Weer terug bij af

afbeelding van Quilt

En dan ben je weer terug bij af. Ik hield mij afgelopen weken groot en was zelfs weer aan toe om rustig aan leuke dingen te gaan doen. Sail in Amsterdam moest gezellig worden. Afgesproken met vrienden op CS. Ik liep wat in het rond en hoorde een bekende lach. Ik draai mij om en ik zag hem zitten op een terras. Samen met zijn vriendin en wat vrienden. Wauw. Van alle personen moest ik jou uitgerekend zien. Hij zag mij gelukkig niet. Ik moest wel glimlachen. Hij zag er anders uit, maar ging overduidelijk door met zijn leven. Iets wat ik nog aan het leren ben.

Dat moment hakte er in. Zwaar. Gekeken naar het vuurwerk, maar mijn gedachten waren ergens anders. Naar de vorige Sail. Pff, wat was ik toen gelukkig met jou. En nu? Ik weet niet eens wat dat meer inhoudt; gelukkig zijn. Zelfs na dagen heb ik nog steeds last er van. Dat beeld van hem op een terras is gebrand op mijn netvliezen. Ik probeer niet aan je te denken, maar je verschijnt weer in mijn dromen. En de vragen waarom/hoe komen weer naar boven. Ik ben weer terug bij af. De scherpe randjes van de pijn zijn weer terug.

Gaat het ooit voorbij? Zal er ooit een moment zijn waarop het niet meer steekt? De dagen van elke dag huilen zijn helaas weer terug en daar ben ik boos om. Waarom huil ik om iemand die totaal niets om mij geeft? Ik wil weten hoe men zo simpel van iemand niet meer kan houden. Wat is het geheim? Concentreren op zijn zwakke punten helpt, maar dan komt de rouw van alles wat ik heb verloren. En dat valt zwaar. Heel zwaar.

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Quilt,

Jeetje, dat je hem nou uitgerekend daar tegenkomt.
Vervelend voor je!
Keiharde realiteit, liefdesverdriet is met vallen en opstaan.
Je zal dit ook gaan verwerken en een plekje geven door je erge verdriet.
Het heeft tijd nodig om het allemaal voor jezelf te bevatten.
Het is een vreselijk naar gevoel, het gaat wel minder worden, het lichaam blijft niet in deze staat. Nee zeker niet.
Velen en ik zijn je voor gegaan, hou je daaraan vast! Dat het pijnlijke gevoel echt af gaat zwakken. Veel minder gaat worden, het kan wat lang duren, of niet. Per Ldvder verschillend.

Liefdesverdriet moet zeker niet onderschat worden, ik vond het ook te erg die 'afkick' maar het gaat echt veranderen, jouw nare gevoel. Soms voelt het inderdaad als terug bij af.
Door zo een terugslag. Soms ga je denken, ik ben weer wat verder.
Naast de verwerking doe je ook leuke dingen, doe je goed aan. Glimlach

Dikke knuffel!

afbeelding van Quilt

Re: Levenismooi

Ik was juist zo trots op mezelf. Het ging langzamerhand weer de goede kant op en dan BOEM, terug bij af. Totaal onverwachts. Het maakt mij zo boos op mezelf. Dat ik het toe laat dat hij mij (onbewust) blijft kwetsen.

In de tussentijd heeft hij wel contact met mij opgenomen. Hij wilt graag vrienden met mij zijn, omdat "ik zoveel voor hem betekend". Weer was ik terug bij af. Totale bullshit natuurlijk; zijn woorden. Als dat zo was, waarom ben ik dan zo behandeld? En waarom heeft hij zijn excuses niet uitgesproken? Ik heb maar geen antwoord gegeven. Ik ben er wel in de war van.

Maar ondertussen, steekt het nog steeds Verdrietig

afbeelding van Hetlevenismooi

@Quilt,

Fijn voor je dat het de goede kant op ging. Glimlach
En dan weer een terugslag, dat is niet zo fijn natuurlijk.

Voor de rest, doe wat je gevoel je ingeeft.
Wat dat contact betreft.

Hoop dat het snel weer wat beter met je gaat.

Liefs!

afbeelding van waterman

Hoi Quilt

Citaat:

Wat is het geheim? Concentreren op zijn zwakke punten helpt, maar dan komt de rouw van alles wat ik heb verloren. En dat valt zwaar. Heel zwaar.

Ik denk altijd dat het beter is als je je niet meer op hem concentreert. Ook niet op zijn zwakke punten. Gewoon helemaal niet meer. Het is beter om je op je eigen sterke punten te concentreren. Daar word je veel vrolijker van.

Het gaat over. Echt waar!
Sterkte
Waterman

afbeelding van Quilt

Re: Waterman

Dat probeer ik ook. Ik heb de situatie geaccepteerd. Ik kan het verleden niet veranderen. Ik heb mijn best gedaan, maar dat was niet goed genoeg.

Maar het daadwerkelijke vergeven en loslaten, lukt nog niet echt. Zowel hem als mezelf vergeven, valt zwaarder dan gedacht. Ik wil het vergeven, zodat ik het los kan laten. Niet voor hem, maar voor mezelf.

afbeelding van waterman

Hoi Quilt

Citaat:

Maar het daadwerkelijke vergeven en loslaten, lukt nog niet echt.

Soms is daar veel tijd voor nodig, voor echt vergeven en vergeten. Berg het allemaal op in een klein doosje, en stop dat doosje ver weg. Je emoties, je kwaadheid, je verdriet. Over een tijdje, als je het doosje weer openmaakt, dan zie je dat de emoties minder zijn. De kwaadheid is minder, het verdriet is minder. Dan is het over gegaan. Vergeten en vergeven. Vanzelf over gegaan. Laat het maar gewoon gebeuren.

Zorg goed voor jezelf! Wees je eigen beste vriendin!
Waterman

afbeelding van chelle

# Dekselse Doosjes

waterman schreef:

“Berg het allemaal op in een klein doosje, en stop dat doosje ver weg. Je emoties, je kwaadheid, je verdriet. Over een tijdje, als je het doosje weer openmaakt, dan zie je dat de emoties minder zijn. De kwaadheid is minder, het verdriet is minder. Dan is het over gegaan. Vergeten en vergeven. Vanzelf over gegaan. Laat het maar gewoon gebeuren.”

Samenvattend, opmerkelijk advies: ‘je emoties wegstoppen’. Mag ik vragen: hoe je dit behoort te doen?

Je advies zal goed bedoeld zijn, waterman. Jouw pogingen om iemand, zij het dan op afstand, te willen behoeden voor het ervaren van pijn, emotionele onrust en verdriet zullen vast uit goede intenties voortkomen. Je adviseert: ‘wegstoppen, die heftige emoties.’ Maar: jouw pogingen om iemand te behoeden voor een pijnervaring, daarbij adviserend om de hevige emoties die iemand mogelijk (nog) ten deel kunnen komen te vallen, ‘op te bergen in een doosje en dat doosje ver weg te stoppen’, hoe realistisch is dat?

En, nog belangrijker, hoe constructief? Iemand willen behoeden voor een persoonlijke ervaring die wellicht, hoe pijnlijk deze dan ook moge (gaan) zijn, een essentieel onderdeel kan gaan uitmaken van iemand’s verdere ontwikkeling en zelfs van iemands mogelijk inzichtelijke rijkdom, is het raadzaam om iemand hiervoor te willen behoeden? En deze ervaring zelfs mogelijk van iemand af te nemen?

Mijn persoonlijke ervaring is namelijk dat IK altijd kapot ben gelopen op dat ‘wegstoppen’ van emoties. Het ‘niet willen voelen’, het ‘niet meer willen ervaren van….’.

