Waarom geen duidelijkheid

afbeelding van Trustinangels

Ik zal het kort proberen te houden.
In maart begon ik met schrijven op deze site. Dat omdat mijn vriend het toen uitmaakte, of wel gezegd de liefde van mijn leven (nu mijn twijfels aan) het ging al een lange tijd niet goed en ik wist dat dat toen kwam omdat ik niet lekker in mijn vel zat en problemen bij droeg uit het verleden en uit de vorige relatie van mij, een hele verkeerde en grweldige relatie. Dus, in maart ging het uit, ik begon toen net met mijn stage en heb me daarop gefocused. Ik ging echter kapot van verdriet en dag achter dag liep ik alleen maar te huilen. Op stage hield ik me sterk want ik zat nota bene bij de landmacht op stage. Het lukte enigszins. Ook lukte het mij om afstand can hem te houden, m'n telefoon thuai te laten overdag en hem zelf niet te berichten of bellen. Waar die kracht daarvoor vandaan kwam weet ik niet want normaal had ik iemand uit liefdesverdriet al een miljoen keer gebeld. Maar het lukte me. Om lang verhaal kort te maken, uiteindelijk zijn we begin mei weer bij elkaar gekomen en zijn we opnieuw gaan bouwen aan iets positiefs en iets fijns. Het ging beter dan ooit tevoren en we waren opnieuw in de zevende hemel met elkaar.
Tot zijm gedrag ineens begon te veranderen. Hij was continue op whatsapp zonder op mij te reageren of uberhaupt mijn berichten te lezen, hij verdween hele avonden en nachten en dan hoorde ik pas sochtends weer iets van hem terwijl hij weet hoe wrg ik daarvan in paniek raak. Zijn ouders weten nog steeds niet dat we terug bij elkaar zijn. Ik mag zijn vrienden niet zien etc etc.
Nu de laatste tijd is het alleen maar erger en erger. Hij is afstandelijk, doet geen enkele moeite meer, geeft echt de indruk dat niks hem meer interesseert en kwam gisteren zelfs ermee dat hij me niet wil zien omdat hij dat niet op kan brengen omdat we ruzie hebben gehad en hij zich daar zo klote over voelt en nu weer twijfelt en alles.

Er zijn op dit moment in zijn leven wel een aantal buitenstaande enorme stressfactoren, en dan bedoel ik echt hele hoge en uitzonderlijke, deze zuigen hem ook helemaal leeg aan energie en maken hem redelijk depressief en levensmoe merk ik. Ik steun hem zoveel mogelijk.
Maar wat moet ik nu doen? Loslaten en maar wachten tot hij wel weer zelf wen keer terug komt? Het zelf opgeven lukt me gewoon niet omdat dat niet is wat ik in mijn hart wil. Maar dit is zo ellendig..... Er komt gewoon niks van zijn kant, helemaal niks. Geen Appje, geen welterusten, geen aandacht, geen interesse, helemaal niks.

afbeelding van waterman

Hoi TrustInAngels

Als je dit verhaal van een vriendin zou horen, wat zou je dan denken? Als de vrienden van haar "vriend" haar niet zouden mogen zien? Als zijn ouders er niets van weten? Wat zou je tegen die vriendin zeggen?

En als hij ook nog eens ophoudt met reageren op haar? Als hij niets van zich laat horen, en het initiatief volkomen aan haar kant laat? Als hij de indruk geeft dat het hem weinig tot niks meer interesseert? Wat zou je tegen die vriendin zeggen?

Wat zou je tegen jezelf willen zeggen? In dezelfde situatie? Met zo'n zelfde soort relatie?

En er zijn nog meer moeilijke vraagjes, die zo langzamerhand antwoord behoeven. En een van die vraagjes is of je denkt dat dit allemaal eigenlijk op jouw bordje ligt. Of jij hier invloed op hebt. Of jij hier wat aan kunt veranderen. Of dat je energie (heel veel energie, en heel veel emotie) aan het steken bent in zaken die jij niet kan veranderen. Die buiten jouw macht liggen, die weinig te maken hebben met jouw feitelijke gedrag. En waarvan je je zo langzamerhand moet afvragen of je hier nog wel zoveel energie in moet steken. Of dat het wel waard is, of het wel iets oplevert. Ik weet het antwoord niet, maar het zijn vraagjes die zich zo langzamerhand wel opdringen.

Wat je ook doet, blijf voor jezelf kiezen. Blijf jezelf overeind houden. Blijf jezelf trouw. Lukt het met deze jongen wel, dan is dat prima, maar lukt het niet, ga dan niet jezelf voorbij rennen. Herpak jezelf dan, en laat hem achter je. Want als het niet lukt, dan lukt het niet. Is dat ook wat je je vriendin zou vertellen?

