de stoep staan draaien en zei zal ik anders zondagavond nog even een bakkie komen doen ?
Je bent verbaasd en weet niet wat te zeggen en ergens ook blij... Dus voor ik het wist had ik gezegd, ja is prima.
Maar later dacht ik waarom doe ik dit nou ?
Begrijp hem ook niet ......
Maar goed, ging er weer voor en dacht dan laat ik in iedergeval tot dan helemaal niks horen.
Dat ging een aantal dagen redelijk goed en gaf mezelf ook weer kracht zo van zie ik kan het wel....
En zocht afleiding.
Vrijdagavond had ik het erg zwaar ermee, maar door een lief lid hier vond ik weer de kracht niet te bellen of te sms en, en net toen ik met dat lieve lid af wilde sluiten op msn, kwam mijn ex on line.
Dacht nee geen contact zoeken, maar hij zoch dus zelf contact.
En vertelde mij dat een familie lid van hem was overleden...
Die geen was al een poosje ziek, maar dit hadden we nog niet verwacht. Schrok er dan ook erg van.
En was erg verdrietig.....
En daar zit je dan alleen voor je schermpje, wist dat het mijn ex ook erg aangreep en je wilt er dan voor hem zijn.
Je hebt 11 jaar lang alles samen gedeeld en dan nu ineens mag en kan dat niet meer....
Ergens werd ik boos ook op hem dat hij mij dit vertelde over de computer, voelde zo raar ......
Bedoel voor mij was zijn familie toch ook mijn familie geworden. Het is niet alleen dat hij weg is, maar je moet ineens alles en iedereen die dierbaar voor je is los laten en dat vind ik heel moeilijk erbij...
Maar was door alles dus best in de war en overstuur.
We hebben elkaar later nog even aan de telefoon gesproken en hij gaf zelf aan de volgende dag nog wel even te komen ....
Had gister eigenlijk moeten werken, maar de hele nacht weer wakker gelegen en gehuild was dus geen mens de volgende morgen en knallende koppijn.
Heb me dus ziek gemeld en dat wil je eigenlijk ook niet want denk dan straks ook nog problemen op mijn werk erbij.
Maar heb gevoel dat ik de hele tijd maar sterk heb geprobeerd te zijn er alles aan te doen om het voor hem nog maar goed te doen en de lieve vrede te bewaren. Mezelf daarin weg te cijferen en dan knak je toch eens denk ik.
Hij is gister dus geweest en dat verliep ook niet zo leuk, hij heeft aantal spullen meegenomen ook en wil vanmiddag nog wat dingen komen halen en dat doet echt zo zeer....
Te zien hoe dan alles van hem je huis wordt uitgedragen, je bent zelf zo in de war en hij gaat gewoon door met het opbouwen van iets nieuws. Voor mij echt onbegrijpelijk.
Heb het nooit zien aan komen en moet daar maar ineens in mee draven....
Doe echt mijn best maar weet het op het moment gewoon allemaal niet meer .....
Liefs, Daniek
- Daniek's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Daniek, Weet niet zo
Lieve Daniek,
Weet niet zo goed wat ik moet schrijven aan je, maar ik vind nog steeds dat je heel dapper bent hoor.
Je bent niet alleen je partner kwijt, maar ook je maatje, waar je zolang zoveel mee gedeeld hebt. En dat is ineens weg... en dat doet pijn, is moeilijk en dat zal een plaatsje moeten krijgen.
De band zoals die was zal doorgeknipt moet worden, want het is er niet meer op die manier.
Als ik je verhaal lees, dan vind ik dat het voor hem allemaal nog wel makkelijk is. Want hij wil langskomen wanneer hij behoefte heeft, zo nu en dan wat spullen ophalen etc etc.
Hij heeft een keuze gemaakt, laat hij dan al zijn spullen pakken en dan ook zijn eigen weg kiezen, zonder jou. Waarom nog iedere keer langskomen, hij wilde jou toch niet meer in zijn leven?
Ik heb in je andere blog gelezen dat hij niet altijd even duidelijk is, en soms mixed signals afgeeft. En STEL hij is er nog niet zeker van, dan kan hij er nu ook niet achterkomen wat hij mist, want je bent er nog altijd voor hem. Hij ziet je nog, kan nog met je praten. En een man weet pas wat ie mist als ze er niet is.
Als jij echt uit zijn leven bent, dan kan hij ook pas gaan voelen en inzien of dat wel is wat hij wil lijkt me...
Ik weet niet of je iets aan mijn berichtje hebt, maar probeer met je mee te denken. Ik weet hoe moeilijk het is.... net als alle anderen hier.