Ik las ergens een mooie illustratie hiervan: Als een bal die je onder water probeert te houden, maar de druk zorgt er uiteindelijk altijd voor dat die bal weer keihard naar boven komt springen. Weleens geprobeerd? Kost heel veel moeite en energie om die bal onder water te houden – en, eventually: Water Wins, always. Dat is, geïllustreerd, precies hoe dat werkt met al die figuurlijk dichtgesealde doosjes vol (vervelende, pijnlijke, negatieve) emoties die jij hier adviseert ‘ver weg op te bergen’. Doosjes vol met ‘waar je maar (nog) niet aan wil’. Het blijft zich aan je aanbieden, op verschillende manieren en in verschillende gedaantes, of je wil of niet.

Hierbij wordt ook nog eens het bijzonder onrealistisch beeld geschetst, dat deze zogenaamde ‘doosjes’ altijd heel netjes potdicht dichtblijven zitten, zonder lekkage, en tegen de tijd dat je er zélf klaar voor bent om dit doosje weer te openen, de inhoud ervan zichzelf miraculeus grotendeels zelf heeft ‘opgelost’ en vermindert. Want, volgens jouw theorie (?): "Dan is het over gegaan'.

Helaas. In de praktijk werkt het spijtig genoeg veelal omgekeerd. Het gaat niet 'zomaar' over doordat je het negeert. De pijn wordt doffer, maar wel venijniger overheersend. Lees talloze blogs er maar op na: vele voorbeelden waarbij ‘het negeren van emoties’ tal van problemen, emotionele stress, drama's en ellende veroorzaakt.

Deze doosjes hebben de neiging toxische stralingen af te geven, waar je nauwelijks controle over kunt uitoefenen op het moment dat je ze als tonnen afval op de emotioneel braakliggende terreinen van je wezen loopt uit te gooien. Emoties blijven namelijk net zo lang om aandacht vragen, tot ze gezien worden. Worden sterker, zwaarder, overheersender.

Water <–> Bal, begrijp je?

Dat welbekende rugzakkie wordt zwaarder en je energie gaat zitten in het negeren van emotionele kwesties, die je wel overal, 24/7 met je mee loopt te zeulen. En die feitelijk heel veel minder zouden ‘wegen’, als je het gewicht verdeelt, in plaats van het ‘bewaren’ in allemaal dichtgestopte doosies.

Gevolg hiervan is altijd, onherroepelijk, dat dit doosje zich kenbaar blijft maken door middel van allerlei fysieke ongemakken, relationele problemen en emotionele ellende. Het zit namelijk diep verankerd in je systeem. Je energie en vitaliteit neemt af. Teveel hiervan gaat namelijk ‘op’ aan het ‘systematisch blijven negeren’ van dat wat zich maar aan je blijft aandienen. Dozen met inhoud die aan het rotten is.

Jezelf ‘trainen’ om dit zogenaamde doosje vol met kwaadheid en verdriet, weg te stoppen; jezelf daarmee af te sluiten voor de pijnlijke en negatieve emoties die het vertegenwoordigt, daarmee sluit je jezelf ook automatisch af voor de prettige emoties. Je kunt je emoties namelijk niet gedoseerd wegstoppen. Je hele vermogen om emoties te kunnen ervaren, tast je hiermee aan. In volledige ontvankelijkheid genieten lukt niet, als ‘wegstoppen’ je strategie is.

Nogmaals, een heel bijzonder advies: ‘wegstoppen, die emoties’.

@Quilt: misschien heb je hier wat aan:

Citaat:

Loslaten van emoties, hoe doe je dat?

Echt loslaten van emoties is niet het vergoelijken ervan, ze ook niet ontkennen, maar ze er zonder oordeel laten zijn. Laat ze maar komen. Identificeer je niet met die negativiteit. Je hebt woede, angst of verdriet, maar je bent het niet. Het zijn slechts emoties die komen en gaan, net als golven op de zee. Soms zijn ze hoog, maar je weet dat ze daarna weer omlaag gaan en de zee weer kalmer wordt.
Emoties verwijzen naar een verlangen van je ziel en ze vragen je meestal om ‘in beweging’ te komen. Het zijn als het ware richtingaangevers. Ervaar en observeer ze en vraag jezelf daarna af of je ze wiltloslaten, kunt loslaten en zo ja, wanneer je besluit dat te doen. Als je de eerste twee vragen met ‘ja’ kunt beantwoorden, zul je merken dat er vrijwel meteen iets verandert.

Licht en schaduw accepteren
Loslaten betekent niet van het gevoel ‘af’ willen. Niets aan jou hoeft ontkend te worden, ook dit is een deel van jou. “Ik laat het los” betekent dat je je waardeoordeel over dat gevoel loslaat. Laat dat oordeel over je emoties maar vallen en sta jezelf toe om een heel mens te zijn, met alle positieve en negatieve kanten die bij het mens-zijn horen. Licht en schaduw vormen één geheel. Mag de ene helft van jezelf er wel zijn en de andere helft niet, dan kost je dat ongelooflijk veel energie. Door het gevoel toestemming te geven er te zijn, verliest het aan kracht. Je onderdrukt het niet langer. Herken je schaduwkant, erken hem, accepteer en…ontmantel. Alles wat je bevecht groeit en neemt aan kracht toe. Laat het gevecht met je emoties los.

Uit: Onestepcoaching.nl/emoties-als-richtingaanwijzers/

afbeelding van Mariah

Chelle

Een mooie bijdrage.

Onlangs zelf ervaren wat er gebeurt bij mij.
Als ik niet wil/kan voelen.

Mariah

afbeelding van Lynnda

Re

Voor mij was vooral het laatste stuk van loslaten hoe doe je dat bruikbaar, ik heb het dan ook al opgeslagen Glimlach

afbeelding van Hetlevenismooi

Heeey waterman,

Mooi voorbeeld over het doosje. Kan echt helpen! Onschuldig

Als het hoofd vol zit van herbelevingen, herbelevingen, herbelevingen en scenario's waar onbewust in mee wordt gegaan door het liefdesverdriet, dan wil zo een denkbeeldig doosje weleens helpen. Je leegt denkbeeldig dat volle hoofd in dat doosje voor zover je maar kan en voelt een opluchting. Het maakt je weer wat sterker mentaal en op naar de volgende ronde in het liefdesverdriet. Het bewuste wil geen vol hoofd, dat doet het onbewuste, die voedt het pijnlichaam zodat je er een ziek gevoel van krijgt.
De opluchting die je dan ervaart! Weg met dat te erge negatieve denken, wat toch vaak terugkomt in het liefdesverdriet, goed voor de verwerking. Beter dan in je hoofd te leven. Ff doorbreken, legen in het doosje. Of van je af praten, afschrijven en nu leeg je het in het doosje, ook een manier.
De ex zit daarna niet meer vol in het voorhoofd maar meer
in het achterhoofd. Knipoog
Dan voel je dat het probleem wat je op dat moment vergiftigd in je geheugen, minder krachtig wordt en minder greep krijgt op je geest.

Het loslaten van iemand zit eigenlijk in het vasthouden. Onschuldig
Het heeft echt allemaal tijd nodig, net wat jij zegt waterman.

Een mooi verhaal van een wijze Zen-monnik illustreert hoe we onze mentale gevangenis zelf kunnen bouwen:

De kunst van het loslaten

Er liepen eens een oude en een jonge Zen-monnik langs een weg. Op een gegeven moment kwamen ze bij een rivier, die ze moesten oversteken. Op de plek waar de weg en de rivier elkaar kruisten, stond een mooie jonge vrouw in een zijden kimono.
De vrouw vroeg of de monniken haar konden helpen bij het oversteken. De oude Zen-monnik aarzelde geen moment, nam haar in zijn armen, droeg haar naar de overkant en zette haar daar neer.

