Dag missy,
Ik weet precies hoe je je voelt. Mijn relatie is na 3 jaar over. En ik mis hem zo ontzettend!!
Steeds probeer ik om contact met hem te zoeken via de mail, sms of telefoon, maar een reactie blijft uit! Ik voel me echt zo ontzettend eenzaam en leeg, het lijkt wel alsof het bestaan van mijn leven is opgehouden. Wat moet ik nu nog alleen? Hij kan vrolijk verder met zijn leventje, terwijl het mijne gewoon kapot is. Helaas heeft hij geen begrip voor de situatie en dat maakt me zoooo boos. Ik kan echt niet zonder hem, maar ik moet verder. Dat moet jij ook!! Probeer door dingen te gaan doen wat afleiding te zoeken. Ik weet hoe moeilijk het is, maar door bij de pakken neer te gaan zitten heb je alleen jezelf. Probeer hem toch los te laten, daar ben ik ook mee bezig. Helaas is me dit nog niet gelukt en ben ik regelmatig in grote paniek. Maar weet dat je niet alleen bent en dat er wel mensen zijn die je begrijpen en met je meeleven!! Heel veel sterkte...

Hey!

Ik herken alles hierboven wel. Ik mail, bel of sms inmiddels al heel lang niet meer. Dat deed ik in de eerste week. Het is woensdag 2 maanden uit. Maar mijn probleem is msn. Hij is echt bijna altijd online. Ik mis hem. En het is fijn om met hem te praten. Meestal zijn de gesprekken echt heel fijn (vertrouwd, prettig). Maar als het dan afgelopen is kom je weer terug bij hetzelfde. Hij heeft een ander, daar wil hij mee zijn. Bij mij niet. Wat ie wel van me wil? Geen idee. Soort maatje ofzo. Iets wat we jaren zijn geweest naast het hele liefdesgebeuren.

Maar wat panic zegt is echt waar. Ondanks dat het totaal tegen je gevoel ingaat, is compleet geen contact volgens mij het beste. De afgelopen week heb ik veel van die 'fijne' gesprekken gehad (hij sprak me constant aan en gisteren deed ik het zelf ook, waardoor mijn blije bui is omgeslagen in een huilbui) en eigenlijk voelde ik me deze week weer het rotst in tijden.
Ik heb hem een tijdje gedelete. Dat deed ik om mezelf te beschermen. Te zorgen dat ik hem niet zou aanspreken. Dat gaf me wel rust, maar in een zwak moment heb ik het toch maar weer ongedaan gemaakt. Het is ook niet zo dat ik de enige ben die contact zoekt, hij deed het de laatste tijd vooral. Maar ik ben wel degene die zich elke keer weer rot voelt. Het is namelijk ook nooit goed zolang je niet hetzelfde wil. Op het moment dat het gesprek ongemakkelijk loopt, valt het tegen. Ook als het fijn is, valt het tegen, want dan snap je niet waarom hij dit nou op geeft. Kortom het is echt beter om het contact een tijdje op te geven. Geeft jezelf ook rust. Denk ik (ik heb hem maar weer geblokkeerd en voor de rest deed ik al niet). Sterkte
Liefs Kiek

tja, ik denk dat geen contact op het moment gewoon beter is. je kan altijd later nog contact opnemen, het is niet zo definitief. als je er aan toe bent. heb ik met een andere ex ook gedaan en wij gaan nu (redelijk) vriendschappelijk met elkaar om. maar daar zijn jaren over heen gegaan (zolang had voor ons qua gevoel niet gehoeven, maar behoefte was er ook niet meer).
ik associeer hem ook wel met vanalles, dat is echt een drama. maar goed dat gaat ook ooit wel weg schijnt. het zal idd wel ongeveer gaan zoals panic zegt. denk het en hoop het.
liefs kiek

Hoi!
Ik weet ook niet precies hoe het weg gaat. Daar zit ik zelf ook nog mee (ook na 2 mnd, dus zo raar is het niet denk ik). Wel weet ik dat als je ex wel meewerkt met contact, zoals de mijne, dat dit ook niet echt prettig is. Fijn dat we geen ruzie hebben (maar hij heeft ook niet echt reden om boos op mij te zijn, eerder andersom), maar wat ik al zei, contact doet ook pijn. Kan hij niet echt iets aan doen, kan ik niet echt iets aan doen, het werkt gewoon niet. Elke keer weer verdrietig.

Dus echt het enige wat ik je kan aanraden is om het contact voor jezelf af te sluiten. Toen ik dat deed, voelde ik me een stuk rustiger. Misschien dus toch het nummer uit je telefoon halen (ondanks dat je het uit je hoofd kent, haha ik dus ook). Ik las ergens op deze site een tip. Misschien kan je met een goede vriend of vriendin afspreken dat je diegene eerst MOET bellen voordat je hem mag bellen (en hou je eraan). Tegen de tijd dat je hem dan kan gaan bellen, heb je even er over kunnen denken. Ik denk dat je het dan ook sneller laat. Je hebt dan ook even met de goede vriend/vriendin kunnen praten over waarom je je toch zo rot voelt en waarom je het wil?

Eh misschien kan je een brief aan hem schrijven als afsluiting. Met daarin alles wat je dwars zit, waarom je boos bent. Lekker ongecensureerd. Ook wat je mist. Gewoon al je gevoel. Ik heb het ook gedaan (volgens mij doen veel mensen het, ik moest het van mn psych, heb laatst een intake gehad, ook ivm burnout, tja alles komt tegelijk) en volgens mij werkt het wel. Ik ga die brief niet sturen. Dat hoeft ook niet eens. Voor mij iig niet. Van mijn psych moet ik eindigen met dat ik hem vergeef en dat ik het laat gaan.

Dat over het contact ding. Verder denk ik dat je heel veel afleiding moet zoeken. Leuke dingen doen, uitgaan, met leuke mensen afspreken. Veel praten ook. Bedenkt wat je leuk vind en begin eens iets nieuws ofzo (hehe ja de tip die ik zelf nog moet uitvoeren, ben nl zelf doodop, ook ivm burnout, heel gedoe). Ik denk dat het gevoel dan langzaam zal slijten. Bij mij is het eerder ongeveer zo gegaan. Geen contact en veel afleiding. Dat werkte toen.
Heel veel succes! En als je wil praten ofzo, mag je me altijd een berichtje sturen ofzo, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje!

Liefs Kiek