Zo zie je maar weer, alles komt tegelijk... Juist toen ik dacht nooit meer iets te horen, heeft mijn date per mail uitgelegd dat het niks wordt. Toch netjes dat hij dat doet en ik heb hem vriendelijk bedankt. Maar het knaagt nog wel een beetje aan me... Ik had er ook geen 100% goed gevoel bij hoor, maar het idee dat iemand je toch niet aantrekkelijk genoeg vindt, is wel vervelend. Maar goed, ik kan me ook niet anders (=vrouwelijker/meisjesachtiger) voor doen dan ik ben: ik ga mezelf toch niet veranderen om bij mannen in de smaak te vallen als ik me daar zelf niet prettig bij voel?

En daar bovenop belt mijn ex nog eens, out of the blue... om doodleuk te vragen hoe het is. Babbeltje over dit, babbeltje over dat... Het gaat nergens over! Wat een pijnlijk, afstandelijk gedoe. Waarom? Misschien miste hij me? Misschien verveelde hij zich? Misschien wilde hij even gerustgesteld worden? Even een paar vraagjes aflopen: hoe is het met je werk? met je familie? En verder geen belangstelling. Bah. Een paar maanden geleden zou ik me ellendig hebben gevoeld. Nu alleen nog zwaar ge?ɬØrriteerd.

Stomme mannen.