Zwijgend vervolgden de monniken hun weg.

’s Avonds laat, toen ze onderdak hadden gevonden in een tempel kon de jonge monnik zich niet langer bedwingen en vroeg:

“Wij Zen-monniken mogen ons tijdens onze training niet met vrouwen bemoeien, laat staan aanraken. Waarom heb jij dat dan toch gedaan?”

De oudere monnik antwoordde: “Ik heb de vrouw opgepakt, naar de overkant gedragen, haar daar neergezet en losgelaten. Jij draagt haar kennelijk nog steeds met je mee en hebt haar nog niet losgelaten.”

Veel liefs!

afbeelding van waterman

Hoi Quilt en HetLevenIsMooi

Mooi verhaaltje, van de Zen-monniken. Ach ja, er zijn vier magische woorden, he, voor ldvd. En dat zijn: loslaten, loslaten, loslaten en loslaten. Afstand nemen, achter je laten, accepteren, let it go.

Ik vind dit altijd wel een mooi liedje

Het zinnetje: And you let her go
Dat zegt niet: you better let her go, of ook niet it would be wise to let her go. Het zinnetje zegt: you let her go. Het gaat gebeuren. Het is geen keus van jou, het is een onvermijdelijk patroontje. You let her go. Je gaat haar hoe dan ook laten gaan. Laat haar dus maar gaan. Laat hem dus maar gaan. Ik heb haar laten gaan. Uiteindelijk. En ik zal haar laten gaan. Uiteindelijk.

Quilt, heel veel sterkte. Vertrouw op jezelf.
Waterman

afbeelding van Elle7

#toelaten en loslaten

Haha "'er zijn 4 woorden om ldvd te hanteren, loslaten x4" grappig. Glimlach

Maar dit is eigenlijk best interessant, want wat Chelle zegt over het niet onderdrukken van emoties maar ze juist doorleven, klopt wis en waarachtig . Wat Waterman en Leven opmerken over loslaten van negatieve emoties, klopt echter ook! (hmmm...dit is lekker, en hmmm....dat is ook lekker! ---> Calve en Lidl).

Waar zit hem dan de clou als het allebei waarheden zijn. Interesting. Daar heb ik even over nagedacht en kom tot de volgende conclusie.

Om te beginnen moeten we eerst ''onderdrukken'' onderscheiden van ''loslaten'', dat zijn twee verschillende acties.

Verder moet je weten wat je precies loslaat: dat wil zeggen dat je eerst je emoties moet toelaten, erkennen voordat je ze kunt loslaten, (anders weet je niet wat je precies moet loslaten).
Ik denk dat dat proces bij de meesten volautomatisch gebeurt. Je hoeft er niet bij na te denken. Een emotie komt op , laten we de emotie pijn nemen,( terwijl je niet bewust nadenkt over het proces ervan namelijk: toestaan en erkennen en voelen,) je voelt die emotie, en je doorleeft hem. Na een tijdje ebt de pijn weg en dan laat je het los. Ook dit gebeurt automatisch, zonder dat je bewust nadenkt , hee ik moet nu die pijn loslaten (maar wellicht gebeurt dit niet altijd automatisch en moet dit bewust worden gedaan).

Dit is wellicht niet zo vanzelfsprekend voor mensen die moeite hebben met hun emoties. Wat er bij hen gebeurt is dat ze die emotie, laten we het bij pijn houden, voelen opkomen en dan meteen weer wegdrukken of onderdrukken. Maar die emotie zit nog in hun systeem , en komt later weer met volle kracht naar boven. Waarschijnlijk omdat ons systeem vindt dat we eerst alle emoties moeten erkennen.

Andere emoties, zoals bv woede, volgen een ander traject. Woede moet je m.i. wel zo snel mogelijk laten varen. Maar pas nadat je het erkend hebt en gevoeld.

Maar om terug te gaan naar ldvd en de daaraan hangende emotie pijn: je moet de pijn eerst laten opkomen, erkennen en voelen voordat je ze kunt loslaten. Dus ja, het klopt allebei, zijn ''allebei even lekker'' Knipoog

afbeelding van mrpither

Re:

Hoewel wegstoppen nooit goed is kun je het wel uitschakelen.
Een "talent" dat ik in de jaren ontwikkeld heb.....

afbeelding van Elle7

Re: uitschakelen

Hieonder een paar definities van uitschakelen:

""zorgen dat (iets of iemand) niet meer functioneert of geen invloed meer heeft.''
''de knop omzetten zodat het niet meer werkt ''
''2)Elektriciteit: het energiecircuit geheel uitschakelen, doorgaans om veiligheidsredenen; 3)Beveiliging: een lekkage van vloeistof, gas of andere stof dichten; 4)Een gevaarlijk terrein afzetten...''
''afzetten, uitdraaien, uitzetten elimineren, onschadelijk maken''.

Op zich vind ik het best wel een sterke ja dat uitschakelen, als een manier om om te gaan met ldvd. Hierboven dus al een aantal definities, maar dan zijn we er nog niet, want hoe doe je dat, hoe schakel je iets uit in je geest. Persoonlijk denk ik dat dat wel valt te trainen. Maar ik vraag me af of ''uitschakelen'' in feite niet een rigoreuze variant is van iets ''wegstoppen''. Aan de andere kant weet ik niet of uitschakelen wel zo'n slechte methode is; het is wat rigoreus ja maar je bent dan wel in 1 klap van alles af, je taalt niet meer naar wat vroeger was , omdat je het hebt uitgeschakeld.

afbeelding van mrpither

Re:

Uitschakelen is alleen in crisissituaties handig, maar het blijft altijd een tijdelijk iets. Zeker wanneer er geen controle over is.
Dus ik zou het zeker niet adviseren het te doen of aan te leren.

Bovendien heb ik er niets aan gehad in m'n ldvd periode hier, had alleen gewerkt als ik het gestopt had voordat het begonnen was.
Maar ja, dat is allemaal achteraf.......

afbeelding van chelle

@MrP: conditionering?

MrP schreef:

“Hoewel wegstoppen nooit goed is kun je het wel uitschakelen.
Een "talent" dat ik in de jaren ontwikkeld heb...”

Talent herbergt voor mij de betekenis van ‘een bijzondere aanleg, een gave’, waarbij ik persoonlijk geneigd ben dit te linken aan ontwikkelen, groeien, verbinden. Niet zozeer ‘iets wegmaken’, maar juist creëren. Het talent ontwikkelen om ‘te kunnen uitschakelen’ (iets niet meer te laten werken, wegmaken) in de context zoals hier dan bedoeld wordt, roept een paradoxaal beeld bij me op…

Ik vraag me af, hoe dat ‘uitschakelen’ dan gebeurt. In mijn beeldvorming (en ik sta open om deze beeldvorming bij te stellen) zullen er aan de oorsprong van dit ‘uitschakelen’ life-changing factoren hebben meegespeeld die bepalend zullen zijn geweest voor het aangeleerde mechanisme van ‘uitschakelen’. Grote teleurstellingen die iemand ervaart, afwijzingen, gekwetst zijn, de pijn ervan en verwachtingen die veranderen in grote desillusies. In deze processen kan ik mij voorstellen dat je, zij het uit zelfbescherming en zelfbehoud, het afweermechanisme ontwikkelt om ‘dingen te kunnen uitschakelen’.

