Waarom nou toch?

afbeelding van filosoofje

Sinds begin deze week is het uit... Zomaar ineens. Ik had het niet eens zien aankomen. Voor het weekend is het verkeerd gegaan. Mijn vriend was 's morgens nog ontzettend lief voor me geweest, had speciaal op me gewacht tot ik 's middags thuiskwam, omdat ik hem dat in een lief kattebelletje had gevraagd. Toen we ons klaarmaakten om elk naar onze ouderlijke thuis te vertrekken, veranderde ineens alles. Hij gunde me geen blik waardig, raakte me niet aan, en sprong haastig op de trein. Ik snapte er niets van! Wat had ik ineens misdaan? De volgende dag - hij had nog niets van zich laten horen - sms'te ik hem een lief berichtje. Ik kreeg alleen een stom antwoord. Ik zette me achter de pc, hij is toch heel vaak online. Ik vroeg wat er mis was. Later zei hij... Ik hoor liever meteen de waarheid, kan er niet tegen als mensen me iets voorliegen of achterhouden. Meteen pakte ik de telefoon en belde hem op. Hij zei dat hij twijfels had over onze relatie, dat hij geen gevoel meer voor me had, en daar al enkele weken mee rondliep. Toch had hij daar niets over gezegd, niets laten merken!! Ik was kapot. 's Avonds belde ik hem terug. Toen liet hij me weten dat hij me terugwilde, en voor ons zou vechten. Ik was gelukkig... De volgende morgen weer telefoon, dat ik geen hoop meer moest koesteren, hij had nog es nagedacht... WAT??? Ik was toen zo verdrietig, zo verschrikkelijk boos, en het is uitgeraakt over de telefoon. De volgende dag is hij zijn spullen komen halen, die bij mij op de kamer lagen (we woonden zo goed als samen, in de stad waar we allebei studeren).

Die avond was zo verschrikkelijk vreemd. Hij verweet me dingen, waar ik niets aan kan doen (ik heb mezelf nu eenmaal niet gemaakt), dingen waar ik sterk in ben, die eigen aan mij zijn: mijn uitbundigheid, het feit dat ik hem confronteerde met zichzelf, dat ik hem stimuleerde meer te doen met zichzelf dan hij dacht in zich te hebben, enzomeer... Ik heb hem ook dingen verweten, voelde me totaal ontredderd. Hij pakte zijn boeltje bijeen, al huilend, ik nog harder huilend. We hebben een uur in elkaars armen gelegen, hij wilde me amper loslaten, trooste me, we hebben gezoend... Zoiets doe je toch niet als je geen gevoel meer hebt voor iemand? Ik kan niet geloven dat dit het einde was. Ik heb het gevoel dat hij zichzelf iets voorliegt. Ik heb er spijt van dat ik hem toen heb laten gaan. Ik heb spijt van zoveel dingen. Waarom hebben we niet vaker gepraat? Waarom heb ik het nie opgemerkt? Waarom doet hij zo?

Nu hebben we nog contact via mail. Hij zegt dat hij me mist, veel aan me denkt, en van plan is om zichzelf in de hand te krijgen (ik heb dat zoveel keer voorgesteld, en toen was ik een zaag). Ik schreef mails waarin ik zei dat ik zou vechten als een leeuw voor hem, dat dit niet het einde kan zijn. Einconclusie was dat hij vindt dat hij me begrijpt, maar dat ik hem niet mag verstikken, en dat ik beter verdien. Maar ik wil niemand beter!! Ik WIL HEM, en hem alleen! Hij is mijn alles, we hadden zoveel plannen!!

Wat is er toch gebeurd? Ik ben er kapot van. Durf hem niet te mailen, omdat ik bang ben om hem weg te jagen. Ik hoop elke seconde van de dag dat hij me mailt, of belt, wat dan ook... Maar hij doet het niet... Ik mis hem zo verschrikkelijk hard. Terwijl ik dit zit te typen rollen de tranen over mijn wangen. Ik wil hem zo graag terug, maar hoe? Iedereen zegt dat ik beter af ben zonder hem, terwijl iedereen gek om hem was. Mijn moeder zegt dat ik iemand anders zal tegenkomen, dat hij uit mijn leven moet blijven... Maar dat wil ik helemaal niet! Ik hou ontzettend veel van hem, heb nog nooit zo hard van iemand gehouden!!!

