Wat te doen

afbeelding van Nientjuh1

Oh wat moeilijk!
Hij is nu 1,5 week weg. Nog 5 weken en hij komt weer terug naar Nederland.
We spreken elkaar elke dag, maar zijn allebei zo druk dat het steeds maar voor korte duur is. Net nog heel even snel gebelt. Hij is dan zo moe, dat het niet echt een lang, spannend gesprek is, maar wel even elkaars stem gehoord.
Het is zo moeilijk. Ik heb iemand nodig die me zegt wat ik moet doen en zeggen tegen hem, maar dat kan niet.
M’n vriend heeft zo veel meegemaakt, dat elk dingetje al een groot ding word. Hij vlucht naar zn zogenaamde tante als hij het moeilijk heeft en sluit zich af voor mij. Ik weet niet zo goed wat ik dan kan doen. Ik wil hem gerust stellen en hem gelukkig maken, maar ik weet niet hoe.
Hij geeft toe dat nu hij aan boord zit geen tijd heeft echt na te denken over onze relatie. Misschien wel even goed, beetje afstand. We hebben elkaar beloofd dat volgend verlof beter gaat. Ik hoop echt zo erg dat we hier doorheen komen. Hij zegt dat hij me mist en van me houd, dus dat is fijn.
Ik mis hem ook zo erg. Zoooo erg. Ik weet niet zo goed wat ik ermee aan moet. Even van me afschrijven hoor.
Iedereen om me heen zegt dat ik 100% voor mezelf moet kiezen. Dat is wat ik iedereen zou vertellen en aanraden, maar als je zo van iemand houd wil je een leven samen, uiteraard wil ik dicht bij mezelf blijven, maar ik wil ook iets opbouwen met hem. Pfffff damn.

afbeelding van NanoZ

Des te meer je vertelt over

Des te meer je vertelt over jouw relatie met hem, des te meer krijg ik het idee dat het niet lijkt te werken. De hoeveelheid liefde, aandacht en contact wat jij wil, ik vermoed dat hem dit nooit zal lukken. Ik bedoel hier niet mee dat jij je verwachtingen moet aanpassen, want wat jij verwacht is helemaal niet eens zo gek of veel. Maar de mate van liefde geven en nemen is gewoon verschillend bij jullie beide.

Je vertelde ook dat als jullie ruzie hebben of iets dergelijks, hij daar heel anders mee omgaat dan jij dat doet. Hij vlucht en kan er op dat moment niet over praten, dan gaat hij naar de vrouw toch? En dit gedrag komt voort uit zijn verleden. Het klinkt als een bepaald gedrag wat continu zal terugkeren, tenzij daar professionele hulp voor wordt gezocht. Maar goed ik wil het niet al te negatief/zwaar voor je maken en helemaal niet omdat ik jullie niet ken.

Ik probeer eigenlijk te zeggen dat het helemaal niet vreemd zou zijn als je in de toekomst met hem, weer tegen dit soort issues aan gaat lopen. Daar zit je helemaal niet op te wachten, wat levert alleen maar verdriet op.

afbeelding van Nientjuh1

Nanoz

Geloof me, ik weet het allemaal dondersgoed. Dat is ook het frustrerende. Wat mij voor advies word gegeven zou ik zelf ook als advies geven bij andere, maar het is zo anders als je er zelf in zit.
We hebben het nu allebei druk, maar zorgen er wel voor dat we elkaar elke dag spreken en welterusten wensen.
Ik hoop dat volgend verlof beter gaat, zo niet weet ik wat we moeten doen. Maar die hoop is er nog zo volop, dat loslaten te lastig is nu.