Ik zit nu bijna 3 weken op die kamer, opzich ging het redelijk tot vorige week woensdag. Toen hebben we via msn een heftig gesprek gehad, sinds dat moment ben ik weer helemaal down en erg verdrietig en mis ik hem heel erg. Net een beetje vervelend gesprek met hem gehad, ben dus eigenlijk een beetj eboos op hem, maar ondanks dat voel ik me zo kut en mis ik hem nog steeds zo erg. Ipv dat het minder is geworden in de tijd sinds ik uit huis ben is het dus eigenlijk alleen maar erger geworden en heb ik sinds een paar dagen ook echt weer huilbuien. Zelfs op mn werk moet ik me af en toe inhouden, niet in huilen uit te barsten.
Zelfs nu ik dit tik stromen de tranen over mn wangen.
Ik hou echt nog steeds zoveel van hem en kan gewoon echt niet geloven dat het nu echt over is, ik kan het gewoon niet accepteren, hoe hard ik het ook probeer, het luk me gewoon niet. Ik mis hem zo, ik mis alles, zelfs zij mindere kanten.
Ik mis het huis, het bed, de badkamer, en zijn kat ( we hadden er twee, 1 was van mij en die heb ik meegenomen). Ik blijf zo hopen dat het misschien weer goedkomt. Ik weet gewoon niet hoe ik nu verder moet.

Reacties en steun zijn van harte welkom.