Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
vragen
Hier ben ik weer, niet dat men verhaal iets gaat uitmaken of mij zal verder helpen...
Ik wil het gewoon kwijt.
Het is nu al meer dan 2jaar uit met men exvriendin en het is een helse rit geweest om het te "overleven".
En met overleven bedoel ik dan vooral op mentaal vlak.
Het eerste jaar heb ik werkelijk donkere sneeuw gezien, men leven was verwoest, ik voelde mij niet meer compleet, had geen plezier meer, begon terug te roken,kortom ik dacht vaak aan zelfmoord ook al had ik daar de ballen/moed niet voor.
Het tweede jaar ging beter, ik kon het iets meer loslaten, dacht minder aan haar dan voordien maar toch was die eeuwige sleur/pijn er nog steeds.
Nu ga ik ondertussen het derde jaar na de breuk in, er is al heel wat verandert...
Ik ben alleen gaan wonen wat toch veel verantwoordelijkheden met zich mee draagt, ook ben ik terug gestopt met roken maar die eeuwige pijn...die blijft aanwezig!
Pas op het is veel minder dan de jaren voordien, maar toch als ik haar naam ergens zie of hoor passeren dan omarmt men lichaam de pijn alsof het een verslaving is om te lijden.
Ik heb alles wat me gelukkig zou moeten maken maar toch voel ik me nog steeds niet "gelukkig", ik ben niet compleet...ik ben niet meer de persoon die ik ooit was!
De vraag is of ik me ooit nog gelukkig zal voelen, of ik ooit nog die ene persoon tegenkom waar ik de wereld voor kan/mag betekenen en zij voor mij...Ik vrees er een beetje voor dat dit men leven was en dat ik het nu alleen met herinneringen uit een ver verleden moet stellen.De confrontatie met het eenzaam bestaan is hard, zeker nu ik alleen woon en alleen de huisdieren heb om tegen te praten.Ik weet dat ik misschien geen makkelijke persoonlijkheid ben, ben nogal een perfectionistisch, introvert en koppig persoon.Misschien pas ik gewoon bij niemand.
- Lostinthisworld's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van Lostinthisworld
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Ik lees dit en voel de pijn ,
Ik lees dit en voel de pijn , heb dezelfde pijn . Niet dat jij daar iets aan heb. Ik heb dital eens ervaren en na een jaar of acht was zij daar ineens. Een nieuwe liefde, weer gaf ik mijn hart en ziel. Tot zij mij verliet ,nog wel met de woorden van mij te houden maar dacht dat wij elkaar niet gelukkig gingen maken. Komt ze na 13 maanden achter terwijl wij nooit ruzie hadden en als er soms iets was praatten we er over. Ik zit ook weer in die helse pijn modus. Ik kan niet zo makkelijk loslaten omdat het houden van en het gemis zo sterk is. Iedereen ervaart dit anders en iedereen heeft pijn. Maar ik herken jou verhaal helemaal. Ik denk zoals dat word genoemd wij derdegraads liefdesverdriet hebben. Dit kan helaas jaren duren. Ik leef met je mee man. Kon ik maar iets zeggen waar je wat aan zou hebben. Ook ik heb soms die gedachten van zelfmoord gehad. Wat mij tegenhield was lef en besef dat ik daar andere levens mee verwoest. Mijn familie en ook mijn ex. Dat wil ik hun niet aandoen. Het leven is gewoon soms kut, ditmaal zijn wij weer aan de beurt. Hou je sterk.
@Mark31: Derdegraads Liefdesverdriet
Ik denk zoals dat word genoemd wij derdegraads liefdesverdriet hebben.
Even voor mijn nieuwsgierigheid:kan je uitleggen wat dat precies is of daar onder wordt verstaan derdegraads liefdesverdriet hebben ?
@torn, 3egraads LDVD
Heb je daar nog nooit van gehoord? een linkje dan maar...
http://blog.parship.nl/derdegraads-liefdesverdriet-aanslag-op-eigen-hart...
Pall
to Pallie
Interessant stukje.
