Wat moet ik nu....

afbeelding van AC

Hallo,

Weet even niet waar ik het zoeken moet en wil het graag kwijt...
Op 2 januari ben ik erachter gekomen dat mijn partner is vreemgegaan en verliefd is geworden op die persoon...
We zijn al 15 jaar samen en 3 jaar getrouwd en waren bezig met het proberen kinderen te krijgen...
Ze besloot van het ene moment op het andere bij die persoon langs te gaan en van het een kwam het ander.. Ze heeft het een tijdje voor haar gehouden en per toeval kwam ik erachter...
Ik heb email verkeer gevonden waarin zij haar liefde uit over hem... Ik heb haar ermee geconfronteerd en heb haar uit huis gezet.. niet echt de beste oplossing denk ik zelf maar de stoppen gingen door....
We hebben nu regelmatig gepraat maar ze kan niet zeggen waarom ze dit heeft gedaan... ze zocht spanning zegt ze.. en weet nu niet wat ze moet doen.. ze is helemaal in de war en heeft bedenkt tijd gevraagd.. Ze vond het allemaal te veilig...
Ik weet niet of ik haar dit kan geven.. ik ben heel erg gekwetst en ik vind dat er in een huwelijk geen plaats is voor vreemdgaan... Het ergste is nog dat ik die persoon ken en nooit echt heb gemogen..... ze is verder gegaan dan alleen zoenen.. ze wil niet zeggen hoever...
Haar liefde wordt nu niet beantwoord door die persoon, in mijn ogen dus een slappe zak! Je gaat wel tussen in een huwelijk staan en nu is het zover, laat je die persoon vallen... Wat moet ik nu? Ik weet het echt niet meer.. Ze toont ook helemaal geen emotie.. verontschuldigd zich niet.. moet alles maar uit haar trekken, terwijl ik al mijn gevoelens wel aan haar heb getoond..
Ik kan begrijpen dat mensen verliefd worden, had net zo goed ik zelf kunnen zijn.. maar tis maar net wat je ermee doet... ze heeft zelf besloten om zich direct in het diepe te storten, als ze nou eerst had gepraat over haar gevoelens... dan hadden we daar nog aan kunnen werken maar ze blijft hem opzoeken en contact onderhouden...
Vrienden waren zelfs jaloers op onze relatie en niemand snapt er iets van... ze is totaal losgeslagen... Ik heb er alles aan gedaan om haar gelukkig te maken.. dat zegt ze zelf ook.. het zou niet aan mij liggen.. en ik verdien beter zegt ze.....
Ik ben nu op een leeftijd dat ik verder had willen zijn.. had altijd de wens vroeg vader te willen zijn en getrouwd.. ik heb haar de tijd gegeven om dat ze daar niet klaar voor was.. ze heeft mij ten huwelijk gevraagd en begon zelf over kinderen.. heb haar nooit gedwongen iets te doen wat ze niet wilde... en nu blijkt dat ze niet wilde trouwen en nog geen kinderen wilde.. Ook geen probleem, ik had willen wachten...
En nu... nu is alles kapot en weet ze niet wat ze wil... Als ik met haar praat doet ze geen enige moeite om haar schuld gevoel te uiten, t gaat alleen maar over dat ik boos ben geworden en haar uit huis heb gezet...
ze wil dus tijd hebben om er over na te denken... hoeveel tijd moet ik haar dan geven?
Wist niet dat het me zoveel zou doen... ben een wrak en funcioneer gewoon niet meer... de muren komen op me af en wil me ook niet opdringen bij familie of vrienden.... Hoeveel kun je hebben vraag jejezelf af....
Ik hoop dat er iemand is die de moeite wil nemen om te reageren... ik weet het niet meer...
Je denkt het goed voor elkaar te hebben...
Sorry dat ik jullie hier mee lastig val maar ik moest het kwijt...

afbeelding van odie

AC

Sja, wat moet je nu? Haar wel eerst tijd geven denk ik. Wat ik uit je verhaal kan opmaken denk ik dat ze nu boos is over het feit dat je haar het huis hebt uitgezet. (heb ik trouwens ook gedaan toen ik het vreemdgaan ontdekte) Doordat ik een zelfde soort iets heb meegemaakt kan ik je alleen mijn ervaring vertellen. Mijn man was ook boos op mij omdat ik hem eruit had gezet en wilde nergens wat van weten. Alles lag aan mij, en hij wilde ook nooit trouwen en geen kinderen enz. Wat hij mij over die periode vertelde was: dat hij zichzelf bepaalde dingen inprentte, en als je het maar vaak genoeg herhaalt, je het zelf gaat geloven.

En jij bent gekwetst en kunt niet geloven dat je lief zoiets ooit heeft kunnen doen (was ik ook). Hoeveel verdriet je ook hebt, ga toch proberen vooruit te kijken. Ik weet hoe moeilijk dat is, maar alleen vooruit kijken, gericht op jezelf, helpt om verder te kunnen komen. Een mens kan veel hebben, maar op dit moment zie je dat (nog) niet. Ik zou er wèl over praten met familie of vrienden. Diegenen die je dichtbij staan en aan wie je steun zou kunnen hebben. Alles voor jezelf houden helpt niet, dan kun je verstikken in je verdriet. Met haar praten werkt nu ook niet, want zij staat er niet open voor. Uit je verdriet, o.a. hier, want schrijven helpt ook.

