Bedankt voor jullie lieve reacties...

Vandaag gewerkt, niet zo heel druk, dus weer de hele dag aan hem gedacht. Er gaat zoveel door mijn hoofd, wat moet ik nou doen om het weer goed te krijgen, te maken, en hoelang moet ik nou nog wachten..

Toen ik thuis kwam heb ik gegeten, en daarna.. ja hoor heb ik hem gebeld. Geen ruzie niks, gewoon een normaal gesprek. Ik vraag met mn stomme hoofd of hij niet zin heeft om wat te doen vanavond, hij zegt dat hij al twee avonden laat op bed ligt en vanavond er op tijd in wil, een andere keer mischien..

vast niet dus

waarom kan ik mezelf nou niet tegenhouden om hem te bellen, ook al neem ik het me nog zo goed voor hem niet te bellen.. uiteindelijk bel ik toch!

Liefs