Wel wat kanttekeningen aan het geschrevene in dit verslag.
Wat bepaald dat een iemand die verkracht is langer in een proces van ldvd blijft hangen?
Wat wordt verstaan onder een zwakke wil als het op een dergelijk trauma als ldvd aankomt?
Het algehele stukje doet me denken aan iemand die misschien uit eigen ervaring spreekt, en ervaringen in zijn of haar omgeving heeft aangenomen als een algemeen beeld in het proces van ldvd.
Persoonlijk denk ik dat ldvd niets per definitie gekoppeld hoeft te zijn aan één of meerderde van deze 'zware' aantijgingen zoals omschreven in het stuk.
Ik had er ook nog nooit van gehoord om eerlijk te zijn, ik vind in het stukje nogal gewaagde uitspraken staan.
Het zou betekenen dat we allen in meer of mindere mate een eerder opgelopen trauma, niet per definitie gekoppeld aan ldvd hebben, waarbij er dan 'gemakshalve' maar een term als derdegraads ldvd op wordt losgelaten of aan wordt 'vast gehangen'.
In het algmeen denk ik dat ldvd een op zichzelf staand trauma is, of kan zijn, wat bij een ieder persoon, hoog of laag IQ en/of EQ een serieuze impact kan hebben, ongeacht de geschiedenis van de betreffende persoon..
In de wereld van gevoelens en emoties is er nog altijd een oneindige variatie aan variabelen die voor éénieder uniek zijn, omdat ieder mens nu eenmaal anders is.
Interessante invalshoek, dat kan ik niet ontkennen.
Z
@zgan
ja daar zeg je wat, ware het niet dat ik voor de grap het woord 3egraads ldvd opzocht op google, want ook ik had er nooit van gehoord....vind jou reactie dan ook intressant, in combi met wat daar over gezegd word.... ik zal daar als ik tijd en energie heb op terug reageren....
@zgan: 3e graadsLDVD...
Ik heb even de tijd moeten nemen om hierop terug te reageren, ik denk namelijk dat er wel een stukje waarheid in het verhaal zit, wat betrefd de term 3egraads ldvd, als ik mezelf even als voorbeeld neem, dan kan ik me vinden in het stukje dat mensen met eerdere trauma's in het verleden, vooral niet te vergeten onverwerkte trauma's....LDVD kunnen ervaren als die branende blaar op het hart.
Als ik me bedenk dat sommige mensen onder ons, trauma op trauma beleven, het niet verwerken, en vervolgens zonder duidelijke reden ook hun partner nog verliezen, dat het 1 met het ander te maken heeft...
Waardoor het onverwerkte trauma deel, mee kan gaan spelen op de achtergrond, zonder zelf in te zien dat er nog iets speelt, en dat soms naar boven komt op de momenten dat je dat verdriet ervaart, van liefdesverdriet...
zoals ik al zei mezelf als voorbeeld nemend, zou ik in het begin perfect gepast hebben in de titel 3egraads liefdesverdriet.
Ik heb namelijk zelf mogen ervaren dat ik bij geen enkele ex zo diep gezeten heb, als bij mijn laatste ex, waarin er dus duidelijk achteraf gezien een eerder meegemaakt trauma in mn leven een grote rol gespeeld heeft.
Een opeenstapeling van gebeurtenissen in je leven die je niet verwerkt, kunnen dubbel zo hard aankomen, op het moment dat de volgende gebeurtenis (ldvd)je leven passeert.
anyway ben ik daarintegen wel van mening dat je ten aller tijde verantwoordelijk bent voor je eigen geluk, zo kan je in situaties blijven hangen en je voordoen als 3e graads ldvder, maar dat helpt geen mens verder, het blijven aan nemen van die slachtofferrol houd die blaar op je hart in stand, en zou mooier zijn als je voorzichtig met een naald de blaar door zou kunnen prikken waardoor al het overtollige vocht er langzaam uitsijpelt en de blaar langzaam kan helen.
Dus ja ik kan me enigzins vinden in het stuk waarbij aangegeven word dat het 1 best met het ander te maken kan hebben.