Er mogen aan deze ‘uitschakelingsmethode’ dan kennelijk een paar prettige voordelen hangen (bv. negatieve emoties niet meer hoeven ervaren?), ik ben wel erg benieuwd hoe dit zich dan in de praktijk laat zien.

Als je ‘iets uitschakelt’, lijkt het mij dat je dus als het ware ‘de toevoer naar’ specifieke gebieden stopt die je dus kennelijk niet meer wenst ‘te voeden’ (voelen?). Bij het dichtdraaien en uitschakelen van een kraan, lijkt het me aannemelijk dat je dus ook automatisch de toevoer naar andere bronnen stopt, waardoor ook daar de vitaliteit en potentie afneemt. Psychologisch bekeken, hoe gedoseerd kun je wel *dit en dat* uit te schakelen, en tegelijkertijd *dit en dat* wel voor *zus en zo* toegankelijk houden?

Veelal zie je dat het met elkaar conflicteert, omdat zoveel met elkaar in verbinding staat.

Neem nu, en je bent daar zelf op dit forum altijd heel open over MrP, het uitschakelen van het gebied ‘(Intieme/Seksuele) Liefde’ (toestaan/ervaren/binnenlaten). Je hebt jezelf kennelijk inmiddels zo ingesteld en geconditioneerd – en ik laat hierin de waardeoordelen buiten beschouwing - dat je er kennelijk ook oprecht in gelooft en inmiddels de overtuiging hebt dat jij hier zelf ‘beter’ van wordt of bent geworden om deze gebieden volledig uit te schakelen.

Toch, MrPither, kan ik mijzelf niet van de vragen onttrekken, wat de invloed hiervan is op de wijze zoals jij het leven op grond van deze condities, ervaart en beleeft als we spreken over jouw over de jaren heen aangeleerde ‘talent’ om bepaalde elementen gewoon uit te schakelen. Het zal zeker invloed uitoefenen op je levensinstelling en de mate waarin jij jezelf wellicht in Het Leven emotioneel benaderbaar/bereikbaar op(en)stelt. Zelfs de mate waarin je geprikkeld wordt of geïnspireerd zou kunnen worden tot beweging, tot overgave, tot ervaren, lijkt mij hierdoor beïnvloed te worden.

Uitschakelen schetst bij mij namelijk een beeld van ‘niet meer open staan voor…’ en in mijn beleving het beeld van een emotionele gevangenis. Veilig, achter muren, dat zeker.

Maar ook behoorlijk eenzaam van binnen, lijkt mij. Waarmee ik overigens niet zeg ‘dat dit ‘slecht’ is. Als het voor jou ‘werkt’, is dat prima, natuurlijk. Alleen het aannemen van zo'n positie in het leven is niet voor iedereen weggelegd...

afbeelding van mrpither

Re:

Fijn dat je er weer bent...

Ik had talent niet voor niks tussen aanhalingstekens geplaatst.
Het is niet zo dat ik bewust kan schakelen zoals je het licht aan/uit doet, ik heb er geen invloed op. Zodra mijn onderbewustzijn enige vorm van "gevaar" ziet, wordt er ingegrepen. Alle systemen gaan plat.
Als voorbeeld heb ik dat een paar keer gehad in de supermarkt waarbij er iets gebeurd en er voor mij niets anders opzit om het pand per direct te verlaten met half gevulde boodschappentassen uiteindelijk thuis op de bank zit "wat is er eigenlijk gebeurd?" Meestal is de oorzaak wel te achterhalen, maar ik begrijp de "reflex" niet.
Ik heb je ooit niet voor niks gevraagd hoe het met het onderbewust handelen zit, als ik het begrijp kan ik er nl. ook iets mee doen.

In de liefde ligt het wat gecompliceerder helaas, maar dat is voor een groot deel te verklaren voor mij.
Maar het is niet zo dat ik me daarvoor heb afgesloten.
Ik test me voortdurend om er achter te komen. Heb as zaterdag ook een soort van date voor het eerst in m'n leven uit eigen initiatief.

Het alleen zijn beperkt mij in geen enkele mate in het leven.
Ik ben een graag gezien persoon in het echte leven, altijd positief, empatisch en behulpzaam zelfs tegen beter weten in.... hahaha
Probeer ook te genieten van alles wat er wel is, in plaats van wat er niet is. En dan mogen 1 of 2 dingtjes best ontbreken of het nou een keuze is of niet.

afbeelding van waterman

Hoi Elle, Leven, Quilt

Weet je, eigenlijk denk ik dat de clou is dat er geen waarheden zijn. Sommige dingen werken soms. Voor sommige mensen. Andere dingen werken soms. Voor sommige mensen. Er is geen algemeen medicijn. Geen Magic Potion. Geen Silver Bullit. Iets wat altijd werkt. Er is vaak geen waarheid. Er is een zoektocht. Door continu veranderende omstandigheden. Denk ik.

Wij mensen zijn niet zo goed in het vinden van de waarheid. Wij zijn goed in overleven. In aanpassen. Maar de waarheid? Dat is niet het menselijk domein. Daar gaan de goden over. Denk ik.

Dus wij mensen zullen zorgvuldig moeten kijken, zorgvuldig moeten luisteren, zorgvuldig moeten nadenken. Kijken naar jezelf, kijken naar anderen, denken over jezelf, luisteren naar anderen. En dan stapjes maken. En kijken of dat lukt. Dat is de clou, denk ik… Maar ook dit is nog steeds niet de waarheid Knipoog

Citaat:

Ik denk dat dat proces bij de meesten volautomatisch gebeurt. Je hoeft er niet bij na te denken. Een emotie komt op , laten we de emotie pijn nemen,( terwijl je niet bewust nadenkt over het proces ervan namelijk: toestaan en erkennen en voelen,) je voelt die emotie, en je doorleeft hem. Na een tijdje ebt de pijn weg en dan laat je het los. Ook dit gebeurt automatisch, zonder dat je bewust nadenkt , hee ik moet nu die pijn loslaten

Ik ben het daar wel mee eens. Meestal gaat het automatisch. En heb je alleen eventjes steun in de rug nodig. Zodat je jezelf vertrouwt dat je er wel doorheen komt. Maar meestal kan je het gewoon helemaal zelf.

afbeelding van Elle7

re: Waterman

Om even mee off-track te gaan: dat is een wereldbeeld die je dus hebt (er zijn geen waarheden) en dat kan natuurlijk. Maar de vraag die bij mij opkomt is dan: wat is dan een leugen? bestaat die dan ook niet? Niet volgens Kramers woordenboek, daar wordt aan leugen de volgende definitie gegeven: opzettelijke onwaarheid. In het Engelse woordenboek vind je hetzelfde. Universeel geeft men dus een eenduidige definitie aan ''leugen'' = opzettelijke onwaarheid.
Waar denk je dat rechtbanken hun arresten op baseren? Op FEITEN , dat wat ze beschouwen als waar. En op ''kennelijk onjuistheden'' dwz dat wat ze beschouwen als niet helemaal waar of regelrechte leugens.
(Dus het zijn wel degelijk menselijk stervelingen die hier bepalen wat waar is of niet, en niet de goden).
Er bestaat niks ertussen in. Wij kunnen dat niet eens duiden, hebben er geen woorden voor: iets is of waar, niet waar of een leugen, meer is er niet. Zelfs al is iets maar een beetje waar, dan nog is dat beetje WAAR.

afbeelding van torn

# Voelen ?

waterman schreef:

Dus wij mensen zullen zorgvuldig moeten kijken, zorgvuldig moeten luisteren, zorgvuldig moeten nadenken. Kijken naar jezelf, kijken naar anderen, denken over jezelf, luisteren naar anderen.