Heel veel kracht en sterkte

afbeelding van AC

Bedankt

Bedankt voor de reactie. Zou willen dat ik een paar maanden verder was en dit allemaal een plekje kon geven.. Ze belde net nog om te vragen hoe het met me ging.. tja wat denk je.....
Zou het liefst mijn kop in het zandsteken en er volgend jaar pas weer uit willen halen...
Ik hoop dat er nog meer mensen willen reageren die misschien in de zelfe situatie hebben gezeten en hoe zij hier mee om zijn gegaan...
Ik denk dat ik voor mezelf al besloten heb om niet met haar door te gaan..... Voel op dit moment alleen maar pijn en walging voor wat ze met die persoon heeft gedaan.... Kan ik mezelf hier overheen zetten? Leven met het feit dat ze heeft liggen rommelen met die schooier? Het ergste is om te weten voor wie je half bent ingeruilld.... tis nu maar wachten op de genade klap... Ik hoop dat ze beseft wat ze kapot gemaakt heeft...

afbeelding van ptm

AC...wachten op de genade klap

Bijna een exacte copie van wat ik ooit heb meegemaakt!
Kenden elkaar 9jaar,waarvan 3jaar getrouwd.Wilden óók kinderen(uh,dat dacht ik toen)maar de waarheid bleek ánders.Na 3 jaar bleek ze interesse te hebben voor een collega van haar,waar ze mee in
ons bed de liefde bedreef(terwijl ik aan het werk was).Na een half jaar kwam ik er achter.Om een keuze te willen maken voor wie ze nu moest kiezen besloot ze op vakantie te gaan met hém!Mijn leven lag in diggelen.Wachten op de genade klap
kon ik niet meer:ik heb hem zélf uitgedeeld!Praten wilde ze niet en heb haar een week de tijd gegeven om ons huis te verlaten.Het huwelijk bleek voor haar te verstikkend.Na een jaar trouwde ze met hem,en na tien jaar strandde ook dát huwelijk.
Ze woont nu samen met iemand waarvan ze zegt dat ook hij verstikkend is in haar leven!
Tsja,een paar jaar geleden zocht ze
via internet contact met mij omdat ze wilde weten hoe het met me ging.We hebben toen contact gehad
en voor mij kwam toen weer alles boven.Zeker het onverwerkte verdriet.We hebben toen dagelijks gesmst,daarna zo af en toe gemaild.
Na mijn scheiding met met haar,ben ik na een aantal jaren weer getrouwd met mijn huidige ex (23 jaar) en ook daar is een einde aan gekomen!Te snel weer hertrouwd dus.Maar heb nú tóch 2 schatten van kinderen en bovendien een kleinzoon!De zon begint weer te schijnen en ik kruip lanzaam maar zeker uit het diepe dal,waar ik 2x ingesodemieterd ben.De terugvallen zullen nog zeker bij tijd en wijle de kop opduiken en hoewel ik nog steeds alleen ben,ben ik bewuster van mezélf geworden!Ik heb gedaan wat in mijn vermogen was.Ik hoef mezélf niets te verwijten.
Mijn 2de ex verdween met haar rij-instructeur en die relatie eindigde na een jaar!Ik leef en geniet desalniettemin van het leven!
Wat ik je mee wil geven AC:lééf:
bepaal je eigen normen en waarden
en praat en schrijf het van je áf!!
Iets wat mij in het verleden niet is gelukt!Écht het helpt.....
Hmvrpm78

afbeelding van AC

Doe mijn best...

Hmvrmo78 bedankt voor je reactie! Zijn nu inmiddels een week verder na ik haar het huis uit heb gezet.. De twijfel begint toeteslaan of ik dat wel had moeten doen.. Voel me heel eenzaam.. Kom ik thuis van mijn werk.. is er helemaal niemand.. De stoel naast me is nu ook leeg.. Ze heeft gisteravond nog gebeld.. ze miste me en zij dat ze van me houdt.. Ik ook van haar! Dat is het gekke.. hoezeer ik ook walg van wat ze me heeft aangedaan.. zoveel jaar gooi je toch niet zomaar weg... Ben wel bezig geweest met adviseurs.. ik weet nu waar ik financieel sta en ik kan het opbrengen om hier te blijven wonen.. maar wil ik dat wel.. Het is allemaal zo onwerkelijk, Ben wel heel stom geweest.....
Ze had haar wachtwoord verandert, is ze dat vergeten.. dus ik tot vanacht 03.00 bezig geweet.. en het is gelukt... maarja.. toegang tot haar mailbox.... Op sommige momenten ben ik redelijk helder, vanacht dus niet... dan draai ik weer half door... haal ik me dingen in mijn hoofd...
Ze weet nog steeds niet wat ze wilt, ze is in de war.. heb haar nog nooit zo meegemaakt... Moet ik haar echt de tijd geven om haar erachter te laten komen wat ze wil met haar verliefdheid? Ze ziet niet echt toekomst met hem... maar ik voel me wel 2e keus...
Kwam ze maar praten.. heb haar nog nooit zo gesloten meegemaakt.. Zei ze maar dat het over was.. of dat ze verder met me wilde.. pas dan kan ik ook verder.. 99% van mijn hart zegt dat ik er beter zelf een einde aan kan maken.. maarja die ene procent.... zaait zoveel twijfel dat ik nog niet door durf te drukken.... Stel je voor dat ze vandaag of morgen op de stoep staat en haar gevoelens uit en me verteld dat ik voor haar de enige ben....
Ze is nu gewoon aan het werk.. ze heeft een drukke baan en doordeweeks weinig tijd.. ik moet van het weekend weer werken.. dus zie haar pas volgende week pas weer... zie er heel erg tegen op... nog een week... Zou willen dat ik mijn gevoel uit kon schakelen... Gewoon op de automatische piloot zetten... Weet van voren niet dat ik vanachteren nog leef.... moet zo ook echt om boodschappen.. ben 30 december voor het laatst geweest....
Zou ze voor mij kiezen........

afbeelding van ptm

AC:automatische piloot.....

