Wat is het toch moeilijk en oneerlijk!

afbeelding van 12go

Hoi,

Ik dacht de man van mijn dromen gevonden te hebben. Ikzelf ben 27, hij 36. Hij woonde ruim een uur rijden bij me vandaan en hij heeft 2 kinderen, 2 meiden van 8 en 12 jaar. Het was liefde op he t eerste gezicht toen we elkaar ontmoette. Na een half jaar zijn we samen gaan wonen en hebben we een huis gekocht in mijn woonplaats. de kinderen wonen bij ons en om de week gaan ze een weekend naar hun moeder. Maar ze maken het mij zo moeilijk. Mijn vriend zit er tussen in en hij weet niet meer wie hij moet geloven. Want hun liegen en spelen ons uit!!! Ze hebben nu gezegd dat als ik niet wegga, zij bij hun moeder gaan wonen, hoezo chantage en hij neemt het nog serieus ook. Ze maken me helemaal zwart en ik sta hulpeloos. En nu weet hij niet of hij met ons verder wil, hij wil nadenken, hij slaapt nu vannacht ook niet thuis, hij wil alles op een rijtje zetten. Het liefste wil hij nu helemaal alleen leven, weg van iedereen en dan wil hij ook het liefste zijn kinderen bij zijn exvrouw brengen. Ik weet nu echt niet meer wat ik moet denken en doen.............

Patries

afbeelding van Ian

hoe nu verder.....

Hoi Patries,
Wat een naar verhaal. Het is belangrijk voor jullie om de druk niet verder te laten oplopen. Zou het een optie zijn om samen met hem een week of zo er tussenuit te gaan. Even een week met z'n tweeen? Dan kunnen jullie alle ellende eens goed op een rijtje zetten. Hoe heeft het zo kunnen gebeuren. waardoor ontstaat die druk nu eigenlijk, wat zou je het liefste willen en waarom? wat gebeurt er als er een beslissing wordt genomen?
Sterkte meid!
Ian