Dat ldvd een op zich staant iets is, ben ik met je eens, toch ben ik van mening dat oud zeer, uiteindelijk mee speelt in het proces wat je doorloopt als je liefdesverdriet hebt.
en als je dan al getraumatiseert bent, kan ik me voorstellen dat je het op zich staande ldvd kan ervaren als een brandende blaar op het hart.
Ik heb het niet op labels, ik zou eerder zeggen in dit soort situaties, kom uit die slachtofferrol, zoek die naald op en prik die blaar door, maar geef het geen naampje om maar niet te hoeven verwerken, wat het leven je eerder gebracht heeft.
Mensen met een zwakke wil, verslavingsgevoelig, of eerder meegemaakte trauma's zullen waarschijnlijk meer moeite hebben met het verwerken van het LDVD.
En soms willen of kunnen mensen niet anders....
Toch blijf je verantwoordelijk voor je eigen leven.
Waarbij jezelf ten aller tijde de regie over hebt.
Ongeacht de label 3egraadsldvd......
to Pallie
Ik kan het met je eens zijn dat eerdere trauma’s invloed kunnen hebben op het euvel ldvd.
Voorop gesteld is het in het leven van ‘levens’belang dat je de problemen en moeilijkheden die we op onze weg tegenkomen inderdaad ‘verwerken’ of, anders gezegd, dat we ermee werken en er proberen een les uit te halen voor de toekomst.
Indien je hier (het aanpakken en werken met problemen van iedere aard) geen energie insteekt, of, zoals velen, de kop in het zand steekt en maar ‘gewoon’ doorgaat op het de manier die men gewend is om te doen, is iedere nieuwe vervelende ervaring een opeenstapeling op het oude zeer, ook al wordt dit zeer door de betreffende persoon misschien niet als zodanig ervaren, omdat het stomweg onder het tapijt word geveegd als zijnde ‘verleden’.
In de praktijk blijkt, zoals je zelf ook aangeeft, dat oud zeer opnieuw wordt ‘geactiveerd’ door een nieuw trauma, waardoor het huidige gevoel vele malen wordt versterkt.
Ik kan hier ook wel degelijk over meepraten, ik mag en kan erkennen dat ik als persoon iemand ben die als één van de primaire doelen in dit leven ‘leren’ over het leven bovenaan mijn things to do list heeft staan.
Uiteindelijk is er in dit bestaan zoveel om te leren, te observeren, en te ervaren dat ik het als een gemis ervaar als ik er niet iets mee doe, het analyseren van het probleem, en het ‘be’kijken wat het doet met mij als persoon, waar liggen de knelpunten etc. etc.
En inderdaad kom je bij tijd en wijlen weer dingen uit je verleden tegen die duidelijk nog niet helemaal blijken te zijn verwerkt, en kunnen we dus weer een stukje overnieuw beginnen.
Life has is ups en downs, and without the one, there is no other, om het maar even te bestempelen.
Dit alles gezegd hebbende, inderdaad zijn er diverse factoren in de persoon die mee of tegenwerken aan het handelen met ldvd, wat in mijn ogen een serieus en algemeen onderschat maatschappelijk probleem is.
De persoon zal inderdaad zelf de handen uit de mouwen moeten steken om er uit te komen, of dit nu op eigen kracht geschied, of met behulp van anderen, in welke vorm dan ook.
Maar, de gezette toon in het geschreven artikel blijft voor mij persoonlijk wat tegen het zere been schoppen, (niet mijn zere been overigens) omdat het toch een bepaald beeld schept over de ‘slachtoffers’ van ldvd.
Z
Hoi LostInThisWorld
Allereerst heel veel sterkte!!!!!
Maar als ik dit lees, vraag ik me af of jij JEZELF niet te veel definieert in termen van de ander, of het hebben van een relatie. Het lijkt of jij jezelf beschrijft als de helft van een (vroeger of toekomstig) duo. En de andere helft ontbreekt. Of is verdwenen (je ex) of is omringt met heel veel twijfel ("of ik ooit nog die ene persoon tegenkom waar ik de wereld voor kan/mag betekenen en zij voor mij."). Terwijl je moet accepteren dat je NU alleen bent, en het alleen moet rooien...
