Vriendschap

afbeelding van ex-hagenaar

Kun je naast verhalen over verkering die is uitgegaan hier ook terecht met verhalen over verloren vriendschappen? Ik had namelijk een hele goede vriendschap met iemand die uiteindelijk helemaal kapot is gegaan en ik ben er nog steeds best wel stuk van. Hierdoor krijg ik er wel behoefte aan het ergens te delen en ik hoop dat dat hier kan want een vriendschap is net als liefde tenslotte toch ook wel een soort relatie.

afbeelding van femmie

tuurlijk

Tuurlijk, bij liefde komt vriendschap kijken en bij vriendschap ook liefde. Net op een andere manier, maar het gaat op een verbinding van mens tot mens.Of dat nou de naam vriendschap of liefde heeft. Verliezen doet pijn...

afbeelding van Dinges

Hagenaar

Natuurlijk kun je hier terecht met verloren vriendschappen. Zoals Femmie al zegt: bij liefde komt vriendschap kijken en bij vriendschap komt liefde kijken. Uiteindelijk doet het verlies van een verloren vriend of vriendin net zoveel pijn als het verlies van een geliefde; je houdt immers van deze persoon en het verlies van iemand van wie je houdt doet altijd pijn.

Dus...., ventileren maar die gevoelens......Knipoog

afbeelding van ex-hagenaar

verhaal dat hierbij hoort

Ok, dan zal ik proberen hetgene wat ik heb meegemaakt hier proberen te vertellen. Ik zit er namelijk al een best lange tijd behoorlijk mee.

Ik ben zelf een jongen van 22 jaar en ik had een hele goede vriendschap met een andere jongen van 15 jaar. Deze heb ik begin vorig jaar via een andere vriend van me die ik van een forum ken leren kennen.

We spraken mekaar voor het eerst in een skypevergadering met z'n drie?ɬ´n maar later vroeg die jongen ook op een avond op MSN zelf aan mij of hij met me mocht skypen (dus met z'n tweeen). Dit is uiteindelijk binnen korte tijd uitgegroeid naar zo'n beetje iedere avond en ik ervaarde het als erg leuk en prettig en merkte dat we over veel dingen met mekaar konden praten en we deelden ook best veel met mekaar. Vooral in de zomervakantie was er heel veel tijd en daarin leerden we mekaar pas echt goed kennen en de gesprekken waren echt supergezellig, daar waren we het allebei met mekaar over eens. Ook hebben we mekaar die vakantie nog ontmoet en dat was werkelijk waar geweldig.

Maar ongeveer 1 maand na de zomervakantie ging het langzaam bergafwaarts. Het begon ermee dat die vriend zich rot voelde en in plaats van te vertellen wat er was ging ie heel raar tegen mij doen op MSN en zich op mij afreageren door rare of gemene dingen te zeggen. Verder heeft hij ook diverse malen gesuggereerd dat ik op een speciale manier ge?ɬØnteresseerd zou zijn in jongere personen terwijl dat niet waar is. Of hij dat echt dacht weet ik niet maar wat ik wel weet is dat hij steeds meer moeite met ons leeftijdsverschil kreeg en ik kon hem maar niet overtuigen dat dat echt niets uitmaakte omdat we dus wel heel leuk contact hadden, het daar totaal niet bij in de weg stond en dat dat dus ook niets uitmaakte. Ook merkte ik dat ik regelmatig zowel achter mijn rug om als waar ik bij was belachelijk gemaakt en ik kan werkelijk niet begrijpen waarom.

Maar goed, ik heb toch wel heel erg lang geprobeerd er nog wat van te maken omdat ik altijd heb gehoopt dat de hele leuke tijd weer gewoon terug zou komen en dat de vervelende dingen allemaal wel over zouden gaan maar dat gebeurde niet. De reden dat ik dit zo graag wilde was dat ik in de tijd dat het goed ging ook het gevoel had dat hij mijn beste vriend ooit was en ik het gevoel had alles aan hem te kunnen vertellen. We hebben uiteindelijk mekaar maar verwijderd van MSN en Skype als een soort rustpauze maar na een maand wilde die jongen het nog eens proberen en er gewoon alles aan doen om weer aardig voor me te zijn. Ik wilde ook nog steeds heel graag dat het weer goed kwam tussen ons maar ongeveer 1 week later ging het weer mis dus toen heb ik hem zelf maar helemaal geblokkeerd en ook weer verwijderd. Ik ben nu niet meer boos op hem ondanks wat er gebeurd is en wil het hem opzich wel vergeven (heb ik hem ook gisteren gezegd per e-mail) omdat hij vaak vooral zo deed doordat hij zich rot voelde, maar het contact... ik zou echt zo graag willen dat het weer goed kwam en dat we weer net zoveel met mekaar deelden als vroeger maar ik heb het idee dat ik het gewoon niet meer kan en er niet goed meer aan doe omdat ik de laatste tijd steeds maar weer werd teleurgesteld. Ik was er voor de rustpauze al best verdrietig om hoe het was gelopen en ik kan het nu nog steeds niet echt goed verwerken en bevatten waarom het nou zo moest gaan en het niet meer wil lukken. Natuurlijk zal ik ook best zelf wel eens fouten hebben gemaakt (doen we allemaal) maar dingen als belachelijk maken zouden echt niet in me opkomen om zelf te doen dus ik kan het maar niet begrijpen dat dat wel bij mij is gebeurd. Ik probeer me er wel bij neer te leggen maar op dit moment heb ik zowel momenten dat ik denk dat het het beste is dat ik ervoor heb gekozen om er mee op te houden als momenten me rot voel over alles en echt nergens zin in heb. Ik heb het dus ook nog niet echt een plekje kunnen geven en hoop dat ik het door het hier te delen ook wat beter kan verwerken.

