wat moet je hier nou mee?

afbeelding van Myrthe

Ha, ik zit nog steeds geheel vrijwillig in de achtbaan der emoties. Ik had besloten om hem te vertellen dat ik even de ruimte wilde om dingen te verwerken, even niet bellen en niet elkaar zien (want ja, in tegenstelling tot velen hier op de site, gaan wij gewoon lekker door alsof er niks veranderd is, hoe vreemd). Dus ik belde hem gisteren op. Wat bleek, hij bevond zich op 200 meter afstand van mijn huis en we waren allebei, zoals altijd, weer te zwak om daar niet aan toe te geven. Dus is hij vanochtend weer vertrokken. Ik heb om ruimte gevraagd en hij was vol begrip daarvoor, zei dat het nu eenmaal een consequentie was van de keuze die hij had gemaakt door het uit te maken. Maar ik vind de situatie met de minuut belachelijker worden. Vannacht nog lagen we bij elkaar in bed , gek op elkaar te wezen, en vanochtend vertrok hij weer, nergens kon je aan merken dat wij geen relatie meer hebben. Ligt het aan mij of is dit compleet achterlijk? En ja, ik ben dus als de dood dat hij straks ineens bijtrekt en besluit met dit gedrag te stoppen, dus vandaar dat ik nu zeg dat ik afstand wil. Want ik kan het niet aan om klappen te blijven incasseren. Alleen zou het af en toe wat makkelijker zijn als ik gewoon 'nee' tegen hem kan zeggen. Heb alleen oprecht geen idee hoe dat moet want ik wil niet het risico lopen dat ik 2 leuke dagen met hem mis, al heeft het dan geen toekomst.
Aargh, hopeloos hoor, deze situatie...

afbeelding van kaatje1981

hey

Hey

Ik weet ook hoe het voelt als je relatie voorbij is maar dat dat niet zo erg aan het gedrag te merken is. Mijn ex dacht de eerste dagen mij te moeten negeren en daarna net te doen alsof er niks aan de hand is. Dit is nu niet meer het geval want hij heeft een nieuwe vriendin maar we weten wat we van elkaar willen. Vriendschap niet meer en niet minder. Het is ook zo dat als je nu geen afstand neemt voor jezelf dat je als hij straks iets zegt of doet wat jij niet leuk vind dat je dan weer een klap krijgt zoals je zelf al zegt. En dat gebeurd. Had ik ook. Ik hoop dat je hier een beetje toch aan hebt en je kunt me altijd een mailtje sturen als je daar behoefte aan hebt.

Ik wens je echt heel veel sterkte en moed toe en probeer het echt vol te houden. Je hoeft hem niet uit je leven te bannen maar neem wel je afstand zodat je er zelf doorheen kunt komen.

liefs kaatje

afbeelding van Myrthe

dankje

Hey Kaatje,
Lief van je dat je aanbiedt om mijn eventuele zeurmails te gaan lezen...Knipoog Maar grote kans dat ik mezelf dan helemaal de ellende in ga zitten schrijven. Heb al uren achter de computer besteeds aan zogeheten schrijftherapie, maar veel wijzer word ik er niet van.
Je hebt volkomen gelijk: ik moet eerst afstand nemen, zodat als hij afstand gaat nemen, de klap voor mij niet zo hard zal zijn. Het punt is alleen dat we als een soort scheikundige elementen werken die elkaar aantrekken, niks kan ons daarvan weerhouden. En dus als we elkaar zien kunnen we niet als vrienden met elkaar omgaan, maar lopen we omarmd en gedragen ons als andere stellen. Aangezien we daar allebei zo zwak in zijn, zie ik het niet gauw gebeuren dat we binnenkort wel zo tegen elkaar kunnen doen. En dus moet ik hem heel lang niet zien, en nu ik het opschrijf weet ik al dat dat onzin is. Ik heb het idee dat ik in een positie zit waarin ik niet meer de baas ben. Ik laat me leiden door mijn gevoel, en hij netzogoed. Hij wil geen relatie zegt hij, maar vervolgens heb ik hem de afgelopen 3 weken netzovaak gezien als toen we nog wel wat hadden. Misschien moet ik mijn muur gaan behangen met leuzen als: 4 weken niet bellen/ niet zien, hopen dat dat uitwerking heeft?

afbeelding van SelinaKyle

Niemandsland

Ik en mijn ex-vriendje zijn nu sinds anderhalve week uit elkaar. We waren 2 jaar en 3 maanden bij elkaar. We maakten het uit tijdens zijn vakantie. Hij heeft mij spiritueel en intellectueel doen groeien en daar ben ik hem zeer dankbaar voor, andersom geldt dit trouwens ook.

