wat kan ik het beste doen...? help

afbeelding van bart1

1,5 maand geleden maakte mijn vriendin het uit. Ze zag het niet meer zitten. Voor mij kwam dit totaal onverwacht. Ik wist wel dat ze met een aantal dingen zat, maar we houden van elkaar en ik dacht dat het wel goed zat tussen ons. Zo was ze bijv. soms heel onzeker door mijn omgeving. Bijna iedereen uit mijn omgeving komt uit zogenaamde "stabiele" 2-ouder gezinnetjes, ouders die genoeg geld verdienen etc. Zij komt uit een omgeving waar het tegenovergestelde geldt... (hoewel ze wel uit een goed nest komt, maar gewoon financieel moeilijk, alleen moeder is in beeld, etc.) Verder hadden we de laatste 2-3 weken een paar keer ruzie gehad en daar kan ze vrij moeilijk mee om gaan. Begrijpelijk. Ik kan me daar veel makkelijker overheen zetten met een knuffel en een zoen... je kent het wel. Zij denkt daar veel langer over na.
Moet verder nog wel even vermelden dat zij 19 is en ik 28. Zij begint net met studeren en ik ben bijna klaar. Het leeftijdverschil is het probleem niet geweest zo bevestigde ze ook, we zijn eigenlijk tot de conclusie gekomen dat ze gewoon te jong is hiervoor...(daarover later meer; zie onder)
Verder net nog op vakantie geweest, maand naar Thailand. Was helemaal super, alleen maar leuk geweest. Daarna nog een weekje naar Oostenrijk met mijn familie, daar een paar keer ruzie gehad (om niks) en een week later maakte ze het uit.
Een maand geleden nog een heel goed gesprek gehad samen. Ik heb gezegd dat ik van haar hou (zij ook van mij zei ze) en dat ik er voor haar wil zijn en voor haar wil vechten. Er is heel veel liefde tussen ons en dat wil ik niet zomaar opgeven. Ze zei toen dat ze over na moest denken. Ik had haar dus in ieder geval aan het twijfelen gebracht. Ik hoorde ook van een vriendin van haar dat ze onwijs twijfelde.
Ruim 2 weken geleden afgesproken, gezellig wat gedronken, daarna naar haar huis gegaan en over ons gepraat. Het komt er eigenlijk op neer dat ze ruimte voor drzelf nodig heeft, voor dr eigen 'ik' zoals ze zelf zegt. Ze wil zelf dingen doen en ontdekken. Ik heb gezegd dat ik haar begrijp. Echt, er is zoveel liefde en respect en begrip tussen ons. Ze zei dat ze bang was dat als we het nu weer zouden proberen, dat ze over een tijdje weer dit gevoel zou krijgen. Ze vindt het heel moeilijk want ze zegt dat ze heel veel van me houdt en dat ze wil weten hoe het met me gaat, etc. Ik heb gezegd dat ik uit ervaring weet dat het heel, heel moeilijk is om elkaar niet meer te zien en te spreken en alles, maar dat het nog veel moeilijker is als we dat wel doen. Gelukkig begreep ze dat. We hebben dus afgesproken om afstand van elkaar te nemen. Ik heb haar wel gezegd dat ze me (nu en in de toekomst) altijd kan bellen als ze dat graag wilt zonder verwachtingen te scheppen... (om de druk een beetje weg te nemen..) Het was allemaal zeer emotioneel, we hebben veel omhelst en gehuild... Ik zei tegen haar dat als we bij elkaar horen, dat we misschien weer bij elkaar komen. Dat vond ze heel mooi, nog harder huilen.. Dat geloofde ze ook.
Ik heb gezegd dat ik haar begrijp. Ik zei dat het probleem is dat gewoon te jong hiervoor is. Ze bevestigde dat, het leeftijdsverschil was niet het probleem. Ze heeft ruimte voor haarzelf nodig, om zelf dingen op een rijtje te zetten, om zelf dingen te ontdekken. Ze zei dat ze vanaf jong altijd in relaties heeft gezeten en altijd met een ander bezig is geweest en nooit echt met haarzelf. Ze zei ook: ik heb een ik en jij ook en we moeten het samen doen, maar hoe kan dat als ik mn eigen ik niet eens op een rijtje hebt.... Het was echt een drama, we hebben afscheid genomen van elkaar. We konden elkaar niet loslaten. Bij de deur hebben we elkaar een zoen gegeven en toen ben ik weggegaan.... Zo moeilijk, zo veel pijn.. Verdrietig

