Ik heb 4 maanden een relatie gehad met een beeldschoon meisje, ik was al 3.5 jaar niet eens in de buurt gekomen van verliefd zijn maar ik merkte afgelopen zomer dat ik wel toe was aan een vriendin.
Ik was klaar met het scharrelen en speelde de hele zomer tennistoernooien en ineens kwam er een meisje in me leven die ik heb leren kennen via werk.

Alles was magisch en we wisten allebei waar dit op uit zou gaan lopen, zij was gek op mij en ik op haar en dit resulteerde in een relatie.
In deze relatie was eigenlijk alles goed, maar ze is nog maar 18 en ze is redelijk losbandig met altijd laat naar bed willen gaan en vaak uitgaan, ik ging hier in het begin vaak soms in mee, maar andere avonden kwam ze lekker met mij knuffelen en gewoon rustig een filmpje kijken. Mijn normale leven na de zomer begon weer en ik moest weer naar school etc.

In het begin ging dit allemaal goed, we sliepen 3/4 nachten per week bij elkaar en genoten van elkaars aandacht en affectie.
Alles was nog goed en ineens na een weekend haar niet gezien te hebben maakte ze het uit onder het mom van 'ik ben gewoon niet meer verliefd op je'' .

Verder heb ik nooit een goede reden gekregen, ik heb 100 vragen waarop ik antwoord wil en ik krijg alleen maar 'ik weet het niet'.
Ze komt in alle gesprekken nu ineens heel bot over en ik word er ziek gefrustreerd van dat ze hier zo nonchalant mee omgaat terwijl ze weet dat ik er oprecht nog best moeite mee heb.

Op de momenten dat ik zeg dat ik het allemaal vaag vind zegt ze alleen 'sorry' en that's it. Nu zegt ze allemaal gemengde dingen (feestje op werk complimenteert ze me dat ze me er onwijs goed vond uitzien etc en liked nog veel foto's op me fb) maar verder dan dat komt het op dit moment niet.

Het voelt waardeloos en de afgelopen 4 maanden betekende voor mij wel heel erg veel omdat ik echt ervan overtuigd was dat dit niet zomaar iets was. Nu lijkt het alsof ik gedwongen wordt om te denken dat het maar iets onzinnigs was en dat gaat er heel moeilijk in.
Zij heeft het voor zichzelf blijkbaar al helemaal afgesloten en afgerond (ook omdat zij iedere dag nu werkt en iedere avond wel borrelt of uitgaat met collega's). Dat is wel een beetje de normale gang van zaken bij ons op werk.

Maar ik blijf vastlopen op het feit dat ik me nog nooit zo verliefd heb gevoeld naar een meisje toe en dat ik geen moment twijfelde of het goed zat, maar ineens BAM wordt ik gedumpt. Met de meest nutteloze argumenten in mijn ogen zoals 'als ik met vriendinnetjes ben dan heb ik niet het gevoel dat ik liever met jou op de bank wil liggen', dat had ik ook totaal niet maar ik weet wel zeker dat ik verliefd op haar was.

Ik heb geen idee wat er in haar hoofd omgaat en ze komt een beetje gevoelloos over, en iedereen waarmee ik sprak ook bij ons op werk vind het allemaal een heel vreemd verhaal.

Kan iemand hier ook maar iets uit opmaken? Ik ben nu 3 weken onderweg en ik ben er helemaal klaar mee, iedere keer als ik aan haar denk wordt ik gefrustreerd en er lijkt niks meer over van het geluk wat zij mij bracht.