4 jaar hadden we een relatie... Ik hield van haar als van niemand anders.

Helaas tot op die bewuste avond.. ik ben in dronken toestand gaan slapen, en er kwam een meisje bij me liggen... En ben vreemd geweest, heel even is er fysiek contact geweest.

Ik kon echter niet leven met dit idee en heb het mijn vriendin eerlijk verteld.

Ze maakte het direct uit ( logisch ) ... we waren er beide kapot van!

Enkele dagen later hebben we toch elkaar weer gezien en gepraat en ook gevreen. Dit voelde voor mij wel fijn, maar voor haar heel vreemd ( logisch )

Ik had mij voorgenomen ALLES te doen wat in mijn macht ligt om mijn vriendin ervan te overtuigen dat het mij zo erg speet en zij mijn ware is voor mij.

Afentoe spraken we af 1 x per maand ( het is nu 4 mnd uit )... en praatte we wat en vreeen we.

Mijn gevoelens voor haar werden juist sterker doordat ik haar afentoe zag. Voor haar was het min of meer verwarrend want elke keer als ik haar vroeg of ze wist wat ze wou antwoordde ze met : ik weet het niet.

Echter ik bleef mijn best doen om haar het hof te maken en haar te bewijzen dat ik het beste wou voor ons 2en samen. Hier volgde dan ook een gesprek op waarin ze mij vertelde het min of meer te willen probren samen... Zonder meteen weer een relatie te hebben, maar een soort open relatie waarin we elkaar trouw zouden blijven, en ik ondertussen aan haar kon zien dat ik aan mijn slechte kanten (sociale kanten, famlilie feestjes etc ) werkte.

Ik helemaal blij natuurlijk, en toonde ook initatief, kwam zelf sbij haar ouders thuis wat heel erg moeilijk voor me was nadat ik vreemd was gegaan wat zij wisten.

Ahfijn we zagen elkaar 1 keer in de week, herlijk vond ik het, bioscoopje helemaal verliefd elkaar kussen, knuffelen etc. elkaar smsen hoe fijn we het vonden.

Echter een maandje later hoorde ik minder van der... en dr smsjes werden afstandelijker... ik moest niet van haar verwachten dat ze op elk smsje reageerde zei ze... dit vond ik al neit in de haak maargoe dik brgreep het wel.

op een ag in het weekend belt ze mij huilend op met de vraag of ik wou langskomen want er was iets aande hand... ik dacht eerst dat ze zich niet aan dr belofde gehouden zou hebben en vreemd zou zijn gegaan ofzo. Maar dat was het niet zij ze.

Ik vertelde haar geen zin te hebben om langs te komen om alleen kwetsend nieuws te horen.. Want het was slecht nieuws zij ze.

Maar zij kon het moeilijk ovr de telefoon vertellen. ahfijn op mijn aandringen heeft ze aan de telefoon gezegd 2 weken terug dat het niks meer wordt tussen ons...

Omdat onze karakters te veel zouden verschillen, ik ben te impulsief, en ik ben te ''wisselvallig'' wat het kopen van dingen, opleidingen, etc betreft.

De klap kwam als donderslag bij heldere hemel... En opnieuw ben ik helemaal kapot!

Ik krijg der niet uit mijn hoofd, ik lees afentoe berichtjes van haar op haar hyves, en dan lees ik weer dat ze zo'n geweldige stapavond heeft gehad. En dat terwijl ik mij zo bijzonder rot voel!

Depressief voel ik me !

MOet ik dit nu aan haar vertellen en haar om hulp vragen, of moet ik al mijn contact met haar verbreken... Zelf zegt ze dat dit op het moment het beste is en dat de tijd het haar zal leren of dit de beste beslissing voor haar is.

bedankt voor jullie tijd / en begrip

groet