Ik heb al meer dan twee jaar een relatie met een persoon waar ik zielsveel van hou, maar waarmee ik ook al enorm veel ruzie gemaakt heb. We zijn jammer genoeg erg slecht gestart, aangezien we beide, op de moment dat wij elkaar ontmoetten, een relatie hadden. Mijn relatie heb ik zeer snel afgebroken, omdat ik smoorverliefd op hem was. Hij is tien jaar ouder, zag er goed uit, en kon mij zoveel bijleren over alles... Zijn toenmalige vriendin kwam het jammer genoeg te weten over ons waardoor de bom ontplofte. Hij heeft enorm lang een schuldgevoel gehad, en ik ben ervan overtuigd dat dit nog steeds zo is. Ik heb momenteel al tweemaal zijn ouders gezien, maar zijn appartement nog nooit. Hij kan het mentaal niet aan aangezien hij daar 7 jaar met dat meisje geleefd heeft. Dit maakt het voor mij enorm lastig om zijn verleden af te sluiten. Die toenmalige vriendin heeft mij gestalkt, de hele nacht door, sms'en, bellen, mailen.. Ze is ook naar mijn werk gestormd wat bij mij echt wel een trauma heeft opgeleverd. Ik ben nu nog altijd bang dat ik haar zal tegenkomen.. Mijn vriend en ik maken veel ruzie, over kleine dingen, maar ook over bv het wantrouwen dat ik heb. Ik heb al zoveel tranen gelaten, omdat ik niet begrijp waarom ik niet in zijn appartement mag. Ik kan er ook niet zomaar heen gaan, aangezien hij boven zijn ouders woont en ik hen eerst moet passeren. Ik ben't zo moe, maar zie hem wel ontzettend graag. Vinden jullie dat een normale reactie dat hij mij buitensluit? Ik heb hem al gezegd dat hij nog steeds niet over zijn verleden is, maar hij beweert bij hoog en laag dat dat wel zo is.. Ik zou nog zoveel moeten vertellen, maar dan kan ik bijna een boek schrijven. Hoe neem je afstand van iemand? Ik wil hem niet kwijt, maar denk dat het toch beter zou zijn zonder hem, want nu voel ik mij evengoed ongelukkig. Ik huil zoveel en ben het zo moe. Ik wil gelukkig zijn en volgens mij zal dat zonder hem moeten.. Graag jullie reactie over het feit dat hij't mentaal niet aankan...