Vandaar dat we besloten vrienden te blijven. Aan de ene kant hoop ik dat we later nog weer samen komen, aan de andere kant weet ik op de een of andere manier dat dat niet zal gebeuren. Ik ben blij dat hij nu een vriend van mij is. Hij kent mij als geen ander en ik ken hem als geen ander. Ik wens hem het beste toe en zo wenst hij mij het beste toe.

Omdat hij vakantie had, hadden wij alle tijd op een goede punt achter onze relatie te zetten. Ik vertelde hem wat hij voor mij heeft betekend en hij op zijn beurt vertelde mij wat ik voor hem heb betekend. Natuurlijk waren er tranen, natuurlijk waren er momenten dat we terug wilden, maar dat kon niet. Als je het punt heb bereikt dat je het uitmaakt, dan heb je een punt bereikt waar je ondanks allerlei onderhandelingen niet voorbij kon komen.

We bevinden ons nog wel op niemandsland wat betreft intimiteiten. Het kussen en knuffelen zijn dingen die zo vanzelfsprekend waren, dat we op dit moment niet weten of het nog wel mag. Dit is immers een man waarmee ik heb gevreeen, dit is iemand die mij heeft aangeraakt op een manier waarop ik geen enkel andere vriend mij laat aanraken. Maar we vrijen niet, dus een kus of een knuffel is zo vreemd nog niet. Toch moeten we er aan wennen.

Jullie relatie is een mooie relatie. Om jullie contacturen helemaal af te kappen hoefde niet perse, je kon hem ook wel zeggen dat het je erg verwarde om op dezelfde voet verder te gaan, maar als je je hier prettig bij voelde dan was het een goed besluit.

Misschien moet je hem vragen om voortaan afspraken te maken, weetjewel, als vrienden uitgaan. Misschien is het ook beter om dan met meerdere vrienden af te spreken, omdat je dan niet al je aandacht op hem vestigt.

Mijn familie gelooft nog niet echt dat we vrienden zijn Lachen misschien gebruiken ze zelfs de term "vrienden", maar dat zijn we echt en ik hoop voor jou dat dit net zo afloopt.

Ik denk dat de kneep ligt in het feit hoe jij hem ziet. Je moet beseffen dat het afgelopen is. Visualiseer een groot bord met VRIEND of VERBODEN op zijn voorhoofd. Voor mij zijn vriend en verboden hetzelfde, ik wil geen seksuele relatie met een vriend, daarvoor hecht ik teveel waarde aan vriendschap.

Het is tijd om jullie relatie echt achter jullie te laten. Hebben jullie het al goed besproken? Ik stel me het volgend scenario voor: het was op een dag uit en toen gingen jullie gewoon op dezelfde voet verder.

Je moet zorgen dat jullie oude relatie werkelijk afgerond is. Je moet hem niet meer zien als een deel van jou. Je moet hem zien als een vriend, iemand wiens vriendschap jij waardeert, maar met wie jij geen fysieke(lees: seksuele) band hebt.

Ik geloof niet dat het goed afgerond is. Bespreek elk mooi deeltje van jullie relatie en dank elkaar voor de invloed die deze ervaring op elk van jullie persoonlijk heeft gezorgd. Dat is een moment waarop je rust zult vinden. Dat is een moment waarop hij rust zal vinden.

afbeelding van Myrthe

vooruitgang (?)

Hey,
Ik heb veel gehad aan je reactie, bedankt daarvoor. Gisteravond ben ik met hem uit eten geweest. Samen zijn we tot de conclusie gekomen dat we nog teveel aan elkaar vastzitten en onszelf geen tijd en ruimte geven om aan de nieuwe situatie te wennen. We hebben dus afgesproken om elkaar voor een onbepaalde tijd even niet te zien, bellen mag wel, maar dat laat hij geheel aan mij over. En ik heb me voorgenomen ook dat zo lang mogelijk uit te stellen.
Maar toch...het is ZO moeilijk! Ik vroeg hem hoe we elkaar dan straks gaan begroeten, 3 zoenen op de wang? Hij wist het evenmin. Net als dat hij het ook onwijs moeilijk gaat vinden om het fysieke aspect van onze relatie op te geven, we weten allebei hoe het zal lopen als we elkaar weer zien - en dat maakt mij vooral zo kwetsbaar, ik kan hem niet meer opeisen en als hij met iemand anders in bed duikt, heb ik daar niks over te zeggen.
Het eten met hem was onwijs gezellig, en dat is nu juist zo vreemd. Dat gezellige, die bepaalde vibe die er hangt tussen ons, die is gewoon niet weg, en dat zal nog zo lang duren. Iedere keer als we elkaar weer zullen zien, wordt het verdomd moeilijk om niet aan het verleden toe te geven. Maar ik zal wel moeten onthouden dat dit nu eenmaal is wat hij wil en ik niet genoegen hoor te nemen met dat.