Ik huil elke dag, terwijl ik weet dat ik voort moet. Want als hij echt niet terugkomt zal de klap nog groter zijn. Straks moeten we verhuizen, ik moet examens afleggen... En hij is er niet bij, terwijl ik hem zo ontzettend hard nodig heb. Waarom heeft hij me in de steek gelaten?

Komt hij ooit nog terug? Ik weet dat ik niet op hoop mag leven, maar toch kan ik niets anders dan dat... Ik wil die hoop niet kwijt...
Heeft iemand raad, want ik wordt bijna gek van verdriet?! Wat moet ik aanvangen?

Liefs,
Filosoofje

afbeelding van serkanb

hey hallo, ik zie jou situ

hey hallo,

ik zie jou situatie ongeveer dezelfde als die mijne.
bij mij is mn laatste paar maanden een hel geweest het is 2 keer uitgegaan en weer goedgekomen en vorige week zaterdagnacht is het voor de 3e keer uitgegaan. Mijn vriendin zit ongeveer in dezelfde fase als jou vriend, wil me geen pijn meer doen en denkt dat het niet meer lukt en dat ik betere verdien hoewel ik netzoals jou denk dat ik geen betere wil maar alleen haar. het is nu een week voorbij en heel de week heb ik lopen piekeren om het weer eens voor te stellen om het goed te maken want dat ik heb die andere twee keer ook gedaan hoewel ik niet de persooon was die met dwarsliggende gevoelens zat.
maar oke het is dus uit en ik zou haar weer heel graag terug willen zien in mn wil leven. Nou kijk de beste in zo'n situatie is rust moet jij ook doen en ik ook want we zitten in dezelfde puree ongeveer.
laat hem erover nadenken want hij is degene die een beslissing moet nemen niet jij!!
als hij heel veel van je houd dan gaat hij hij 100% zeker erbij lang genoeg stilstaan en piekeren, en op de moment dat hij dat gaat doen weet ik wel bijna zeker dat dat een keer punt voor hem gaat zijn en contact met jou gaat opzoeken dat kan op de manier van bellen om zogenaamd iets te vragen.Dat is een teken van dat hij je heel erg mist.dat is bij mij ook gebeurd afgelopen dagen ,zij heeft contact opgezocht en dat zie ik als een positieve teken en ik voel me ook gelijk beter.
conclusie: wacht echt ff af om contact op te zoeken hoe moeilijk het ook kan zijn laat hem ff met rust en je gaat zien dat hij contact op gaat zoeken als het te lang duurt dan moet je je gevoelens niet negeren en doe gewoon wat je gevoel zegt en dat zal waarschijnlijk van jou kant contact opzoeken zijn, als er dan geen verandering in de situatie komt dan moet je hoe moelijk het ook is verder gaan met je leven just like me .....let it go with the flow!!!!!!

ik wens je met heel mn hart succes en ik hoop dat ik je een handje heb kunnen geven in dees moeilijke situatie van je.....

afbeelding van filosoofje

bedankt

Wat voelt het goed om te weten dat ik niet alleen ben. Ook al heb ik jou raad al tienduizend keer van anderen gehoord, jij bent de enige van wie ik het wil geloven. Bedankt, ik voel weer wat grond onder mijn voeten. Ik ga mijn best doen om rust voor mezelf te zoeken, ook al wordt dat moeilijk. Ik ga het enkel voor mezelf doen, niet omdat hij ook rust wil. Ik ben aan een dagboek begonnen, aan hem gericht. Misschien krijgt hij het nooit te lezen, maar het is goed voor mij. Telkens ik hem mis, of hem iets wil zeggen, goed of kwaad, schrijf ik het neer. Dan wordt het in mijn hoofd veel rustiger, en is het alsof hij allemaal hoorde wat ik zei. Misschien is dit een goeie tip voor andere mensen? En als hij het te lezen krijgt, dan zal hij weten wat ik voelde, wat ik ook erg belangrijk vind.