Ik leef met je mij, en zou zeggen, als je je even te beroerd voelt om te werken, dan is dat maar zo hoor. Even een paar daagjes rust voor jezelf kan ook weleens goed zijn.
Liefs Lin
Dank je Lieve Lin
Lin,
Heel erg bedankt voor je bericht en heb er zeker wat aan...
hihihi...
En vooral aan de opprikker dat ik dapper ben
Want je voelt je op den duur zo'n nul en echt niet dapper ook al weet je zelf dat je zo je best doet.
Weet je wat ook het gekke is ? Zit net zelf iemand een hart onder de riem te steken en dan zeg ik hij kan je op deze manier ook niet missen tegen die persoon...
En wat doe ik zelf ?
Laat het zelf ook gebeuren.
Wat is dat toch met die ex en dat ze ons zoveel verdriet aan doen, we het laten gebeuren en ze eigenlijk het liefs ook nog alles zouden willen vergeven.......
Als ik er goed over nadenk lijk ik wel niet wijs
Maar ja gevoel en verstand .....
En jah hij komt wanneer hij wil en heb het gevoel overgeleverd te zijn aan iets wat ik niet wil....
Volgend weekend zou hij echt alles op komen halen... Zie er als een berg tegen op!
Ook om dan aankomende week geen contact te zoeken, woens. is de uitvaart van zijn Oom en weet dat dat allemaal erg moeilijk voor hem is en jah om die knop zomaar even om te draaien en er niet voor hem zijn....
Misschien wel beter want juist in een moeilijke situatie kan hij het misschien beter ontdekken....
Maar ja is dit ergens toch geen hoop houden ?
Ook geeft hij steeds aan vrienden te willen blijven en ook ik zou dat graag willen maar weet echt niet hoe ik dat voor me moet zien....
Ga echt mijn best doen geen contact te zoeken! Zo ik heb gezegd haha
Heb zeker iets aan je bericht, geeft me weer kracht!
En tja wat werk betreft zal zo eens bellen erheen en overleggen wat heel eerlijk gezegd weet ik op het moment zelf niet wat het beste is.
Werk in de zorg, moet er dus wel voor de mensen kunnen zijn.
Nogmaals dank !
Veel liefs, Daniek
Het is helemaal niet erg om
Het is helemaal niet erg om je ziek te melden, het is niet niks wat je overkomt.Ik heb dit zelf ook gedaan, had een lieve bedrijfsarts dat scheelde.Ben wel na 2 weken weer begonnen maar op therapeutische basis en heb het langzaam weer opgebouwd.En nu..............werk ik liever dan dat ik vrij ben.
Maar wat rot voor je dat er nu iemand is overleden, je kunt je verdriet niet meer delen, ook dat herken ik, ik moest toen naar de begrafenis en daar kwam mijn ex ook MET haar, oh wat deed dat pijn, het was al zo'n nare begrafenis van een jonge vrouw, moeder van mijn vriendin en toen kwam ik hun ook nog tegen.
Ik wens je veel sterkte met alles en onthou goed: Jij bent nu het belangrijkste, wat jij wilt telt, jij geeft aan hoe je het hebben wilt en niet hij, ik weet dat moeilijk is maar je moet nu echt aan jezelf denken.
Sterkte
Knuf Maily
Je denkt zelf .....
Dat je aldoor maar sterk moet zijn heh ?
En ben toch iemand van altijd maar door gaan, dus over te geven hieraan is voor mij heel moeilijk.
Maar idd het is misschien tijd om aan mezelf te denken....
Misschien, weet het wel zeker
Het komt denk ik ook dat we samen al zoveel mee hebben gemaakt, het overlijden van mijn moeder en het ovelijden van zijn vader.
Maar je was samen en samen kon je het aan.
Nu moet je het idd ineens alleen doen .....
Dat komt hard aan...
En soms denk je ook wel wat een verdriet allemaal, waar is het goed voor .....
Maar goed weet dat het zinloze vragen zijn.
Voor jou ook idd moeilijk toen en helemaal als hij ook nog met die ander aan kwam zetten in al zo'n moeilijke situatie.
Dank je Maily
Liefs, Daniek
Lieve Daniek,Je bent ook
Lieve Daniek,
Je bent ook dapper! Je weet goed wat het beste voor je is maar het gevoel zit nog erg in de weg. Maar dat je dit inzicht hebt is een goede zaak. Stapje voor stapje weer verder. En natuurlijk voelt het erg shit om alles nu ineens alleen te moeten doen.
Ik zou wel proberen om hem geen aanleiding te geven om telkens langs te komen. Probeer afspraken te maken daarover. En ja, exen zijn rare wezens..
