"je onvermogen om in jezelf te kijken," zegt ze. Hoe weet ze dat ik niet in mezelf kan kijken? Haar beeld van mij kwam niet overeen met die van haar, maar het gaat me erg ver om daarom vanuit haar eigen positie te concluderen.

Beste Sofie, als ik niet zie dat mijn doen en laten beheerst wordt door schaamte en willen voldoen aan de eisen van anderen, dan is dat omdat ik weinig anders ken. Als jij me oprecht had willen helpen, dan had je aan mijn zijde kunnen staan. Als je me wilde confronteren met mezelf, dan was dat de plek van waaruit je dat had moeten doen, niet tegenover me. Je kunt me niet steunen en aan me ergeren tegelijkertijd. Uit die twee koos je uiteindelijk om te luisteren naar het laatste gevoel. Ga dan ook geen idiote dingen zeggen nadat het uit was, zoals "het was echt tussen ons." Je hebt in daden laten weten dat het vanuit jouw kant niet echt was tussen ons.

Jij voelde je niet door mij gesteund. Dat hing samen met dat ik jou een sterk persoon vond. Dat je tegelijkertijd kan huilen en doorzetten, zag ik als een kracht. Jammer genoeg werd mijn overtuiging in de loop der jaren versterkt dat ik steeds meer moest doen om te bewijzen dat ik wel degelijk mezelf aan het zijn was. [EDIT 16 maart 2008 14:51] Je zei dat je het gevoel had er alleen voor te staan in onze relatie - ik ook.