Er zijn momenteel 0 gebruikers en 1 gast online.
Wat is er nu toch aan de hand...?
Dit is mijn 2de dag dat ik aan het wegzakken ben. Het ging zo goed, ik had het weekend doorstaan zonder contact met haar te zoeken. Wat een heerlijke overwinning was dat. 
Maar sinds gisteren is het gemis steeds meer toegenomen, vandaag ben ik zelfs zover weggezakt dat ik haar een appje wil sturen. bellen, naar haar toe wil rijden, smeken op mijn knieen....word gek van mijzelf...WTF!!!
Ik heb mijzelf maar een nieuw doel gesteld. Ik ga over 2,5 week contact met haar opnemen. Wil dan graag wel eens weten waar we staan. En/of ik slechts mij alleen nog maar Illussies maak.
Duidelijkheid is wat ik wens, gewoon willen en kunnen accepteren dat het over is.....het uit haar mond horen. afsluiting....verder willen met mijn leven op de juiste manier.
En nee natuurlijk wil ik niet horen dat het over is...ECHT NIET....maar ik wil het wel kunnen accepteren als het zo is...
Vandaar die 2,5week, ik wil mij sterk maken, een man zijn...tot die tijd hersenspierballen kweken.
Ik laat de emoties maar komen maar contact met haar opnemen is wel echt het laatste wat ik wil doen...
Ik mis haar met heel heeeeel mijn hart. En wil niets liever als een nieuw begin...maar stapje voor stapje...
Ik mis je... 
- Ricksterr's blog
- login of registreer om te reageren
Gebruikerslogin
Navigatie
Recente blogs
Recente reacties
Syndicatie
Archief
- Februari 2003 (7)
- Maart 2003 (1)
- April 2003 (6)
- Mei 2003 (19)
- Juni 2003 (24)
- Juli 2003 (13)
- Augustus 2003 (24)
@Ricksterr
Nooit smeken op je knieën! Blijf een waardig mens HOEVEEL pijn je ook hebt! Oooh, ik zie je al zitten met je stoppelbaardje.
Accepteer je pijn, die er nu eenmaal is. Ja, het is onbegrijpelijk hard, die pijn. Blijf dicht bij jezelf. Je moet er doorheen om weer in balans te komen, jezelf resetten! Je bent met de verwerking bezig van jouw liefdesverdriet en kijk ernaar als een soort van ziekte. Veelvretende negatieve voeding (scenario's) heeft het pijnlichaam nodig in het liefdesverdriet, en dat hou jezelf in stand en levend, wat je heel graag weg wil hebben toch? Kun je tegengaan door niet te erg mee te gaan in de scenario's in je hoofdje, kap het af, houd dat in balans. Voedt het pijnlichaam niet. Doen we allemaal vaak onbewust, te veel meegaan in de scenario's die die hele dag in gedachten naar boven komen. Maak het schappelijk, zodat je een betere verwerking hebt. Werk aan het fijnlichaam.
Ik heb dat ook moeten leren. Probeer er naar toe te streven zodat de hoofdrolspelers een kleine rol gaan krijgen, steeds een kleinere rol, kleiner, kleiner, kleiner...
Kijk naar jezelf...zie het liefdesverdriet in je lichaam als een soort van ziekte, VERWERK het eruit met verdriet, kracht, boosheid, huilen, is ook helend, voel maar naderhand, loop het eruit of whatever works, wat bij je past ook. Zoek op internet, staan goede tips ook en ook natuurlijk de tijd helpt je erover heen. Al de Ldvders gaan hier doorheen, dat erge begin van het liefdesverdriet, ik weet wat je voelt. Heeeeel ERG pijnlijk! Zie het als een MOOI doel om daar uit te komen.
Je zou ook je weekprogramma kunnen omzetten. Doe eens iets geks, verandering doet wonderen, verandering doet leven! Niet té gek hè?
Over 100 jaar zijn we allemaal dood, dit neem ik vaak in gedachten mee...ga leven, geniet van mooie dingen, laat het negatieve achter je....... schop onder onze kontjes!
Pas toe, ook weer...fake it till you make it... het helpt, echt!
Optimist ten top uit ben ik vandaag.
Ik houd het gevoel vast (kan zomaar veranderen). Zo zie je dat het liefdesverdriet veranderd na verloop van tijd...ik geef wat van mijn goede gevoel aan jou en ook aan Beer, die wil ook een beetje optimisme vandaag.
Knuffel voor je pijn!