Veel sterkte en liefs,
LB
Daniek
ik heb je verhaal gelezen en datis erg herkenbaar. Wij hebben elkaar nog vaak gezien in de weken erna, ook op msn en sms. Wat ik wel heb gedaan is dezelfde dag al haar spullen naar haar oudes toegebracht. Hierdoor konden geen langdradige verhuisemoties ontstaan waardoor je elke keer wordt geconfronteerd wordt met het feit. Achteraf ben ik er blij om maar geconfronteerd worden met het feit nog elke dag.
Liefs Arie
Bedankt Arie
Voor je reactie
Heb al een poosje niks meer erover gezegd hier omdat ik zelf eigenlijk soms niet meer weet wat goed is
Het contact is nog steeds goed en we hebben de afgelopen week ontzettend veel gepraat, uren achtereen gewoon...
Het komt er in het kort op neer dat hij echt helemaal in de knoop zit met zich zelf ( was ook overspannen thuis toen hij de relatie beeindigde ) en hij geeft aan hier niet eerder uit te komen door ( eerst ) alleen verder te gaan das een verschrikkelijke moeilijke situatie, maar ben hem wel beter gaan begrijpen en kan het nog steeds niet opbrengen mijn rusg toe te keren....
Het maatjes gevoel is van beide kanten er ook nog heel sterk en we merken gewoon allebei emotioneel nog heel erg met elkaar verbonden te zijn...
Het contact komt ook niet alleen van mijn kant.
De situatie is moeilijk, maar heb besloten het allemaap maar p. dag te zien en zien wat komt.
Misschien groeien we op den duur steeds meer uitelkaar, maar dat ondervinden we dan toch ?
De verhuisemoties zijn er ook nog steeds... schiet door al ons gepraat niet echt op
Maar vonden we beide toch eerst belangrijker....
Liefs, Daniek
Hoi Daniek
heb net even dit deel gelezen en heb net echt ff flink zitten janken hierom.. Ik zit dan net met dit bijltje maar voor dit soort dingen ben ik ook zo bang om daarmee te moeten handelen. Ik zie haar nu overdag online op msn en daar bespreken we die dingen ook. NOg niet in die trend van spullen maar meer bankrekeningen splitsen enzo. Allemaal erg koeltjes. Ik begrijp helaas verdomd goed hoe je je voelt zo. Ik zit net zo met die gevoelens. In een keer 10 jaar weg, niet echt weg maar gevoelsmatig. Ik heb een goede tijd gehad met haar en nu ineens is dat weg.. niet meer bellen elke dag of wat dan ook.. het naast elkaar liggen voor slapen gaan.. dergelijke dingen.. bah bah
sterkte !! en ik voel met je mee (en das niet de bekende dooddoener)
Gr Berrie
Hoi Berrie....
Heb ook een stukje van jou verhaal gelezen en voel ook met jou mee....
Moeilijk allemaal heh ?
Herkende dat stukje bij jou ook zo van in de kasten kijken of hij alles had meegenomen.... Je kan er met je volle verstand niet bij 11 jaar alles opbouwen, nu afbouwen... kan je je toch ook niet voorstellen...
En idd dat vreselijke gevoel dat hij/zij alleen toch verder kan.
Het kwam bij mij ook als donderslag bij heldere hemel, daardoor is het verwerken wel heel moeilijk.
Soms denk ik in de realiteit maar merk aan mezelf dat ik nog wel heel erg vaak in de ontkenningsfase zit.
Het niet beseffen....
Maar besef komt wel steeds meer, maar heb nu wel zo iets ik leef nu en moet er nu door, waarom me al druk maken om wat er over een aantal maand of weken weer is of niet is ...
Misschien leef ik nog te veel in hoop, maar kan het nog niet uitschakelen.
Het moeilijke blijft ook dat ik weet dat hij het erg moeilijk heeft met zichzelf en ook veel verdriet heeft van de hele situatie en je kent elkaar natuurlijk door en door... dus nee omdraaien kan ik nog niet!
We praten ook nog heel erg veel, zo woensdagavond ook weer hele avond zitten praten en geeft wel opheldering.
Maar je angst blijft ook wat zal hij nu weer besluiten als hij komt.
Bah, je hebt het niet in de hand heh ?
Zo ook het regelen als dingen bij de woningbouw en de bank ook moeilijke dingen.
Wel moeilijk ook om dat over msn te bespreken of niet ?
Denk ook aan jou, want helaas weet ik hoe moeilijk dit verdriet is en ieder mens is anders en gaat en kan en anders mee om gaan dus heb nu wel zo iets moet doen waar ik mezelf goed bij voel en niet wat een ander goed vind etc .....
Blijf bij jezelf Berrie en sterkte !!!
Liefs, Daniek