Ik verwacht het trouwens niet en waarschijnlijk is het grote onzin maar ik ben ergens toch wel een beetje bang dat hij het verhaal hier zal ontdekken. Waarom ik dat gevoel heb weet ik ook niet daarom heb ik in ieder geval ook maar een andere nickname gekozen dan mijn standaard-nickname op internet.

afbeelding van eeffie

Zou het kunen dat zijn

Zou het kunen dat zijn omgeving er moeite mee heeft? Ik zelf heb heel lang met een 16 jarige meid opgetrokken, ze vertelde me ook alles. Ik zag haar een beetje als mijn dochter. Ineens was het over. Ze had daar een rede voor bleek na een jaar. En dat is ook wel weer goed gekomen, in eerste instantie maar het contact was eigenlijk redelijk over vanuit mij. Steeds de onverwachtse dingen en het niet willen begrijpen, altijd overal wat achter zoeken en me niet met rust laten, zeg maar verwijtend gedrag. Ik vertrouw het niet meer want ik heb het gevoel dat ze ieder moment weer kan exploderen.
En alhoewel ik me in het begin afgewezen voelde omdat ik het heel moeilijk had en het gevoel had dat haar omgeving op haar in praatte. Denk ik nu ach ze komt wel weer over de brug en als niet ook goed alleen ik durf niet meer voor de volle honderd procent waarde aan die vriendschap te hechten. Al ga ik er wel vanuit dat de wijsheid met de jaren komt.
De laatste keer is het contact stuk gegaan omdat ze mijn antwoord op een vraag niet geloofde en het wel even ging uitzoeken. Ondanks dat mijn antwoord gewoon klopte wil ik zo niet behandeld wortden, ook niet door een jonge griet, ook niet als ze het moeilijk heeft. Dus ik heb het losgelaten.

Ik hoop dat je hier iets aan hebt en ik denk dat het bij jou anders kan lopen hoor hangt van de puber in kwestie af, maar ze kunnen soms heel onredelijk zijn en ja de pijn die je voelt slijt.

Eeffie

afbeelding van Dinges

Hallo Hagenaar

He hallo Hagenaar,

Het lijkt er inderdaad op alsof die vriend van je beinvloed wordt door zijn omgeving, maar goed dat is moeilijk te beoordelen voor een buitenstaander. Daarbij komt nog eens dat hij een stuk jonger is dan jij. Bedenk maar eens hoe jij was op die leeftijd. Op de middelbare school draait alles vaak om zien en gezien worden; althans dat is mijn ervaring met de middelbare school. Als puber heb je natuurlijk een soort van "reputatie" (hahah alleen dat woord al) hoogte houden. Als er dan mensen in zijn omgeving zijn die hem belachelijk maken omdat hij omgaat met iemand die 7 jaar ouder is, dan kan ik mij zo voorstellen dat hij zich door hen laat beinvloeden; al vind ik dat zelf behoorlijk slap eigenlijk.

Misschien dat het eengoed idee is om alles even te laten rusten en dan kun je hem daar op een later tijdstip (weken, maanden of jaren later) nog eens mij confronteren. Voor nu, heel veel sterkte....

afbeelding van ex-hagenaar

Zou kunnen

Ik weet dat die vriend juist vrijwel niks aan zijn omgeving heeft verteld, inderdaad waarschijnlijk wel vanwege angst voor reacties uit zijn omgeving. Wel weet ik dat zijn ouders juist best wel positief over ons contact waren, zeker nadat ze mij ook even hadden gezien op de dag dat ik en die vriend mekaar hebben ontmoet. En anderszijds heeft hij dus geheel op eigen initiatief toch ook dus een stap genomen om tijdens onze rustpauze weer een poging te wagen, vooral omdat hij het toch ook wel miste.

Maar ja het meest erge vind ik eigenlijk nog wel de manier hoe hij me heeft laten vallen (belachelijk maken enz. dus) terwijl we juist zulke goede vrienden waren en daarom kan ik dat ook maar niet snappen dat hij uiteindelijk zulke dingen deed... Vandaar dus ook dat ik het voorlopig zelf niet meer trek en hem nu zelf heb geblokkeerd op MSN en Skype.

En tja, ik blijf toch denken: wat maakt het leeftijdsverschil nou uit als je het (in de 1e instantie) gewoon goed met mekaar kunt vinden?

Alvast bedankt voor de 1e 2 reacties trouwens, doet me echt goed. Glimlach

afbeelding van Dinges

Graag gedaan Hagenaar

Leeftijd hoort idd niks uit te maken. Mijn beste vriendin is 35 en ik ben 27, dus dat ben ik helemaal met je eens. Maar goed, die "vriend" van je is wellicht nog niet oud genoeg om dat beseffen en daar doe je niks aan, hoe frustrerend dat ook moet zijn. Ik wou dat ik nog iets kon zeggen waar je wat aan hebt, maar eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik niet weet wat.....

Sterkte Hagenaar....