Weer terug om advies

afbeelding van christi

Ik was hier al twee keer eerder, de eerste keer toen de vader van mijn kinderen mij na 23 jaar verliet, kinderen waren toen zes en elf jaar. De tweede keer was in 2012 toen mijn nieuwe vriend mij niet meer wilde zien. Die breuk was na drie maanden weer hersteld en ik heb hier veel steun gevonden.

Mijn vriend is niet echt gemakkelijk en het hele verhaal staat nog in mijn blogs van toen.
Wat is er aan de hand? Mijn vriend kan best heftig reageren, geeft ook toe dat dit zijn manier van reageren is maar zegt tegelijkertijd dat ik daar te emotioneel op reageer. Het gevolg is dat ik helemaal in de stress schiet, me vol giet met alcohol en dan tot diep in de nacht muziek luistert en hem smsjes stuur.

Voorbeeld; ik heb een zoon (14) die autisme heeft en nu behoorlijk pubert . Mijn vriend vind dat ik hem strak moet houden en wordt dan buitensporig boos als ik dat niet doe. Hij kan dan boos ophangen(schreeuwend aan de telefoon) of kwaad weggaan hier zonder afscheid te nemen. Of hij smijt zijn telefoon stuk tegen de muur of zoals onlangs een bord met eten door de keuken. Ik begrijp zijn frustraties wel maar kan er slecht tegen als hij zo tekeer gaat.
Gisteravond noemde hij mij een achterbakse slet....voor hij ophing.

Ik wil graag voor het weer een breuk wordt advies....hoe kan ik me minder emotioneel en overgevoelig opstellen ten aanzien van hem? Hij zegt zelf steeds dat ik hem verkeerd begrijp en dat hij van mij wil horen dat hij gelijk heeft of ongelijk. Inplaats van zo in de stress te schieten....

afbeelding van mrpither

Re:

Als je door je partner "achterbakse slet" wordt genoemd is dat een goede reden om de relatie te beeindigen. Beetje zelfrespect mag je wel hebben.
Verder laat je een te grote afhankelijkheid zien en dat is niet gezond.

Ermee kappen dus, en wel direct.

afbeelding van Lovertje85

@christi

Als ik dit lees vraag ik me af... Waarom ben je bang dat het een breuk wordt?
De manier waarop je behandelt wordt lijkt me niet de manier waarop je behandelt wilt worden.
Dit is denk ik niet zoals je een relatie in je hoofd had....

Zijn reacties vind ik overigens ook niet normaal...
Hij zou eens een cursus anger management moeten hebben...
Mensen die verbaal of fysiek geweld gebruiken doen dit vaak uit onmacht.
Omdat ze het met woorden niet afkunnen.
Jij als moeder van een zoon van 14 laat je toch niet behandelen als 1 of andere kakkerlak?
En wat voor voorbeeld is dit naar jouw zoon?
Dat het normaal is om vrouwen zo te behandelen?
En jouw reactie en stress krijgt zo'n jongen ook mee.
En dat juist in de belangrijke vormfase van de pubertijd....

Kies voor jezelf en je zoon, en neem stappen!

afbeelding van christi

Ik geef jullie voor een deel

Ik geef jullie voor een deel gelijk...ik moet mezelf niet zo laten behandelen. Punt is dat ik mij zelf nogal snel aangevallen voel. Ik reageer best emotioneel als iemand al dan niet terecht kritiek heeft.
Ik heb de afgelopen dagen weer eens kritisch naar mijzelf gekeken en ook naar hem.

Dat hij smijt met dingen en scheld komt inderdaad voort uit onmacht. Maar zo als hij steeds tegen mij zegt is het zo dat ik vaak denk dat zijn boze reacties op sommige dingen persoonlijk tegen mij gericht zijn. En zegt hij dan; dat is dus niet zo,ik kan soms raar uit de hoek komen maar ik bedoel het altijd goed. Als hij bijvoorbeeld scheld om een glas wat omvalt en daarna gebeurt er nog iets waardoor hij weer boos wordt dan betrek ik dat op mij zelf, inplaats van te zeggen joh doe even rustig of wat vervelend trek ik me in mijn schulp of ga huilen... Dat is wat er mis gaat ...Dus mijn reactie op zijn actie...we doen het allebei niet goed. En dan gaat hij soms door het lint omdat ik maar doorga...

