Een eenmalige gebeurtenis...terwijl hij jou verlaten had. Op dat moment hadden jullie dus geen relatie... of tenminste een pauze. Daarnaast heb jij het ook nog eens eerlijk gezegd tegen hem, respect daarvoor trouwens, veel mensen doen dat niet eens. Ik snap best dat hij het niet fijn vind, maar... je moet jezelf ook niet helemaal schuldig gaan voelen. Ik neem ook aan dat het kwam..door het verdriet omdat hij je toen verlaten had, is ook weer heel begrijpelijk.

Ik vind echt dat hij misbruik van de situatie maakt. Het is zijn taak het te vergeven. Een eenmalige gebeurtenis, terwijl de ander je al verlaten had...is in mijn ogen niet echt vreemdgaan. Okee, niet fijn voor hem natuurlijk, dat begrijp ik wel. En dan biecht je het nog eerlijk op... en je doet zo hard je best nu voor de relatie. Een eventuele schuld die jij had...is in mijn ogen al lang weg. Je bent nu gewoon weer een gelijkwaardige partner, hij moet jou nu wel vergeven kunnen. Dat is zijn aandeel om de relatie te redden. Ja..dat mag je nu ook van hem verlangen...vind ik. Ik zou dit eens goed met hem bespreken...en de tijd zal misschien ook nog wel haar werk doen. Maar het praat het wel goed uit..en laat je niet steeds als schuldige behandelen. Het is nu aan hem. Als hij het onmogelijk vind..jou ooit te vergeven...snap ik van zijn kant niet, dat hij de relatie wilt voortzetten. Hij zal het ook wel uit woede en teleurstelling gezegd hebben...maar hij moet wel bereid zijn, je te vergeven.

Sterkte en succes!