Er zijn momenteel 0 gebruikers en 2 gasten online.
vriendschappelijke kus?
Tsja, kan steeds beter vriendschappelijk met haar omgaan, wel met ups en downs, maar het kan net, genoeg om haar niet gelijk de deur uit te trappen zeg maar. Genoeg om niet spijt te hebben van het aardig doen tegen elkaar. Begrijp me niet verkeerd, soms kan ik haar niet verdragen, hoe gelukkig ze zich voelt, maar het deert me wel steeds minder.
Zoals vanavond, een tijdje thuis, kon ze weer niet laten om gelijk naar die ander te gaan, om te overnachten natuurlijk. Toen ze afscheid nam keek ze me lief aan, met begrip, medelijden tonend, voelde me wel opgelucht. Dat ze eindelijk weer wat begrip toont, medelijden misschien? Maar ik ging er op in, gaf haar een kus, op de mond, maar wel vriendschappelijk. Voelde in eerste instantie wel verwarrend aan, was bang dat ik nog veel voor voel, maar uiteindelijk viel het wel mee. Voor haar is het puur vriendschappelijk, voor mij gelukkig ook. Voelde gelukkig niet een intense pijn, verdriet of gemis opkomen, zoals vroeger. Nee, het is goed zo, het voelde wel als vriendschap, we zijn tenslotte 18 jaar samen, liefde is er nog, maar niet als partner, nee, voor mij is het echt zo goed als afgesloten. Ik weet zeker dat ik zonder haar als partner verder kan, dat is wel wat die kus heeft opgeleverd, toch verhelderend. Omdat ik weet dat ze een ander heeft, en omdat ik zeker weet dat ze niet verder met me wil, en omdat ik haar ook niet meer wil als partner. Voor nu dan, gevoelens kunnen altijd veranderen, maar voor nu is het goed zo.
Misschien toch een win-win situatie: voor haar om haar schuldgevoelens af te kopen, voor mij zorgt het meer voor verheldering..
Voel me vooral opgelucht dat ik na die kus niet wanhopig ging worden, dat ik haar weer mis enzo.
Welterusten..
Mr Bean
- mrbean's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Blog van mrbean
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@mr bean vertrouwd
Dat vanzelfsprekende is heel fijn. Maar pas op, je kunt jezelf zo voor de gek houden. Je gedachten gaan nu alles weer opnieuw rangschikken zodat het plaatje voor jouw gevoel weer klopt.
Nu is dat; 'Oke ze kiest voor die ander, maar ze houdt van mij'. Morgen is het; 'waarom gaat ze naar hem terwijl ze mij kust?' En zo ben je weer druk met..................?
Wees voorzichtig hoor!
Biedt jezelf niet aan voor de functie van man A!
Anita
Mr Bean @Anitasten thanks voor je waarschuwing
Hoi Anita, ik zal zeker in de gaten houden, of ik mezelf voor de gek hou, je weet maar nooit. Maar heb de laatste tijd toch steeds minder last van die dips, hopelijk gaat het echt beter met me, die dips zijn ook minder heftig. Maar goed van je om me scherp te houden, thanks ervoor.
En ik heb mijn baan als man A al opgezegd, een tijdje geleden al, wil voorlopig thuiszitten, als Koos Werkeloos, daarna pas weer solliciteren naar een echte fulltime baan, met veel betere arbeidsvoorwaarden, moet ook beter betalen, wil tenslotte nog van alles met een motor en een stekker kopen, dat shoppen kunnen wij mannen ook om beter te voelen hoor
Gr.
Mr Bean
@mr bean ;)
Als je haar kust(een kus geeft) dan solliciteer ja toch op zn minst naar functie van 'basis om op terug te vallen en maatje', de kinderen verzorg je ook al heel goed, dus mams kan met een schoon geweten buiten spelen;)
Ik ga mn tong afbijten en mn handjes wassen in onschuld, ben weer veel te aanwezig voor de maandagmorgen;)
Shoppen om me beter te voelen doe ik niet, ik mis dat gennetje!
Ik maak foto's van de kinderen en uitstapjes en die koester ik. Ook een manier.....
Anita
Mr Bean @Anitasten oeps, je hebt gelijk!
He Anita, ben weer wakker, je hebt gelijk, heb toch gesolliciteerd, terwijl ik de baan niet wil. Zit toch weer middenin de sollicitatieprocedure zonder er erg in te hebben, ik zal voortaan eerst de arbeidsvoorwaarden goed doornemen voordat ik überhaupt ga solliciteren. Wil geen gedwongen arbeid, heb toch het recht om een job te weigeren, toch?
Bedankt voor het wakker schudden, had er geen erg in, maar je hebt helemaal gelijk.
Goh, jouw (ex) man zou blij met jou moeten zijn, geen shop gennetje, ik herinner me al die dagen bij kleding en schoenenzaken waar ik in de wachtruimte tussen al die andere mannen zit, elkaar met een troostende blik aankijkend, met begrip en medelijden voor elkaar. Als alle electronicawinkels al binnenste buiten gekeerd zijn moet je toch wat
Gr.
Mr Bean
@ mrbean
Ik ben het helemaal met Anitasten eens!
