Er zijn momenteel 0 gebruikers en 3 gasten online.
waarom?????//
waarom kan ik niet stoppen met huilen????????
waarom kan ik niet stoppen om me zo klote te voelen????/
na 14 jaar ben je weg........zo uit mijn leven.....
en ik bleef achter , radeloos........verloren en de liefde van mijn leven kwijt!!
doe alles op de automatische piloot.
ik leef niet meer.........
als mijn zoontje thuis is hou ik me sterk , maar zodra hij naar school of naar bed is dan knap ik , en kan niet meer stoppen met huilen ...........
voel me zo verdrietig....
waarom mis ik je zooooooo erg?????????????
- help's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
Lieve Help
Wat een verdriet, wat naar en zo herkenbaar.
Je kunt zo iemand eerst niet uit je hoofd zetten, vooral niet als het onverwachts en na zo'n lange relatie komt. Het is logisch dat je er kapot van bent en ik vind het ontzettend sterk dat je je voor je zoontje zo sterk houdt.
Wat is je verhaal? Of had je daar al eerder over geblogd?
Heel veel sterkte, het wordt echt steeds minder..
Eef
hai eef
ik had er al iets over geschreven........
maar ik voel me op dit moment zo ontzettend verloren....
ik heb zelf al zoveel verdriet en mijn zoontje is af en toe ook zo verdrietig en dan heb ik het extra zwaar.
hij woont nu inmiddels een maand ergens anders en ik kan maar niet stoppen met huilen ..
wat is dit shit zeg!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
lieve help
Ik heb ze inmiddels gezien ja, slordig van me.. Dus ook al zo'n man die zonder goede uitleg en empathie vertrekt? Ik kan me voorstellen dat het nog veel moeilijker is als je samen een kind hebt. Wat vervelend dat je zoontje ook zo verdrietig is, het is voor kinderen niet makkelijk om zoiets mee te maken, weet er zelf alles van, maar lees ook dat je een zorgzame moeder bent en veel om je kind geeft en dat is op termijn het belangrijkste.
Maar dat niet kunnen stoppen met huilen herken ik heel erg hoor! Ik dacht dat ik klaar was met "soppen" (zoals mijn psycholoog het noemt) maar gister... ik leek wel een kind dat zijn moeder heeft verloren, onophoudelijk gehuild, kwam in mijn eentje thuis en de stilte viel als een bijl op me neer. Heb toen contact gezocht over iets praktisch waarvan het me dwarszat dat hij het nog niet had geregeld. Kreeg eindelijk een reactie, maar zo kil dat ik het er koud van kreeg. En toen was de huilbui ook over, wat een gevoelloze lamzak is het ook!
Heb je inmiddels al wat antwoorden van je ex?
Liefs,
Eef
hai eef ik ben wel heel blij
hai eef
ik ben wel heel blij met je reaktie
kan ik het ff van me af tikken........dank je
we hebben zondag een gesprek gehad......
en het is wel duidelijk.....hij wil niet meer
houd niet meer van me en wil niet meer bij me zijn.....
hij vind het wel prima zo en heeft ook gezegd dat ie ons helemaal niet mist.
hoe is het mogelijk denk ik dan ??
jaren samen geweest, nooit ruzie gehad en zo gelukkig geweest....
het klote is dat we uit elkaar zijn gergroeid, maar de dingen waardoor we uit elkaar gaan kunnen we nog zoveel aan doen , en dat zegt ie ook alleen hij heeft er de energie niet meer voor.....
hij was hier al een jaar mee bezig hoor ik nu , maar voor mij komt het als een bom!!!
ik had niet verwacht dat ie weg zou gaan.........
ik wil nog knokken ook voor ons kind , ik heb echt alles geprobeerd om aan te dragen als oplossing , maar hij wil echt niet meer..........
ik hou nog zoveel van hem .......dat het me echt verscheurd....mis contact!!
mis alles!!!!!!!!!!
en dit doet zo verdomd veel pijn......ook wetende dat het hem niet boeit hoe het met mij gaat!
je wilt niet weten hoe ik dit nu zit te typen , de tranen rollen over mijn wangen........
bah wat haat ik dit klote verdriet!
mail
ik zou hem een mail willen sturen
hoe de dag voor mij is .......
wat ik door maak , hoe ik me voel.........
maar is dit verstandig om te doen???????????
wat vinden jullie?????/////
lieve help..
Ik heb dat ook gedaan aan het begin, maar.. het was een ontgoocheling..
Ik denk dat het te vroeg is om begrip te vragen voor je gevoelens, al klinkt dat nog zo raar, bij je ex kan je er nu niet mee terecht.
Je kunt het wel doen hoor, maar zou em alleen schrijven, niet verzenden. Je kunt dat altijd nog later doen en dan misschien een en ander aanpassen. Van je af schrijven lucht sowieso op en al verstuur je em alleen in gedachten, dat helpt ook bij het verwerken.
Liefs Eef
Hoi
Heel herkenbaar deze gevoelens. het is bij nu 3 maanden uit, en soms heb ik nog momenten dat ik denk; laat dit alsjeblieft voorbij zijn. Ik heb nergens zin in, afleiding helpt soms, maar imjn gedachten blijven bij hem.
Ze zeggen dat het een rouwproces is en ik denk dat het ook echt zo is. Je verliest iemand die je dierbaar is, iemand die altijd ervoor je was een deel van je leven.... Dat gooi je niet zomaar weg dat moet je verwerken.
Ik huil mezelf nu nog nachtenlang in slaap en kan wel weer janken als sávonds de wekker gaat.
Het is ook heel logisch dat je hem mist. Hij was er altijd. heb je nu ook dat je nu zelfs de kleinste dingen aan hem mist die eerst altijd zo gewoon waren?
Ik hoop dat je je af en toe weer beter gaat voelen. Ga lekker dingen dingen doen die je leuk vind. Ik ben un helemaal verslaafd aan Grey's Anatomy dus heb de afgelopen tijd bijna alle afleveringen gekeken. Ook lezen vind ik fijn....zoek dingen waarbij je je rustig begint te voelen.
Liefs luduvudu