Allemaal, even los van het 'moeten', hele belangrijke punten die benoemd worden.
Alleen mis ik hier voor mij dan een hele belangrijke in: Voelen!!!

Niet kunnen, willen of durven voelen, of dat ondergeschikt maken, leidt volgens mij naar 'overleven' i.p.v. 'Leven'.

afbeelding van chelle

#The Pilot

waterman schreef:

“Wij mensen zijn niet zo goed in het vinden van de waarheid. Wij zijn goed in overleven. In aanpassen.”

Even los van het gegeven dat je dit soort uitspraken, mijn inziens, dichter bij jezelf behoort te houden (de ‘ik’-boodschap: ‘IK ben goed in overleven’, bijvoorbeeld, in plaats van het te kneden - in de beeldvorming van 1 individu - tot iets dat wij mensen collectief allemaal goed schijnen te kunnen doen), lijkt deze boodschap, ironisch, ook te vertrekken vanuit een ‘waarheid’.

Namelijk ‘de waarheid’ van waterman (of beter: zijn wereldbeeld, zoals Elle dat mooi samenvat) ‘dat er geen waarheden zijn’. Wat ik zelf – maar dat kan aan mijn leesinterpretatie liggen - overigens als een contradictie ervaar, als ik zijn reacties op talloze blogs doorlees waarin hij toch constant de neiging lijkt te hebben om in absolute stellingen & waarheden anderen te adviseren.

Ondanks het aanbrengen van een nuance, maar wel pas nadat er op de oorspronkelijke uitspraken inhoudelijk gereageerd werd, lees ik de oorspronkelijk uitspraak als een behoorlijk stellige ‘waarheid’:

waterman schreef:

“Over een tijdje, als je het doosje weer openmaakt, dan zie je dat de emoties minder zijn. De kwaadheid is minder, het verdriet is minder. Dan is het over gegaan. Vergeten en vergeven. Vanzelf over gegaan.”

Klinkt mij als iets dat toch als een 'waarheid' wordt aangereikt.

Wanneer we spreken over ‘overleven’, zijn we niet met leven bezig. Overleven is een staat van op de mechanische piloot functioneren, in een poging om ‘niet ten onder te gaan’. Om ‘staande te blijven’, dus. Zeker zijn er soms gebeurtenissen en situaties, die je geen andere keus laten dan de Automatische Piloot aan te spreken. Wanneer de focus voornamelijk ligt om jezelf ‘te beschermen tegen’, de kuilen in de weg te omzeilen zodat je vooral niet op je snufferd gaat.

Maarrr…

Wanneer Overleven een ‘way of living’ wordt, in plaats van een tijdelijke ‘State Of Being’, dan ben je het leven niet AAN het leven. Overleven is geen prettige manier van leven. Het stompt je af, maakt je murw. Het verkleind je blikveld. En als je je hier niet bewust van bent of wordt, dan wordt het inderdaad uiteindelijk de manier waarop je in het leven gaat staan. Overleven. Staande blijven. Sterk blijven. Laat je niet kisten. Op de been blijven. En dit dan ook aan anderen gaat zitten adviseren.

Mijn inziens staat het lijnrecht tegenover ‘het leven leven’...

afbeelding van Hetlevenismooi

Inderdaad waterman,

Het is een zoektocht.
Hoe ga ik er het beste mee om.
Het zijn allemaal stapjes die je maakt, om te komen op de goede weg, inderdaad.
Het meer sturen van liefdesverdriet kon voor mij pas na een tijdje.
Eerst was het overleven.
Het is voor een ieder verschillend, hoe heftig is het liefdesverdriet, de omstandigheden van de gewezen relatie.
En dan heb je het beruchte doosje. Lachen
Als het hoofd overloopt pak je het als een pakketje denkbeeldig beet, Knipoog wat je niet meer nodig denkt te hebben en wat dan wel genoeg is geweest, stop je het in b.v een denkbeeldig doosje en dat gedeelte laat je dan los. Ja, dan ben je daar los van en dat is verwerking, omdat je er genoeg van hebt en je weer op de goede weg wilt zitten, weg van die negatieve zijweg. En het doosje kun je ook denkbeeldig weggooien, zitten restjes in. Die er niet meer toe doen. En met die opluchting ga je verder het liefdesverdriet verwerken.
Voor mij werkte dat ook, het doosje! Knipoog

afbeelding van Hetlevenismooi

De clou

De clou Elle7, waar zit de clou?
Buiten de Ldvd pil is er niet echt een clou denk ik?Knipoog
Waar zit 'm de clou in, ik vind dat ook interessant.

Het is wat jij zegt ook echt zo dat het verwerken (vol)automatisch gaat.
Zo heb ik dat altijd ervaren, het lichaam, de hersenen kunnen ook mooi genezen. Ook heb ik de andere kant meegemaakt, jaren geleden, waardoor ik in die relatie los kwam. Dan is er geen liefdesrelatie meer, de ander zit nog wel vast. Heel erg natuurlijk voor hem toen maar ik ging verder omdat ik los was. Zag hem nog wel maar het was veranderd. Geen polanaise meer. Ik besefte dat ik los was op een dag, het was weg.
Maar soms kom je dan iemand tegen waar je ook volop voor gaat en de ander ook, zwaar verliefd of veel houden van en als het toch niet goed gaat, ga je er nog volop voor en zie je de ander opeens veranderen, je wil het niet zien maar je ziet het wel.
Het ongeloof is dan ook een grote emotie wat het brein niet aanneemt. Afgestudeerd
Het gaat dan niet (vol)automatisch. Meer traumatisch.

Hou altijd wat reserves, als je ziet dat je te verschillend bent, is achteraf gezien. Toch dan verder gaan met de relatie en dan komt de klapper!
Het brein kan het niet bevatten en probeert het gedoseerd binnen te laten wat niet lukt.
En wat doet het lichaam dan? Die gaat gelijk in de eetremstand waardoor ik bijna 10 kilo afviel. En nog meer bijverschijnselen.
Dat is ook nog wel automatisch en dan ga je zo langzaam loslaten.
Door omstandigheden is het soms niet automatisch meer en dan ga je over analyseren en overherbeleven en dat is niet goed.
Nooit heb ik het liefdesverdriet geblokkeerd, geen gedachten geblokkeerd, wel heb ik hulpmiddelen gebruikt, zoals o.a het doosje. Knipoog Als je bedenkt dat mijn ex een mail stuurde en ik daar weer zo mee bezig was. Is toch humor dat mijn ex met die mail in dat doosje denkbeeldig zit en eerlijk ik word er melig van. Zie je dat voor je? Hahaha
Is dit ook een stukje clou?
En het is ook zo dat je denkt los te zijn door een mail weer vastzit, die opeens in je postvak zit.
Kun je dan meerdere keren loslaten? Of is dat gewoon het allerlaatste stukje?
Dus mijn ex is niet meer volop aanwezig in mijn brein, lekker rustig. Als echt iemand de clou zou weten dan was dat een vooruitgang.
Die is er nog niet...

De clou....hoe laat je los?

afbeelding van Elle7

Re:

Wat een nare ervaringen allemaal, ja echt vervelend; ik denk in jouw geval is de clou, neem er nog eentje! misschien voel je je dan niet zo Verloren meid Knipoog

afbeelding van Hetlevenismooi

Makkie

Ik voel me niet verloren hoor, juist happy, dat was verleden.