Hé AC,
Ja,dat ken ik óók,die automatische piloot!Heb jaren zo geleefd/gewerkt!
Soms wist ik niet eens meer wáár ik bezig was!Het denderde maar door mijn hoofd!En idd. die ene procent heeft mij óók heel veel in twijffel gebracht!(en soms nog steeds)!!
Ennuh,wat die Mailbox betreft,houd je in,das écht privé!!Weet bvb niet het wachtwoord van m'n ex en hoef het ook niet te weten!Het is goed
dat jullie élkaar een weekje niet zien(ook al is dat moeilijk),maar geef haar de tijd om óók na te denken,want ook zij heeft het moeilijk!!Vergeet dat niet!Bij haar moet óók alles nog bezinken!
En verwijt jezélf niet dat je haar het huis hebt uitgezet.Je had er het volste recht toe!
Hoop maar op een goed gesprek volgende week,
Suc6
Hmvrpm78

afbeelding van AC

Bedankt

Wederom bedankt voor de reactie, doet me goed om wat feedback te krijgen... Alleen jammer dat het van "lotgenoten" moet komen.. Had het voor iedereen liever anders gezien...
Heb gisteravond contact gehad.. ze belde.. Ze weet inmiddels dat ze niet verder wil met die andere persoon.. Is ze nu dan ineens over haar verliefdheid heen? Het kan dus 2 kanten op.. of ze wil me terug.. (kan ik dat wel....) of ze wil alsnog alleen verder.. maar dat laat ze in het midden.. Morgen middag is ze vrij en wil ze met me praten... Ik moet mijn werk rooster dus om gaan gooien.. tja kan het ook niet doen maar dan kunnen we pas maandag praten.. dat trek ik echt niet meer....
Heb haar gelijk gevraagd toen ze belde dat als ze nu al wist wat ze wilde, ze het maar beter direct kon zeggen ipv wachten met de genade klap...
Ergenst heb ik zelf al besloten dat ik niet met haar verder wil/kan.. Ze heeft me tot op het bod gekwetst en ben nog nooit zo ziek van iets geweest... Kan ik haar weer opnieuw vertrouwen? Gaat ze niet weer vreemd als ik niks vermoedend nachtdienst heb... Ik weet nu waartoe ze in staat is....
Ik wil deze jaren ook niet zomaar weggooien.. maar wat ze heeft gedaan kan ze in mijn ogen nooit meer goed maken.. Tot nu toe moest ik alleen maar begrip tonen voor haar, ik kwam totaal niet in het plaatje voor.
Ik heb ook vernomen van mijn beste maat dat de persoon in kwestie nooit de bedoeling heeft gehad om het zover te laten komen en dat het voor 99% van haar kant kwam.. Ze heeft zich min of meer op lopen dringen.. Dat kon ik ook wel ophalen uit het email verkeer...
Maarja wat nu... wist ik maar wat ze wilde... wil ze weg, wil ze mij terug.... Morgen zal ik het eindelijk weten.. en komt er hoop ik een einde aan deze waanzin...
Ben blij dat ik heb kunnen uitten op dit forum, en ben zeer dankbaar voor de reacties! Ik zal jullie op de hoogte houden, ook de komende tijd in de hoop dat ik met mijn verhaal ook iemand zal kunnen helpen (hoop het niet....)

afbeelding van odie

ook zelf nadenken

Beste AC,

Je schrijft dat je denkt dat je haar niet terug wilt, omdat ze je zo heeft gekwetst. Tegelijkertijd schrijf je ook dat je wilt weten waar zij voor kiest: 'Maarja wat nu... wist ik maar wat ze wilde... wil ze weg, wil ze mij terug....'.

Voordat je 'het gesprek' met haar aangaat zou ik je willen adviseren ook jouw punten t.o.v. haar te noteren. Maak haar duidelijk dat jij er zelf ook nog bent. Dat je geen speelbal wilt zijn. Zet voor jezelf op een rijtje waarom JIJ wel of niet met haar zou verder willen. Probeer te ontdekken (eerst voor jezelf en misschien later samen) of er genoeg is over gebleven om verder te kunnen gaan. Ga iig niet blindelings het gesprek in en haar de genadeklap laten geven. Denk zelf ook na en uit dat naar haar toe! Pas dan kan je later jezelf niets verwijten. Je kunt het dan goed afsluiten, natuurlijk met verdriet, of jullie nu wel of niet samen verder gaan.

Ennuh, vertrouwen kun je weer proberen op te bouwen, mits jullie beiden daar aan willen werken. Vergeten kan niet, vergeven wel? In het begin zal het heel moeilijk zijn maar houdt de communicatie open! En wil het alsnog niet lukken dan heb je wel geprobeerd.

Dus laat niet alleen haar klappen uitdelen, geef ook jouw visie weer.

Sterkte voor morgen!

afbeelding van ptm

AC-Ook zélf nadenken 2

Hoi AC,
Aan de sterke reactie van Odie wil ik vooralsnog niets toevoegen!
Ze heeft helemaal gelijk.
Wat ik bedoelde met:"bepaal je eigen normen en waarden",heeft ze nét iets concreter verwoord.
Ga zelfbewust het gesprek morgen aan en laat dat ook blijken!!
Laat zien wie je bent,wat je wilt en wat je waard bent!
Sterkte AC!!
Hmvrpm78

afbeelding van AC

Gesprek heeft eerder plaats gevonden...

Ipv vrijdag middag is ze vanmiddag langs geweest... Gesprek liep niet echt soepel moet ik zeggen. Er komt bijna geen woord over haar lippen en ik moet het gesprek gaande houden... Ik heb haar verteld dat ik er zeker voor wil vechten.. ik ben niet voor niks met haar getrouwd en ben niet iemand die snel opgeeft... Ik wil er voor 200% voor gaan.. maar dan moet ik wel het gevoel hebben dat zij dat ook wil..
Ze wilde wederom meer tijd... dat kan/wil ik haar niet geven en heb dus min of meer verteld dat ik er dan maar beter een einde aan kan maken... Ik trek dit niet langer op deze manier.
Ze wilde vrij zijn.. op haar zelf gaan wonen en dan maar kijken waar het schip zal stranden tussen ons... Ik zag dit dus niet zitten, ik ben niet getrouwd en 6 jaar samenwonend om vervolgens gescheiden te gaan leven... Ik heb nog niet op al mijn vragen een antwoord gehad maar mij werdt in eerste instantie wel duidelijk dat er niet veel pit meer in haar zat om ervoor te strijden....
Ik heb haar verteld dat hieraan wel een aantal financiele consequenties zitten.... in iedergeval de helft van de vaste lasten en die zal ze moeten betalen tot alles is geregeld en de woning is verkocht... Dat viel een beetje verkeerd want dan houdt ze te weining over om zelf een woning te huren.... Had met haar afgesproken dat we as maandag om 1900 bij elkaar zouden komen om verder het eea te regelen en te bespreken en haar gevraagd weg te gaan omdat ik het niet meer aankon op dit moment. Had haar ook gevraagd geen contact op te nemen of langs te komen als dat niet nodig was..... Ze was nog geen 15 minuten weg kreeg ik een sms bericht....

