Sinds 3 weken is mijn relatie van 3 jaar ten einde gkomen.
Mijn ex was een toffe lieve papa van 4 kids. Een betere papa kan je niet bedenken. De kinderen zijn aan hem toegewezen. Zij had het nl te druk met feesten met der nieuwe vriend.
Dus toen ik mijn ex leerde kennen was hij nog bezig met het hele verloop van de toewijzing van de kids. Ze waren echter al meer dan 1 jaar uit elkaar.
Vanaf het begin was zijn ex stikjaloers en gezien haar vaak dronken toestand, heb ik in te begin veel moeten pikken van dreigementen, tot stoken en ja het zelfs opjutten van haar kids. Wat ze niet snapte was dat ze zo meer kwaad deed dan goed voor haar kinderen.
Het is ondertussen wel gebeterd maar nog steeds kan ze t licht niet zien in onze ogen. Dus de pesterijen gingen verder zoals ik kan de kids niet dan bijhouden of altijd de uren wijzigen, enz.
Niet makkelijk als je dan als nieuwe partner derbij komt en moet merken hoe anderen ervoor zorgen dat jij en je vriend bijna nooit eens iets kunnen zonder hun inspraak. In het begin dolverliefd dus dan pik je alles nu de laatste tijd had ik er wel een beetje genoeg van dus vroeg ex vriend om nu maar eens de andere partij aan te pakken. Dat conflict zag hij dan weer niet zitten want hij wou niet dat ze t weer zou uitwerken via de kids.
Mijn ex was ook heel lax in de opvoeding, kids bepaalden grotendeels wat en wanneer ze willen, konden opblijven zolang ze wilden, mopperden als ze zelf niet hadden mogen kiezen. Ik denk dat hij uit een soort schuldgevoel vaal alles maar liet begaan. Dus ik zag soms bepaalde gewoontes eringeslopen waarvan de normale gang van zaken al lang verdwenen was. Dus wou dit aan mijn ex ook kenbaar maken. Resultaat dat hij zich aangevallen voelt op zijn opvoeding en daar ik zelf geen kids heb der ook geen verstand van kon hebben. Nochtans hebben menig mensen uit onze nabijheid de mening dat ik er niet naast zat.
En ja het hele gedoe, daarenboven dat mijn vriend helemaal op is om grotendeels de zorgen van de 4 kids op zich te moeten nemen (samenwonen ging nog niet) heeft ervoor gezorgd dat er zo goed als niets "ons" overbleef en we gaan kibbelen.
Na ons laatste gekibbel had mijn ex zo iets van ok nu niet meer. Wil je echt nog zien, heb nog gevoelens maar het is me nu te druk en ik wil nu even geen verplichtingen en een relatie.
Ok we geven elkaar even ruimte maar nu hoor ik totaal niets van hem, enkel als ik hem iets stuur dan antwoord maar zelf iets sturen niks. Het lijkt alsof hij 3 jaar in 1 keer heeft dichtgegooid. Toen ik hem vroeg wat en hoe zei hij dat hij het idee kreeg dat ik nog dacht dat het terug ok zou komen. Het lag niet aan mij maar hij wil geen relatie meer zei hij, enkel de kids nu.
Ik laat hem en pak mijn leven weer op, maar het lijkt alsof het nooit meer in orde gaat komen en heel eerlijk had ik gehoopt dat door elkaar even rust en ruimte te geven we eventueel toch weer als koppel verder konden.
Waarom zegt hij dan dat er nog gevoelens zijn ????