Waar begin je een verhaal zoals dit. Het is een lang verhaal en ik wil het kwijt. Ik wil me beter voelen en hoop er ook ergens rust in te vinden.

Een jaar geleden, misschien iets langer al, leerde ik een jongen kennen waar ik meteen voor viel. Hij is een ontzettend moeilijke jongen. Wat bedoel ik met moeilijk: leugens, niet toelaten tot mensen, soms fantasie wereld, snel kritiek zien etc. Hij zit in ieder geval met een hoop dingen in de knoop en kan niet makkelijk over zijn gevoelens praten. Dit zorgde er voor dat het 7 maanden en veel pijn aan mijn kant heeft geduurd tot we samen waren. In de tussentijd heb ik alles van hem gepikt omdat ik echt van hem hield. Raar zeggen sommige mensen, mijn omgeving stond er niet achter omdat ze me vaak verdrietig zagen. Maar hoe kan je mensen uitleggen dat er onder al die moeiljike dingen een practhmens zit, die echt goed bij jou past op heel veel manieren.. Want dat wist ik zeker. Toen we samen kwamen was het ook een top tijd en liet hij me ook toe.

Echter veranderde er op een gegeven moment iets. Wat ben ik nog steeds niet over uit. Ik zat toch wel met de dingen die hij voorheen had gedaan ook al had hij al eeuwen aangegeven dat hij het zo anders had willen doen als hij het terug kon draaien. Maar dat is moeiljik te geloven als het op zo een level gebeurd. Daarnaast snapte hij die gevoelens van mij niet en ja, dat zorgt voor ruzie. Ruzie die we eerst altijd op konden lossen omdat we elkaar begrepen en onze eigen fouten in zagen. Maar op een gegeven moment kwamen er botsingen en bleven we bij ons eigen standpunt en escaleerde de boel.

Die ruzies zijn nu 2 maanden aan de gang. EN ook al hebben we in de tussentijd veel leuke dingen gedaan en houden we echt van elkaar er zijn ewl veel ruzies. En dat maakte mij en hem aan het twijfelen. Afgelopen week kwamen de ruzies tot een toppunt. Hij wilde dat ik sorry zei over hoe ik een probleem dat ik met zijn gedrag had bracht en ik wilde het eigenlijk andersom. Toen hij wilde praten was hij zo boos op me dat ik gewoon niet kon praten omdat ik het gevoel had dat alles wat ik zei fout over zou komen. We praatten 2 dagen later, en toen was het volgens hem enigzinds te laat. Hij wist niet meer of we nog wel of niet meer een relatie hadden omdat het zo niet kon doorgaan. Hier moet ik hem natuurlijk gelijk in geven, want een relatie met 2 maanden ruzies dat schiet ook niet op.

Echter hou ik wel zielsveel van hem en wil ik het zo graag beter maken. Ook nu weet ik dat er mensen zijn die zeggen geef op als hij zoveel geflikt heeft en het moet van twee kanten komen. Maar ik ben iemand die altijd vol voor een persoon zal gaan en de goede dingen blijft zien. er komt nog een punt bij dat ik volgens mij verlatingsangst heb vanwege dingen uit het verleden en dat ik mensen waar ik ontzettend veel om geef niet los kan laten. Ook als het me pijn doet het me sloopt en ik vaak zeg dit is niet helemaal wat ik wil, dan nog zal ik niet weg zijn.

Dit zorgt natuurlijk wel voor een probleem. Hij geeft aan nu echt rust te willen dat het echt te rot gaat voor hem en hij dit niet meer trekt. Hij heeft niet gezegd dat het definitief over is, dus dit zie ik weer als een lichtpuntje. Ik vreet mezelf wel totaal op om het feit dat het zo halfway is en ik niet weet hoe ik het kan veranderen. Ik zal hem die rust moeten geven, maar laat dat nu juist iets zijn waar ik totaal niet goed in ben. Die wanhoop om iemand kwijt te raken waar je veel om geeft, plus de woede dat hij mij de schuld geeft van de ruzies terwijl hij zelf ook ontzettend veel heeft gedaan, en het feit dat ik nu rust moet geven.. Waarschijnlijk heb ik die rust zelf ook nodig om alles op een rijtje te zetten. Maarja hoe pak ik het aan. Vrienden worden er onderhand ook gek van als ik mezelf blijf pijnigen op deze manier en het over totaal niets anders heb..

Pff waar stopt dit nu toch.. hoe geef je iemand de rust waar hij om vraagt en hoe maak ik het mezelf makkelijker. Hoe kan ik de waarheid onder ogen zien en stoppen met hem als perfect zien terwijl hij dat niet altijd is. Ja we hadden een toptijd, maar ja hij heeft mij ook ontzettend veel geflikt.