" Als je eens wist wat ik je allemaal wilde zeggen, waarom heb ik he niet gewoon vastgepakt? Misschien was dan alles wel op zijn plek gevallen, soms zeggen woorden niks...weer alleen wel dat ik spijt heb van ons gesprek van vanmiddag, had het anders willen doen.Vannacht heb ik alleen maar aan jou gedacht en was zo bang om je kwijt te raken... t voelt alsof ik stik..."

Vervolgens heb ik haar gebeld en nog even verder met haar gepraat... heb haar gezegd dat het van 2 kanten moet komen en als ze nog iets wil proberen te redden.. ze wel voor 200% moet gaan....
Vervolgens ben ik even snel langs gereden en heb haar een knuffel gegeven en ze begon me te zoenen...Pff weet het ff niet meer hoor.... Ze heeft ook haar trouwring terug gehad en werd helemaal emotioneel en vroeg of ze hem mocht dragen... Tuurlijk mag dat...
Ze is nog steeds in de war.. en weet nog steeds niet wat ze wil... hoop we dat ik hier goed aan heb gedaan.... We zullen dus op kort termijn wederom moeten praten, niet erg maar wil wel wat meer feedback van haar hebben....
Weet ook nog steeds niet of ik het haar kan vergeven en of het vertrouwen nog wel terug kan komen....
Ik ben zeker bereid er het beste van te maken en misschien haar nog wel kunnen vergeven.. mits ik wel een goed gevoel heb over haar "inzet" ....
Ik weet niet wat vandaag gaat brengen... ze zou nog proberen langs te komen.... ik wacht af....

afbeelding van AC

Ze is wederom langsgeweest...

Sorry hoor maar daar ben ik weer... Vanmiddag is ze nog even langs geweest... Ze vertelde mij dat hij avances naar haar had gemaakt en dat ze daar op dat moment gevoelig voor was... Ze heeft nog steeds geen verklaring waarom ze met hem heeft gerommeld....
Ze heeft me wel gezegd en redelijk overtuigd dat ze spijt heeft van deze situatie en dat ze ontzettend veel van me houdt en dat ze me niet kwijt wil... Maarja dan nog het volgende punt.... Ze heeft wel plannen om op haar zelf te gaan wonen.... Hoe ze dat verder wil gaan doen weet ik nog niet.. maar ik denk dat ze op haar eigen benen wil staan om te zien of ze het alleen ook kan redden... Ik weet dat ze dat kan, maar zelf twijfeld ze daarover... Ik zie het nut er niet van in.. We wonen al zoveel jaren samen en nu opeens op jezelf gaan wonen???????????? Er moet toch wel wat meer achter zitten denk ik dan.. Over het punt dat ze vrijer zou willen zijn hebben we het nog niet gehad...
Mijn gevoel zegt dat er nog wel een kans is dat het goed kan komen.. alleen weet ik nog steeds niet wat ze wil....
Zou het werken? Een tijdje gescheiden wonen? Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben?

afbeelding van odie

een tijd van rust

AC,

Soms kan het heel goed werken, een tijdje apart wonen. Je moet het eigenlijk gaan zien als een tijd van rust. Er is natuurlijk heel wat gebeurd en jullie zullen beiden tijd nodig hebben om dit te verwerken. Ze zegt dat ze je niet kwijt wil, spijt heeft en dat ze van je houdt. Een tijdje los van elkaar kan ook haar helpen om op een rijtje te zetten waarom zij is ingegaan op zijn avances.

Wanneer jullie bij elkaar blijven wonen kan je ook een welles/nietes spel gaan krijgen. Daarom apart van elkaar wonen vind ik best een goed idee van haar. Het staat, in mijn ogen dan en gebaseerd op jouw verhaal, los van dat ze van je houdt. Ook houden van kan betekenen elkaar (tijdelijk) loslaten. Juist doordat jullie al zo lang samen zijn kan het voor haar belangrijk zijn om iets alleen te kunnen doen. Wanneer je zoveel jaar samen bent zijn jullie levens in elkaar verweven. Misschien heeft zij de behoefte om zichzelf weer te ontdekken. Dat kan die ander bij haar hebben losgemaakt.

(Ik had hetzelfde gevoel. Toen mijn man hier weg was kwam ik ook zelf tot de ontdekking dat het wel heel erg een wij-vorm was geweest. Ik moest echt weer op zoek naar mijn eigen individu. Wat ìk belangrijk vind, wat ìk wil in dit leven, wie ìk ben!)

