Waarom willen we zo graag in een droomwereld leven

afbeelding van mrbean

Door Jelle's liedje stuitte ik op een prachtig Japans liedje:

Of de Engelse versie ervan:

Dit liedje verwoordt mijn gevoelens van het verlangen naar het ultieme geluk, onvoorwaardelijke liefde, als in een droom, waar ik nooit meer uit wil ontwaken.
Tevens ook verdriet, verdriet om verlies, dat zoiets moois ook voorbij kan zijn...
Zoals bij mij nu, huwelijk van 16 jaar zo maar voorbij.
Dat is het nadeel van zo'n streven naar ultiem geluk, zo'n droom, het kan bijna niet beter.
Snap niet waarom wij mensen toch een verborgen streven naar zo'n droom hebben, zo mooi, te mooi om weer bang te zijn om dit te verliezen.

Dit ultieme gevoel van geluk, ware liefde, meer hebben we in wezen niet nodig op deze wereld, maar vaak toch onbereikbaar voor velen?

Komen we toch misschien uit een droomwereld, nu op deze harde wereld gezet, om te leren?

En dat alle mensen van binnen eigenlijk hetzelfde zijn, zo puur, vol met liefde, maar door omstandigheden bepaalde keuzes maken?

Ik wou dat ik in die droomwereld kon blijven, om nooit meer te hoeven ontwaken...

Zucht...

Mr Bean

afbeelding van Unremedied

't Is laat; twintig voor

't Is laat; twintig voor vijf 's nachts. Ik heb niet echt de puf meer om veel te schrijven. Maar dat liedje... Tja, Uematsu weet 'm wel te raken he. 't Is niet de eerste keer. Je zou ook eens op 'Melodies of Life' kunnen zoeken (liefst Japanse versie, maar da's dan misschien voor niet iedereen even goed te begrijpen (eigenlijk ken ik de lyrics van de Engelse niet eens echt, maar ik weet wel dat ze niet helemaal overlappen) - maar neem van me aan dat het Japans zich goed leent voor dit soort nummers).

Verder zou ik allemaal soort van nuchtere dingen gaan zeggen. In de loop der tijd ben ik daartoe wel een beetje geneigd. Vooral dat alles een context heeft. Geluk, droom, levensdoel... Haar wil, jouw wil. De wereld om je heen.

Maar ik ben er toch een beetje te moe voor, geloof ik, sorry... Ik bedacht me dat ik d'r binnenkort misschien nog maar eens een blogje aan moet wijden.

Hoe dan ook - sterkte ermee. Ik heb veel van je blogs gelezen en 't is kut met peren, of huilen met de pet op... In ieder geval: niet fijn. Ik hoop dat je 'n goeie nachtrust geniet op 't moment. Troost zoeken in muziek is in ieder geval iets waar je je denk ik alleen maar beter van kan voelen.

afbeelding van mrbean

Mr Bean @Unremedied Hey, jij maakt het nog later dan ik

Beste Unremedied,

Thanks voor je reactie, zo laat nog op? Ik dacht dat ik al moeite mee had. Ik begrijp het volkomen, je kunt pas goed slapen als je ldvd gevoel een beetje hebt verwerkt, bijvoorbeeld hier.
Bedankt voor je tip, dit soort soul touching (Japanse) liedjes helpt best wel goed, geeft de schoonheid, tederheid weer van liefde, zo puur en teder. Zo zitten we mensen allemaal in wezen in elkaar denk ik, zijn we tenslotte niet allemaal hetzelfde? Maar door omstandigheden maken we dan vaak verkeerde keuzes. Ja, ik geloof in universele liefde, nog steeds, daarom kan ik ook niemand echt haten, ook mijn bijna ex vrouw niet.
Bedankt voor je de tijd hebt genomen om mijn blogs te lezen, doet me goed. En bedankt voor je liedje 'Melodies of Life', en inderdaad, Japans leent zich beter voor dit soort nummers, is erg mooi.

Zal dit soort liedjes moeten beluisteren voordat ik kan slapen, is misschien toch beter dan slaappillen,drugs, alcohol, antidepressiva? Voor mij zijn dit soort liedjes soort drugs voor mij, maar hopen dat ik niet hieraan verslaafd raak.

Jij ook sterkte!

Gr.

Mr Bean

afbeelding van Unremedied

Thanks voor je reactie. Het

Thanks voor je reactie. Het late slapen gisteren was gelukkig te wijten aan een gezellige avond met 'n vriend en niet aan iets anders. Ik heb sowieso niet (echt) (meer) last van ldvd, gelukkig. Maar heb de site nooit helemaal de rug toegekeerd. Slechts af en toe laat ik nog wat van me horen. Het onderwerp liefde en hoe fout dat kan gaan, blijft echter fascinerend. Moest wel even reageren toen Jelle en jij ineens voor mij bekende liedjes gingen posten Knipoog.

Denk er al een poosje aan om eens een update te schrijven, maar ik vind er de inspiratie niet voor. Toch de hitte misschien?