De clou is nooit een echte zekerheid, wilde ik ff bijna zeker weten, ff kijken en die clou heb ik nu van jou Elle...
Was easy like sunday morning. Knipoog

afbeelding van Elle7

Leven

hallo Leven
haha mooie reactie van jou, als ik het kon haalde ik mijn opmerking weg (kan niet meer) want hij is niet aardig, sorry dus. Ik moest echt wel een beetje glimlachen om je reacties ''makkie en easy like sunday morning'' omdat ze me zo bekend zijn; iemand in mijn kennissenkring reageert precies zo, als ik dacht nou ontploft ie reageert ie integendeel juist zo. Je lijkt me iemand die niet snel kapot te krijgen is, respect hoor.

afbeelding van chelle

#Junkbox

Mooie bijdrage van Elle.

Deze…

Elle schreef:

“Om te beginnen moeten we eerst ''onderdrukken'' onderscheiden van ''loslaten'', dat zijn twee verschillende acties.”

…ook zeer scherp opgemerkt. Absoluut 2 verschillende acties.

Maar er zit nog een element in, geloof ik. Wanneer we spreken over ‘loslaten’, is de actie ‘in het doosje stoppen’ dan nog wel nodig? Wanneer je iets hebt losgelaten, lijkt het mij (even uit eigen ervaring gesproken) dat het ‘van je af is’. Het is ‘los van je’; losgekomen. Het heeft geen gewicht meer en aannemelijk, neemt het ook geen ruimte meer in. In doosjes stoppen lijkt mij dan overbodig geworden.

Tenzij je een verwoede verzamelaar bent - en niks durft weg te gooien… Grijns

Als we een emotie ervaren die nog ‘actief is’, zou je het kunnen illustreren met iets dat nog een hart heeft dat klopt. Het leeft, nog. Duw je zoiets in een doosje om het ver weg te stoppen, is het – zoals met elk levend tissue – onderhevig aan ontbinding. Gistingsprocessen die de druk in zo’n doosje aardig laten oplopen.

Als er al zoiets is als een figuurlijk ‘doosje’ waar je emotionele kwesties in wenst op te bergen, geloof ik, en als ik het goed heb gelezen verwijs jij daar zelf ook al naar Elle, dat ‘de inhoud’ erkend, ervaren, maar vooral doorleefd behoort te zijn. Ontdaan van het gewicht. Ontdaan van de invloed.

Dat element mis ik zelf een beetje in het concept van ‘doosjes stoppen’.

afbeelding van Elle7

re Junkbox :)

Dank je wel Chelle. Ja inderdaad als iets eenmaal losgelaten is hoef je het niet meer ergens in te stoppen, (en terwijl ik het zo zeg wordt ik een beetje melig, want dan begin ik het met heel veel fantasie voor me te zien met fantastische beelden).

Wat je daar zegt echter over een emotie die nog actief is en bij wijze van spreken nog levend en kloppend hart heeft, vind ik een prachtige gelijkenis, je gaat daarmee een paar treden dieper. Als je het zo benadert ga je heel behoedzaam met die emotie om, want het leeft nog, en denk je er niet aan om het in een muffe doos te stoppen.

Ik ben zelf ook niet van de doosjes hoor ,het was niet mijn concept, (ik hou niet zo van doosjes, goed ikheb thuis een paar muziekdoosjes dat vind ik dan wel weer leuk, en verder voel ik me soms zelfs een onhandige doos).

ik hou zeker niet van het idee om emoties in een doosje te stoppen. Volgens mij houdt iemand zichzelf dan voor de gek, omdat het figuurlijke doosje in feite iets is in zijn geest, hij stopt de emotie als het ware weg in zijn geest, dus heeft hij niet losgelaten.
(Zonder op de tenen te willen trappen van degenen die doosjes heilig vinden en heilige doosjes hebben, met alle respect).

Enfin je kunt hier natuurlijk eindeloos over bomen. Het is altijd leuk en leerzaam te lezen hoe anderen erover denken, en soms denk ik met bewondering: oh ja, zo heb ik het nog niet gezien, of over het hoofd gezien.

afbeelding van Hetlevenismooi

Waterman en Quilt,

Dat is een mooi nummer waterman en ook namens mij Quilt hoop ik dat je weer vooruitgang vindt "And You Let Him Go". Het gaat gebeuren.......

Leuk weekend voor jullie! (Hoop ik )

afbeelding van Hetlevenismooi

Quilt en waterman

Er zijn natuurlijk nog andere doosjes ook, liefdevolle. Knipoog
Als ik aan doosjes denk, ook altijd aan dit mooie nummer. Glimlach

afbeelding van waterman

Hoi HetLevenIsMooi (en iedereen die graag over dozen denkt ;-) )

Hierbij de verklaring voor alles.....

Soms is het leven best ingewikkeld, he Knipoog.

Allemaal een heel fijne dag gewenst!
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

Thanx

voor de verklaring
Lachen

Soms is het zo ingewikkeld,
maak van het leven ook een feestje.

Wens het ook voor jou morgen, dozendenker.Knipoog

Hetlevenismooi

afbeelding van torn

# Workshop: Leeg je hoofd in een doosje

Dozen lijken #trendig-topic te zijn op dit forum.

Aanvullend mag enige luchtigheid, relativering en humor vast wel.....

Wel eens over nagedacht om hier een cursus of workshop over te gaan geven voor groepen?
Na het lezen van je reacties in dit blog acht je er wel toe instaat een workshop 'wordt een leeghoofd door je hoofd te legen in een doosje' te geven'.

Ik hou ook van doosjes....maar dan wel gewaxt. Glimlach

afbeelding van Elle7

re

hahaha Lachen ---> mbt die laatste opmerking, kon niet uitblijven he, ik dacht al met al die mannen hier, waar blijft het nou

afbeelding van mrpither

Re:

Huh?

afbeelding van mrpither

Re:

Ga je op wintersport?

Sleeen met een doos?

afbeelding van chelle

#Duveltje Uit Het Doosje

Leven schreef:

Het bewuste wil geen vol hoofd, dat doet het onbewuste, die voedt het pijnlichaam zodat je er een ziek gevoel van krijgt.

Voor de volledigheid van wat er hierboven bedoeld wordt, wellicht handig om te concretiseren wat dan precies ‘Het Bewuste’ vertegenwoordigt, en wat precies met ‘Het Onbewuste’ wordt bedoeld? Zonder dit expliciet te benoemen en te onderscheiden, blijft het toch allemaal in de oppervlakkige algemeenheden hangen. Wat jammer is, omdat de co-existentie tussen Bewust & Onbewust, in het zogenaamde ‘Doosje Stoppen’-concept wél een hele interessante is om te onderzoeken.

Je hebt een aanvullend betoog geschreven over ook jouw geloof in en de voordelen van deze ‘Doosjes’-methode.

Wat ik hier interessant aan vind – en dat schrijf ik niet af als ‘slecht’, is alleen een observatie - is dat als je jouw reacties hier op het forum een beetje leest, jouw 'doosjes' constant lijken open te springen tijdens het lezen van de blogs van anderen.

Hoe goed ‘werken’ deze doosjes dan eigenlijk? Je lijkt jezelf namelijk tegen te spreken wanneer je dit schrijft:

Citaat:

“Als het hoofd vol zit van herbelevingen, herbelevingen, herbelevingen….” (…) …. dan wil zo een denkbeeldig doosje weleens helpen.”

Als je jouw reacties hier op het forum leest, lijkt er steeds opnieuw een herbeleving plaats te vinden van jouw breuk en de gebeurtenissen met jouw ex van 4 jaar geleden nu inmiddels? Je lijkt jezelf, of je ex, of jullie breuk, constant te herkennen in de blogs en verhalen van anderen. Lijkt het ook, na jaren, nog steeds actief te herbeleven. Nogmaals, geen oordeel over. Maar wel intrigerend in het concept van 'doosjes stoppen'.