Wèl blijven praten met elkaar! En ga niet gelijk achterdochtig worden waarom zij dit nu wil. Dan heb je geen goede basis.

afbeelding van AC

Bedankt voor de reactie, ik

Bedankt voor de reactie, ik denk niet dat ik het op kan brengen.. We wonen nu al een aantal jaren samen en waren bezig met kinderen.. en nu wil ze opeens alleen gaan wonen en een wat "vrijere" relatie.. Tja in mijn ogen dus een vrijbriefje om te doen en laten wat je wilt.. en de ander (ik) braaf en bedrogen achterblijven? Mijn klokje gaat ook tikken, wil niet 40jaar zijn en dan pas vader worden.. Even op jezelf wonen doe je ook niet voor een half jaar.. Hoever moet ik hier in mee gaan.. Straks help ik haar, zit ze lekker opzich zelf, ik blijf achter met de hyptheek en de andere zaken die lopen.... Ze kan het zo niet betalen, ze heeft hier ook financiele verplichtingen.. en als ze dan iets anders moet huren komt ze nooit rond.. moet ik dan degene zijn die alles opzich neemt? Ze heeft hier zelf voor gekozen, en ik wil ook verder met mijn leven... heb echt hele gemengde gevoelens hierbij... Ze heeft tot nu toe nog maar weinig spijt getoond en hoor van andere vrienden waarmee ze gepraat heeft alleen maar negatieve geluiden over mijzelf... maar met mij daarover praten ho maar.. Morgen komt ze wederom praten... kijken wat ik nu weer fout heb gedaan...

afbeelding van ptm

AC

Hé AC,
Relax!!
Ik begrijp dat je over je toeren bent!
Jij hebt niks fout gedaan!!
Ik stuur je morgen een PM!
Oké?
Hmvrpm78

afbeelding van AC

Sorry...

sorry ik was idd aardig over mijn toeren... Heb haar inmiddels gesproken.. een hele opsomming aan negatieve dingen aan mij als persoon en dingen in en rondom het huis... Ze heeft er nooit echt over gepraat en besloot dus vreemd te gaan om haar punt duidelijk te maken kennelijk... Ben wel blij dat ik nu weer wat er aan de hand is.. Als ze gewoon had gecomuniceerd had dit helemaal niet zo hoeven gaan..
Heb nu even weinig tijd, ik post later nog een stukje... ben blij dat ik het van me af kan schrijven..

afbeelding van AC

T is over...

Weet ff niet hoe ik moet beginnen... vanmiddag heb ik wederom met haar gesproken en ze liet mij weten niet meer verder te willen... heb een hele stort vloed met negatieve dingen te horen gekregen en ze zag geen toekomst meer voor ons.. Ze geeft aan dat ze in het verleden dingen heeft gelaten die ze wel graag had willen doen... Heb nooit geweten dat ze daar zo mee zat... Heeft nooit een kik gegeven.. tot nu dan...
Ook was ze niet tevreden over de manier hoe we woonde.. alles zou half af zijn.. dat klopt ergenst ook wel, maar je kunt je geld maar 1x uitgeven en elke maand een weekendje weg en 2x per jaar op vakantie... daar hoorde ik haar niet over klagen...
Er waren nog een aantal kleine dingetjes in huis waar ze zich aan ergerde en heeft zelf nooit actie ondernomen om er iets aan te doen... Tuurlijk heb haar wel eens horen klagen over bv een rolgordijn in de keuken, maar er zelf even eentje kopen... nee dus... Ze riep altijd een berg en ik moest het maar oplossen.. als ik er niet meer aan dacht, kwam ze zelf ook niet meer in de lucht... en ik lag niet wakker van dat rolgordijn...
Maar we hebben dus besloten niet meer verder te gaan.. ze zag geen toekomst meer en wilde mij ook niet de kans geven om het eea te veranderen...
Tis jammer dat ze er nooit goed over gepraat heeft, ze ging dus acheraf gezien altijd maar de discussie uit de weg... altijd mooi weer spelen en nu is alles in een keer kommer en kwel.... Ze zag het ook niet meer zitten omdat ze dan dacht dat ze werd gecontroleerd.. idd heb haar gezegd dat als we weer bij elkaar komen, ik niet wil dat ze nog contact heeft met die zogenaamde vriend.... Dus zijn nummer wissen en uit de chatlijst halen.. ze mag gewoon blijven stappen en doen wat ze deed.. ik wil geen relatie vol wantrouwen.. ik houd nog steeds heel veel van haar en weet zeker dat we eruit kunnen komen maar ze gaat het liever allemaal uit de weg... ze gaat nu een woning zoeken en wil nu de helft van alle bezittingen... dus huis verkopen en de boedel delen...
Dit had ik nooit verwacht.. dacht in rustig vaarwater te zitten en een mooie toekomst tegemoet te gaan... Had heel graag samen oud geworden...We hadden nog zoveel plannen... Had haar gelukkig willen maken, had ze maar gepraat...
Hoop dat het allemaal snel voorbij is zodat ik verder kan met mijn leven.. heb me nog nooit zo gevoeld en weet al helemaal niet wat ik met mezelf aan moet... ben zenuwachtig.. en ben in 9 dagen al 5 kilo kwijt geraakt... werkt beter dan sonja bakker...
Bedankt voor alle steun op het forum, doet me goed om het van me af te schrijven...

afbeelding van odie

verwerken AC...

Nu komt pas de tijd van verwerken. Gun jezelf die tijd. Blijf hier van je afschrijven als jij voelt dat het je oplucht. Iedereen op deze site heeft/had verdriet en begrijpt je heel goed. Maak van je hart geen moordkuil, uit het hier. Logisch dat je je kl**te voelt, maar beter dit, dan om elkaar heen blijven draaien en het zwaard boven je hoofd voelen hangen.

Heel veel sterkte!

afbeelding van blind

zelfde schuitje

Ik zit dus in het zelfde schuitje als jou en gebeurt in dezelfde tijd. Ook ik heb te heftig gereageerd door mijn emoties waardoor ze nu bedenktijd vraagt. Ik heb haar vergeven maar nu twijfeld zij. Ik ben hard toe aan weekje vakantie want ik ben helemaal op. Moe moe moe.
Misschien een leuk idee hier op de site om contact te leggen om samen weekendje of wekje ertussen uit te knijpen zodat je ff bij alle problemen vandaan bent en even leuke dingen doen en met personen die in het zelfde schuitje zitten. Moet wel klikken natuurlijk.
Ik zal graag ff een paar dagen gaan skieen of iets dergelijks maar alleen is ook maar zo alleen

afbeelding van amfortas

heel heftig

AC,

Ook ik zit in hetzelfde schuitje alleen met 3 kinderen.
Je hebt al veel goede reacties gehad maar ik kan je aanraden om toch bij familie/vrienden een praatpaal te zoeken.
Je moet dit kwijt anders maak je jezelf gek.
Liever (gemeenschappelijke) vrienden dan famillie. Deze zijn redelijk neutraal en ookal wil je alleen maar mensen om je heen die met je meegaan in je gevoelens kan het heel verhelderend werken als er ook vanuit een andere invalshoek tegen eea aan wordt gekeken, niet altijd even prettig maar zet je wel aan het denken.
Misschien is het daar nu nog te vroeg voor maar mij heeft het wel geholpen.
Ga niet in mailboxen zitten rommelen, ik heb dat wel gedaan en geloof me, je krijgt er alleen maar meer klappen van.