Hij vindt het vreselijk als ik midden inde nacht overstuur dreig met weg te lopen en me alles zo aantrek...

Het is een moeilijke man maar geen slechte man en laat me vaak genoeg weten dat hij van me houdt...

Als ik wat weerbaarder zou worden en wat minder snel emotioneel, assertiever zou er denk ik al heel wat gewonnen zijn maar hoe doe je dat zonder jezelf tekort te doen.
Misschien zijn er tips of boeken hierover?

afbeelding van hortensia

@Christi

Ik vind het niet gek dat je heel emotioneel reageert hoor. Het is niet prettig wanneer iemand (partner) op een boze en harde toon reageert of met dingen gaat gooien , dat is een sfeer die niemand prettig vind . Sowieso moet je dat niet willen niet voor jezelf maar al helemaal niet voor je zoon.
Misschien wil je over deze vragen gaan nadenken :

Hoe was het vroeger als kind bij jou thuis ?
Hoe ging jou ex met je om ?
Mensen hebben drie reacties , vluchten , bevriezen en reageren . Wat denk je wat voor jou de aanleiding is dat je emotioneel wordt..?

Het is misschien niet prettig om op deze vragen in de openbaarheid te willen reageren , maar ik hoop dat je er iets mee (verder) kunt.

Liefs

Hort

afbeelding van christi

Vroeger bij mij thuis was het

Vroeger bij mij thuis was het anders, er werd gezwegen...mijn ouders spraken niet met elkaar. Er werd zwijgend gegeten aan tafel. Ik heb dus nooit om leren gaan of te maken gehad met stemverheffingen. Bij mij komt het allemaal heel hard binnen terwijl hij aangeeft later dat zijn boosheid niet op mij gericht is. Daar moet ik mee om leren gaan.

Met mijn ex was het ook zo, bij hen thuis werd er af en toe flink geruzied en dat kwam altijd goed. Maar als ik daar bij was dan schrok ik daar vreselijk van en was dan echt van slag.

Meestal is het zo dat als mijn vriend wat bozig ergens op reageert (en dat hoeft dan niet met mij te maken te hebben) dan reageer ik daar weer op door of te gaan huilen, zwijgen en weg willen vluchten. Dat komt door mijn jeugd. Hij reageert daar dan vervolgens weer geïrriteerd op en dan loopt het vaa ook uit de hand .

In 2012 was hier een lid die hele herkenbare blogs schreef, ook eentje over boosheid, ik heb alles weer eens terug gelezen en moet zeggen dat dit heel verhelderend werkt. Was een hoop vergeten maar ga proberen het weer in de praktijk te brengen.

Groetjes christi

afbeelding van dkberkel

jij hebt de leiding over jouw

jij hebt de leiding over jouw kind, dat hij deel uitmaakt van jouw leven wil niet zeggen dat hij moet bepalen wat voor je zoon goed is. Hij zal een adviserende rol moeten aannemen.

Daarbij is zijn gedrag niet echt sociaal geaccepteerd, je kind kan hier ook zaken van oppikken, zeker mensen met autisme, deze zijn gevoeliger voor prikkels en onderhuidse emoties. lees mijn verhaal eens: vraag je dan eens af hoe sterk sta jij in je schoenen. Ik wil niet insinueren dat hij borderline heeft, alles behalve, maar wil je door me hem in deze vorm. kan je dat aan, zoek niet van alles de schuld bij jezelf, kies voor een stabiel leven zodat je je zoon goed kan begeleiden.

http://www.ldvd.nl/verdriet-enorm-veel-verdriet-maar-ik-ben-niet-eens-boos