In ieder geval mijn verhaal kwijt zien te raken. Ben hartstikke nieuw hier dus mijn dagboek is ws een personal blog. Wil dat eigenlijk niet personal, wil hulp bij het verwerken van mijn verdriet, want daarom zit ik op deze site. Snap geen moer van liefdesverdriet en vind het onlogisch, onmenselijk (das niet helemaal waar ) maar wel bijzonder vervelend dat ik het niet onder de knie krijg.

Kort verhaaltje?
tuurlijk de liefde van mijn leven. Relatie liep niet over rozen was wel heel heftig. Blijk ik gvd verlatingsangst te hebben. Geen probleem, ook daar knok ik tegen voor mijn allergrootste (nu aardig wat kleinere) liefde. Na 2,5 jaar latten op afstand gok genomen en verhuisd met kinders om dichtbij te zitten.. Vertelt meneer na half jaar dat de voordelen niet opwegen tov de nadelen. Ik was niet echt gezellig in die tijd, maar dat had zijn redenen. Nog paar maanden aangetobt voordat deze man besloot dat die voordelen er echt niet waren.

Ik ben dus behoorlijk stom geweest om te vallen op zo'n vent. Dat snap ik nu best wel. Eigenlijk is ie voor mij nog steeds gewoon geweldig, alleen een super egoist.

Dus logisch gezien, heb ik het op een rijtje.. als een van de partijen niet wil, dan wil ie gewoon niet, en dan moet je je daar maar bij neerleggen. Je verdriet accepteren, je wonden laten slijten. Wat me echter dwars zit is dat ik na 4 maanden nog steeds met die gast bezig ben. Blijft gvd malen door mijn hoofd. Meerdere keren per uur. Ik wil dat kwijt en ben best aan het vluchten in bezig zijn met andere dingen, maar toch lukt het me niet.

Weiger om te blijven zitten in dat verdriet. Dat is hij gewoon niet eens ward toch? Alleen hoe kom ik er vanaf? Heb vanavond pittige, niet aardige mail gestuurd. Na 2 mnd geen contact. Ervaringsdeskundigen.. die hier volop zijn. Wat kan ik nog meer doen?