De wirwar in je ziel,slingert je heen en weer qua gevoelens en verstand.
Uiteindelijk word je er hondsdol van en weet je niet meer waar je beland bent!
De snelheid die je betracht is tegennatuurlijk.
Daarmee kom je vroeg of laat jezélf weer keihard tegen.
Beleef eerst eens de vier seizoenen van het jaar en stippel dan (pas) de weg uit,die je hart,je ziel en je verstand tot een constante factor brengt!Een concept,waar je verder mee kunt!
Die 18 jaar relatie met je vrouw verdient tijd tot bezinning voor jou en voor haar.
Raak derhalve niet in een stroomversnelling,want een draaikolk ligt op de loer!
Je mag dan vrede hebben met je verstand,maar je hart en je ziel zullen nog zeker een strijd voeren tegen je eigen IK!!
kus@mrbean
Wat mij overkwam in december van vorig jaar, net nadat ze me afgewezen had is niet hetzelfde maar toch die kus. Nadat het dus over was in november hebben we nog wel contacten gehad via sms en telefoon en ben op haar uitnodiging ingegaan om langs te komen mocht daar beheofte aan zijn. Ben toen dus toch gegaan. Gevoel en verstand zaten toen nog op 1 lijn.
Uiteindelijk hebben we elkaar kort gesproken en kon ik gewoon langs komen als ik daar behoefte aan had. Moeilijk, moeilijk? Wel, niet, wel, niet wat is wijs vraag je je dan af. Heb toen besloten om toch maar langs te gaan. M'n gevoel weer gevolgd.
Voor mij was het goed om toch te doen. Werden zaken uitgesproken die in eerste instantie geen kans hebben gehad, doordat je zo in elkaar opging dat je hierdoor geen oog had voor de eigen omgeving. Tsja, je bent immers verliefd. Ook voor haar viel het soms niet mee, miste zij mij ook en zeker onze goede gesprekken. Ze kon me gewoon geen hoop geven en wist ook niet hoe dat straks mocht zijn. Vrienden worden zou misschien voor mij wat moeilijker zijn dan voor haar. Omdat dat mij misschien hoop gaf. Uitgesproken dat wij te snel wij zijn geworden en al heel snel op een hoog nivo zaten in een relatie die meer dan goed voelde. Gepraat, gehuild, gelachen, geknuffeld en gekust. Heel verwarrend, uiteindelijk ook voor haar. Het gevoel was als vanouds en ook de knuffels en de kussen voelde eigenlijk alsof er niets veranderd was. Toch was er wel
degelijk iets veranderd, maar hebben we beiden het gevoel dat er nog ?iets? was, al konden we het niet echt een plaats geven of benoemen. Ook zij dacht daar zo over. Enigszins verward ben ik toen naar huis gegaan. Verdriet, ook weer niet, hoop? Maar dat laatste mocht ik mezelf niet geven. Rust en ruimte was het belangrijkste. Voor haar, maar vooral voor mij. Hoe moeilijk ook. Achteraf spijtig dat we elkaar toen niet die rust en ruimte hebben gegeven.
Resultaat is bekend : (
verloren woorden...
Zoals water het gezicht weerspiegelt,
zo weerspiegelt het hart de mens.
Volgens mij gaat het best
Volgens mij gaat het best goed met jou!
En medelijden van haar heb je ook niet nodig hoor! Begrip kan wel lekker zijn, als een erkenning van jouw gevoelens, maar medelijden? Mocht ze dit gevoel ooit uitspreken dan zou ik dat teruggooien met de mededeling dat dit ongepast is. Ik las in een vorig blog van je dat je ex graag wilde dat er tegen de kinderen verteld werd dat jullie beslissing een gemeenschappelijke was etc. etc. Mijn ervaring is dat kinderen niet gek zijn, het zijn ook 'gewoon' mensen, geen lagere diersoort die geen verbanden kan leggen. Kinderen gaan dit begrijpen, vroeger of later, en dan mag je voor hen (de kinderen dus) hopen dat ze het het die ene ouder niet gaan kwalijk nemen. Ik snap zulke dingen nooit, het is niet zo moeilijk om een fatsoenlijke weg te kiezen vind ik en ook dan doe je mensen pijn maar er blijft nog wel ruimte voor respect en dat lijkt me het ergste wat een ouder kan overkomen, het respect van je kinderen verliezen.
@mr bean
Hoe gaat het met je opdracht?
Mr Bean @Anitasten opdracht is erg ok
Hoi Anita, met mijn opdracht is erg ok, uitdagend genoeg, voorlopig heb ik het erg naar mijn zin. Ze doen niet moeilijk over budget enzo, dus krijg ook de beste spullen voor mijn project. Daarnaast de treinreis ernaartoe is ook erg relaxt, zie mijn nieuwe blog.
Thanks voor je reactie, genoeg mensen die om mijn opdracht bekommeren, mijn (ex) vrouw heeft maar 1 keer gevraagd, voor de rest sms't ze alleen tussendoor met die ander, kan niet eens meer boos om worden.
Ik geniet van mijn kinderen, mijn werk, de treinreizen ernaartoe, mijn weekenden straks met de kids, heb niets te klagen op dit moment.
Gr.
Mr Bean