Vorige week zaterdag kwamen we elkaar toevallig tegen op een reunie van de middelbare school. Nog even staan praten over koetjes en kalfjes.. Ik weet dat zij het ook moeilijk heeft (ze is een heel gevoelig meisje..) en dat ze mij ook mist. De dag erna heb ik 's avonds een smsje gestuurd (dit zou ik niet doen, maar t moest...). Ik schreef dat ik haar miste.... alleen dat. Ze heeft hier niet op gereageerd. Dat hoeft ook niet, wat kan ze? Ze gaat echt niet smsen dat ze mij ook zo erg mist. Dat zou alleen maar een verkeerd signaal naar mij zijn... dan krijgen we weer een dialoog zeg maar en dat is nou net waarvan we hebben gezegd dat we dat niet moeten doen.

Wat kan ik nou het beste doen. Zelf denk ik dat ik haar de ruimte moet geven die ze nodig heeft en die ze verdient en dus niks meer van me laten horen... (hoe moeilijk ook) En dan over 2 maanden haar een keer bellen en hopelijk wat afspreken..
We trainen bij dezelfde sportschool.. moet ik hier nu weg of trainen als zij niet traint (moeilijk want ik weet nooit wanneer zij komt...).
Of is het juist goed als ik haar af en toen... 1 keer in de 2 weken...? tegenkom en ff een praatje maak of haar alleen groet zodat we elkaar niet helemaal uit het oog verliezen... Dit zal moeilijk zijn maar mmisschien moet ik me hier maar overheen zetten. Ik wil haar niet kwijt. Ik begrijp het dat ze ruimte nodig heeft want ze is uiteindelijk toch 19 jaar (hoe ver ze ook is) en wat dat betreft ben ik met 28 natuurlijk veel verder. Wie zegt dat ze er over een paar maanden niet heel anders over denkt. Misschien mist ze me straks wel zo erg en beseft ze hoe veel ze van me houdt, dat ze me weer belt... ik weet het niet. Nu neig ik naar een strategie van: laat haar met rust, die je eigen ding, gezellig met vrienden op stap, je ogen open houden voor misschien iemand anders en kijken waar het schip strandt. Maar uiteindelijk hoop ik maar 1 ding (zonder er echt op te mogen hopen!) en dat is dat ze zich bedenkt en weer contact zoekt me mij.

Is er iemand die hier ervaring mee heeft. Wat kan ik het beste doen? Kan ik haar over een paar weken een lief smsje sturen (zo'n 3 weken na mijn vorige smsje) of schrikt dat dan weer af, krijgt ze dan die ruimte niet?

Ik hoop dat er iemand reageert.. Help

Gr, Bart

afbeelding van krisje

reactie bart

Hi bart,
Ik heb je verhaal gelezen en denk dat je haar gewoon met rust moet laten,wel gewoon blijven sporten daar.
Als je haar tegen komt kun je altijd groeten en eventueel een praatje over het weer maken en weer door gaan,vooral niet sms-en.
Zodra zij daar aan toe is komt ze vanzelf wel.
Ik zou ook gewoon blijven stappen met vrienden en je ogen open houden want zoals zij het aangeeft is het over tussen jullie.
Misschien over een tijdje dat de aap uit de mouw komt?Sterkte.KRISJE

afbeelding van bart1

aan krisje..

bedankt voor je reactie Krisje. Ik denk dat je gelijk hebt. Hoewel het eigenlijk absurd is dat we elkaar nu niet meer zien, terwijl er zo veel is tussen ons... (wederzijds) Misschien dat we elkaar over een tijdje weer kunnen zien, desnoods als "vrienden".. hoewel ik dat aan de ene kant nu niet kan voorstellen omdat ik me zo verward maakt als ik haar zie. Net als vorige week, toen ik haar zag op de reunie. Ik vond het fijn om dr ff te zien en met dr te praten (hoewel ik er vooraf enorm tegenop zag, ik was echt zenuwachtig en dat ben ik niet gauw). Maar 's avonds en de rest van het weekend was ik echt van slag, telkens aan dr denken enzo. Dat schiet gewoon niet op.
Ik ga proberen haar niet te smsen. Je hebt gelijk, als ze daar behoefte aan heeft zal ze contact met mij opnemen. Het zal wel heel moeilijk worden, maar ik moet sterk zijn. Stel dat ik over een paar weken nog niks van dr heb gehoord, moet ik dan nog niet smsen..? Ik zal sowieso geen smekend, zeurderig smsje sturen, maar gewoon laten weten dat ik haar mis...
Wat bedoel je precies met aap uit de mouw komen?? Bedoel je dat ze er over een tijdje misschien anders instaat..? Ik hoop dat je ff reageert... thanks..
Gr, Bart