Heel veel sterkte!
Waterman

afbeelding van Trustinangels

Hey waterman, Elkaar toen

Hey waterman,

Elkaar toen ook al gesproken maanden terug. Toen ik zo gebroken was van liefdesverdriet. Maar daarna zo gelukkig was omdat we een tweede kans kregen.
Nu heeft hij her vanochtend weer uit gemaakt en nu echt voor altijd. Hij zegt het nu ook volledig af te willen sluiten. En verder te willen gaan.
Ik ga kapot kapot aan verdriet. Ik trek dit gewoon niet zonder hem. Ik wil geen leven zonder hem. Ik wil morgen niet meer wakker worden

De eerste keer was er nog de hoop dat het goed kwam. Nu is die hoop er niet meer omdat niemand het een derde kans gaat geven als ze er voor de tweede keer helemaal klaar mee zijn.

Eergisteren zegt hij nog dat die van me houdt. Dat hij me niet kwijt wil. Ons en onze toekomst damen nog voor zich ziet. Dat hij blij is als hij met me mag trouwen later. Maar daarna gedroeg hij zich weer afstandelijk en wou me nog steeds niet zien.
Gisteren wil hij wel nog telefoon sex via de App en zegt hij dat alles goed is tussen ons. En als ik dan vanochtend om duidelijkheid vraag omdat hij weer niets liet horen maakt hij het uit. Twee dagen voor mijn verjaardag, op de dag dat we samen een jaar en negen maanden wat hebben. Hij dumpt me en zet me aan de kant

afbeelding van waterman

Hoi TrustInAngles

Ga weer eens achter jezelf staan! Ga weer focussen op jezelf. Je bent veel te afhankelijk geworden van hem. Zijn luimen, zijn slechte perioden, zijn twijfels. Jij bent degene geworden die daar onder aan het lijden is. En dat is niet goed. Focus terug naar jezelf. Wat hij doet, zoekt hij voorlopig zelf maar uit. Of het weer goed komt, dat weten we niet. Maar jij hoeft daar niet aan ten onder te gaan. Weet je nog dat je ook een leven had voordat hij er was? Weet je nog dat je ook dingen met jouw leven kon doen zonder hem in de buurt? Weet je nog dat je ook andere plannen had, niet alleen maar plannen met hem er in? Dat stukje van jezelf, de kern van jezelf, dat moet je nu even versterken. Want daar moet je even op vertrouwen om de komende daagjes door te komen. Daarna weet je meer. Daarna ben je ook weer steker. Daarna zie je wel weer hoe het er voorstaat. Desnoods mag hij daarna in zijn eigen sop gaarkoken.

Focus terug op jezelf. Alleen daar heb je wat over te zeggen, alleen daar heb je invloed op. De rest is allemaal chaos op het moment. Focus alleen maar op jezelf.

Sterkte! Je komt hier door. Echt waar. Het overkomt ons allemaal een keer. En allemaal komen we er door. Echt waar.
Waterman

afbeelding van chelle

@Trust: love the angels, but TrustInYourself

De liefdesrelatie waarover je hier in de afgelopen maanden hebt geschreven, lijkt te kunnen worden samengevat in een terugkerend patroontje. Jij lijkt constant te schipperen tussen gevoelens van teleurstelling, desillusie, onzekerheid, angst en afhankelijkheid – afgewisseld met (korte?) periodes van extreme euforie, gelukzaligheid en dankbaarheid. Trust is hyper en ziet alles door een roze bril ineens.

Elk berichtje, en met name vooral de momenten dat jij niks van hem hoort, worden ontleed en tot het bot toe geanalyseerd (al dan niet met hulp van anderen) om er maar een betekenis aan te kunnen verbinden.

Een beetje scherpe lezer zal het niet ontgaan dat wanneer je niets van hem hoort, of wél iets van hem hoort maar niet in de vorm die je zo graag wenst te zien, er bij jou steeds van alles lijkt te gebeuren. Je schiet meteen in de vertwijfeling en verwarring en het gevolg is dat je al snel weer in een emotioneel afhankelijke, soms zelfs afwachtende positie terecht komt. Waarbij je constant op je tenen loopt. Laat hij echter wél wat horen, en in de vorm die jou weer bevestigd (met de nodige koosnaampjes en geruststellingen), dan schiet je meteen in de euforie en zie je het ‘allemaal wel weer goed komen’.

Er wordt jou hier geschreven:

Citaat:

“Weet je nog dat je ook een leven had voordat hij er was? Weet je nog dat je ook dingen met jouw leven kon doen zonder hem in de buurt? Weet je nog dat je ook andere plannen had, niet alleen maar plannen met hem er in? Dat stukje van jezelf, de kern van jezelf, dat moet je nu even versterken. Want daar moet je even op vertrouwen om de komende daagjes door te komen. Daarna weet je meer.”

Ik begrijp waarom er gepoogd wordt om jou terug te brengen naar de tijd vóór deze relatie door jou te herinneren aan periodes in je leven dat je een zelfstandig functionerend individu was, die niet geleid en beïnvloed werd door de relatie-worstelingen met een partner.

Toch denk ik zelf - en hiervoor behoor je op de diepere lagen verbanden te leggen - dat deze benadering volledig te pletter valt tegen de rotsen van de innerlijke obstakels (íssues’) waarmee jij (nog steeds?) en al jarenlang worstelt.