@blind, denk je dat dat een goed idee is, met gelijkgestemde een weekendje weg te gaan, ieder wil z'n eigen verhaal doen en uiteindelijk ga je weer naar huis met een boel ellende van anderen als extra bagage.

afbeelding van AC

Nachtdienst....

Sorry hoor.. maar zit me hier al de hele avond/nacht te verkneukelen over het feit dat ze nu bij hem in bed kan liggen... Ik kan er nog steeds niet bij...een paar dagen geleden vertelde ze mij dat ze met hem geen toekomst zag... vanmiddag de mededeling dat ze het met hem gaat proberen....
Ik begrijp niet dat sommige mensen zo makkelijk over iets heen stappen.. zoveel jaar bij elkaar en binnen 3 weken beslissen dat je het niet meer door wilt met je huidige relatie? Nooit geen wanklank gehoord... en opeens is alles negatief en ben ik de boeman.. Ze heeft nooit geprobeerd er iets van te maken, geen ruzie gemaakt over wat dan ook en alles was altijd ok.. en dan nu opeens dit..
Ik ben zeker niet alleen.. maar zo voel ik me wel... ik mis gewoon iets.. ben niet meer compleet en zie heel erg tegen de komende weken op... Zei is verliefd en ligt waarschijnlijk bij hem in bed.. ik ga straks weer naar huis en zit helemaal alleen met ldvd... Na al die jaren had ik meer respect verwacht en verdiend dacht ik... mooi niet... ik hoop snel weer iemand te vinden die mij wel kan waarderen en wie ik mag vertoetelen... Jammer dat het allemaal zo moest lopen... ben het gelukkig weer even kwijt.. lucht aardig op om het even te melden.
Weltrusten allemaal...

afbeelding van amfortas

I feel your pain

Ja, dat gemaal is heftig. Lijkt er steeds meer op dat wat er bij jou afspeelt een afspiegeling is van mijn verhaal.
Ik denk niet alleen, maar weet ook dat ze dit weekend bij hem in bed heeft gelegen, haar lichaam heeft gedeeld met hem, haar lichaam dat wij samen ontdekt hebben en dat ik al die jaren heb mogen liefkozen.
Dat doet pijn..... heel veel pijn. Helemaal omdat ik ze 's ochtends weer naar "ons" huis komt om de kinderen naar school te brengen en er 5 dagen te wonen, die confrontatie is echt killing.

Hou vol, er komen betere tijden dat weet ik zeker en dat moet je jezelf ook voor blijven houden.
Door dit maar tegen mezelf te zeggen kan ik weer genieten van mijn tijd met de kinderen en leuke dingen met ze te doen ipv als een slappe vaatdoek jankend op een bank te hangen.

Sterkte !

afbeelding van AC

Laatste hoop? Illusie?

T gaat de laatste week wel heel erg vlug.. hem weinig contact met haar maar heb nog wel het gevoel dat er nog wel iets zou kunnen zijn tussen ons... Ze heeft besloten (nog) niet met hem verder te gaan en wil nu een huisje voor haarzelf.. De eerste week merkte (achteraf) dat ze me aan het peilen was... had het toen niet in de gaten.. de laatste week lijkt het wel of ze het ale helemaal voor elkaar heeft.. scheiden, woning zoeken en in mei gaat ze lekker 3 weken op vakantie met een vriendin....
Met sommige dingen merk ik (denk ik...) dat ik gewoon nog duidelijker moet zijn.... heb het balletje bij haar neergelegd maar ze doet er niets mee... Moet ik nu haar overtuigen? Ik wil haar wel terug en kijken of er nog iets te redden valt... Ik wil haar die "fout" vergeven.. in iedergeval proberen al die jaren die we wel gelukkig waren te redden.. Dit is de eerste keer dat we met zoiets te maken hebben... dit kan en mag het einde van onze relatie niet zijn...... Ik hoop dat ik haar kan overtuigen... Voel ook veel afstand... Waarom heeft ze dit nou gedaan.....we hadden alles.. dacht dat ze gelukkig was en nu dit...

afbeelding van AC

Daar ben ik weer... tis even geleden...