Serkanb, ik ken je niet, maar ik ben blij dat je bestaat! Heel veel geluk met jou situatie. En je bent niet alleen h?ɬ©, als je het ff moeilijk hebt, denk daar dan maar aan ...

afbeelding van serkanb

hej, egt raar ik heb met h

hej,

egt raar ik heb met haar vandaag afgesproken omdat ze zij dat ze iets voor me had ze had een kleinigheidje gekocht voor me..
moet ik blij zijn of niet.
het is uit en we hebben elkaar sindsdien de eertse keer gezien en het was egt raar alof we elkaar eerste keer zagen het was heel de tijd stil en heel raar...en vooral de afscheid ik zette haar af ze keek me aan ging me omhelzen en gaf een hatstochtelijke kus op me wang en ik zag dat tranen in haar ogen kreeg en vertrok me kijkend aan....
dat deed me egt wat.....ze is weg....ik wist niet wat ik moest doen en hoe ik me moest voelen...maar een ding is zker ik zal haar nooit vergeten en altijd wel een hoopje hebben dat het weer zal goedkomen hoewel ik denk dat het al helemaal voorbij is...

maak niet uit wat, als je iets kwijt wil ik ben er altijd voor je...
ik hoop dat jij en ik er ooit zullen uitkomen en zoniet voorgoed vergeten...veelsucces nogmaals....

afbeelding van filosoofje

...

Ik ben blij voor je, maar ik weet ook niet echt of je veel moet hopen. Mensen en gevoelens zijn zo raar... Konden we er maar iets aan veranderen! In het begin van de week was mijn hoop ook ontzettend groot, na wat hij deed en zei... Maar kijk nu. Kvind het eigenlijk rot dat de tegenpartijen bij ons zo onduidelijk zijn. Ik zou graag es zwart op wit lezen, of het horen van hem, hoe het nu eigenlijk zit, maar hij schrijft me niet, belt me niet!

Mijn hoop bestaat bijna niet meer. Het is nu zondag, en ik hoorde nog steeds niets van hem. Hij mist me duidelijk helemaal niet, en dat begrijp ik niet. Ik ben er vandaag echt wel superkapot van. Iedere dag dat ik niets hoor, breekt mijn hart in nog meer stukjes. Mijn verstand weet dat het helemaal over is, maar mijn hart blijft zich daar gemeen tegen verzetten... Verdrietig. Ik vind het vreselijk dat iets zo verschrikkelijk hard pijn kan doen Verdrietig. Liefst van al zou ik gaan slapen nu, en wakker worden wanneer alle pijn weg is. En liefst van al werd ik wakkergezoend door hem... maar ja... dat zit er duidelijk niet in :'(.

Take care!

afbeelding van Backtothepast

ja je heb gelijk....ene keer

ja je heb gelijk....ene keer denk ik grof gezegd...fuck it..en dan begin ik te lachen naar alles wat er is gebeurd(je moet mn verhaal eens lezen is op de 2e pagina naam serkanb, beetje snel getypt maar je zal het begrijpen)en de andere keer wil ze maar niet uit mn hoofd gaan, ik kan me niet concentreren op school, ik geef weinig aandacht aan mn vrienden en familie door alles omdat ik me down voel...ik wil weg van hier ergens waar ik ff me rust kan vinden denk ik soms maar dan zal ik waarschijnlijk meer aan haar denken..o god...bestond maar geen liefde echt..want de resultaat is alleen maar slecht voor jezelf...PIJN!!!wat is de schuld van jou om er hieronder te lijden en van mij en van alle andere..je neemt een relatie met het besef van dat je ook rekening met je partner neem...of zie ik het in godsnaam verkeerd..je zegt tegen elkaar onophoudelijk vaak'ik hou van je' en een dag later kan je het zo makkelijk uitmaken..waarom maak je het uit als van diegene houdt dan..je wilt toch niet dat een persoon waarvan je zoveel houdt met pijn wordt achterlaten....en zo zijn er nog duizenden vragen die bij mij onbeantwoord gaan blijven totdat ik me ware tegen kom denk ik, want vandaag besef ik dus helaas dat zij niet mijn ware is, misschien wel voor mij maar ik niet voor haar en het moet wederzijds zijn....