Kun je jezelf definieren in termen die betrekking hebben op JOU? Op jouw eigenschappen, jouw kwaliteiten, jouw leven? Die andere helft van het duo ietsje minder belangrijker maken, en je selfie-helft ietsje belangrijker maken? Zodat je zonder die ontbrekende duo-helft je eigen leven op kunt pakken, vorm kunt geven?
Volgens mij is dat namelijk ook een heel belangrijke stap om met een duo-helft te kunnen samenleven.......... Jezelf iets centraler zetten, ietsje egocentrischer zijn, en ietsje meer voor jezelf zorgen....
Ik ben vast niet de eerste die je dit verhaaltje vertelt. Toch is het een belangrijk verhaaltje......
STERKTE!!!!!!
Waterman
Re:
Misschien pas ik gewoon bij niemand.
Zou kunnen, maar staat gelukkig worden niet in de weg.
Ik ben ook niet geschikt...... No big deal
@Lostinthisworld
Lieve Lostinthisworld,
Heel goed dat je van je afschrijft.
Ik moet steeds aan dat liedje denken.
Het is natuurlijk moeilijk als je nog aan het verwerken bent, je verstand zegt dit en je gevoel zegt juist iets heeeeel anders, zolang het nog niet in balans is of in harmonie.
Belangrijk vind ik en is misschien ook iets voor jou om ook vooral te bedenken, door eerst je verstand te volgen en van een afstandje de situatie te bekijken met ex en zorgen dat het gevoel niet meer 'te erg' gevoed wordt. Probeer dat te doorbreken zodat het gevoel wat dat betreft minder gaat worden, meer gaat vervagen. Dat het pijnlijke gevoel op een gegeven moment niet meer op de voorgrond is. Opeens komen de scenario's weer in gedachten en gaat het gevoel (pijn) weer voeden. Dat is die pijn juist, die pijn die lang blijft in het liefdesverdriet. Ik kon dit pas nadat ik een tijd met de verwerking bezig was. Nu herken ik het gelijk en het is zoveel minder en voelt goed.
De verbondenheid is er niet meer met ex, wel in het gevoel. Er is afstand, er is geen relatie meer, er is niks meer. De realiteit.
De ander heeft het waarschijnlijk allang niet meer (exen).
Het is jouw eigen gevoel, wat jij zelf hebt aangemaakt en aan het verwerken bent.
Natuurlijk is houden van lastig om te verwerken, ieder zijn tijd.
In de tijd die jij nu aan het verwerken bent, die pijn, die herken ik ook, is voor mij nu verleden tijd, nu voel ik die erge pijn niet meer, gelukkig niet. Is jouw vooruitzicht.
Het ''virus'' gaat langzaam het lichaam uit............. en dat besef krijg jij ook een keer dat het jou overkomt en dan voel jij je vrij, het is nog steeds een afkicken van je ex. Je hebt al gemerkt dat het veel minder is geworden als je die weg terug bekijkt. Is wel positief!
Soms heeft een verliefdheid, een ex, zo een INDRUK gemaakt (ook bij mij) dat het verlangen blijvende lijkt, ja lijkt...maar is niet zo, het voelt op een gegeven moment anders, het gaat je meer onverschillig laten.
En het komt, echt!.
Houd ook altijd respect voor jezelf, ik heb jou leren kennen als een hartstikke leuk mens.
Voor jou komt er ook op een dag heus wel een leuke dame die bij je past.
Ik ben door de verwerking ook weer dicht bij mezelf gekomen, ook ik was mezelf kwijt.
Nog even er doorheen en dan ben je weer wat stappen verder.
Leuk, jouw huisje en jouw beestjes.
En blijf ook deelnemen aan het leven, leuke dingen blijven ondernemen.
Het is toch wat hè, het liefdesverdriet.
Sterkte en veel liefs man, op de weg die jij bewandeld, ik voel met je mee!
x