Wat moet ik er mee aan?

afbeelding van 19

Ik kwam hier via google terecht. Ik wil mijn verhaal toch maar even kwijt. Ik zit er eigenlijk toch wel behoorlijk mee. Het is nooit een relatie geweest, maar het had iets heel moois kunnen worden denk ik. Alvast bedankt voor jullie aandacht ook al is het waarschijnlijk niks bij wat jullie op dit moment voelen.

Het was begin dit jaar. Een drukke tijd achter de rug op het werk en ik wilde graag wat stoom afblazen. We zouden naar een feest gaan. Door een aantal stomme redenen zijn we daar geweigerd bij dat feest en besloten we elders heen te gaan in de stad. We kwamen uiteindelijk terecht in een danscafe. Ze viel gelijk op bij de binnenkomst. Fel blauw shirtje aan. Ik merkte wel dat ze keek maar besteedde er verder geen aandacht aan.

We gingen zitten aan een tafeltje. Het was erg druk daar, en we (=ik en een vriend) gingen wat te drinken halen. We zaten achter de overbevolkte bar te wachten tot we geholpen werden. Na 5 mins stonden we nog te wachten. Het desbetreffende meisje stond plots naast me. Ze deed me voor de rest nog vrij weinig. Ze stond ook te wachten tot ze geholpen werd. Ik zei misschien moet je met je geld zwaaien voordat je geholpen wordt! Een mooie openingszin dat eigenlijk een tip was.. We werden geholpen en mn vriend pakte het drinken mee. Ik bleef zitten. We raakten aan de praat en bleken heel veel gemeen te hebben. De tijd vloog werkelijk voorbij zo goed was het gesprek. Het klikte op een manier die ik nog niet eerder had meegemaakt. Na 3 kwartier zei ik, ik ga even naar mijn vrienden toe, maar ik zoek je later nog op.

Ik ging weer zitten en het viel me op dat ze altijd in de buurt bleef hangen. Na een tijdje besloot ik haar weer op te zoeken (ze was toen al wat verder verdwenen in de drukte)en vond haar uiteindelijk na wat zoeken. Daarna ging het heel snel.. We hebben toen gezoend. Ik heb daarna iets heel stoms gezegd, echt ik kan mezelf wel voor mn kop slaan daarvoor (voor de rest ga ik daar niet op in wat ik zei)! Daarna ging ze er ook snel vandoor ze woonde buiten de stad.

Ik had haar emailadres gelukkig. Ik merkte eigenlijk pas de volgende dag hoeveel indruk ze wel niet op mij gemaakt had..! Ik heb daarna vrij snel contact gezocht met haar. Ze vond het leuk dat ik zo snel reageerde, had ze niet verwacht.

Uitendelijk hadden we een soort van afspraak (stond niet zwart op wit zeg maar..) gemaakt dat ik haar weer zou zien op een zaterdag bij dat danscafe. Ik heb daar 2 uur gezeten en tevergeefs op haar zitten wachten. Nu was het wel behoorlijk k-u-t weer maarja.. Ik voelde me behoorlijk genaait.

Ik heb toen uiteindelijk verteld hoeveel ze eigenlijk bij mij heeft los gemaakt. Stom om het via de mail te doen, maar het kon op dat moment niet anders, en ik zag het als een laatste poging. Ze vond het lief dat ik zoveel interesse in haar toonde. Ook zei ze dat ze enorm op me was afgeknapt op mij na die opmerking. Misschien heeft ze toen al gelijk geprobeerd mij uit haar hoofd te zetten. Ze "denkt" dat ze niks voor mij voelt. Wel zei ze dat ze normaal nooit zolang met een jongen praatte en dat ze zich op haar gemak voelde bij mij. Ze heeft toen ook haar telefoonnummer gegeven aan mij en ik heb toen na veel aarzelen haar gebeld. Het ging wel aardig. Verliep in het begin wat stroefjes. Het gesprek kwam gelukkig van 2 kanten, het was niet dat ik het hele gesprek moest maken. Ik vroeg haar of ze zin had om wat af te spreken, ze had het momenteel te druk alleen. Ik heb met haar afgesproken dat zij mij zou mailen wanneer ze tijd heeft.. (dat zou dan na 3 weken zei ze, dit is de 3e week) Ik denk alleen dat die mail nooit komt, aangezien ze me dus al een keer heeft laten zitten.

Ik kan me haast niet voorstellen dat het haar koud laat dit allemaal. Het voelt op de een of andere manier toch als liefdesverdriet aan, wat jullie waarschijnlijk gek vinden.. Moet ik er nog werk van maken of denken jullie dat het geen zin heeft...

Alvast bedankt voor jullie reacties.

afbeelding van Sita

Reactie

Beste 19,

Vervelend voor je. En uiteraard begrijp ik wel hoe je je voelt. Je moet je 'verdriet' niet teniet doen door te zeggen dat je haar niet eens lang kent. Voor iedereen weegt zijn eigen verdriet het zwaarst. Als we alles in de wereld zouden gaan relativeren dan zouden wij in NL in elk geval erg gelukkig zijn daar ze in Afrika honger lijden of in Indonesie al hun familie kwijt zijn door de Tsunami.

Mijn advies aan jou is om je hart te volgen. Ik denk dat je verstandelijk dondersgoed weet dat ze niet geinteresseerd is maar je hoopt op beter. Misschien is het 'gezichtsverlies' dat je hebt geleden misschien wel hetgeen wat je het meeste pijn doet... denk daar maar eens over na.

Ik heb 3,5 jaar een relatie gehad en we zijn erg goed uit elkaar gegaan. Het is meer van zijn kant gekomen dan de mijne en dat doet het meeste pijn; dat hij mij niet meer wil op dit moment. Verder mis ik niet zoveel aan hem (gaat te ver om dat uit te leggen). Gekrenkte ego dus....

Sterkte en een dikke kus van Sita