Je liet namelijk al eerder weten dat een relatie die jij hiervoor hebt gehad, ook met de nodige ellende gepaard is gegaan…

TrustInAngels schreef:

“Wat ik eerder in deze relatie (of überhaupt) niet durfde door bindingsansgt en angst om weer gekwetst te worden (had hiervoor een vriend met losse handjes en nog meer shit)…”

Ik vraag me dus af of je überhaupt kunt putten uit positieve ervaringen, waarbij je in staat was en bleek te zijn, om volledig onafhankelijk van een partner, jouw leven in te richten en vervolgens ook geheel zelfstandig te leiden. Ik weet niet hoe oud je bent, maar krijg toch een beetje de indruk dat je het merendeel van de tijd ‘een relatie hebben’ verkoos boven ‘het leren leven met eerst alleen jezelf’. Jou herinneren aan ‘hoe het was toen je een leven had zonder hem’, misschien zijn die herinneringen maar schaars en ligt daar nou juist 1 van de grote problemen.

Jijzelf, als de stabiele factor waar je altijd op terug kunt en durft te vallen, die ‘kern van jezelf’, waar hierboven zo makkelijk naar verwezen wordt, in hoeverre is deze dus ooit als sterke basis volledig ontwikkeld bij jou? Als je terugkijkt, zijn er ooit lange periodes geweest, waarbij je in staat was om – en dan zónder aanwezigheid en afleiding van een partner – hier volledig op te kunnen vertrouwen?

Hetzelfde met de inmiddels favoriete sloguns “Ga weer eens achter jezelf staan! Ga weer focussen op jezelf.” Hoewel dat een vruchtbaar en op de lange termijn fantasisch advies is, behoort deze wel werkbaar te zijn.

Je kunt het iemand wel adviseren, maar als degene niet ‘thuis’ is in het monitoren en bijstellen van eigen behoeften, dan is het inhoudelijk vooralsnog een lege huls met alleen een veelbelovende titel. Hetzelfde geldt voor gevoeligheden (‘issues’, gedrag, pijnpunten) die aandacht en heling verdienen. Als je nooit het vermogen ontwikkeld hebt om emotioneel zelfvoorzienend en zelfredzaam door het leven te gaan, maar je aandacht altijd weer liet afleiden door de hoopvolle belofte dat je het samen mét een partner wel zal gaan redden (een leegte-vuller, bijvoorbeeld), dan heb je een flinke weg in jezelf terug te lopen om de focus weer volledig op jezelf te gaan richten.

En dat duurt wel een beetje langer dan ‘de komende daagjes' en daar komt meer dan 1 gaarkokend sopje aan te pas waarschijnlijk Glimlach

Uit eigen ervaring kan ik je in ieder geval vertellen dat elke relatiebreuk, hoe ellendig deze dan ook waren, mij noodgedwongen wist wakker te schudden uit patronen en comfort zones waar ik op dat moment, bewust/onbewust, in was vervallen. En ook al ervaar jij het momenteel waarschijnlijk nog niet zo, achteraf bleek het in mijn geval wel de juiste gebeurtenis die ervoor zorgde dat ik een verandering in mijn leven onderging. Ik 'moest' wel. Aangezien deze keuze vrijwillig maken, bij ons Menschen vaak gepaard gaat met weerstand en verzet, worden we er soms toe gedwongen omdat ons simpelweg geen enkele andere keus meer rest.

Wellicht is het tijd geworden dat het geworstel die jij in relaties en met partners ervaart, jou niet meer gaan afleiden van de veel belangrijkere taak die je hebt om jezelf eens alle aandacht te gaan geven. Je eindelijk eens te gaan richten op je innerlijke ontwikkeling en wat daar allemaal geheeld behoort te worden. Hier kom je meestal niet aan toe, wanneer je aandacht en tijd geheel wordt opgeslokt door alle dingen die er in je relatie spelen. In dat opzicht, 'he did you a favor', ook al voelt dat natuurlijk niet zo.

Je zult er van opkijken hoeveel jou dat zal gaan opleveren. Ook, en vooral in je keuzes die je daarna zal gaan maken waar het gaat over het vormgeven van een eventuele nieuwe relatie in de toekomst.

Maar verandering begint bij jou...

afbeelding van Trustinangels

Dankjewel voor de tijd die je

Dankjewel voor de tijd die je hebt genomen om me dit bericht te sturen. Daar ben ik erg dankbaar voor. Het klopt dat ik zelf met een hele hoop dingen aan de slag moet en dat ben ik ook al een tijdje, waardoor het echt wel beter ging met mezelf. Dacht ik dan zo. Behalve dat mijn relatie met hem een complete verslaving was geworden, is geworden.
24/7 was ik er ook mee bezig in mijn hoofd. Continue. Ik keek er alleen maar naar uit hem te zien en nog voor hij dan weg was maakte ik me alweer druk wanneer ik hem daarna weer zou zien.
Desondanks zocht ik hier wel al hulp voor en zag ik het wel al zelf in.
Heb net nog een andere blog geschreven,
Maar bedankt iig voor je antwoord op deze.