hallo,

Tis weer even geleden dat ik wat gepost heb.. Er is weer veel gebeurd en geregeld... De laatste weken heb ik weinig contact met haar gehad en weet nu zeker dat het over is tussen ons.. Ze doet alsof er helemaal niks aan de hand is en leeft haar leven.. Gaat lekker stappen, is bezig een huisje te zoeken en krijg helemaal niet het gevoel dat ze met deze situatie in haar maag zit... Alleen het financiele gedeelte maakt z zich durk over... ze kan nog niet beschikken over haar geld en kan de komende 3 maanden ook niet over haar volledige salaris beschikken... Het doet me heel erg veel pijn dat ik acheraf pas te horen krijg wat ik allemaal fout zou hebben gedaan en wat al mijn tekort komingen zijn... We waren al zolang samen, ze weet denk ik nog beter wie ik ben en wat ik ben dan ik zelf.... Ik heb het gevoel dat ze al veel langer bezig is geweest met het beeindigen van onze relatie.. dit kun je toch niet in 3 weken besloten hebben? Ik zit denk ik nog steeds in het begin van het verwerkings proces.... en heb het idee dat ze hier al over heen is en al klaar is om verder te gaan met haar leven... Hoe kun je iemand zo voor de gek houden.. deed alles voor haar..
Nu ik erover nadenk is ze al een jaar bezig met haar zelf vrij maken van mij.. ze ging vaker alleen stappen en steeds vaker kwam het onderwerp vreemdgaan aanbod.. allemaal signalen die ik niet goed heb opgevangen omdat ik dacht dat wat wij hadden voldoende was.... er was dacht ik een goede basis van vertrouwen en respect en liefde... Ik ging zelden alleen weg, had ik geen behoefte aan.. de laatste tijd maakte ze er ook steeds vaker een probleem van als ik vond dat ze te vaak wegging... had ik haar gewoon moeten laten gaan?
Het is zo frustrerend dat ik er niks meer aan kan doen, had zo graag tegemoet willen komen aan haar idealen en wensen en toekomst plannen... samen hadden we de hele wereld aangekund....
Ben nu een paar keer wezen stappen.. doet me niks en zit helemaal niet te wachten op (goed bedoelde) aandacht van andere vrouwen.. maar wil ook niet graag alleen zijn.... wil me zelf ook niet in een relatie storten om haar te vergeten....
Heb afgelopen nacht al mijn accounts van internet opgezegd... hyves, facebook, enz. ook heb ik een aantal goede dierbare vrienden een brief geschreven waarin ik heb gezet niet langer met ze om te kunnen gaan omdat ze ook nog met mijn toekomstige ex vrouw omgaan.... ik heb ze niet gevraagd te kiezen, maar houdt de eer aan mezelf.. ik kan er niet mee omgaan, ik hoor vanalles van iedereen waar ze mee bezig is en hoe makkelijk ze hier mee omgaat... en dat ze al helemaal over mij heen is...
Al haar spullen staan ook nog steeds in het huis... ze heeft een paar zakken kleding meegenomen en voor de rest alles achtergelaten..... ze kijkt nergenst meer naar om.... Hoe kun je?
Ze gaat nu ook om met "vrienden" waarvan ik het gevoel heb dat ze het prachtig vinden wat er nu allemaal gebeurt.. sensatie zoekers.. we zagen ze zelden.. en nu gaat ze er dagelijks mee om.....
T rottige is dat ik me hier nergenst meer durf te vertonen.... we hebben dezelfde interesses en gaan dus naar dezelfde evenementen.. en heb geen zin om ze daar tegen te komen.... Boodschappen doe ik ook al in een andere plaats.. en ga ook naar een andere stad om inkopen te doen...
Er moet ook nog veel geregeld worden en zal haar nog een paar keer zien.. weet niet goed hoe ik me moet gedragen.. ik zeg wel dat het goed met me gaat en houd me sterk.... wil niet dat ze denkt dat ik zielig ben ofzo... heb ook mijn trots..
Pff sorry hoor dat ik dit allemaal opschrijf maar er zit zoveel in mijn hoofd...
Heb ook al zitten denken om overal afstand van te doen en gewoon weg te gaan....
Ik hoop dat ik het allemaal op een rijtje krijg de komende tijd, heb geen ritme en regelmaat meer en slapen gaat ook slecht.

Ik moet nu weer aan het werk... ben het weer even kwijt, bedankt.

afbeelding van AC

Ruim 7 weken verder.....

Hallo allemaal,

Ik ben nu 7 weken verder... pff zit inmiddels in de ziektewet omdat ik het niet meer trok... Slaap gemiddeld 2 uur per nacht en voer helemaal niks uit... Heb het helemaal gehad.
Ik krijg gewoon geen rust, elke dag 500% hersen activiteit... waar zit de knop? Ik loop inmiddels bij een psycholoog.... niet echt trots op maar volgens de dokter zou het mij kunnen helpen met het verwerken... Ik ben teveel bezig met de praktische kant en het verwerken stel ik uit...
Mijn toekomstig ex is inmiddels al aan haar 2e vriendje bezig... ze had me dus verlaten omdat ze verliefd was geworden op een ander... ze wilde tijd en rust vinden.. Vorige week dinsdag heeft ze dus een hele nacht aan de alcohol en drugs gezeten en heeft ze liggen .... met een andere "kennis" ze zoekt ze wel uit...
Veel van onze vrienden maken zich zorgen om haar, inclusief ik.... waarom ik dat nog doe.... tja dat weet ik niet.. tis allemaal heel rottig verlopen en heb helemaal geen contact meer met haar... al haar spullen staan hier nog en hoor niets meer van haar...
Heb ik te fel gereageerd? Is het mijn schuld dat we nu niet meer samen zijn? Ze is dus over die verliefdheid heen en ik had zeker willen werken aan ons huwelijk.... het vreemgaan had voor mij niet het einde van ons huwelijk hoeven betekenen.
ze is wel duidelijk geweest dat ze niet meer met me verder wil, al heb ik daar nog steeds mijn twijfels over... is het hoop? illusie? Ze gaat nu gewoon helemaal los en heeft ook al gezeur op haar werk.... t gaat helemaal niet goed met haar maar naar mijn luisterd ze niet meer...
Ze laat zich nu in met allemaal rare lui die nou niet echt het beste met haar voor hebben.... en het doet pijn haar verder af te zien glijden... wat ze me ook heeft aangedaan... dit gun ik haar ook niet...
Ze had al verteld dat het haar is overkomen, dat blijkt nu wel... ze regeld niks, weet totaal niet wat er allemaal bij komt kijken en laat alles maar aan mij over... Het lijkt mij als je al een half jaar ofzoiets bezig bent in gedachte om je relatie te beeindigen, je je zaakjes beter voor elkaar hebt.... Ik weet ook niet wat ik ermee moet... Was alles maar geregeld.. haar spullen mogen tot 1 julie blijven staan... over 4 weken moeten we het scheidings document tekenen en over een week of 9 de hypotheek akte... tot die tijd zal ik haar niet horen of zien.. Ik hoor wel veel, dat heb je met gezamelijke vrienden.... en zo groot is het hier niet... dus alles gaat snel te ronde...
Ik ben niet het type dat bij de pakken neer gaat zitten, maar dit heeft een behoorlijke impact gemaakt.. en weet nog steeds niet hoe ik hier mee om moet gaan....

afbeelding van Linda1980

Ik voel hetzelfde op dit moment

Jeetje wat een verhaal, ik maak op dit moment precies hetzelfde door.

