Lief zonnetje

Wat een mooi verhaal, eigenlijk dacht ik waarom doe je dat ... waarom wil je daar nu perse naar terug . Het zet me echt aan het denken , kan niet echt uitvinden of dit nu verwerken of jezelf pijnigen is . Maar als jij zegt dat het goed voelt en je het daarmee kunt afsluiten dan vind ik dat echt wel super sterk van je !! ik zou dat niet kunnen , dat geef ik eerlijk toe...
Dapper zonnetje maakte een punt van een hartje .... dat heb je gedaan ! zo sterk dat je dat al kon opbrengen om te doen , het aan kon raken en er iets anders voor terug lag !

Kan alleen maar zeggen een diepe buiging voor jou en duim omhoog !! ( niet tegelijk offcourse )

Liefs !!!!

ps het liedje is super , de tekst ook, klopt helemaal

Meisje, meisje, nov. 2011 leerden we elkaar (virtueel) kennen middels het gebruikelijke reageren op elkaar. Ik meen me te herinneren dat mijn eerste reactie was op je blog “Ik ben de heldin (op sokken)”. Mijn reactie ging over “En Weer” , waarbij ik inging hoe vaak je “weer” het contact had opgezocht en “weer” het zoveelste krenkende blauwtje opliep. (vandaar Blauwezon?)

Lieve meid, we zijn nu bijna 2 jaar verder en ……. feitelijk is er weinig veranderd in jouw positie. Ik bedacht me, hoe zou dat nou komen? Waar ligt dat aan? Je probeert mentaal ECHT WEL een nieuwe weg in te slaan, maar het lukt je maar niet. Na enig nadenken vond ik jouw situatie het beste passen bij “saudade” ( http://nl.wikipedia.org/wiki/Saudade) en dat is een Portugees synoniem voor melancholie maar “net even iets anders”. “Het beschrijft de mengeling van gevoelens van verlies, gemis, afstand en liefde”. Poehhhh zeg je dan, dat kan toch op iedereen hier op ldvd-site van toepassing zijn!? …. NEE! Elk geval is sowieso uniek, maar de rode draad in jouw ldvd geschiedenis ben ik nog nergens tegengekomen, behalve in het verhaal “The Wuthering Heights” en wat ik visueel zou willen verduidelijken met Eschers surrealistische “perpetuum mobilae” Waterfall , … 1 beeld zegt meer dan 1000 woorden.

http://www.meridian.net.au/Art/Artists/MCEscher/Gallery/Images/escher-wa...

Ik heb de indruk dat je emotioneel min of meer verslaafd bent geraakt aan deze wederkerende “saudade” gevoelens omdat ze waarschijnlijk aansluiten bij je karakter (?). Jouw “walking down memory lane” suggereert een rationele lange rechte weg die je gaat, maar in werkelijkheid ben je bezig met “een eeuwige cyclus van irrationele gevoelens(?) “

@Hortensia (ook zij heeft zich afgevraagd … waarom nou?) schreef in haar reactie:

Tja, een normale ldvd-rouwverwerking is sowieso een zeer pijnlijke aangelegenheid, maar de wijze waarop jij het invult voelt bij mij aan als (een vorm van) masochisme waarbij je door je eigen IK wordt gestraft voor het falen in de verovering van je onbereikbare liefde. Het leest wellicht paradoxaal, maar wij mensen ZIJN paradoxale wezens met opponente psychische processen.

Lieve Zon, wist ik maar een adequate oplossing voor je, hoe kom je uit deze neerwaartse spiraal? Je enige echte bondgenoot is en blijft toch “je rationele ikje” die voor jouw bestwil “je irrationele verliefde ikje” (wat deze meneer betreft) voorgoed het duivelse nekje omdraait! Weet je, nu kan ik weer met ouderwetse clichés komen over gedragstherapie en zo, maar dat is oude koek he? Hebben we al zo vaak over gehad. Je WEET dat je (langdurig) heilloos bezig bent (geweest), het was, het is en het wordt een gebed zonder end. Wanneer wordt bij jou de drang naar een “normaal (gelukkig) leven” zo sterk dat je kunt zeggen

DIT IS MIJN GRENS, THAT’S IT EN DAARMEE …. BASTA! PUNT UIT!? … @$%#*&^%!!!

Lieve groet van een machteloze buddy,

Quasi

Remember the past,
plan for the future,
but live for today,
because yesterday is gone,
and tomorrow may never come.
(Luke)