Ik wankel vandaag! Wat een fijne dagen waren het. Veel gedaan. Stappen, dansen, nieuwe mensen leren kennen! Allemaal schitterende dingen die ook bij mij passen! Dit ben ik! Een leuk spontaan impulsief jong dat veel kletst, lacht, actie onderneemt.... Wat een mooi weekend.

En toen werd het vandaag alles weer anders. Ik droomde vannacht op het einde van mijn droom over haar. Ik was heel close maar ze wees me af, vertelde me dat ik wel het laatste op de wereld was dat haar mocht aanraken. Wat een ellende als je met die droom wakker wordt gemaakt door de wekker. Dramatisch.. Ik keek zelfs om of zij daar naast me lag. Ik was gewoon maanden terug in de tijd gegooid!

Ik wilde alweer bij dr zijn. Alles wat ik bereikt had leek verder weg dan ooit. Ik wilde weer meer! Ik wankel op mijn grondvesten, op alles wat ik moet doen en wat ik wil doen. Ik kan het even niet helpen dat mn blik wat vertroebelt nu. Ik ben gaan tekenen. Iets wat ik zelden doe... Ik teken met potlood wat schetsen: het beeld wat ik wil tekenen zit in mn hoofd.... Twee momenten van geluk bij elkaar gebracht op een schets die ik wil gaan uitwerken. Ik wil dit een schitterende potloodtekening laten worden die ik digitaal wil maken en op een A4 fotopapier aan haar wil sturen in een grote enveloppe... zonder tekst, zonder doel. Ik wil, ik moet laten zien wat in mij zit en er uit moet! Ik begon met schetsen en het stoomde er uit! De eerste schets is daar, morgen werk ik die weer verder uit.... Het is alsof ik de laatste stuiptrekkingen van mn liefde door mn lijf heen voel jagen. Ik ben niet goed in het temperen van heftige gevoelens en emoties. Ik moet wel....

Loslaten is het devies. Maar ik laat pas los wanneer ik echt het idee heb dat het over is. Juist dát houdt mij tegen om haar los te laten. Zo lang ik buitengesloten word uit haar leven kán ik niet loslaten. Ik heb een grondige hekel gekregen aan deze hoop op restoration. Ik moet een reactie zien los te krijgen. Ik doe dit voor haar, maar vooral voor mezelf. Jullie krijgen 'm te zien als deze af is... ik ben nu al trots dat het in me zit. Dit is van mij, mijn prachtige karakter gevisualiseerd alsof het liefde was dat gevat was op een A4tje... Prachtig om te wankelen en daar inspiratie uit te kunnen putten. Ik ben geen tekenaar, geen talent, maar ik bezit wel over een enorm sterke wil en drijfveer om te doen waar ik in geloof. Blijkbaar doe ik dat nu dus ook in mijzelf. Ik mis mn ex niet; ik ben verliefd op haar. Ik houd niet van haar, ik ben gek op dr. Nee concreter zit het er vandaag niet in. Ik ben onderweg om af te kicken van het mooiste wat me ooit is overkomen. Deze tekening zal daarbij horen.

Ja, het gaat dus op zich goed met mij. Beter althans. Ik heb weer wat te bieden....