Tijdens mijn zwangerschap een half jaar geleden ben ik er ook achter gekomen dat mijn (ex)partner waar ik 11 jaar (waarvan 10 jaar samenwonend) mee samen was verliefd is geworden op een ander. Ik heb dit proberen uit zn hoofd te halen door de problemen die we blijkbaar hadden in onze relatie te verbeteren. Dit heb ik 5 maanden vol gehouden, in de hoop dat tijdens de bevalling van het kind en het feit dat het ander meisje naar het buitenland vertrok het daarna beter zou worden. In plaats daarvan is het alleen maar erger geworden. Mijn jaloezie werd te groot en hij kwam geen meter dichterbij omdat hij haar steeds miste totdat ik hem toch het huis heb uitgestuurd 4 weken geleden, en spijt natuurlijk achteraf. Het gevoel dat je hem verder weggeduwd heb naar haar. Ik begrijp het niet ik hou zoveel van hem dat ik hem nog steeds terug wil. En ik ga daar kapot aan. Nu nog meer als tijdens mijn zwangerschap. Aan de ene kant voel ik dat ik sterk moet zijn en te genieten van wat ik heb een huis, mn dochter, auto, goede baan maar aan de andere kant ga ik eraan kapot dat ik dit niet meer kan delen met de man van wie ik hou. Maar zoals hij zei gevoelens kan je niet sturen, maar diep van binnen hoop ik dat ie erachter komt wat hij allemaal achter gelaten heeft. Zal dat zo zijn of niet? Wanneer gaat die verliefdheid over? Ze is nu weer terug en het idee dat je (ex)partner met een ander gelukkig in bed ligt, doet zo pijn. Je zou denken dat je genoeg respect opgebouwd hebt na zoveel jaar. Ik begrijp niet dat een man je zoveel verdriet kan geven terwijl we eigenlijk samen zouden moeten genieten van ons 6 weken oude dochter. Dat een man in staat is voor een verliefdheid dit achter te laten. Onbegrijpelijk.

afbeelding van amfortas

verwijderd door dubbele weergave

afbeelding van Linda1980

Ik heb ook de behoefte om

Ik heb ook de behoefte om weg te gaan, wordt helemaal gek hier. Zie verhaal onderin waarom.

afbeelding van AC

Sorry...

sorry ik was idd aardig over mijn toeren... Heb haar inmiddels gesproken.. een hele opsomming aan negatieve dingen aan mij als persoon en dingen in en rondom het huis... Ze heeft er nooit echt over gepraat en besloot dus vreemd te gaan om haar punt duidelijk te maken kennelijk... Ben wel blij dat ik nu weer wat er aan de hand is.. Als ze gewoon had gecomuniceerd had dit helemaal niet zo hoeven gaan..
Heb nu even weinig tijd, ik post later nog een stukje... ben blij dat ik het van me af kan schrijven..

afbeelding van ptm

AC

Hé AC,
Relax!!
Ik begrijp dat je over je toeren bent!
Jij hebt niks fout gedaan!!
Ik stuur je morgen een PM!
Oké?
Hmvrpm78

afbeelding van odie

kiezen

Hey AC,

Je dient zèlf een keuze te maken wat jij wil! Zoals ik al eerder in een reactie schreef: zet zelf op een rijtje wat JIJ wil. Je laat het helemaal van haar afhangen. Jìj hebt zelf een keuze! Wil je niet wachten, heb je het idee dat ze het niet echt meent, wil jij zelf verder met je leven? Dan kies je daarvoor. Je kunt blijven praten met elkaar, maar als dat geen oplossingen biedt...

En wil je haar wel de tijd geven, en zij een eigen plek heeft dan wil dat nog niet zeggen dat jij alleen alle kosten moet opbrengen! Dat is iets waar jullie over moeten praten. Dat aan elke keuze wel een consequentie hangt.

Ik proef uit je reacties dat je nog niet goed weet wat je zelf wil. Aan de ene kant wil je verder gaan, aan de andere kant ben je nog steeds boos op haar en dat belemmert je om een goede keuze te maken. Luister altijd naar je gevoel, en probeer de emoties buiten te sluiten. Pas dan kan je een keuze maken. En bovendien, wie zegt dat je NU die keuze moet maken. Overhaast niet. Denk na, wat wil jij zelf en is het mogelijk met die keuze verder te leven? Je maakt je eigen keuzes over je eigen leven, die ander niet!

afbeelding van ptm

AC-Odie-Op zoek naar eigen individu!

Oei,Odie wederom zééér goed verwoord!En zéér verhelderend.
AC hier heb je zeker wat aan!
Ja,hier ook een exacte copie van bovenstaande reacties!
Na zoveel jaren verlies je je eigen identiteit en dat kan één of beide partners na lang wikken en wegen
zélfs opbreken.Díe zoekt dan een uitweg.Meestal komt er dan een derde persoon(tussenpersoon),die "gebruikt"wordt
om dat doel te bereiken.Die tussenpersoon lijkt overweldigend,maar is het uiteindelijk niet.De eigen partner geniet tenslotte de voorkeur!
Wij hebben vooralsnog gekozen voor een zekere LAT-relatie.
Neemt niet weg,dat mij dat nog steeds véél verdriet doet.Maar ik heb mijn eigen normen en waarden weer terug.Ik ben wie ik ben en dat neemt niemand meer van me áf!
Ook ik was op zoek naar mijn eigen
individu en wellicht heb ik die nu eindelijk gevonden.
AC,de gesprekken met je partner
heb je prima gevoerd,hoop dat jullie er uitkomen.
Hmvrpm78