afbeelding van krisje

bart

hi
Ja omdat ze zo radicaal is met niks terug te zenden na je laatste sms-je denk ik,(let op,denk ik)dat zij er anders tegenover staat dan jij.als je over 3weken nog niks hebt gehoord kan je er van uit gaan dat het echt over is.je kunt natuurlijk een sms-je sturen maar uit het verhaal blijkt dat zij er op een nette manier een punt achter heeft gezet.Wat natuurlijk niet eerlijk is tegenover jou.De reden daarvoor is dat ze het misschien moeilijk vindt om gewoon te zeggen waar het op staat.Vrouwen he!Ik heb het zelf ook altijd moeilijk gevonden om iemand,zonder diegene pijn proberen te doen,te zeggen dat het over was.Het is altijd makkelijk om over iemand anders zijn verhaal te vertellen hoe de vork in de steel zit(omdat er dan geen gevoel bij zit) maar ik zelf zit ook met een hoop vragen en een rotgevoel over mijn ex-vriend.Maar ik denk dat het beste werkt om afstand te houden en als zij dat vreemd vindt,komt ze vanzelf wel door haar nieuwsgierigheid.ze heeft je nummer toch,als ze je mist en om je geeft belt ze je wel.Relaties,erg he!knuffel krisje

afbeelding van Liefde

Heej Bart.. Ik ging mijn ex

Heej Bart.. Ik ging mijn ex ook smsen en bellen en uiteindelijk irriteerde hem dat het meest.. het is dan ook wel een klootzak eigenlijk.. maar als ik jou was zou ik haar niet smsen dat je haar mist, eigenlijk helemaal niet smsen.. want dan heeft ze nog het idee dat je maar achter haar aan blijft lopen en contact zoekt.. als je dat juist niet meer doet.. heeft ze zoiets van.. huh, hoezo sms je me niet, want eigenlijk vind ik dat wel leuk.. zij heeft nu die behoefte niet, maar als jij achter haar aan blijft ''zitten'' krijgt ze die behoefte ook niet, heb zelf die fout gemaakt.. laat haar zien wat ze mist, dat je leuk bent en niet op haar wacht, misschien gaat er dan een belletje rinkelen..

afbeelding van bart1

bedankt Liefde

bedankt Liefde. Ik heb het zelf ook meegemaakt. Ik heb ooit 6 jaar een relatie geahd. In 2000 ging dat uit. Ik was toen 22, nog erg jong, ik ging er toen ook volledig verkeerd mee om, elke keer maar weer contact zoeken, sms, kaartje sturen, etc. Ik heb geleerd dat dit juist averechts werkte... Later heeft ze nog wel eens gezegd dat zede tijd niet kreeg om mij te missen.
Tegenwoordig ga ik weer vrij goed met haar om, als vrienden! Aan meer heb ik nu ook geen behoefte meer. Maar weet je wat het rare is, 3 jaar nadat het uit was, wilde ze weer heel graag iets met mij. Vooral toen ik 2 jaar geleden iets met mn nieuwste ex kreeg (waar we het nu over hebben), wilde zij mij heel graag terug. Ze zei het laatst tegen me, of ik het weer wilde proberen met dr. Ik heb dr gezegd dat dat niet gaat werken. Ze pakte het goed op. We zijn nu nog steeds gewoon vrienden.

Ik heb van mijn fouten geleerd en hoe moeilijk het ook is, ik ga proberen om gewoon door te gaan met mn leven. Als ze me mist en echt om me geeft, dan zal ze me vroeg of laat wel bellen. Ze weet dat ik gewoon doorga, ze weet ook dat het met ups & downs is en dat ik het er niet makkelijk mee heb, maar ze weet (denkt...) dat ik sterk ben en dat ik er wel kom. Ik heb ook gezegd dat ik door zal gaan zonder te hopen dat het goed komt (om haar dus die ruimte te geven, zodat ze niet denkt dat ik elke minuut van de dag aan dr denk en hoop dat we weer bij elkaar komen).