Ergens lijken deze doosjes, waar jij zo’n voorstander van zegt te zijn, nog steeds getriggerd te worden. Schieten open als Duveltjes Uit Doosjes. Lijkt nog steeds behoorlijk actief te zijn, die inhoud. Wat niet erg is. Ook niet iets om jou voor te veroordelen, integendeel.

Het spreekt alleen je betoog over ‘deze denkbeeldige doosjes die weleens kunnen helpen’ wat tegen…

afbeelding van Quilt

Re: Chelle, Leven & Waterman

Ik ben geen voorstander van het wegdrukken van emoties of deze te blokkeren of uit te schakelen. Ze zijn er nu eenmaal en dat valt niet te negeren. Doe ik dat toch, knalt het toch op een of andere manier eruit. Ik laat ze allemaal eruit vloeien om deze te verwerken, maar dat gaat niet altijd makkelijk.

Toen mijn relatie uit ging, ging dat gepaard met zoveel verschillende emoties dat ik niet wist hoe mij moest voelen. Je wordt als het ware uit een getrokken van binnen, omdat je zoveel voelt: woede, verdriet, gemis, ongeloof enz. Ik wist niet hiermee om te gaan en kon alleen maar huilen. Ik ga hier nu anders mee om. Wanneer ik mij weer ellendig voel, stel ik mezelf vragen: waarom ben ik verdrietig? Waar komen die tranen vandaan? Kon ik de situatie veranderen? Ik focus dan op 1 emotie, bijv vandaag hoor ik mijn verdrietige kant aan en de volgende keer mijn boze kant. Zo verwerk ik alle delen van het proces. Stap voor stap ipv alles tegelijkertijd. En dat werkt voor mij helend en ik snap mezelf beter.

Ik oordeel niet over mijn emoties. En ik blokkeer ook niets. Als ik hem mis, laat ik mezelf hem missen. Als ik boos ben, richt ik mijn woede naar degene waarop ik boos ben. Waarom zou ik zo streng voor mezelf zijn en mezelf dat weigeren? De wereld is al hard genoeg, geen reden om ook hard voor mezelf te zijn. Niets is 'stom' of 'zwak' aan emoties. Het hebben van emoties wordt nog steeds als zwak gezien, maar daar geloof ik niet in. Ik vind mezelf juist sterk, omdat ik deze durf te tonen. Het is makkelijker om een masker op te zetten ipv je ware ik te tonen.

Ik schrijf mijn gevoelens op, waarom ik hem mis, wat de aanleiding hiervoor was enz. En zo verwerk ik het weer een beetje.
Ik heb bijvoorbeeld ook naar mijn "hoopvolle" stemmetje geluisterd. Het stemmetje dat in elke gebroken hart leeft en hoopt op een verzoening. Ik weet van mezelf dat wij nooit samen zullen of kunnen zijn, maar om dat stemmetje uit te horen en dat ook op te schrijven, werkte helend. Ik heb 'hoop' aangehoord en nu kan ik door gaan met verwerken.

Loslaten is de laatste stap. En iedereen wilt het proces van verdriet versnellen, om zich niet zo slecht te voelen. Ik dus ook. Er zijn dagen waar het goed gaat met het proces, maar er zijn ook mindere dagen. Het gaat als een achtbaan. Maar voordat ik het helemaal los kan laten, moet ik eerst vergeven. Eerst mezelf en dan hem. Maar voordat je hier bent, moet je alle stappen van liefdesverdriet doorgaan. Hoe zwaar dat ook is.

Het vergeven lukt mij nu niet, omdat in mijn hoofd vergeven "het is oké" betekent. En dat betekent vergeven helemaal niet. Het is dus nu heel tegenstrijdig voor mij. En wat mij is overkomen is totaal niet oké. Vergeven betekent "ik accepteer het verleden en ik weet dat ik niets eraan veranderen". Vergeven is soms zwaarder dan de wonden op je hart en ziel, maar het is wel nodig om je wonden te laten helen.

Maar voordat het vergevingsproces kan beginnen, moet ik mijn verdriet en schuldgevoelens verwerken en mijn woede laten weg ebben. En dat heeft nog steeds tijd nodig. Ik ben er mee bezig, maar ik ben er nog niet. Ik kom er wel. (Hopelijk).

afbeelding van waterman

Hoi Quilt

Citaat:

Maar voordat het vergevingsproces kan beginnen, moet ik mijn verdriet en schuldgevoelens verwerken en mijn woede laten weg ebben. En dat heeft nog steeds tijd nodig. Ik ben er mee bezig, maar ik ben er nog niet. Ik kom er wel. (Hopelijk).

Jazeker.... neem er de tijd voor. Geef het allemaal de tijd.

En er vertrouwen in houden dat je er wel komt. Want dat gaat gebeuren. Echt waar.

Heel veel sterkte!
Waterman

afbeelding van Hetlevenismooi

Hoi Quilt,

Het is toch ook goed hoe jij het doet, het van je afschrijven.
Nooit je gevoelens blokkeren of negeren. Nee, zeker niet, nooit uitschakelen. Ik blokkeer ook niks, ben een open mens.
Onderga je emoties en ja vergeven dat doe je ook voor jezelf zodat je de ander geen 'macht' meer over je laat hebben.
Dat wil niet zeggen dat je het ermee eens moet zijn wat je ex heeft gedaan. Of dat je met hem om moet gaan. Gewoon om jezelf ook beter te gaan voelen.
Je kunt het jezelf ook gaan vergeven dat je nog over hem inzit, de woede, de boosheid. Het is het eigenlijk niet waard om er nog over in te zitten maar ja het is een proces waar je doorheen moet omdat het je erg geraakt hebt. Zo een shock ook! En dan ga je hem steeds meer emotioneel los laten en dan laat je het op een gegeven helemaal los en ben je bevrijd van die nare gevoelens. Wees lief voor jezelf. Heeeeel lief.
Dat heeft allemaal tijd nodig. Het zijn de processen waar je doorheen moet om van het nare liefdesverdriet af te komen.

Sterkte en liefs meisje!

afbeelding van Elle_7

Quilt

Quilt schreef:

Ik vind mezelf juist sterk, omdat ik deze durf te tonen. Het is makkelijker om een masker op te zetten ipv je ware ik te tonen.
.

------------------------------------------------
Vind ik tot nadenken stemmend wat je daar schrijft. Op een forum bijvoorbeeld kan iemand allerlei bekentenissen doen achter een anonieme identiteit. Maar in hoeverre doet hij dat in de ''echte wereld'', toont hij dan echt zijn ware ik, of ontkent hij alles en beweert hij juist het tegendeel? Ontkent hij wat hij op een forum beweert? Wat is dan waar, wat hij offline in de echte wereld beweert of is wat hij op een forum beweert een leugen? Kijk het zal mij verder worst wezen, maar eigenlijk houd hij zichzelf daarmee grandioos voor de gek.En het is juist voor het genezingsproces essentieel dat je jezelf niet voor de gek houdt maar juist eerlijk bent tegenover jezelf, anders heeft het genezingsproces geen enkele waarde, is het waardeloos omdat het op een leugen is gebaseerd.
Wat ik me nog meer afvroeg is: zou je ex hetzelfde proces doormaken als jij.

afbeelding van Elle7

aan Quilt

hoi Quilt, wow mijn complimenten voor de manier waarop jij je ldvd aanpakt; het moet heel pijnlijk geweest zijn je x te zien met een ander, afschuwelijk. En toch blijf je sterk en overeind, knap hoor! Nou ja wat moet je anders, denk je misschien, je moet immers wel. Ik heb ook de rest van je blogs gelezen en meen daar een ondertoon te herkennen van ''wacht maar af mijn tijd komt nog'' en gelijk heb je. Jij komt beslist iemand tegen die jou waard is. Fantaseer er vast over: bedenk hoe hij er uit zou kunnen zien en hoe hij moet zijn etc etc ;)zodra als je er klaar voor bent natuurlijk.Heel veel sterkte en succes

afbeelding van Quilt

Re: Elle7

Dank!

Maar een nieuwe vent? Nee, daar denk ik niet aan! Daar heb ik nu totaal geen behoefte aan. Ik concentreer op mezelf. Dat is belangrijker! Knipoog

afbeelding van Liinaa

Hey Quilt

Ik las zojuist een reactie van jou bij Mieke0904, prachtig verwoord! Toen werd mijn nieuwsgierigheid gewekt naar jouw verhaal en las zojuist je blogs. Je verhaal is zo herkenbaar - helaas. Eerst amper interesse in FB, dan opeens steeds getagd worden door een bepaald persoon, "opeens" is er iets ontstaan en was ik niet meer belangrijk genoeg voor hem. Alles draaide om de nieuwe 'verliefdheid'. Ik herken het gevoel wel "ik weet niet meer wat gelukkig zijn inhoudt". Tuurlijk wel op een bepaalde manier, maar het voelt niet meer op die manier als toen. Inmiddels ben jij al een vele maanden verder dan ik en eigenijk wel benieuwd hoe het nu met je gaat. Heb je inmiddels wel meer het gevoel van 'gelukkig zijn' gevonden?

Liefs, Liinaa.

afbeelding van Quilt

Hi Liinaa

Nu ik bijna een jaar verder ben, kan ik wel zeggen dat ik mijn geluk terug heb gevonden. Mijn aandacht ging afgelopen maanden alleen naar hem ipv mij. Ik had zoveel vragen van waarom/hoe/wanneer en bleef in mijn hoofd antwoorden hierop te verzinnen. Ik kan als geen ander 'overdenken' en dat maakte mij helemaal kapot. Ik wilde zo graag weer gelukkig zijn en mijn oude ik weer zijn.

Ik wilde mijn vrienden niet lastig vallen met mijn toestanden en zij gaven mij ook advies waar ik niets aan had: "ga sporten, ga uit, ga weer daten". Dat loste het probleem niet op. Mijn probleem ging dieper dan gewoon liefdesverdriet. Ik was mezelf gewoon kwijt en ik had geen idee hoe ik mijn oude ik kon terug vinden.

Ik koos ervoor om te gaan zitten met een lifecoach/therapeut. Baat het niet, schaadt het niet dacht ik. Ik heb met haar een paar gesprekken gehad en dat gaf mij ook veel inzicht. Ik kon daar mijn ei kwijt en zij kwam met antwoorden/oefeningen waar ik veel aan heb gehad. Zoals negativiteit uit je leven bannen. Ik heb een vriendin die altijd zo enorm veel klaagt over alles en wat. Het gaat altijd over haar en een luisterend oor biedt zij nooit. Zij zuigt altijd zoveel energie uit mij, maar omdat ik al haar jaren ken, blijf ik de vriendschap onderhouden. Totdat mijn coach vertelde: "kwaliteit is belangrijker dan kwantiteit. Het is jouw leven. Als iemand negativiteit in je leven brengt, kun je dit blokkeren. Je hoeft niet met degene om te gaan en je hoeft je niet schuldig te voelen om mensen uit je leven te verwijderen".

Ik wist dit natuurlijk wel, maar als iemand die niet dichtbij je staat, dit hardop tegen je zegt, komt dat wel binnen. Wat een verheldering. Ik voelde mij altijd schuldig om mensen zomaar te verwijderen; zelfs mensen verwijderen op Facebook had ik problemen mee. Maar daarna ging ik toch anders kijken en denken. Positiever. Het gaat om mij en om niemand anders. Je moet eerst voor jezelf zorgen en de rest komt daarna.

Ik heb 5 gesprekken met haar gehad en ze waren allemaal even waardevol. Veel dingen wist ik wel, maar ik paste ze nooit toe. Zoals dat de belangrijkste relatie die je in je leven zult hebben, is de relatie die je met jezelf hebt. Zo vaak gehoord en gelezen, maar ik deed er nooit wat mee. Tot iemand dat hardop tegen mij zei. Ik had dat blijkbaar nodig. Zij leerde mij om mindset te veranderen van negatief naar positief.

Op internet las ik veel verhalen over zelfliefde, heling, loslaten en vergeving. Ik heb veel mooie artikelen gelezen op Simplereminders.com. Zij hebben ook een Facebook pagina met mooie quotes. Maar dat stukje vergeving had ik toch moeite mee, totdat ik een filmpje zag op Youtube van Maya Angelou. Ik vond dat zo inspirerend. Zij zei: "vergeving wilt niet zeggen dat jullie weer vrienden zijn. Vergeving wilt zeggen dat je het accepteert; het is gebeurd. Wij zijn klaar. Jij gaat jouw weg op en ik de mijne. Niemand kan het verleden veranderen. Vasthouden aan iets wat pijn doet, doet alleen jou pijn. Dus vergeef, laat los en leef. Gelukkig zijn is een keuze, geen resultaat. Het is ook iets wat je niet in anderen zult vinden, maar in jezelf."

Dat vond ik zo mooi en inspirerend. Ik gaf mezelf de tijd om alles te rouwen en daarna besloot ik om gelukkig te zijn. Ik heb ook een detox gehouden: ik besloot een jaar geen alcohol te drinken en besloot niet uit te gaan. Al mijn kleren/schoenen heb ik gedoneerd aan het Rode Kruis. Alle spullen met herinneringen aan hem heb ik weggegeven bij een Kringloopwinkel. Mensen die negativiteit in mijn leven brachten, heb ik verwijderd. Als er nog contact is, is dit oppervlakkig. De focus ging terug naar mij. Ik ging weer hardlopen, wandelen en alleen een ijsje eten in de Jordaan (iets wat ik nooit deed, want ik alleen een ijsje halen is zo ongezellig dacht ik dan). Boekje lezen op de bank in de zon. Winkelen voor een compleet nieuwe garderobe. Yoga. Relaties die wel aan toe deden, onderhouden: high tea-en met mijn moeder. Samen met haar naar de schoonheidsspecialiste gaan. Met mijn vader hardlopen.

Kleine dingetjes. Maar door al die kleine dingetjes voel ik mij weer goed. Langzamerhand kwam mijn zelfvertrouwen weer terug. Oude ik zal ik nooit worden en dat is niet erg, want ik ben nu ouder en wijzer. En misschien is dat goed ook. Wanneer je beter weet, zal je ook beter zijn. Ik geloof dat alles voor een reden gebeurt. Wat ik mee heb gemaakt, wens ik niemand toe, maar ik heb er veel van geleerd. Ik blijf (nu) positief! Knipoog

Ik hoop dat jij ook snel je geluk terug vindt!

xx

afbeelding van Liinaa

Hi Quilt,

Wauw! Wat een inspirerende woorden en wat fijn dat je weer je geluk hebt gevonden. Ik herken het eerste stukje wat je hebt geschreven zo goed, ik hoop oprecht dat ik dit over een aantal maanden ook met zoveel overtuigingskracht kan zeggen. Ik ga in ieder geval straks even een kijkje nemen op simplereminders.com Knipoog
Super dat je zo positief bent, dank voor het delen!
Liefs.