Ik weet dat ze heel veel van mij houdt, echt waar, en op de manier zoals ik zou willen dat ze van mij houdt. Dus niet zoals je van een vriend of een broer houdt, althans niet tot 1,5 maand geleden. Iets wat mijn vorige vriendin wel had, daarmee verdween ook de intimiteit. De intimiteit tussen ons (mij en mn nieuwste ex) was super. Daar hebben we het nog over gehad 2 weken geleden, wat dat betreft passen we heel goed bij elkaar.
Ik zou zo denken dat alle (of de meeste...) ingredienten voor een goede relatie er wel zijn, maar ze is gewoon te jong om zich al zo te binden. Bovendien heeft ze voor haarzelf nog zo'n ontdekkingsweg te gaan... logisch als je 19 bent...
Ik besef me dat dat over een paar maanden nog steeds aanwezig is, maar misschien ziet ze over een tijdje wel inziet hoeveel ze me mist en hoeveel ze van me houdt en dat ze er niet alleen voor staat. Ik denk dat je op je 19de/20e nog niet hoeft te weten of je oud gaat worden met iemand. Als het voor nu goed voelt en als je het naar je zin hebt, dan is dat toch mooi. Dan ga je toch niet krampachtig je eigen weg...

We zullen zien Liefde, de tijd zal het leren. Ik laat een tijdje niks van me horen en wie weet belt ze me over een tijdje...

afbeelding van Liefde

He bart!

Inderdaad.. op zo een jonge leeftijd hoef je dat niet te weten.. maar als het aan mij had gelegen, dan wist ik het al.. Juist vooral omdat het van zijn kant kwam dat hij bij mij wilde blijven en dat dan ook tegen iedereen zei.. ook bij ons was de intimiteit perfect, wat natuurlijk wel erg belangrijk is in een relatie, en dat is het moeilijke.. alles was perfect en geweldig, wij kenden elkaar door en door.. elk stukje huid bijwijze van spreken.. elk verdriet, echt alles.. en als hij dan juist degene was die begon over heel lng bij elkaar blijven, dan is de klap extra zwaar..

en ja, misschien is zij nog wel te jong.. en moet ze haar eigen weg vinden en kan ze op dit moment jou daar niet bij hebben.. je hoeft niet op zoek te gaan, maar komt er iemand op jouw pad, dan moet je er misschien gewoon voor gaan..

als jullie bestemd voor elkaar zijn, dan komen jullie uiteindelijk bij elkaar terug, want dan is dat het lot! maar ga niet wachten, ik mag dat ook niet meer.. want wat heeft het voor zin

Hoezo heb jij geen behoefte meer aan de ex voor deze zeg maar? zie je niets meer in haar en is het echt puur vriendin.. want zij heeft toch nog wel doe gevoelens voor jou?

Ik weet niet meer wat ik met mijn ex aanmoet.. zoals ook in mijn blog te lezen is.. wat moet hij met die griet..

Het komt allemaal goed Bart!

afbeelding van Annevb

omgekeerde psychologie

ze wil je aan de ene kant niet spreken maar ergens wil ze het toch weer wel of iets.
denk dat je haar vooral de tijd moet geven! niet smsen niet bellen! naar die sportschool gaan kan natuurlijk wel! je hoeft haar niet te ontlopen maar zoek het ook niet op! ga niet expres sporten omdat je weet dat ze er is!
maakt het nogal ingewikkeld.

en wat liefde zegt laat haar zien wat ze mist. als je haar blijft smsen en bellen word ze er alleen maar afstandelijker van je jaagt haar op die manier meer weg als dat ze terugkomt.
maar het rare ervan is is dat als jij nu helemaal niks van je laat horen ze je juist wel gaat missen en inderdaad denk van hee het is eignelijk best fijn om te weten dat hij me mist

Ik hoop voor je dat het nog goed komt tussen jullie maar ik denk dat je daar vooral veel geduld voor moet hebben!
en sluit je vooral niet af voor de buitenwereld!
misschien blijkt in de tussentijd dat zij helemaal niet die droomvrouw voor jou is! En dat er wel iemand veel leukers rondloopt!

sterkte!!

afbeelding van bart1

annevb

ik waardeer je advies zeer. Ik vind het belangrijk om te horen hoe een meisje of vrouw hier tegenover staat. Je krijgt van zoveel mensen gevraagd en ongevraagd goedbedoelde adviezen, maar soms staan ze loodrecht op elkaar.
Ik weet dat ik dichtbij mezelf moet blijven en dat ik er uit moet pakken waarvan ik denk, daar kan ik wat mee. En ik kan zeker wat met jou advies. Ik zie het geloof ik hetzelfde, ik hoop dat het werkt!

Ik probeer jullie op de hoogte te houden!

Gr, Bart